Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt II AKa 72/20

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2021 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Andrzej Kot /spr./

Sędziowie: SA Wiesław Pędziwiatr

SA Bogusław Tocicki

Protokolant: Joanna Rowińska

przy udziale Moniki Kowalskiej prokuratora Prokuratury (...)w Ś.

po rozpoznaniu w dniu 14 września 2021 r. sprawy:

1. G. Z.

oskarżonego z art. 258 § 1 kk, art. 18 § 3 kk w zw. z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk i art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i art. 65 § 1 kk, art. 18 § 3 kk w zw. z art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk i art. 271 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i art. 65 § 1 kk,

2. W. M.

oskarżonego z art. 258 § 1 kk, art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk,

3. R. T. (1)

oskarżonego z art. 258 § 1 kk, art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk,

4. M. K. (2)

oskarżoną z art. 258 § 1 kk, art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk, art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk,

5. A. G.

oskarżonej z art. 258 § 1 kk, art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk, art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk,

6. J. N.

7. E. C.

8. W. S.

oskarżonego z art. 258 § 1 kk, art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk, art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 kk w zw. z art. 65 § 1 kk,

9. P. W. (1)

oskarżonego z art. 258 § 1 kk, art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk, art. 270 § 1 kk i art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 65 § 1 kk, art. 297 § 1 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 kk,

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonych: E. C., W. M., W. S., G. Z. oraz przez prokuratora co do oskarżonych: M. K. (2), R. T. (1), A. G. i P. W. (1)

od wyroku Sądu Okręgowego w Świdnicy

z dnia 15 lipca 2019 r., sygn. akt III K 84/17

I. uchyla zaskarżony wyrok wobec:

- R. T. (1) w zakresie orzeczenia zawartego w pkt XXII części rozstrzygającej,

- A. G. w zakresie orzeczenia zawartego w pkt XXVIII części rozstrzygającej,

- M. K. (2) w zakresie orzeczenia zawartego w pkt XXVII części rozstrzygającej,

- P. W. (1) w zakresie orzeczenia zawartego w pkt XI części rozstrzygającej odnoszącego się do czynów zarzucanych w pkt LXII i LXXXII części wstępnej

i sprawę tych oskarżonych w uchylonym zakresie przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Świdnicy;

II. zmienia zaskarżony wyrok wobec W. S. oraz G. Z. w ten sposób, że kwalifikację prawną przypisanych im czynów uzupełnia o przepis art. 4 § 1 kk i na podstawie art. 69 § 1 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2015r. warunkowo zawiesza wykonanie wymierzonych im kar łącznych pozbawienia wolności na okres próby wynoszący 4 lata, a w pozostałej części zaskarżony wyrok wobec tych oskarżonych utrzymuje w mocy,

III. utrzymuje zaskarżony wyrok w mocy wobec J. N., W. M. i E. C.;

IV. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. D. i adw. I. D. kwoty po 600,00 zł podwyższone o 138,00 zł podatku od towaru i usług tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

V. zwalnia oskarżonych J. N., W. M., E. C., G. Z. i W. S. z obowiązku uiszczenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, poniesionymi wydatkami obciążając Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 72/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 15 lipca 2019r. sygn. akt III K 84/17

1.2. Podmiot wnoszący apelację

oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

oskarżyciel posiłkowy

oskarżyciel prywatny

obrońca

oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

w całości

na korzyść

co do winy

na niekorzyść

w części

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia
albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej
czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada
prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść
orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego
zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2. USTALENIE FAKTÓW W ZWIĄZKU Z DOWODAMI
PRZEPROWADZONYMI PRZEZ SĄD ODWOŁAWCZY

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

W. M.

J. N.

E. C.

A. G.

M. K. (2)

R. T. (1)

W. M.

Zachowanie oskarżonego podczas uprzedniego pobytu w izolacji było prawidłowe. Był 58 razy nagradzany regulaminowo i raz ukarany dyscyplinarnie. Odbywał karę w systemie programowego oddziaływania, realizował zadania z niego wynikające. Nie deklarował udziału w podkulturze więziennej.

Oskarżona nie była dotychczas karana sądownie

Oskarżony nie był dotychczas karany sądownie

Oskarżony był dotychczas karany sądownie

Opinia o oskarżonym z Aresztu Śledczego w Ś.

Zapytanie o udzielenie informacji o osobie

Zapytanie o udzielenie informacji o osobie Zapytanie o udzielenie informacji o osobie

Zapytanie o udzielenie informacji o osobie

k. 9234-9235

k. 9219

k. 9220

k. 9223

k. 9224

k. 9225

k. 9243-9244

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu
z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Informacje o osobach z Krajowego Rejestru Karnego

(k. 9219, k. 9210, k. 9223, k. 9224, k. 9225, k. 9243-9244)

Opinia o oskarżonym z Aresztu Śledczego w Ś. k. 9234-9235

Dokumenty zostały sporządzony zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa przez upoważnione podmioty. Zasługują więc w całości na uwzględnienie.

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające
znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu
z pkt 2.1.
albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH
ZARZUTÓW I WNIOSKÓW

Lp.

Zarzut

Apelację na niekorzyść oskarżonych: R. T. (1), A. G., M. K. (2) i P. W. (1) wniósł Prokurator (...)w Ś.zarzucając:

I. obrazę przepisów postępowania, a to art. 7 k.p.k. w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k., mającą wpływ na treść wyroku, polegającą na dokonaniu oceny zebranych dowodów z naruszeniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego poprzez zaniechanie wskazania i pominięcia w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, oceny niekwestionowanych przez Sąd w procesie ustalenia stanu faktycznego, dowodów z wyjaśnień: G. Z., A. M., W. U., L. Z., M. Z., samej oskarżonej A. G., M. B., C. K., A. C., E. W. (1), H. S., I. W., K. M., R. S., M. S. ( vel K.) a nadto pracowników pokrzywdzonego banku (...), N. S. i D. C. oraz świadka E. K.

- w odniesieniu do winy i sprawstwa i M. K. (2) i A. G. ( z wyjątkiem czynu opisanego XXIX sentencji wyroku) oraz dowodów z wyjaśnień: G. Z., A. M., W. U., L. Z., M. Z.

- w odniesieniu do winy i sprawstwa R. T. (1), co doprowadziło do dowolnego uznania, że oskarżeni ci nie popełnili zarzuconych im czynów, i w efekcie ich uniewinnienia, przy jednoczesnym powołaniu i nadaniu waloru wiarygodności wskazanym dowodom - przy prawidłowych ustaleniach faktycznych - do ustalenia sprawstwa i winy, pozostałych oskarżonych w tym między innymi J. N. oraz E. C..

II. błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na treść orzeczenia, a polegający na niezasadnym uznaniu, że oskarżony P. W. (1) nie popełnił zarzuconych mu czynów opisanych w punktach LXII i LXXXII części wstępnej wyroku, wobec braku dowodów wskazujących na winę i sprawstwo, podczas gdy z opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego wynika, że to oskarżony podrobił, w części stwierdzające nieprawdę zaświadczenia o zatrudnieniu, którymi następnie wymienieni oskarżeni posłużyli się podczas zawierania umów kredytowych i na podstawie, których, wprowadzili w błąd uprawnionych pracowników centrali, co do okoliczności wskazanych w wydanych dokumentach, czym dopuścił się występów kwalifikowanych z art. 270§ 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k..k, w zw. z art. 65§1 k.k.

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do apelacji prokuratora: apelacja zasługiwała na uwzględnienie. Rację ma skarżący twierdząc, że Sąd I instancji poczynił błędne ustalenia faktyczne w efekcie naruszenia reguł art. 7 kpk, skutkujące nieuprawnionym uniewinnieniem R. T. (1), A. G., M. K. (2) i P. W. (1) od zarzucanych im czynów. W odniesieniu do sprawy oskarżonego R. T. (1) zgodzić się należy z apelującym, że Sąd I instancji wybiórczo potraktował materiał dowodowy, niezasadnie marginalizując dowody obciążające oskarżonego. Otóż zasadnie wywodzi prokurator, że oskarżona A. M. w swoich wyjaśnieniach opisując rolę współoskarżonego twierdziła, że nie sprowadzała się ona wyłącznie do przewożenia klientów do banku, zgodnie z zakresem prowadzonej przez oskarżonego działalności gospodarczej. R. T. (1) kreował wizerunek klientów, w taki sposób, żeby na pierwszy rzut oka nie doszło do ujawnienia przestępczego procederu. Wyjaśnienia A. M. potwierdził G. Z. twierdząc, że R. T. (1) celowo udawał się z klientami do banku, „aby ich pilnować, żeby nie wykręcili A.”. Zgodnie z wyjaśnieniami L. Z. oskarżony przewoził także dokumenty do banku, które odbierał z mieszkania G. Z. i M. Z.. Poza sporem jest, że R. T. (1) otrzymywał od pracownic banku koperty z prowizją z tytułu zawieranych umów, co świadczy o wysokim stopniu zaufania wobec tej osoby, zarówno ze strony pracownic banku jak i A. D.. Zwrócić też należy uwagę na skalę, powtarzalność, wielość zachowań oskarżonego, co także rzutuje na jego świadomość ich konsekwencji prawnych. To wszystko we wzajemnym powiązaniu dowodzi, że oskarżony miał świadomość ułatwienia innym osobom oszukańczego procederu. Są zatem dowodowe podstawy, by przypisać oskarżonemu zjawiskową formę przestępstwa w postaci pomocnictwa w zamiarze ewentualnym do oszustwa popełnionego przez inne osoby.

Rację ma również oskarżyciel publiczny kwestionując orzeczenie o uniewinnieniu M. K. (2) oraz A. G.. Zbyt małą wagę przywiązał Sąd Okręgowy do faktu, że w dniu 29.11.2012r. E. C. otrzymała pocztą elektroniczną zakaz współpracy z biurem (...). Oskarżona J. N. przyznała wszak, że wszystkie oskarżone pracownice wiedziały o tym zakazie, a pomimo tego obsługiwały klientów przysyłanych przez A. D. udzielając im kredytu. Poza sporem jest, że oskarżone w sposób, najdelikatniej rzecz ujmując, niestandardowy, jak na procedurę bankową, pobierały w formie gotówkowej od klientów A. D. prowizję, którą wkładały do kopert i przekazywały R. T. (2) bądź W. S.. Odmienny był tryb sprawdzania klientów, którzy powoływali się na to, że zostali skierowani przez A. D., w szczególności pod kątem zdolności kredytowej. Ów szczególny sposób traktowania klientów – nieakceptowalny w świetle zeznań J. P. czy też N. S. - przysyłanych przez A. D., świadczy o tym, że oskarżone miały świadomość ułatwienia innej osobie popełnienia przestępstwa oszustwa na szkodę banku. Z wyjaśnień M. K. (2) (k. 8082) i A. G. (k. 5027-5029 i k. 5033-5036) wynika, że zaświadczenia o dochodach wspomnianych klientów budziły niepokój. Oskarżone miały świadomość, że 10 procent prowizji przekazywały na konto A. D. lub odkładały do koperty, podobnie jak pozostałe pracownice banku. Taki sposób obsługi klientów znacząco różnił się od klientów innych pośredników. Dodać należy, ze owi klienci tzw. „słupy” też zachowywali się inaczej od innych klientów banku, ponieważ byli schematycznie przygotowywani do swojej roli, co więcej, sam ich wygląd czy sposób zachowania musiał budzić pewne podejrzenia. Owe osoby nie potwierdziły w banku istnienia umowy pośrednictwa z A. D., a o potrącanych wysokich prowizjach niejednokrotnie dowiadywali się dopiero od pracownic banku, przy czym bynajmniej wtedy temu nie oponowali, co logicznie miało uzasadnienie w tym, że nie mieli zamiaru spłaty owego kredytu. Nie sposób zatem przyjąć, odwołując się do reguł logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, że oskarżone nie miały świadomości udziału w popełnieniu przestępstwa przez inne osoby. Słusznie eksponuje prokurator zeznania E. K., z których wynika, że bez trudu zaraz po rozpoczęciu pracy w (...) Oddziale Banku (...) zorientowała się, że klienci którzy przychodzili z biura A. D. obsługiwani byli na innych zasadach. Nie uzgadniali warunków uzyskania pożyczki , ani kosztów jej udzielenia „przychodzili po prostu po pieniądze i na wszystko się godzili”. Co więcej, klienci ci przychodząc do banku pytali się zwykle o J. N. lub A. G., co świadczy o tym, że te oskarżone były „wtajemniczone” w przestępczą działalność.

Wniosek apelacji prokuratora odnoszący się do decyzji o uniewinnieniu P. W. (1) w zakresie dwóch czynów nie wymaga omówienia, skoro Sąd orzekający w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku potwierdził, że istotnie dopuścił się zarzucanego w apelacji oskarżyciela publicznego uchybienia. Dodać tylko należy, że wyrok reformatoryjny w tym zakresie nie mógł być wydany z uwagi na zasadę ne peius.

Wniosek

Prokurator (...)w Świdnicy wniósł o:

1. uchylenie wyroku Sądu I instancji w całości, co do oskarżonych R. T. (1), M. K. (2) oraz A. G. i przekazanie w tym zakresie sprawy do ponownego rozpoznania,

2. zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o winie w stosunku do oskarżonego P. W. (1), w zakresie czynów opisanych w punkcie LXII i LXXXII części wstępnej wyroku i uznanie go winnym opisanych występków oraz ustalenie, że zostały one popełnione w warunkach ciągu przestępstw, opisanego w punkcie XV części dyspozytywnej orzeczenia.

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

zasadny

częściowo zasadny

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek o uchylenie wyroku Sądu I instancji co do oskarżonych R. T. (1), M. K. (2) oraz A. G. i przekazanie w tym zakresie sprawy do ponownego rozpoznania, jest zasadny. Błędne ustalenia faktyczne w efekcie naruszenia reguł art. 7 kpk, skutkowały nieuprawnionym uniewinnieniem R. T. (1), A. G., M. K. (2) i P. W. (1) od zarzucanych im czynów.

Wniosek apelacji prokuratora odnoszący się do decyzji o uniewinnieniu P. W. (1) nie mógł zostać uwzględniony z uwagi na niemożność wydania wyroku reformatoryjnego w związku z zasadą ne peius.

Lp.

Zarzut

Apelację wniósł obrońca oskarżonej J. N. zaskarżając wyrok w części dotyczącej oskarżonej J. N. to jest w zakresie jego punktów XXIII, XXIV, XXV, XXVI, XLV, XLVI punkt 2, oraz XLVIII, w części rozstrzygającej wyroku na korzyść oskarżonej, zarzucając:

1.) naruszenie przepisów prawa karnego procesowego, przyjętych za podstawę orzeczenia i mające wpływ na treść orzeczenia - art. 4 k.p.k, art. 5 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. i art. 424 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k. polegające na :

- przekroczeniu granicy swobodnej oceny dowodów i dokonaniu oceny dowodów w sposób dowolny, wbrew zasadom prawidłowego rozumowania oraz doświadczenia życiowego, poprzez przyjęcie, na podstawie wyjaśnień A. D., W. U., A. M., A. G., M. K. (2), G. Z. oraz zeznań E. K., iż oskarżona J. N. obejmowała swoją świadomością udział w zorganizowanej grupie przestępczej, jak świadomie działała w zakresie czynów jednostkowych przypisanych oskarżonej, a połączonych w ciąg przestępstw, podczas gdy z :

wyjaśnień A. D. nie wynika, aby oskarżona J. N. miała świadomość udziału w takiej grupie, a relacje między tymi osobami miały wyłącznie charakter służbowy i nie łączyły tych osób żadne relacje towarzyskie,

wyjaśnień A. G., M. K. (2) wynika, że wszystkie trzy pracownice banku wykonywały czynności związane z udzielaniem kredytów uzupełniając się w zależności od etapu udzielania tego kredytu (wpisywanie danych celem uzyskania informacji o możliwości uzyskania kredytu, weryfikacji przedłożonych dokumentów przez kredytobiorcę, podpisania umów), a rola wszystkich trzech osób była tożsama, zaś działanie każdej z nich nie odbiegało od normalnej procedury w banku przyjętej, przy czym nie miało znaczenia, która z pracownic banku wykonywała poszczególną czynność związaną z udzielenie kredytu,

wyjaśnień W. U., z których nie wynika, ażeby oskarżona J. N. miała informacje zezwalające jej na przypuszczenie, że dokumenty przedkładane do weryfikacji są sfałszowane,

wyjaśnień A. M., z których wywnioskować można tylko i wyłącznie, że A. D. znała J. N., co w sytuacji współpracy pomiędzy nimi jest sytuacją normalną, zaś wyjaśnienia w/w w zakresie powiązań rodzinnych, spotkań towarzyskich i imprez nie zostały zweryfikowane i wyjaśnieniom tym przeczą wyjaśnienia pozostałych osób w tym G. Z., A. D., P. W. (1),

wyjaśnień G. Z. z których wbrew twierdzeniom Sądu, nie wynika, aby zachowanie oskarżonej J. N. odbiegało od zachowań pozostałych pracownic banku, ani też, że miała lub nawet mogła mieć ona świadomość przestępczego charakteru działalności A. D. i jej współpracowników,

zeznań E. K., z których również nie wynika, ażeby zachowanie oskarżonej J. N. odbiegało od zachowań pozostałych pracownic banku, poza tym, iż jako długoletnia pracownica banku współpracowała już wcześniej z biurem A. D.,

-: nie uwzględnieniu wszystkich okoliczności wynikających z zebranego w sprawie materiału dowodowego i pominięciu ich w ocenie tegoż materiału w postaci: wyjaśnień P. W. (1), A. D., G. Z., W. M., R. T. (1), M. K. (2), A. G., J. K., P. D., W. S., z których to wynika, że rola każdej z pracownic banku, w tym J. N. była taka sama i nie miało znaczenia czy przyszły kredytobiorca, czy to dla weryfikacji danych niezbędnych dla uzyskania kredytu, czy dla podpisania umowy miał zgłosić się do obojętnie, której z pracownic banku
-: nie uwzględnieniu wszystkich okoliczności wynikających z zebranego w sprawie materiału dowodowego i pominięciu ich w ocenie tegoż materiału, w postaci wyjaśnień i zeznań wszystkich kredytobiorców, którzy nie wskazywali na szczególną rolę którejkolwiek z pracownic banku przy uzyskiwaniu kredytu i nie wyróżniali w tym zakresie J. N.,

-: nie uwzględnieniu wszystkich ustalonych okoliczności faktycznych i pominięciu ich w ocenie tegoż materiału, wskazujących na to, że oskarżona J. N. w chwili wprowadzenia danych klienta na podstawie informacji otrzymanych od E. C. do weryfikacyjnego systemu bankowego nie miała jakichkolwiek możliwości sprawdzenia czy dane otrzymane od E. C. są danymi fałszywymi czy prawdziwymi, co wskazuje na to, że dokonując tej czynności w żaden sposób oskarżonej nie można przypisać świadomości we wprowadzaniu fałszywych danych, tym bardziej, iż nie ma jakiegokolwiek dowodu na to, iż dane te w formie dokumentu istniały w momencie wprowadzenia ich do weryfikacji, czy też były to tylko informacje przekazywane celem ustalenia, czy przy wskazanej wysokości wynagrodzenia określonej osoby jest możliwe uzyskanie kredytu, a jeżeli tak to w jakiej wysokości.

-: nie uwzględnieniu okoliczności faktycznych i pominięciu ich w ocenie tegoż materiału, bezspornych, potwierdzonych przez dwie pozostałe pracownice banku, iż działanie i zachowanie się J. N. w procesie uzyskiwania kredytów przez klientów A. D. w żaden sposób nie różniło się od ich działań, że wszystkie trzy pracownice banku zamiennie dokonywały wpisów weryfikacyjnych i podpisywały umowy

- nie uwzględnieniu i pominięciu ich w ocenie tegoż materiału , iż praktyką przyjętą w banku była weryfikacja dokumentów przedłożonych przez kredytobiorcę tylko i wyłącznie pod względem formalnym,

co w konsekwencji doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mających wpływ na jego treść, a także naruszenia zasady określonej w art. 5 § 2kpk.

zasadny

częściowo

zasadny

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do apelacji J. N., nie zasługiwała na uwzględnienie. Rola J. N. w procesie obsługi klientów przysyłanych przez A. D. była jeszcze bardziej znacząca niż rola współoskarżonych A. G. i M. K. (2). Te wszystkie argumenty, które przywołał Sąd Apelacyjny w odniesieniu do współoskarżonych omawiając apelację prokuratora jawią się zatem jako aktualne. Nie były więc dowolne ustalenia Sądu Okręgowego, stanowiące kanwę przypisania oskarżonej przestępstw pomocnictwa do oszustwa. Przy czym słusznie Sąd I instancji swoje wnioski wyprowadza także z większej zażyłości J. N. z E. C. i A. D.. W. U. i A. M. potwierdziły bowiem, że J. N. i E. C. znały się prywatnie z A. D.. Nadto J. N. była dobrą znajomą P. W. (2). Wskazana A. M. dodatkowo obciążała J. N. wyjaśniając, że J. N. zwracała uwagę na wątpliwą wiarygodność zaświadczeń dokumentujących zdolność kredytową osób przychodzących od A. D.. Wprost A. M. przytaczając wypowiedzi A. D. wyjaśniła, że ta zaproponowała nawet J. N. pieniądze za załatwianie kredytów. Oskarżona J. N. przyznała, po konfrontacji z A. D., że była pouczona przez E. C., by pytać się klientów czy umawiali się z pośrednikiem kredytowym na prowizję i istotnie kilkakrotnie klienci zostawiali pieniądze dla A. D. u niej. Zmienność wyjaśnień oskarżonej też nie przemawia na jej korzyść, wbrew odmiennym zapatrywaniom apelującego. Reasumując w kontekście uwag poczynionych na tle apelacji prokuratora dotyczących oskarżonych A. G. i M. K. (2) tracą na znaczeniu argument apelującego, że z tych samych powodów, które legły u podstaw uniewinnienia tych oskarżonych Sąd I instancji winien był uniewinnić J. N.. Kwestionując zaś ocenę prawną czynu J. N. obrońca traci z pola widzenia, że Sąd przyjął w jej przypadku zjawiskową formę pomocnictwa i to z zamiarem ewentualnym, a to czyni zastrzeżenia obrońcy w tej materii nieuzasadnionymi.

Kontrolując orzeczenia o karze w stosunku do oskarżonej nie dopatrzył się Sąd Apelacyjny jej rażącej niewspółmierności.

Wniosek

Podnosząc powyższe zarzuty obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanych jej czynów.

zasadny

częściowo

zasadny

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Ustalenia Sądu Okręgowego odnośnie do przypisania oskarżonej przestępstw pomocnictwa do oszustwa nie były dowolne. Sąd przyjął w jej przypadku zjawiskową formę pomocnictwa z zamiarem ewentualnym, a to czyni zastrzeżenia obrońcy kwestionującego ocenę prawną czynu J. N. nieuzasadnionymi.

Lp.	Zarzut
3.	Apelację wniósł obrońca oskarżonej E. C. zaskarżając wyrok w części dotyczącej oskarżonej to jest w zakresie punktów XXII, XXIII, XLV zarzucając błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na tym, iż wbrew dowodom zebranym w postępowaniu Sąd bezpodstawnie przyjął, iż oskarżona E. C. udzieliła pomocy biorąc udział w zorganizowanej grupie przestępczej do popełnienia przez A. D., L. D., R. T. (3), W. U., W. M., A. G., P. W. (1) i innych ustalonych i nieustalonych osób przestępstw z art. 297 §1 k.k. i 286 §1 k.k. - wyłudzenia pożyczek i kredytów na szkodę (...) S.A. z siedzibą we W. Oddział w W., które to czyny opisane zostały w punktach wymienionych w rozdziałach (Nb.) XXI i XXII wyroku.	zasadny częściowo zasadny niezasadny
	Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny
	Odnosząc się do apelacji E. C. stwierdzić należy, że z całą pewnością nie dopuścił się Sąd Okręgowy zarzucanego błędu w ustaleniach faktycznych. W przypadku tej oskarżonej aktualne są uwagi wyrażone przy okazji odnoszenia się do apelacji prokuratora i oskarżonej J. N.. Twierdzenia apelującego zmierzające do podważenia ustaleń o przestępczym porozumieniu z A. D. mają charakter wyłącznie polemiczny i wybiórczy, pomijają bowiem treść dowodów jednoznacznie obciążających oskarżoną przywołanych przez Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Dość powiedzieć, że bez takiego „przestępczego porozumienia” obsługa klientów przysyłanych przez A. D. do banku na całkowicie innych zasadach wbrew wyraźnemu zakazowi przełożonych nie miałaby racjonalnego wytłumaczenia. To, że oskarżona działała pod presją wykonywania planów sprzedaży, a także pod osobistą presją dyrektora regionalnego zmniejsza oczywiście stopień winy, ale nie dyskwalifikuje kwalifikacji prawnej jej zachowania. W tym kontekście żadnego znaczenia nie ma orzeczenie Sądu Pracy wypowiadającego się na temat rozwiązania stosunku pracy oskarżonej z bankiem. Odwołując się do przyjętej przez Sąd kwalifikacji czynów oskarżonej na płaszczyźnie pomocnictwa, błędnie apelujący zwraca uwagę na konieczność ustalenia, że oskarżona działała w celu osiągniecia korzyści majątkowej. Skorygowany opis czynu nie pozostawia żadnych wątpliwości, że Sąd I instancji przyjął – trafnie zresztą - że oskarżona działała z zamiarem ułatwienia innym osobom popełnienia oszustwa. Ta forma zjawiskowa przestępstwa możliwa jest także przy ustaleniu zamiaru ewentualnego, jak miało miejsce w przypadku oskarżonej. Subiektywne przekonania oskarżonej co do słuszności i prawidłowości podjętych czynności nie mogą uwolnić jej od odpowiedzialności karnej za przypisane przestępstwo. Ocena dowodów z tym zakresie dokonana przez Sąd I instancji mieściła się w granicach swobody zakreślonej art. 7 kpk i poczynionych na jej podstawie ustaleń Sąd Apelacyjny zmienić nie może. Kontrolując orzeczenie o karze w stosunku do oskarżonej nie dopatrzył się Sąd Apelacyjny jej rażącej niewspółmierności.
	Wniosek
	Podnosząc powyższe zarzuty obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanych jej czynów.	zasadny częściowo zasadny niezasadny
	Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.
	Ocena dowodów w zakresie przypisania winy oskarżonej dokonana przez Sąd I instancji mieściła się w granicach swobody zakreślonej art. 7 kpk i nie ma podstaw do zmiany poczynionych na jej podstawie ustaleń.

Lp.	Zarzut
4.	Apelację wniósł obrońca oskarżonego W. M. zaskarżając wyrok w punktach XVIII, XIX, XX, XXI, XLV zarzucając: 1. obrazę przepisów postępowania mająca wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie: a) art. 4 kpk, art. 7 kpk i art. 410 kpk polegającego na naruszeniu zasady swobodnej oceny dowodów poprzez ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób dowolny, bez jego wszechstronnego rozważenia w oparciu o wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego poprzez: I. przyjęcie, że zeznania złożone przez świadków E. W. (1), J. S., E. T. i K. B. potwierdzają sprawstwo i winę oskarżonego W. M. w sytuacji, gdy wymienione powyżej osoby nie wskazują bezpośrednio na oskarżonego W. M., lecz wspominają o bliżej nieokreślonym (...), przy czym E. W. (1) na rozprawie wskazywała, że nie jest pewna czy (...) to oskarżony W. M., a E. T. podczas przesłuchania wyjaśniała, że „oprócz cyganki i tego K. nikogo więcej nie było", natomiast K. B. podczas przesłuchania wspominała tylko o W. mieszkającym na P. - co nie jest wystarczające dla uznania oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, II. przyjęcie w uzasadnieniu wyroku, że zeznania złożone w postępowaniu przygotowawczym przez świadka B. N. wskazują na winę i sprawstwo oskarżonego W. M. w sytuacji, gdy B. N. w żaden sposób nie odnosi się w nich do osoby W. M. a zaświadczenie o zatrudnieniu E. W. (1) w PHU (...) w W. według opinii biegłego grafologa zostało wypełnione przez oskarżoną A. M., III. przyznanie bezkrytycznie waloru wiarygodności zeznaniom złożonym przez świadków J. S., K. B., B. N., A. D., W. U. w sytuacji, gdy osoby te nie zostały przesłuchanie bezpośrednio przez Sąd w toku postępowania przed Sądem Okręgowym w Świdnicy z uwagi na brak możliwości ustalenia ich aktualnego miejsca pobytu, jak również wyjaśnieniom złożonym przez oskarżoną A. M., przy czym biorąc pod uwagę postawę tych osób w toku postępowania należałoby podchodzić do ich zeznań z dużą dozą ostrożności, albowiem mogły one być składane tej treści, aby umniejszyć własną odpowiedzialność karną, - co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych w postaci przyjęcia przez Sąd I instancji, że oskarżony W. M. popełnił czyny opisane w punktach XVIII, XIX, XX, XXI zaskarżonego wyroku, w sytuacji gdy zgromadzony materiał dowodowy w sprawie nie jest wystarczający dla kategorycznego przyjęcia takiego stanowiska z uwagi na istniejące poważne wątpliwości co do winy i sprawstwa oskarżonego W. M., *A w przypadku nieuwzględnienia powyższych zarzutów:* 2. rażącą surowość i tym samym niewspółmierność orzeczonej kary w stosunku do stopnia winy, motywacji i sposobu zachowania się oskarżonego W. M., a nadto do jego właściwości i warunków osobistych.	zasadny częściowo zasadny niezasadny
	Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny
	Odnosząc się do apelacji W. M. nie dopuścił się Sąd Okręgowy obrazy przepisu art. 4 kpk,7 kpk i art. 410 kpk. Poza sporem jest, że Sąd I instancji przeprowadził wszystkie istotne dla odpowiedzialności karnej oskarżonego dowody, odstępując w niewielkim zakresie od zasady bezpośredniości, co miało oparcie w art. 391 kpk, a naruszenia tego przepisu apelujący przecież nie zarzuca. Gdyby nawet taki zarzut sformułował, to nie miałby skarżący racji, jeśli zważyć, że przesłanki wskazane w tym przepisie do odczytania protokołów zeznań niektórych świadków sporządzonych w postępowaniu przygotowawczym ziściły się. Nie przekroczył Sąd również granic określonych art. 7 kpk oceniając zebrane dowody. Obrońca koncentrując się na relacjach E. W. (2), J. S., E. T. i K. B., które stanowiły podstawę ustaleń w zakresie skazania oskarżonego traci z pola widzenia jednoznacznie obciążającą relację W. U., do której odwołuje się Sąd I instancji. To zatem ocena skarżącego, a nie Sądu, ma charakter wybiórczy. Zeznania tego świadka są kontestowane tylko z tego powodu, że ma interes, aby umniejszyć własną odpowiedzialność karną, a to nie przekonuje żeby skutecznie podważyć wszechstronną, pogłębioną ocenę dowodów poczynioną przez Sąd I instancji. Argumenty apelującego mają charakter ogólnikowy i abstrahujący od spójnej, całościowej oceny dowodów stanowiących podstawę skazania oskarżonego. Chybionym okazał się również zarzut rażącej niewspółmierności kary. Skarżący nie wykazał takiego stopnia dysproporcji między karą orzeczoną a oczekiwaną, która by o takim rażącym stopniu świadczyła. Niejasne i niezrozumiałe dla Sądu Apelacyjnego są argumenty, które zmierzają do przekonania, że Sąd znamię czynu potraktował jako okoliczność obciążającą przy wymiarze kary. Podkreślić wręcz należy, że mając na względzie fakt orzeczenia kary z warunkowym zawieszeniem wykonania wobec oskarżonego, który dopuścił się wielu przestępstw (których granica ustawowego zagrożenia wynosiła 8 lat pozbawienia wolności) co dowodzi konsekwencji i determinacji przestępczej działalności oskarżonego oraz znacznego stopnia zdemoralizowania, uznać należało by raczej karę wymierzoną oskarżonemu jako łagodną a nie surową, a tym bardziej rażąco surową. Kontrolując orzeczenie o karze w stosunku do oskarżonego, nie dopatrzył się Sąd Apelacyjny jej rażącej niewspółmierności.
	Wniosek
	Podnosząc powyższe zarzuty obrońca wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez: 1. rozwiązanie węzła kary łącznej, 2. zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej czynów opisanych w punktach XVIII, XIX, XX, XXI i w konsekwencji tego uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku we wskazanych powyżej zakresie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji	zasadny częściowo zasadny niezasadny
	Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.
	Argumenty apelującego mają charakter ogólnikowy i abstrahujący od spójnej, całościowej oceny dowodów stanowiących podstawę skazania oskarżonego, nie dały zatem podstaw do uwzględnienia wniosków sformułowanych w apelacji.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd Apelacyjny utrzymał zaskarżony wyrok w mocy wobec J. N., W. M. i E. C..

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Ustalenia Sądu Okręgowego odnośnie do przypisania oskarżonym przestępstw nie były dowolne. Kwestionowanie oceny prawnej czynów przypisanych oskarżonym również nie zasługiwało na uwzględnienie. Argumenty apelujących miały charakter abstrahujący od całościowej oceny dowodów stanowiących podstawę skazania oskarżonych, nie dały zatem podstaw do uwzględnienia wniosków sformułowanych w apelacjach.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

Błędne ustalenia faktyczne w efekcie naruszenia reguł art. 7 kpk, skutkowały nieuprawnionym uniewinnieniem R. T. (1), A. G., M. K. (2) i P. W. (1) od zarzucanych im czynów. Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżony wyrok wobec tychże oskarżonych i sprawę w uchylonym zakresie przekazał do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Świdnicy.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy będzie miał na względzie Sąd I instancji uwagi wyrażone w odniesieniu do zarzutów apelacji Prokuratora.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. KOSZTY PROCESU

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Zasądzenie od Skarbu Państwa na rzecz adw. D. D. i adw. I. D. po 738 zł, w tym należny podatek od towarów i usług, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oskarżonym w postępowaniu odwoławczym znajduje uzasadnienie w treści przepisu § 17 ust. 2 pkt. 5 w zw. z § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019r., 18 t.j.).

Na podstawie art. 624 kpk zwolniono oskarżonych J. N., W. M., E. C., G. Z. i W. S. od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, a poniesionymi wydatkami obciążono Skarb Państwa.

7. PODPIS

Wiesław Pędziwiatr

Andrzej Kot

Bogusław Tocicki

3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika						1
Podmiot wnoszący apelację						Prokurator Okręgowy w Świdnicy
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja						Wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 15 lipca 2019r. sygn. akt III K 84/17
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☐ na korzyść ☐ na niekorzyść		☐ w całości
		w części	☐		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
1.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☐	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☐	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
1.4. Wnioski
☐	uchylenie			☐		zmiana

3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika						2
Podmiot wnoszący apelację						Obrońca oskarżonej J. N.
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja						Wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 15 lipca 2019r. sygn. akt III K 84/17
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☐ na korzyść ☐ na niekorzyść		☐ w całości
		w części	☐		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
1.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☐	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☐	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
1.4. Wnioski
☐	uchylenie			☐		zmiana

3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika						3
Podmiot wnoszący apelację						Obrońca oskarżonej E. C.
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja						Wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 15 lipca 2019r. sygn. akt III K 84/17
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☐ na korzyść ☐ na niekorzyść		☐ w całości
		w części	☐		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
1.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☐	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☐	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
1.4. Wnioski
☐	uchylenie			☐		zmiana

3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika						4
Podmiot wnoszący apelację						Obrońca oskarżonego W. M.
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja						Wyrok Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 15 lipca 2019r. sygn. akt III K 84/17
1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☐ na korzyść ☐ na niekorzyść		☐ w całości
		w części	☐		co do winy
			☐		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
1.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☐	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☐	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☐	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
1.4. Wnioski
☐	uchylenie			☐		zmiana

II AKa 72/20

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE