Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 maja 2021 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni VI Wydział Gospodarczy, w składzie:

Przewodniczący: SSR Justyna Supińska

Protokolant: sekr. sądowy Marta Denc

po rozpoznaniu w dniu 21 maja 2021 roku w Gdyni

na rozprawie

w postępowaniu gospodarczym

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą G.

przeciwko R. P.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej R. P. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 19 449,99 złotych ( dziewiętnaście tysięcy czterysta czterdzieści dziewięć złotych dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z odsetkami za opóźnienie w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym liczonymi od kwot:

-

916,67 złotych za okres od dnia 03 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty,

-

916,67 złotych za okres od dnia 03 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty,

-

916,67 złotych za okres od dnia 04 lutego 2020 roku do dnia zapłaty,

-

916,67 złotych za okres od dnia 03 marca 2020 roku do dnia zapłaty,

-

916,67 złotych za okres od dnia 02 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty,

-

14 866,64 złotych za okres od dnia 12 maja 2020 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanej R. P. na rzecz powoda(...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 4 617 złotych ( cztery tysiące sześćset siedemnaście złotych) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VI GC 36/21

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 18 czerwca 2020 roku powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanej R. P. kwoty 19 449,99 złotych wraz z odsetkami za opóźnienie w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym liczonymi od kwot: 916,67 złotych za okres od dnia 03 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty, 916,67 złotych za okres od dnia 03 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty, 916,67 złotych za okres od dnia 04 lutego 2020 roku do dnia zapłaty, 916,67 złotych za okres od dnia 03 marca 2020 roku do dnia zapłaty, 916,67 złotych za okres od dnia 02 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty i 14 866,64 złotych za okres od dnia 12 maja 2020 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 26 lipca 2019 roku strony zawarły umowę pośrednictwa finansowego w celu doprowadzenia do pozyskania przez pozwaną finansowania w formie środków pieniężnych na dowolny cel, a umowa została zawarta na czas określony, do dnia 31 sierpnia 2019 roku. Powód wywiązał się ze swojego zobowiązania, w wyniku czego w dniu 02 sierpnia 2019 roku pozwana i S. P. (pożyczkobiorcy) zawarli umowę pożyczki kwoty 200 000 złotych z M. K. (1) (pożyczkobiorca). Pożyczka odpowiadała warunkom określonym w zawartej umowie pośrednictwa finansowego, tj. umowa pożyczki została zawarta na okres 24 miesięcy, oprocentowanie wynosiło 10% w skali roku, zaś opłata przygotowawcza w kwocie 15 400 złotych płatna była w 24 ratach miesięcznych, co oznacza, że łączny koszt pożyczki w skali roku wynosił 13,5%.

W tej sytuacji w związku z tym, że powód spełnił swoje świadczenie, był uprawniony do domagania się wynagrodzenia od pozwanej w kwocie 42 000 złotych płatnej zgodnie z harmonogramem w 25 ratach. Pozwana uregulowała cztery raty za okres sierpień – listopad 20219 roku, po czym zaprzestała ich dalszego spłacania, w związku z czym powód wezwał dwukrotnie pozwaną do zapłaty całej pozostałej należności. Na dochodzoną pozwem kwotę składają się: kwota 19 249 złotych tytułem pozostałej części wynagrodzenia oraz kwota 200 złotych tytułem opłaty stanowiącej zryczałtowany koszt sporządzenia i wysłania dwóch wezwań do zapłaty.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 21 września 2020 roku wydanym w sprawie o sygn. akt VI GNc 3785/20 referendarz sądowy Sądu Rejonowego w Gdyni uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W sprzeciwie od powyższego orzeczenia pozwana R. P. wniosła o oddalenie powództwa podnosząc zarzut braku legitymacji procesowej biernej oraz zarzut przedawnienia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 lipca 2019 roku pomiędzy (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. (pośrednik) a R. P. (zleceniodawca) została zawarta umowa pośrednictwa finansowego mająca na celu doprowadzenie do pozyskania przez zleceniodawcę finansowania w formie uzyskania środków pieniężnych na dowolny cel zleceniodawcy w kwocie realnie odpowiadającej zdolności kredytowej zleceniodawcy i posiadanemu przez niego zabezpieczeniu, a pośrednik zlecenie to przyjął.

Strony wskazały, że przez uzyskanie przez zleceniodawcę finansowania strony rozumieją w szczególności m. in. otrzymanie przez zleceniodawcę kredytu lub pożyczki od dowolnego podmiotu oraz ustaliły warunki brzegowe finansowania określone w załączniku numer 1 do umowy (pożyczka w kwocie co najmniej 200 000 złotych). Nadto strony uznały, że uważa się, że pośrednik wywiązał się z umowy, jeżeli w terminie jej obowiązywania podmiot, który ma udzielić zleceniodawcy finansowania, podejmie decyzję o przyznaniu dla zleceniodawcy środków pieniężnych, chyba że podjęcie decyzji w tym terminie nie nastąpi z przyczyn leżących po stronie zleceniodawcy lub podmiotu mającego udzielić finansowania. W takim przypadku decyzja podjęta po terminie również stanowi wywiązanie się z umowy przez pośrednika i uprawnia go do wynagrodzenia (§ 3 ust. 1).

Umowa została zawarta na czas określony do dnia 31 sierpnia 2019 roku.

Zgodnie z § 5 umowy, za doprowadzenie przez pośrednika do otrzymania przez zleceniodawcę finansowania spełniającego warunki wskazane w § 1 ust. 3 umowy, zleceniodawca zapłacić miał pośrednikowi wynagrodzenie stanowiące sumę następujących kwot:

-

10% kwoty otrzymanego przez zleceniodawcę finansowania netto, płatna jednorazowo w terminie 3 dni od dnia otrzymania przez zleceniodawcę przyznanych mu tytułem finansowania środków pieniężnych,

-

11% kwoty otrzymanego przez zleceniodawcę finansowania netto, płatna w 24 miesięcznych ratach.

W dniu zawarcia umowy przez zleceniodawcę z podmiotem finansującym, pośrednik przekazać miał zleceniodawcy harmonogram spłat wynagrodzenia.

W przypadku opóźnienia w spłacie jakiejkolwiek kwoty przekraczającego 30 dni, pośrednik miał prawo do żądania zapłaty przez zleceniodawcę łącznej pozostałej do spłaty kwoty wynagrodzenia jednorazowo i w sposób określony w wysłanym na adres zleceniodawcy wezwaniu do zapłaty (§ 5 ust. 6 umowy).

W przypadku opóźnienia w płatności wynagrodzenia lub którejkolwiek jego części, jakiejkolwiek opłaty lub kary umownej wynikającej z umowy, zleceniodawca zapłacić miał pośrednikowi odsetki maksymalne za opóźnienie w płatności w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym (wynikające z art. 481 § 2 ¹ k.c., § 5 ust. 7 umowy). W przypadku tegoż opóźnienia zleceniodawca zobowiązany był także do zapłaty na rzecz pośrednika opłaty w wysokości 100 złotych stanowiącej zryczałtowany koszt każdorazowego sporządzenia wysłania wezwania do zapłaty, w terminie i w sposób wskazany w wezwaniu (§ 5 ust. 8 umowy).

umowa wraz z załącznikiem numer 1 oraz numer 2 (harmonogram) – k. 9-12 akt, pełnomocnictwo – k. 14-15 akt

W dniu 02 sierpnia 2019 roku w wyniku czynności podjętych przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. doszło do zawarcia pomiędzy R. P. i S. P. (pożyczkobiorcy) oraz M. K. (1) (pożyczkodawca) umowy pożyczki w kwocie 220 000 złotych. Kwota ta została w całości wypłacona pożyczkobiorcy, zaś okres finansowania wynosił 24 miesiące.

niesporne, a nadto: oświadczenie – k. 16 akt

W związku z powyższym (...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. przekazał R. P. harmonogram spłaty należnego mu wynagrodzenia w łącznej kwocie 42 000 złotych. Wynagrodzenie to miało być uregulowane w kwocie 20 000 złotych do dnia 05 sierpnia 2019 roku, zaś pozostała kwota w 24 ratach miesięcznych w kwocie po 916,67 złotych (ostania rata w kwocie 916,59 złotych) do 01. dnia każdego miesiąca poczynając od miesiąca września 2019 roku.

niesporne, a nadto: załącznik numer 2 do umowy (harmonogram) – k. 13 akt, pełnomocnictwo – k. 14-15 akt

W dniu 08 sierpnia 2019 roku R. P. uregulowała na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 20 000 złotych (tytułem faktura numer (...)).

W dniu 30 sierpnia 2019 roku R. P. uregulowała na rzecz (...)spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 916,67 złotych (tytułem umowy pośrednictwa).

W dniu 30 września 2019 roku R. P. uregulowała na rzecz (...)spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 916,67 złotych (tytułem: pośrednictwo finansowe zgodnie z umową).

W dniu 31 października 2019 roku R. P. uregulowała na rzecz (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 916,67 złotych (tytułem: pośrednictwo finansowe zgodnie z umową).

potwierdzenia wpłat – k. 17, 18, 19 akt

W związku z brakiem uregulowania przez R. P. rat wynagrodzenia za miesiąc grudzień 2019 roku, styczeń 2020 roku i luty 2020 roku, pismem z dnia 17 lutego 2020 roku (...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wezwał ją do zapłaty kwoty 19 349,99 złotych tytułem pozostałej należnej mu części wynagrodzenia, jednakże bezskutecznie.

pismo wraz z potwierdzeniem nadania i wydrukiem śledzenia przesyłki – k. 20-22 akt

W związku z brakiem uregulowania przez R. P. rat wynagrodzenia za miesiąc grudzień 2019 roku, styczeń 2020 roku, luty 2020 roku, marzec 2020 roku i kwiecień 2020 roku, pismem z dnia 20 kwietnia 2020 roku i z dnia 29 kwietnia 2020 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. wezwał ją do zapłaty kwoty 19 449,99 złotych tytułem pozostałej należnej mu części wynagrodzenia, jednakże bezskutecznie.

pismo wraz z potwierdzeniem nadania i wydrukiem śledzenia przesyłki – k. 23-26 akt, kserokopia koperty – k. 26 akt, pismo wraz z potwierdzeniem nadania i wydrukiem śledzenia przesyłki – k. 27-29 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wymienionych dowodów z dokumentów przedłożonych przez powoda w toku postępowania, których zarówno autentyczność, jak i prawdziwość w zakresie twierdzeń w nich zawartych, nie budziła wątpliwości Sądu, a zatem brak było podstaw do odmowy dania im wiary, tym bardziej, że nie były one kwestionowane w zakresie ich mocy dowodowej przez żadną ze stron. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach sprawy nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnosiły do sprawy żadnych nowych i istotnych okoliczności.

Postanowieniem wydanym na rozprawie w dniu 21 maja 2021 roku Sąd pominął zgłoszony przez powoda dowód z zeznań świadków M. K. (2), R. W. oraz M. K. (1) mając na uwadze, że w postępowaniu gospodarczym zgodnie z treścią art. 485 ¹⁰ k.p.c. dowód z zeznań świadków sąd może dopuścić jedynie wtedy, gdy po wyczerpaniu innych środków dowodowych lub w ich braku pozostały niewyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, zaś zgodnie z treścią art. 458 ¹¹ k.p.c. czynność strony, w szczególności oświadczenie woli lub wiedzy, z którą prawo łączy nabycie, utratę lub zmianę uprawnienia strony w zakresie danego stosunku prawnego, może być wykazana tylko dokumentem, o którym mowa w art. 77 ³ k.c., chyba że strona wykaże, że nie może przedstawić dokumentu z przyczyn od niej niezależnych. Sąd miał na uwadze przy tym, że poza podniesionym zarzutem braku legitymacji procesowej pozwanej – bliżej nieokreślonego mimo zobowiązania Sądu w tym przedmiocie (k. 54 akt), o czym szerzej w poniższej części uzasadnienia – pozwana nie kwestionowała zawarcia z powodem spornej umowy, ani też wykonania przez niego jego zobowiązania, faktu otrzymania pożyczki, jak i nie podnosiła, że wynagrodzenie powodowi nie należy się, czy też należy się w mniejszym rozmiarze. Uwzględniając powyższe przepisy oraz mając na uwadze, że wskazane fakty zostały w ocenie Sądu wykazane przez powoda za pomocą przedłożonych dowodów z dokumentów zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy (powoda), dowód z zeznań świadków M. K. (2), R. W. oraz M. K. (1) podlegał zatem pominięciu (brak zastrzeżenia w trybie art. 162 k.p.c. na postanowienie w tym zakresie).

W ocenie Sądu powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie powód (...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. domagał się zasądzenia od pozwanej R. P. kwoty 19 449,99 złotych wraz z odsetkami za opóźnienie w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym liczonymi od kwot: 916,67 złotych za okres od dnia 03 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty, 916,67 złotych za okres od dnia 03 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty, 916,67 złotych za okres od dnia 04 lutego 2020 roku do dnia zapłaty, 916,67 złotych za okres od dnia 03 marca 2020 roku do dnia zapłaty, 916,67 złotych za okres od dnia 02 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty i 14 866,64 złotych za okres od dnia 12 maja 2020 roku do dnia zapłaty, a także kosztów procesu tytułem pozostałej części należnego mu wynagrodzenia za wykonanie przez niego umowy pośrednictwa w uzyskaniu finansowania oraz tytułem opłaty stanowiącej zryczałtowany koszt sporządzenia i wysłania dwóch wezwań do zapłaty (co do kwoty 200 złotych).

Kwestionując żądanie pozwu pozwana R. P. podniosła zarzut braku legitymacji procesowej biernej oraz zarzut przedawnienia.

Posiadanie przez strony legitymacji w procesie jest przesłanką zasadniczą, od której istnienia uzależniona jest możliwość uwzględnienia powództwa, a jej brak, zarówno w postaci czynnej, jak i biernej, prowadzi do wydania wyroku oddalającego powództwo. Sąd bierze ją zaś pod uwagę z urzędu na każdym etapie postępowania. Jest ona instytucją prawa materialnego i oznacza uprawnienie do poszukiwania ochrony prawnej w konkretnej sprawie, przy czym literatura przedmiotu rozróżnia legitymację procesową czynną i bierną. Pierwsza z nich dotyczy strony powodowej i oznacza uprawnienie do wszczęcia i prowadzenia procesu, druga zaś dotyczy strony pozwanej i uzasadnia występowanie w procesie w charakterze pozwanego. Legitymacja procesowa jest więc uprawnieniem konkretnego podmiotu (legitymacja czynna) do występowania z konkretnym roszczeniem przeciwko innemu oznaczonemu podmiotowi (legitymacja bierna), które znajduje oparcie bądź w określonym stosunku materialnoprawnym łączącym owe strony bądź w ustawie (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 13 stycznia 2010 roku, sygn. akt II CSK 323/09 oraz Sąd Apelacyjny w Gdańsku w uzasadnieniu wyroku z dnia 23 stycznia 2013 roku, sygn. akt V ACa 1009/12).

W niniejszej sprawie legitymację procesową do domagania się od pozwanej zapłaty żądanej kwoty powód wywodził z zawartej z nią w dniu 26 lipca 2019 roku umowy pośrednictwa w uzyskaniu finansowania. Jak wynikało z treści przedłożonego przez powoda dokumentu (k. 9-12 akt), umowa ta została opatrzona własnoręcznym podpisem pozwanej R. P., przy czym pozwana nie kwestionowała autentyczności swojego podpisu na tym dokumencie (w takim zaś bowiem przypadku, na niej spoczywałby ciężar wykazania, że podpis ten nie jest jej podpisem) ani też nie podnosiła, że nie zawarła spornej umowy z powodem. W tej sytuacji, tym bardziej, że pozwana na żadnym etapie postępowania nie kwestionowała faktu wykonania umowy przez powoda, to ona – jako strona umowy – zobowiązana była do wykonania ciążącego na niej i określonego w tej umowie obowiązku, tj. zapłaty powodowi umówionego wynagrodzenia i częściowo obowiązek ten wykonała. Nie było więc żadnych wątpliwości, że pozwana jako strona zawartej umowy jest biernie legitymowana w niniejszym postępowaniu.

Jednocześnie Sąd zważył, że pozwana reprezentowana przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego zarządzeniem z dnia 26 stycznia 2021 roku (k. 54 akt) została zobowiązana do sprecyzowania zarzutu braku legitymacji procesowej pozwanej (w terminie 14 dni od dnia doręczenia niniejszego zobowiązania, pod rygorem skutków z art. 233 § 2 k.p.c.) oraz do powołania wszystkich twierdzeń i dowodów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (w nieprzekraczalnym terminie 14 dni od dnia doręczenia niniejszego zobowiązania, pod rygorem utraty prawa ich powoływania w toku dalszego postępowania stosownie do art. 458 ⁵ § 4 k.p.c.). Sąd miał bowiem na uwadze, że wprawdzie od złożenia sprzeciwu od nakazu zapłaty w dniu 27 października 2020 roku minęły trzy miesiące, niemniej jednak pozwana przebywa w zakładzie karnym, a zatem kontakt z pozwaną zwłaszcza w związku z sytuacją pandemiczną mógł być utrudniony. Tym niemniej, mimo upływu wyznaczonego terminu z dniem 18 lutego 2021 roku (zobowiązanie – k. 56 akt, z.p.o. – k. 59 akt) żadna korespondencja w wykonaniu powyższego zobowiązania od pozwanej reprezentowanej przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego nie wpłynęła.

Odnosząc się natomiast do zarzutu przedawnienia w pierwszej kolejności należy wskazać, że strony zawarły umowę, której przedmiotem było doprowadzenie do uzyskania przez pozwaną finansowania, przy czym jak wynika z treści § 5 umowy, obowiązkiem powoda były czynności obejmujące wyszukanie na rynku i wskazanie zleceniodawcy podmiotu zainteresowanego udzieleniem zleceniodawcy finansowania, udzielanie zleceniodawcy informacji o warunkach przyznawania finansowania oraz zapewnienie pomocy przy wypełnianiu dokumentów i wniosków niezbędnych dla jego uzyskania, udostępniania zleceniodawcy obowiązujących druków i formularzy niezbędnych do zawarcia umowy o finansowanie, weryfikacja zdolności kredytowej i wiarygodności płatniczej zleceniodawcy, a zatem czynności faktyczne, co powoduje, że do spornej umowy jako umowy o świadczenie usług z mocy art. 750 k.c. zastosowanie znajdą odpowiednio przepisy dotyczące umowy zlecenia, w tym art. 751 k.c., zgodnie z którym roszczenia o wynagrodzenie za spełnione czynności i o zwrot poniesionych wydatków przysługujące osobom, które stale lub w zakresie działalności przedsiębiorstwa trudnią się czynnościami danego rodzaju przedawniają się z upływem dwóch lat.

Jak wynikało z przeprowadzonego postępowania dowodowego pozwana uregulowała pierwszą ratę w kwocie 20 000 złotych oraz trzy kolejne raty w kwocie po 916,67 złotych. Pozwana zatem nie regulując kolejnej (piątej) raty do dnia 01 grudnia 2019 roku popadła w opóźnienie, które po upływie 30 dni uprawniało powoda do domagania się całej pozostałej niezapłaconej kwoty wynagrodzenia. Zgodnie bowiem z § 5 ust. 6 umowy w przypadku opóźnienia w spłacie jakiejkolwiek kwoty przekraczającego 30 dni, pośrednik (powód) miał prawo do żądania zapłaty przez zleceniodawcę łącznej pozostałej do spłaty kwoty wynagrodzenia jednorazowo i w sposób określony w wysłanym na adres zleceniodawcy wezwaniu do zapłaty, co też powód uczynił wysyłając pozwanej takie wezwania. W tej sytuacji nie było wątpliwości, że roszczenie o zapłatę pozostałej niezapłaconej kwoty wynagrodzenia stało się wymagalne w styczniu 2020 roku (po upływie 30 dni od dnia uchybienia terminowi zapłaty raty numer 5), a zatem mając na uwadze, że wniesienie pozwu nastąpiło w dniu 18 sierpnia 2020 roku, z całą pewnością roszczenie powoda nie uległo przedawnieniu.

Stosownie do treści art. 6 k.c. ciężar dowodu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 03 października 1969 roku w sprawie o sygn. akt II PR 313/69 na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów przemawiających za zasadnością jego roszczenia. W razie zaś sprostania przez powoda ciążącemu na nim obowiązkowi, na stronie pozwanej spoczywa wówczas ciężar udowodnienia ekscepcji i faktów uzasadniających jej zdaniem oddalenie powództwa (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 kwietnia 1982 roku, sygn. akt I CR 79/82).

W okolicznościach niniejszej sprawy to na powodzie (...)spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. ciążył obowiązek wykazania, że strony łączyła umowa pośrednictwa w uzyskaniu finansowania i że powód swoje zobowiązanie w tym zakresie wykonał, co aktualizowałoby po stronie pozwanej obowiązek zapłaty.

W ocenie Sądu powód obowiązkowi powyższemu sprostał przedkładając stosowne dokumenty, w tym umowę pośrednictwa zawartą z pozwaną, której autentyczności pozwana nie kwestionowała, dokumenty potwierdzające udzielenie jej pożyczki w wyniku czynności podjętych przez powoda, przy czym na żadnym etapie postępowania pozwana nie kwestionowała faktu otrzymania pożyczki od M. K. (1) oraz tego, że był to efekt pośrednictwa powoda, a także że warunki pożyczki były zgodne z warunkami ustalonymi przez strony w umowie. Sąd miał przy tym na uwadze, że pozwana dokonała spłat 4 rat wynagrodzenia powoda, co potwierdzenia, że powód swoje zobowiązanie wykonał, zaś pozwana uznawała swój obowiązek wynikający z umowy, a polegający na zapłacie umówionego wynagrodzenia, przy czym nie kwestionowała ani wysokości wynagrodzenia powoda ani wysokości dochodzonego roszczenia.

Sąd miał również na uwadze, że zgodnie w umową w przypadku opóźnienia w płatności wynagrodzenia lub którejkolwiek jego części, jakiejkolwiek opłaty lub kary umownej wynikającej z umowy, zleceniodawca zapłaci pośrednikowi odsetki maksymalne za opóźnienie w płatności w wysokości dwukrotności wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym (wynikające z art. 481 § 2 ¹ k.c.). W przypadku tegoż opóźnienia zleceniodawca zobowiązany jest do zapłaty na rzecz pośrednika opłaty w wysokości 100 złotych stanowiącej zryczałtowany koszt każdorazowego sporządzenia wysłania wezwania do zapłaty, w terminie i w sposób wskazany w wezwaniu, co przesądza o zasadności roszczenia powoda także w zakresie żądania opłaty w kwocie 200 złotych tytułem zryczałtowanych kosztów sporządzenia i wysłania dwóch wezwań do zapłaty oraz w zakresie należności odsetkowej. W tej sytuacji skoro podniesione przez pozwaną zarzuty braku legitymacji procesowej biernej i przedawnienia okazały się chybione, powództwo zasługiwało – wobec jego wykazania tak co do zasady, jak i wysokości, na uwzględnienie w całości.

Mając powyższe na uwadze Sąd w punkcie pierwszym wyroku na podstawie § 5 umowy z dnia 26 lipca 2019 roku w zw. z art. 353 ^{( 1)} k.c. w zw. z art. 750 k.c. w zw. z art. 481 § 2 ^{( 1)} k.c. oraz na podstawie art. 117 k.c. w zw. z art. 751 k.c. a contrario zasądził od pozwanej R. P. na rzecz powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w G. kwotę 19 449,99 złotych wraz z odsetkami za opóźnienie w wysokości dwukrotności odsetek ustawowych za opóźnienie w stosunku rocznym liczonymi od kwot: 916,67 złotych za okres od dnia 03 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty, 916,67 złotych za okres od dnia 03 stycznia 2020 roku do dnia zapłaty, 916,67 złotych za okres od dnia 04 lutego 2020 roku do dnia zapłaty, 916,67 złotych za okres od dnia 03 marca 2020 roku do dnia zapłaty, 916,67 złotych za okres od dnia 02 kwietnia 2020 roku do dnia zapłaty i 14 866,64 złotych za okres od dnia 12 maja 2020 roku do dnia zapłaty.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2018 roku, poz. 265), zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik sprawy zasądzając na rzecz powoda od pozwanej jako strony przegrywającej niniejszy proces kwotę 4 617 złotych wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie liczonymi za okres od dnia uprawomocnienia się niniejszego orzeczenia do dnia zapłaty (w tym kwotę 1 000 złotych tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwotę 3 600 złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego i kwotę 17 złotych tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa).

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

SSR Justyna Supińska

Gdynia, dnia 13 czerwca 2021 roku