Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 października 2020 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. stwierdził, że za A. Ć. funkcjonariusza (...) Skarbowej u płatnika składek Izba Administracji Skarbowej w Ł.:

1.  istniał obowiązek przekazania składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe, wypadkowe oraz ubezpieczenie zdrowotne z tytułu wypłaty w styczniu i lutym 2018 roku odpowiednio dodatku za służbę w godzinach nocnych za grudzień 2017 r. i nagrody rocznej należnej za 2017 r.

2.  podstawy wymiaru składek po ustaniu tytułu do ubezpieczeń społecznych wynoszą:

a)  na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz wypadkowe:

- za styczeń 2018 r. – 100,15 zł

- za luty 2018 r. – 6058,37 zł

b)  na ubezpieczenie zdrowotne

- za styczeń 2018 r. – 88,88 zł

- za luty 2018 r. – 5376,19 zł.

(decyzja k 22 akt ZUS załączonych do akt sprawy)

W dniu 26 listopada 2020 roku A. Ć. odwołała się od powyższej decyzji wnosząc o jej zmianę poprzez ustalenie, że nie istnieje obowiązek naliczenia i przekazania składek na ubezpieczenia emerytalne, rentowe i wypadkowe z tytułu wypłaty opisanych w decyzji świadczeń. (odwołanie k. 3)

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 16 grudnia 2020 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie oraz o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (odpowiedź na odwołanie k. 8-10)

Pismem z dnia 3 lutego 2021 roku płatnik składek wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie od ubezpieczonej kosztów procesu według norm przepisanych. (pismo k 17-18)

W dniu 8 września 2021 roku A. ćwiklińska pisemnie oświadczyła, że cofa odwołanie, wnosząc o umorzenie postępowania. Wniosła jednocześnie o nieobciążanie jej kosztami zastępstwa procesowego, wskazując, że wstąpiła na drogę prawną w dobrych intencjach i w sytuacji niejasnych przepisów prawnych związanych ze zmianą trybu zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy służby celno – skarbowej. (pismo k 58)

Organ rentowy wyraził zgodę na cofnięcie odwołania, wnosząc o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 450 złotych (połowy obowiązującej stawki). (pismo k 64-65)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Możliwość cofnięcia środka odwoławczego należy do uprawnień ubezpieczonego. W świetle stanu faktycznego sprawy cofnięcie odwołania przez ubezpieczoną od decyzji organu rentowego nie było sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego, nie zmierzało do obejścia prawa, ani też nie naruszało słusznego interesu ubezpieczonego, o którym mowa w art. 469 k.p.c.

Zgodnie z przepisem art. 355 § 1 k.p.c. sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne.

W tym stanie rzeczy wobec cofnięcia odwołania Sąd Okręgowy, na podstawie art. 355 § 1 k.p.c., orzekł jak w sentencji postanowienia.

O kosztach zastępstwa procesowego Sąd orzekł na podstawie art.98§ 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804), ustalając wysokość tych kosztów na – zgodnie z wnioskiem pełnomocnika organu rentowego – na połowę stawki wynagrodzenia radcy prawnego.

W stosunku do płatnika, który w pierwszym piśmie procesowym również wniósł o zwrot kosztów zastępstwa procesowego, Sąd zastosował określoną w art.102 k.p.c. zasadę słuszności, która pozwala na częściowe obciążanie strony kosztami procesu w szczególnie uzasadnionych wypadkach.

Biorąc pod uwagę wstępny etap sprawy, zakończenie postępowania bez konieczności udziału w rozprawie, Sąd uznał, ze obciążenie odwołującej na rzecz jej płatnika kwotą wyższą niż połowa należnych kosztów (450 złotych) nie znajduje uzasadnienia.

Sąd nie znalazł natomiast podstaw do całkowitego odstępstwa w niniejszej sprawie od zasady odpowiedzialności za wynik procesu i nieobciążania A. Ć. jakimikolwiek kosztami.

Odstąpienie od ogólnych reguł rozliczania kosztów procesu ze względów słuszności jest rozwiązaniem o wyjątkowym charakterze, wymagającym proporcjonalnego wyważenia interesów stron postępowania w świetle okoliczności sprawy. Sam charakter roszczenia i przekonanie ubezpieczonej o zasadności roszczenia nie jest wystarczający do odstąpienia od obciążenia jej kosztami procesu w całości.

Z tych względów Sąd orzekł jak w sentencji postanowienia.