Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lipca 2021r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu V Wydział Gospodarczy

Przewodnicząca sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

po rozpoznaniu w dniu 6 lipca 2021r.

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. kwotę 2.453,85 zł (dwa tysiące czterysta pięćdziesiąt trzy złote osiemdziesiąt pięć groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 24 września 2015r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.156 zł ( jeden tysiąc sto pięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania,

4.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 452,59 zł (czterysta pięćdziesiąt dwa złote pięćdziesiąt dziewięć groszy) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 2704/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w P. wniósł w dniu 6 września 2018r. o zasądzenie nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 3.254,58 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 24 września 2015r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód jako wynajmujący zawarł z H. N. jako najemcą w dniu 10 lipca 2015r. umowę najmu samochodu zastępczego marki F. (...) na mocy której przekazał do korzystania wskazany samochód w zamian za zapłatę 120 zł netto za każdy dzień najmu. Samochód zastępczy został przez najemcę wynajęty w związku z kolizją drogową z dnia 5 lipca 2015r., w której doszło do uszkodzenia samochodu używanego przez poszkodowanego – A. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Sprawcą szkody była osoba ubezpieczona od odpowiedzialności cywilnej, za wskazane wyżej zdarzenie, na podstawie umowy zawartej z pozwanym. Powód jako cesjonariusz zawarł w dniu 10 lipca 2015r. z poszkodowanym jako cedentem umowę cesji wierzytelności, na mocy której cedent przelał na cesjonariusza prawo do odszkodowania z tytułu szkody komunikacyjnej. W umowie sprecyzowano, że chodzi o odszkodowanie za koszt najmu pojazdu zastępczego za okres wynikający z umowy. O cesji wierzytelności został powiadomiony pozwany. Okres najmu pojazdu zastępczego zakończył się w dniu 16 sierpnia 2015r., w związku z likwidacją szkody i wyniósł 37 dni. Za okres najmu powód wystawił fakturę VAT nr (...) z dnia 21 sierpnia 2015r. na kwotę 5.579,28 zł, wskazując jako płatnika – pozwanego. W fakturze podliczono koszty podstawienia i odbioru. Pozwany pismem z dnia 23 września 2015r. uznał roszczenie w części – do kwoty 2.324,70 zł brutto, zweryfikował stawkę najmu do kwoty 105 zł netto oraz okres najmu do 18 dni. Pozwany nie uznał kosztów podstawienia i odbioru.

Do pozwu załączono fakturę VAT z dnia 21.08.2015r., umowę najmu pojazdu zastępczego z dnia 10 lipca 2015r., umowę cesji wierzytelności z dnia 10 lipca 2015r., oświadczenie poszkodowanego, powiadomienie pozwanego o cesji oraz decyzję pozwanego z dnia 23 września 2015r.

W dniu 21 września 2018r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu wydała na nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym orzekła zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany, zachowując ustawowy termin wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty, którym zaskarżył nakaz zapłaty w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości i zwrot kosztów postępowania. Pozwany uznał zasadność wynajmu samochodu zastępczego, przyznając powodowi z powyższego tytułu ograniczone do kwoty 2.324,70 zł brutto odszkodowanie, wyliczone za okres niezbędny do likwidacji szkody w wymiarze 18 dni, przy zweryfikowanej dobowej stawce najmu do kwoty 105 zł netto (tj. 129,15 zł brutto). Pozwany zakwestionował okres wynajmu pojazdu zastępczego w wymiarze 37 dni jako wartości zawyżonej i nie pozostającej w adekwatnym związku przyczynowo – skutkowym z działaniem sprawcy przedmiotowej szkody, za którego odpowiedzialność ponosi. Okres substytuowania uszkodzonego pojazdu winien związany być wyłącznie z uzasadnionym okresem likwidacji szkody w przedmiotowym pojeździe, przy czym powód nie przedłożył żadnych miarodajnych dowodów dokumentujących opis, przebieg, a przede wszystkim czas przeprowadzenia właściwych czynności naprawczych. Pozwany zakwestionował także dobową stawkę najmu pojazdu klasy równorzędnej, co faktycznie wynajęte (...) – tj. klasy B – w kwocie 120 zł netto, jako wartości zawyżonej i nieadekwatnej wobec warunków cenowych rynku lokalnego – i to według stanu na 2015r. Poszkodowany nie może domagać się zwrotu odszkodowania wyliczonego według średnich stawek najmu dla samochodu odpowiadającego wysokości najmu samochodu klasy wyższej niż faktycznie wynajęty. Takiej bowiem szkody, polegającej na wynajęciu samochodu tej klasy poszkodowany nie poniósł. Już w ramach telefonicznego zgłoszenia szkody dnia 7 lipca 2015r. pozwany informował poszkodowanego H. N. o możliwości niezwłocznego najmu bezkosztowego pojazdu zastępczego z OC sprawcy oraz akceptowanych stawkach za wynajem pojazdu tej samej klasy, co faktycznie wynajęty (B) w przypadku organizacji najmu we własnym zakresie. Jeszcze przed zawarciem umowy najmu pojazdu zastępczego w dniu 10 lipca 2015r. poszkodowany miał możliwość najmu pojazdu zastępczego na korzystniejszych warunkach cenowych.

Do sprzeciwu załączono druk zgłoszenia szkody i kosztorys pozwanego.

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 5 lipca 2015r. w K., jadący ulicą (...), samochodem D. wymusił pierwszeństwo i uderzył w jadący pojazd marki A. (...), stanowiący własność H. N.. Uszkodzeniu uległ błotnik przedni prawy, błotnik tylny prawy, drzwi przednie prawe, pokrywa przednia, reflektor przedni prawy, zderzak przedni, halogen prawy i poduszki powietrzne.

Dowód: druk zgłoszenia szkody w pojeździe z ubezpieczenia OC (k. 38 – 40

akt)

Sprawca zdarzenia był ubezpieczony u pozwanego. Poszkodowany następnego dnia zgłosił pozwanemu szkodę telefonicznie. Następnego dnia od zgłoszenia szkody dostał telefon od pozwanego, w którym informowano go o możliwości najmu pojazdu zastępczego. Po zgłoszeniu szkody przyjechał likwidator, od którego dostał na maila informację o ustalonym zakresie szkody. Dopiero po miesiącu przyznano mu odszkodowanie. Samochodu nie naprawiał, sprzedał go w stanie uszkodzonym po przyznaniu odszkodowania. Nie zdecydował się na naprawę, bo dostał za mało pieniędzy żeby go naprawić. Chciał sprzedać wierzytelność, ale też się nie udało. Od powoda otrzymał samochód zastępczy F. (...). Powód odebrał od niego pojazd zastępczy po 30 dniach, twierdząc że na taki okres może go wynająć. Zwrócił samochód przed otrzymaniem odszkodowania od pozwanego. Samochodem dojeżdżał do pracy, odwoził żonę do pracy, a dziecko do szkoły. Oprócz uszkodzonego A. miał jeszcze samochód osobowy, ale w złym stanie technicznym.

Dowód: zeznania świadka H. N. (oo:06:57 – 00:20:46

minuta rozprawy z dnia 29 maja 2019r. (k. 67v – 69 akt)

W momencie zgłaszania szkody pozwany zaproponował poszkodowanemu najem pojazdu zastępczego, wskazując że w przypadku najmu we własnym zakresie zwrot kosztów może nastąpić według cen jaki stosują wypożyczalnie współpracujące z (...), odpowiednio według czasu najmu i klasy auta. Dla klasy A jest to od 90 do 100 zł netto, klasa B od 100 do 110 złotych netto, klasa C od 105 do 115 złotych netto za dobę.

Dowód: nagranie rozmowy telefonicznej zgłoszenia szkody (00:25:18

protokołu rozprawy z dnia 29.05.2019r., płyta CD k.66 akt),

transkrypcja rozmowy ( k. 75 – 82 akt)

W dniu 10 lipca 2015r. H. N. zawarł z powodem umowę najmu samochodu marki F. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Stawkę dobową za wynajem pojazdu ustalono w wysokości 120 zł netto. Wydanie samochodu nastąpiło w M. w dniu 10 lipca 2015r. Datę zwrotu wskazano początkowo na 17 lipca 2015r. Z odręcznego dopisku na umowie wynika, że do odbioru samochodu doszło 16 sierpnia 2015r.

Dowód: umowa najmu pojazdu zastępczego z 10.07.2015r. z protokołami

wydania i zwrotu pojazdu (k. 13 akt),

W dniu 10 lipca 2015r. H. N. zawarł z powodem umowę cesji wierzytelności przysługującej mu wobec (...) w W., zarejestrowanej pod nr (...) z tytułu odpowiedzialności cywilnej sprawcy szkody. H. N. przelał na rzecz powoda swoje prawo do odszkodowania za wynajem auta zastępczego z polisy OC sprawcy z tytułu szkody. Cesjonariusz zobowiązał się do niezwłocznego zawiadomienia zakładu ubezpieczeń o dokonanej cesji wierzytelności. Poszkodowany w dniu 10 lipca 2015r. uzasadnił konieczność najmu auta zastępczego potrzebami życiowymi, dowozem do pracy. Cedent powiadomił pozwanego o dokonanej cesji.

Dowód: umowa cesji wierzytelności (k. 15 akt), oświadczenie

poszkodowanego (k. 16 akt) powiadomienie pozwanego

o dokonanej cesji (k. 17 akt)

Samochód A. (...) zaliczany jest do segmentu C, a F. (...) do segmentu B+.

Dowód: wydruki z W. (k. 43 – 44 akt)

W dniu 14 lipca 2015r. pozwany sporządził kalkulację kosztów naprawy samochodu A. (...) nr rej. (...) na łączną kwotę 9.514,29 zł brutto.

Dowód: kosztorys eurotaxglass’s nr (...) z 14.07.2015r. (k. 41 – 42 akt)

W dniu 19 sierpnia 2015r. pozwany przyznał poszkodowanym odszkodowanie w kwocie 9.514,29 zł tytułem odszkodowania za szkodę w pojeździe marki A. o nr rej. (...).

Dowód: decyzja z 19.08.2015r. - akta szkody – płyta CD (k. 66 akt), (k. 160 –

161 akt)

W dniu 21 sierpnia 2015r. powód wystawił wobec H. N. fakturę nr (...) z tytułu wynajmu auta zastępczego (37 dób x 120 zł netto) , podstawienia auta (24 km x 2 zł – 48 zł) i odbioru auta (24 km x 2 zł- 48 zł) na łączną kwotę 5.579,28 zł brutto, płatną przelewem do 28 sierpnia 2015r.

Dowód: faktura nr (...) z 21.08.2015r. (k. 12 akt)

W dniu 23 września 2015r. pozwany przyznał powodowi odszkodowanie w kwocie 2.324,70 zł tytułem odszkodowania za szkodę w pojeździe marki A. o nr rej. (...).

Dowód: decyzja pozwanego z 23.09.2015r. (k. 18 akt)

Stawki za najem pojazdu z OC sprawcy z segmentu C w 2015r. na rynku lokalnym dla miejsca prowadzonej przez powoda działalności zawierały się w przedziale od 170,27 zł do 263,65 zł brutto, stawka zastosowana przez powoda dla pojazdu z segmentu B wynosiła 147,60 zł brutto i mieści się w przedziale stawek dla segmentu B (133,06 do 233,25 zł brutto). Rzeczywisty czas najmu wyniósł 37 dni, a powinien wynieść 18 dni, przy czym poszkodowany nie naprawiał pojazdu, a sprzedał go w stanie uszkodzonym po otrzymaniu odszkodowania. Stawki za dostarczenie i odbiór pojazdu wynoszą generalnie 2 zł netto za kilometr, czyli 2,46 zł brutto, podobnie do stawek stosownych przez powoda. Przy odległości wynoszącej 24 km koszt za dostarczenie i odbiór pojazdu wyniósł 118,08 zł. Niektóre podmioty stosują stawki ryczałtowe wynoszące od 123 zł do 239 zł brutto.

Dowód: opinia biegłego sądowego P. L. (k. 101 – 143 akt)

Na pewnym etapie postępowania likwidacyjnego pozwany chciał rozliczyć szkodę jako dyferencyjną. Ostatecznie szkoda została rozliczona jako częściowa. Rzeczywisty okres najmu pojazdu zastępczego trwał od 10 lipca 2015r. do 16 sierpnia 2015r., przez 37 dni. Przyjmując oszacowanie czasu naprawy na 18 dni, połączone z oględzinami i sporządzeniem kosztorysu przez pozwanego, zasadny okres naprawy (hipotetycznej, gdyż nie została ona w tym konkretnym przypadku przeprowadzona ) powinien zakończyć się w dniu 28 lipca 2015r. Jak wynika z akt szkody poszkodowany otrzymał decyzję o wypłacie odszkodowania w dniu 19 sierpnia 2015r., co skutkuje zwykle przekazaniem środków z tytułu odszkodowania na następny dzień, tj. 20 sierpnia 2015r. Zakładając, że poszkodowany mógł w tym przypadku naprawić pojazd, gdyż szkoda została rozliczona jako częściowa, to zasadny okres najmu pojazdu zastępczego powinien się zakończyć w dniu 20 sierpnia 2015r. po 41 dniach najmu pojazdu zastępczego. W przypadku szkody całkowitej poszkodowany może dokonać naprawy pojazdu, tylko wtedy okres najmu pojazdu zastępczego kończy się po siedmiu dniach od chwili wypłaty odszkodowania, chyba że indywidualna ocena pozwala na stwierdzenie, że poszkodowany posiadał własne środki finansowe na zakup pojazdu. Rzeczywisty okres najmu pojazdu zastępczego wynoszący 37 dni jest jak najbardziej zasadny w tej konkretnej sprawie.

Dowód: opinia uzupełniająca biegłego sądowego P. L. (k. 157 –

168 akt)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie powołanych wyżej dokumentów, zeznań świadka H. N. oraz opinii biegłego sądowego mgr. inż. P. L..

Sąd zważył co następuje:

Podstawą niekwestionowanej przez pozwanego odpowiedzialności za szkodę wywołaną przez sprawcę kolizji drogowej w dniu 10 lipca 2015r. była umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodnie z którą pozwany przyjął na siebie odpowiedzialność za szkody wyrządzone osobom trzecim wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający lub ubezpieczony (art. 822 § 1 kodeksu cywilnego).

Odpowiedzialność sprawcy szkody wynika z przepisu art. 436 § 1 k.c., zgodnie z którym odpowiedzialność określoną w art. 435 k.c. ponosi również samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. W art. 435 § 1 kodeksu cywilnego przewidziano odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch przedsiębiorstwa lub zakładu, chyba że szkoda nastąpiła na skutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Zgodnie zaś z art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2013r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz.U. z 2013r., poz. 392 ze zm.) ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. W art. 36 ust. 1 ustawy wskazano, że odszkodowanie ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. Oznacza to, że o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od zakładu ubezpieczeń decydują przepisy kodeksu cywilnego, a w szczególności art. 361-363 oraz 444 – 447.

Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (art. 8 ust. 4 ustawy o działalności ubezpieczeniowej). Ubezpieczyciel odpowiada w granicach odpowiedzialności sprawcy szkody, na zasadach określonych w kodeksie cywilnym. Odpowiada więc za normalne następstwa działania bądź zaniechania, z którego szkoda wynikła. W tych granicach naprawienie szkody powinno obejmować wszystkie straty, które poszkodowany poniósł wskutek zaistnienia szkody (art. 361 § 2 k.c.). Przedstawione reguły nakazują przestrzeganie zasady pełnego odszkodowania w granicach adekwatnego związku przyczynowego. Podstawową funkcją odszkodowania jest bowiem kompensacja, co oznacza, że odszkodowanie powinno przywrócić w majątku poszkodowanego stan rzeczy naruszony zdarzeniem wyrządzającym szkodę. Utrata możliwości korzystania z rzeczy wskutek jej uszkodzenia stanowi szkodę majątkową. W piśmiennictwie podkreśla się, że normalnym następstwem w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. jest bardzo często niemożność korzystania z samochodu przez poszkodowanego w sytuacji jego uszkodzenia. Jeżeli więc poszkodowany poniósł w związku z tym koszty, które były konieczne, na wynajem samochodu zastępczego, to mieszczą się one w granicach skutków szkodowych podlegających wyrównaniu.

Obowiązek pozwanego pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego wynika również z wytycznych Komisji Nadzoru Finansowego. Zgodnie z rekomendacją (...) z dnia 1.12.2009r. poszkodowany może żądać pokrycia kosztów najmu pojazdu zastępczego za okres, w którym nie było możliwe korzystanie z pojazdu, który uległ uszkodzeniu. Okres najmu winien być uzasadniony. Długość tego okresu warunkowana jest lojalnym zachowaniem się poszkodowanego wobec ubezpieczyciela.

Sytuacja, gdy doszło do poniesienia przez poszkodowanego wydatków na uzyskanie pojazdu zastępczego w okresie remontu uszkodzonego pojazdu albo przez okres niezbędny do nabycia nowego pojazdu stanowi wydatki poniesione w następstwie zdarzenia szkodzącego, które by nie powstały bez tego zdarzenia, prowadzące do powypadkowego zmniejszenia majątku poszkodowanego, czyli straty (art. 361 § 2 k.c.). Przeważa w piśmiennictwie stanowisko, że muszą to być wydatki zmierzające do wyłączenia lub ograniczenia szkody i niewątpliwie są nimi koszty wynajmu pojazdu zastępczego w celu kontynuowania działalności gospodarczej lub zawodowej, ponieważ zapobiegają utracie określonych dochodów (art. 361 § 2 k.c.) Szkodę stanowią również konieczne wydatki związane ze zdarzeniem szkodzącym. Przy takim ujęciu, stratą w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. są objęte także wydatki, które służą ograniczeniu (wyłączeniu) negatywnych następstw majątkowych doznanych przez poszkodowanego w wyniku uszkodzenia (zniszczenia ) pojazdu. Zwrotowi mogą podlegać tylko wydatki rzeczywiście poniesione na taki najem…. (OSNC 2012/3/28, LEX nr 1011468, Biul.SN 2011/11/5).

Należy podzielić stanowisko biegłego, że 37 – dniowy okres najmu pojazdu zastępczego przez poszkodowanego był uzasadniony. Długość postępowania likwidacyjnego zależała wyłącznie od pozwanego. Pozwany w sposób nieusprawiedliwiony przedłużył moment wypłaty odszkodowania. W przypadku decyzji o dyferencyjnej metodzie likwidacji szkody w pełni usprawiedliwione było oczekiwanie poszkodowanego na wydanie decyzji i wypłatę odszkodowania. Dopiero w toku postępowania likwidacyjnego zmieniono metodę likwidacji szkody na częściową. Poszkodowany decyzję o wypłacie odszkodowania otrzymał dopiero w dniu 19 sierpnia 2015r., a najem pojazdu zastępczego trwał do 16 sierpnia 2015r. W sytuacji gdyby pozwany wypłacił stosowne odszkodowanie we wcześniejszym terminie, poszkodowany posiadałby określone środki na naprawę uszkodzonego pojazdu i utraciłby uprawnienie do najmu pojazdu zastępczego. Z tego względu Sąd przyjął, że wynikający z umowy i faktury VAT trzydziestosiedmiodniowy okres najmu pojazdu zastępczego był usprawiedliwiony. Korekcie podlegała jednak przyjęta przez powoda dobowa stawka najmu. Postępowanie dowodowe wykazało, że poszkodowany był informowany przez pozwanego o możliwości najmu pojazdu zastępczego w wypożyczalni współpracującej z pozwanym. W przypadku skorzystania z oferty pozwanego, najem pojazdu zastępczego odbyłby się bezkosztowo dla poszkodowanego i pozwany nie ponosiłby kosztów podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego. Poszkodowany został również uprzedzony przez pozwanego, że w przypadku nie skorzystania z jego oferty stawka najmu żądana przez niezależną od pozwanego wypożyczalnię zostanie skorygowana. Zgodnie z tą informacją pozwany nie uznał żądania zwrotu kosztów podstawienia i odbioru pojazdu zastępczego oraz skorygował dobową stawkę najmu do kwoty 105 zł netto. W tym zakresie Sąd podziela stanowisko pozwanego. Zgodnie z art. 362 k.c. jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

Powód stał się wierzycielem pozwanego albowiem zgodnie z art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba, że sprzeciwiałoby się to zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Z uwagi na powyższe Sąd uwzględnił powództwo w zakresie iloczynu trzydziestosiedmiodniowego okresu najmu i stawki dobowej w wysokości 129,15 zł (105 zł netto), pomniejszonego o kwotę 2.324,70 zł odszkodowania wypłaconego powodowi z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego przez pozwanego.

O odsetkach rozstrzygnięto na podstawie art. 817 §1 k.c.

Orzeczenie o kosztach postępowania wydano na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone, stosunkowo je rozdzielając. Na koszy postępowania złożyła się opłata sądowa w wysokości 163 zł, wynagrodzenie biegłego w wysokości 1.152 zł, koszty świadka w wysokości 200,59 zł i wynagrodzenia pełnomocników stron ustalone w wysokości po 900 zł na podstawie § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r., poz.1804) wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw w wysokości po 17 zł.

Łącznie koszty postępowania wyniosły 3.349,59 zł. Powód wygrał sprawę w 75,40%, powinien więc ponieść 24,60% kosztów postępowania, czyli kwotę 824 zł. Powód poniósł zaś kwotę 1.980 zł kosztów postępowania (opłatę sądową, wynagrodzenie biegłego i 900 zł zaliczki na poczet wynagrodzenia biegłego). Różnica tych kwot podlegała zwrotowi od pozwanego. Ponadto Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 252 zł, stanowiącą cześć kosztów wynagrodzenia biegłego, pokrytych tymczasowo przez Skarb Państwa oraz koszty dojazdu świadka, również pokryte tymczasowo przez Skarb Państwa.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś