Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 sierpnia 2021 roku

Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział XV Cywilny- Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Brygida Łagodzińska

po rozpoznaniu w dniu 18 sierpnia 2021 w Poznaniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę

na skutek apelacji wniesionej przez pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Szamotułach

z dnia 9 lutego 2021 roku

sygn. akt IC 2285/17

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a.  w punkcie 1. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 538,24 zł ( dwa tysiące pięćset trzydzieści osiem złotych dwadzieścia cztery grosze) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie do kwoty 2 169,24 zł od dnia 28 marca 2017 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 369 zł od dnia 29 lipca 2017 roku do dnia zapłaty,

b.  w punkcie 3. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 231,67 zł z tytułu zwrotu kosztów procesu;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 550 zł z tytułu zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Brygida Łagodzińska

UZASADNIENIE

Powód M. S. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) SA w W. kwoty 3 365,38 zł tytułem odszkodowania, w tym kwoty 369 zł tytułem zwrotu wydatków związanych z kalkulacją naprawy pojazdu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz kosztami procesu.

Pozwany (...) SA w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania według norm przypisanych.

Sąd Rejonowy w Szamotułach wyrokiem z dnia 9 lutego 2021 roku w punkcie 1. zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 3 144,95 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od kwot: 2 775,95 zł od 28 marca 2017r. do dnia zapłaty oraz 369 zł od 29 lipca 2017r. do dnia zapłaty; w punkcie 2. w pozostałym zakresie powództwo oddalił oraz w punkcie 3. koszty postępowania rozdzielił stosunkowo, obciążając nimi powoda w 7 % a pozwanego w 93% i z tego tytułu zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 057,64 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Pozwany wniósł apelację od wyroku zaskarżając wyrok w części w punkcie 1. co do kwoty 606,71 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 marca 2017 roku do dnia zapłaty oraz w punkcie 3.

Orzeczeniu zarzucił naruszenie przepisów prawa procesowego art. 233§1 k.p.c. w zw. z art. 278§1 k.p.c. oraz prawa materialnego art. 361§1 i 2 k.c. zw. z art. 822 §1 i 2 k.c. w zw. z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych – szczegółowe zarzuty zostały zawarte w apelacji.

Pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 1. poprzez oddalenie powództwa co do kwoty 606,71 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 28 marca 2017 roku do dnia zapłaty oraz w punkcie 2. poprzez stosunkowe rozdzielenie między stronami kosztów postępowania przed Sądem I instancji stosownie do wyniku postępowania oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych w postępowaniu przed Sądem II instancji.

W odpowiedzi na apelację powód wniósł o oddalenie apelacji oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja okazała się zasadna.

Strona pozwana kwestionując wyrok w części zarzuciła jedynie, że brak było podstaw do uznania w ramach szkody wymiany zderzaka, albowiem z opinii biegłego sądowego wynika, że wystarczająca jest naprawa zderzaka, która przywróci pojazd do stanu sprzed szkody, koszt zaś wymiany zderzaka jest wyższy o 606,71 zł.

Na wstępie wskazać należy, że szkodą jest powstała wbrew woli poszkodowanego różnica między jego obecnym stanem majątkowym a takim stanem, jaki zaistniałby, gdyby nie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Odszkodowanie należne jest z tytułu odpowiedzialności cywilnej na podstawie art. 361 § 2 k.c. i art. 363 § 2 k.c. w zw. z art. 34 ust. 1 i art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, ubezpieczyciel w ramach ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu, powinien ustalić odszkodowanie w kwocie, która zapewnia przywrócenie pojazdu do stanu sprzed zdarzenia wyrządzającego szkodę. A zatem powód miał prawo domagać się przywrócenia stanu pojazd do stanu sprzed zdarzenia. W przypadku zderzaka objętego apelacją nie było potrzeby jego wymiany, albowiem naprawa przywróci stan sprzed wypadku. Trafnie wskazał apelujący, że biegły sądowy w opinii wyraźnie wskazał, że naprawa zderzaka przedniego przywróci stan pojazdu sprzed zdarzenia. Charakter i zakres uszkodzeń zderzaka przedniego pozwala na jego naprawę, biegły odniósł się do zarzutów związanych z brakiem zdaniem powoda możliwości naprawy zderzaka. Sąd pierwszej instancji wskazując w uzasadnieniu wyroku, że bez znaczenia jest fakt, czy poszkodowany naprawił zderzak, pomija, że rozważając czy zasadna jest naprawa uszkodzonej części czy jej wymiana nie chodzi czy faktycznie została dokonana naprawa, ale w jaki sposób pojazd może zostać przywrócony do stanu sprzed kolizji. Skoro pojazd można przywrócić do stanu sprzed zdarzenia poprzez jego naprawę to zakres odpowiedzialności pozwanego ogranicza się do naprawy. Brak podstaw do dokonywania wymiany skoro poprzez naprawę zostanie przywrócony stan sprzed kolizji. Okoliczność zaś, że wymiana zderzaka nie zwiększy wartości pojazdu nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia. Istotnym jest bowiem nie fakt braku zwiększenia wartości pojazdu, ale to, że zgodnie z opinią biegłego zakwalifikowanie zderzaka do naprawy doprowadzi do jego stanu sprzed szkody i przywróci mu walory użytkowe i estetyczne, które pojazd posiadał przed wypadkiem. W celu doprowadzenia zaś pojazdu do stanu sprzed wypadku przeprowadza się również naprawę.

Biegły wyjaśnił, że uszkodzenie zderzaka przedniego polega na naderwaniu jego mocowania oraz przerysowaniach pokrycia z lewej strony w części przedniej w okolicach rantu wnęki koła. Co więcej biegły wskazał, że uszkodzony zderzak nosi ślady wcześniejszych niestarannie wykonanych napraw. Biegły podniósł, że twierdzenie powoda o niemożności naprawy zderzaka z uwagi na stopień uszkodzenia nie jest uzasadnione. Biegły wyjaśnił szczegółowo swoje stanowisko, w tym posługując się zdjęciami pojazdu, fotogramami przedstawiającymi uszkodzenia zderzaka i ich opisem. Producent pojazdu przewiduje technologię naprawy nakładki zderzaka przedniego. W przypadku wyrwania mocowania z lewej strony zderzaka oraz głębokich zarysowań naprawa jest możliwa, technologia napraw dostarczanych przez producenta pojazdu przewiduje naprawy takich uszkodzeń. Naprawa zderzaka przedniego doprowadzi według biegłego jednoznacznie do kształtu i pierwotnych parametrów wskazanej części, wykonany zgodnie z technologią ,, doklejony narożnik’’ w miejscu mocowania będzie miał pierwotną wytrzymałość. Z opinii wynika wniosek, że naprawa pojazdu pozwoli na doprowadzenie pojazdu do stanu sprzed szkody.

Tym samym trafny okazał się zarzut naruszenia art. 278 k.p.c. Sąd Rejonowy pomimo jednoznacznych wniosków opinii biegłego, które wymagały wiadomości fachowych, w sposób arbitralny uznał za zasadne dokonanie wymiany zderzaka, zamiast jego naprawy.

Brak było również podstaw do przeprowadzania dowodu z kolejnej opinii biegłego sądowego. W toku postępowania biegły wyjaśnił, że naprawa zderzaka w pojeździe przywróci jego stan sprzed wypadku. Zarzutu powoda stanowiły jedynie polemikę ze stanowiskiem biegłego. Samo zaś niezadowolenie strony z opinii biegłego nie uzasadnia dopuszczenia dowodu z kolejnej opinii. Ubocznie zauważyć należy, że powód po oddaleniu wniosku o przeprowadzenie dowodu z kolejnej opinii nie zgłosił zastrzeżeń do protokołu w trybie art. 162 k.p.c.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 386§1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok poprzez obniżenie zasądzonej kwoty o 606,21 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.

Konsekwencją powyższego była zmiana rozstrzygnięcia o kosztach procesu, którymi Sąd na podstawie art. 100 k.p.c. obciążył strony stosunkowo tj. powoda w 25% , a pozwanego w 75%. Powód poniósł koszty w łącznej kwocie 2 378,84 zł ( opłata od pozwu 169 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 917 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł oraz zaliczka na biegłego 1 293,29 zł). Pozwany poniósł koszty zastępstwa procesowego w kwocie 900 zł, opłatę skarbową od pełnomocnictwa 17 zł oraz zaliczkę na biegłego 1 292,84 zł, łącznie 2 209,84 zł Po stosunkowym rozdzieleniu kosztów Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1 231,67 zł.

Koszt opinii wyniósł łącznie 2 585,68 zł, wykorzystane zostały zaliczki obu stron po 1 292,84 zł, tym samym do zwrotu stronom pozostaje kwota po 207,16 zł niewykorzystanej zaliczki.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. obciążając nimi powoda jako stronę przegrywającą. Powód poniósł koszty: opłatę od apelacji 100 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 450 zł ustalone na podstawie §10 ust. 1 pkt 1 w zw. z §2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Brygida Łagodzińska