Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 1615/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.  USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

P. R.

P. R. 30 czerwca 2019 r. nie stosowała się do zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z 28 czerwca 2017 r. w sprawie VII K 144/17 prowadząc samochód S. (...) o nr rej. (...) ulicą (...) w J..

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Pod wieczór 30 czerwca 2019 r., który był upalnym dniem i który P. R. wraz z synem i P. Ł. spędzili na dworze, syn P. R. źle się poczuł - leżał na podłodze i nie reagował na to, co się do niego mówiło. Miał otwarte oczy. P. R. wystraszyła się stanem dziecka. Wzięła je na ręce, umieściła w foteliku samochodowym i wraz z P. Ł., który nie ma prawa jazdy, jako kierowca ruszyła z domu w kierunku szpitala w J. samochodem S. (...) o nr rej. (...).

W tym czasie obowiązywał ją zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych orzeczony wyrokiem Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z 28 czerwca 2017 r. w sprawie VII K 144/17.

częściowo wyjaśnienia P. R.

12-13, 100

zeznania P. Ł.

65, 131

zeznania K. W.

68-70, 101

zeznania R. N.

137

notatka urzędowa

1

karta informacyjna

14

odpis wyroku

27-33

P. R. była karana za przestępstwo.

dane o karalności

105-106

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2.  OCena DOWOdów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

wyjaśnienia oskarżonej

Mimo ze P. R. nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu, to nie przeczyła, aby prowadziła samochód mimo orzeczonego przez sąd zakazu. Taki fakt zresztą wynika także z pozostałych dowodów: zeznań P. Ł., K. W. i z notatki urzędowej sporządzonej z interwencji Policji.

Sąd dał wiarę twierdzeniom oskarżonej, że wystraszyła się stanem zdrowia syna i podjęła szybką decyzję o zawiezieniu go do szpitala. Sąd uznał również za wiarygodne jej wyjaśnienia, że nie próbowała wzywać karetki, ponieważ miała złe doświadczenia z przeszłości - brak jest dowodów przeciwnych. Jej twierdzenie o tym, że P. Ł. miał wzywać karetkę, nie znajduje potwierdzenia w jego zeznaniach.

Bez wątpienia zachowanie oskarżonej miało związek ze stanem jej dziecka. Z karty informacyjnej leczenia wynika, że rzeczywiście (...) syn oskarżonej został przyjęty do szpitala z powodu omdlenia i został tam do 2 lipca 2019 r. na obserwacji.

zeznania K. W., R. N.

Sąd ocenił je jako wiarygodne dowody, przy czym zeznania R. N. tylko w takim zakresie, w jakim potwierdził treść notatki urzędowej. Nie pamiętał już bowiem tego zdarzenia, nie zapadło mu w pamięć, ponieważ niczym szczególnym się nie wyróżniało. Świadek nie łączył zatrzymania oskarżonej do kontroli ze złym stanem dziecka i pilną potrzebą zawiezienia go do szpitala. Obaj policjanci są świadkami obcymi dla oskarżonej, niemającymi powodów, by podawać nieprawdę. Sąd stoi na stanowisku, że gdyby zachowanie oskarżonej podczas kontroli odbiegało od normy, gdyby była w panice, pokazałaby dziecko i podała, dlaczego i dokąd jedzie, uwagi takie znalazłyby się w notatce urzędowej i w zeznaniach funkcjonariuszy.

zeznania P. Ł.

Jego zeznania sąd także uznał za wiarygodne. Zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonej opisują, jak doszło do tego, że P. R. wsiadła za kierownicę, są zgodne z zeznaniami K. W. w zakresie przebiegu kontroli.

karta leczenia, odpis wyroku, dane o karalności

Dokumenty te sąd ocenił jako wiarygodne dowody. Pochodzą od uprawnionych organów, nie były kwestionowane przez strony.

2.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

P. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

P. R. została skazana wyrokiem Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z 28 czerwca 2017 r. w sprawie VII K 144/17, którym sąd orzekł wobec niej 3-letni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym. Zakaz ten obowiązywał w okresie od 6 lipca 2017 r. do 6 lipca 2020 r.

30 czerwca 2019 r. P. R. prowadziła samochód S. (...) o nr rej. (...), czyli pojazd mechaniczny ulicą (...) w J., a więc w ruchu lądowym.

Zachowaniem tym wypełniła znamiona występku z art. 244 k.k.

Sąd zmienił opis czynu w taki sposób, aby odzwierciedlał on wszystkie znamiona przypisanego jej czynu.

Oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonej sąd doszedł do wniosku, że na jego zmniejszenie wpływ mają okoliczności, w jakich P. R. się go dopuściła. Była zdenerwowana i kierowana potrzebą zawiezienia dziecka do szpitala, obawiała się o jego stan. Nie można jednak zupełnie usprawiedliwić jej motywacji: oskarżona, jak sama przyznała, nie spróbowała nawet wezwać karetki twierdząc, że miała wcześniej złe doświadczenia. Istniała przecież jeszcze możliwość wezwania taksówki czy poproszenia o pomoc sąsiadów lub mężczyzny, z którym oskarżona spędziła popołudnie nad rzeką, których oskarżona nawet nie rozważyła.

Stan jej dziecka nie był przy tym na tyle poważny, aby zasadne było natychmiastowe oddanie go pod opiekę lekarzy. Oczywiście z punktu widzenia oskarżonej - matki, biorąc pod uwagę pogodę, jaka panowała w dniu zdarzenia, uzasadniona była jej troska, jednak oskarżona podczas kontroli nie sygnalizowała policjantom, że musi natychmiast znaleźć się z dzieckiem w szpitalu. Jeden z funkcjonariuszy wskazał nawet, że rozmawiał z synem oskarżonej. Policjanci ani P. Ł. również nie wskazywali, aby sytuacja była dramatyczna, a oskarżona przerażona i dążąca tylko do zawiezienia dziecka do szpitala. Stan jej syna okazał się zresztą nie najgorszy. Nie stosowano wobec niego żadnych zabiegów, po nawodnieniu jego stan szybko się znormalizował. Został tylko na obserwacji zakończonej wypisaniem z zaleceniami unikania nasłonecznienia i wysiłku.

Stopień winy oskarżonej sąd uznał za nieduży: działała z zamiarem nagłym, jednak nie rozważyła wszystkich dostępnych, niewymagających czynności, aby nie popełnić przestępstwa. Miała możliwość wyboru innego zachowania, z której nie skorzystała. Naruszyła oczywisty zakaz. Z drugiej strony sąd wziął pod uwagę odpowiedzialność oskarżonej polegającą na tym, że świadoma orzeczonego zakaz prowadzenia pojazdów, poza tym zdarzeniem, respektuje go. Brak jest sygnałów, aby wcześniej lub później go naruszała. Świadczy to o tym, że tylko w szczególnych warunkach skłonna była naruszyć prawo.

4.  KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. R.

I

Wymierzając karę oskarżonej sąd doszedł do wniosku, że ze względu na okoliczności popełnienia czynu kara ta powinna być minimalna, dlatego zdecydował o wyborze kary łagodniejszej niż przewiduje to przepis art. 244 k.k. Kara grzywny, czyli najłagodniejsza, w ocenie sądu uwzględnia wszystkie okoliczności zdarzenia, odpowiada stopniowi winy oskarżonej i społecznej szkodliwości czynu. Z pewnością sprawca, wobec którego orzeczono zakaz, naruszający go w wyjątkowej sytuacji, pod wpływem stresu, w obawie o zdrowie dziecka i działa z zamiarem nagłym, zasługuje na łagodny wymiar kary.

Grzywna w liczbie 50 stawek dziennych jest odpowiednią do wskazanych wyżej uwarunkowań. Powinna ona uświadomić oskarżonej, że naruszanie prawa, nawet w szczególnych okolicznościach, wiąże się z konsekwencjami i nie każde tego typu działanie może zostać uznane za stan wyższej konieczności.

Kwotę stawki dziennej sąd ustalił w najniższym możliwym wymiarze, tj. 10 zł. P. R. jest na utrzymaniu partnera, nie ma majątku.

P. R.

II

W razie skazania za występek z art. 244 k.k. obowiązkowe jest orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów. Środek ten sąd orzekł także w najniższym wymiarze dochodząc do wniosku, że jest to okres wystarczający. Jest to środek karny mający na celu wyeliminowanie sprawców, którzy powodują zagrożenie bezpieczeństwa.

5.  1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Zdaniem sądu nie zachodził w tej sprawie stan wyższej konieczności. Niebezpieczeństwo grożące dobru chronionemu prawem musi być rzeczywiste, tzn. zachodzić realnie, obiektywnie, a nie tylko w subiektywnym odczuciu sprawcy. Należy jednocześnie podkreślić, że stan świadomości osoby, która uroiła sobie, nieistniejące w sposób obiektywny, niebezpieczeństwo, nie jest nieistotny dla karnoprawnej oceny jej zachowania (zob. komentarz do art. 26 k.k. w Stefański [red.], 2019, wyd. 24/P. Daniluk). Obiektywnie nie zachodziło realne niebezpieczeństwo dla zdrowia i życia syna oskarżonej, istniała możliwość alternatywnego działania, a zatem jej zachowanie nie mieści się w ramach działania w stanie wyższej konieczności. Okoliczności zdarzenia, jak i stopień winy oskarżonej, miały jednak wpływ na wymiar kary i środka karnego, które zostały orzeczone w minimalnym wymiarze.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

Sąd zwolnił oskarżoną od kosztów sądowych, ponieważ jej sytuacja majątkowa nie pozwala na ich uiszczenie. Oskarżona nie osiąga dochodów, pozostaje na utrzymaniu innej osoby.

6.  1Podpis