Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 kwietnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Trzebnicy V Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w M.

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Grażyna Wójcik

Protokolant: Justyna Kądzioła

po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 2014 r. w Miliczu

na rozprawie

sprawy z powództwa P. N. S. F. I. Z. z siedzibą we W.

przeciwko M. S.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  kosztami postępowania obciąża stronę powodową w zakresie przez nią poniesionym.

Sygn. akt V C upr 532/13

UZASADNIENIE

Strona powodowa P. N. S. F. I. Z. we W., działając przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, w dniu 5 lipca 2013 r. skierowała do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym i wniosła o orzeczenie nakazem zapłaty, by pozwana M. S.zapłaciła stronie powodowej kwotę 2.119,84 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 5 lipca 2013 r. do dnia zapłaty. Ponadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz zwrotu kosztów sądowych w kwocie 30,00 zł, kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 600,00 zł oraz innych kosztów w wysokości 0,54 zł.

W uzasadnieniu wskazała, że pozwana i (...) Sp. z o.o. zawarli umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych o nr dłużnika 1. (...), na podstawie której pozwana otrzymała dostęp do usług świadczonych przez (...) Sp. z o.o. i zobowiązała się do uiszczania opłat. Pozwana nie wywiązała się z przyjętego na siebie zobowiązania, wobec czego niespłacona kwota należności głównej stała się wymagalna wraz z kwotą odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia. W następstwie powyższego pierwotny wierzyciel wezwał pozwaną do zapłaty zadłużenia. Następnie – wobec bierności pozwanej – w dniu 19 marca 2007 r. zawarł z (...) S.A. umowę przelewu wierzytelności, cedując na jej rzecz całość praw i obowiązków wynikających umowy zawartej przez pozwaną z wierzycielem pierwotnym. Następnie w dniu 8 maja 2012 r. (...) S.A. scedował przedmiotową wierzytelność na (...) S.a. r.l., który zbył ją w dniu 25 maja 2012 r. na rzecz strony powodowej. Nadto strona powodowa wskazała, że zadłużenie pozwanej wynosi 2.119,84 zł, w tym należność główna 1.098,00 zł oraz skapitalizowane odsetki w wysokości 1.021,84 zł. Podniosła, że wezwała pozwaną do zapłaty, jednakże zadłużenie nie zostało uregulowane.

Postanowieniem z dnia 1 października 2013 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty, przekazała rozpoznanie sprawy tutejszemu Sądowi.

Strona powodowa w dniu 27 listopada 2013 r. uzupełniła braki formalne pozwu, składając go na urzędowym formularzu.

Pozwana – prawidłowo wezwana - nie stawiła się na rozprawę, nie złożyła odpowiedzi na pozew ani nie żądała rozpoznania sprawy pod jej nieobecność.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 6 maja 2004 r. (...) Sp. z o.o. w W. zawarł z (...) Sp. z o.o. we W. umowę przelewu wierzytelności. Do niniejszej umowy zostały zawarte następnie dwa porozumienia jako załącznik nr 3 z dnia 10 maja 2004 r. i 29 marca 2007 r.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności z 8.05.2012 r. k. 24 – 25;

porozumienie z 10.05.2004 r. k. 25v.;

porozumienie z 29.03.2007 r. k. 19)

W dniu 8 maja 2012 r. została zawarta umowa przelewu wierzytelności pomiędzy (...) S.A. we W. a (...) S.a. r.l. w Luksemburgu.

(dowód: umowa przelewu wierzytelności z 8.05.2012 r. k. 20 - 21)

W dniu 25 maja 2012 r. (...) S.a. r.l. w Luksemburgu zawarł umowę przelewu wierzytelności z Prokurą (...).

(dowód: umowa przelewu wierzytelności z 25.05.2012 r. k. 22 - 23)

Pismem z dnia 20 marca 2007 r. (...) Sp. z o.o. w W. poinformował pozwaną o cesji wierzytelności na rzecz (...) S.A.

(dowód: pismo z 20.03.2007 r. k. 27)

Pismem z dnia 13 sierpnia 2012 r. (...) S.A. zawiadomił pozwaną o rozpoczęciu sądowego etapu dochodzenia należności.

(dowód: pismo z 13.08.2012 r. k. 28)

W wyciągu z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego wystawionym w dniu 5 lipca 2013 r. strona powodowa oświadczyła, że w dniu 19 marca 2007 r. (...) S.A. we W. nabył od (...) Sp. z o.o. w W.. wierzytelność wobec pozwanej, wynikającą z umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych o nr dłużnika 1. (...). Następnie w dniu 8 maja 2012 r. dokonał cesji wierzytelności na rzecz (...) S.a. r.l. w Luksemburgu, który w dniu 25 maja 2012 r. zbył wierzytelność na rzecz Prokura (...). Wysokość zobowiązania dłużnika na dzień wystawienia wyciągu wynosiła łącznie 2.119,84 zł, w tym należność główna 1.098,00 zł i odsetki w kwocie 1.021,84 zł.

(dowód: wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego

i ewidencji analitycznej nr S/812/52/PRO z 05.07.2013 k. 29)

Sąd zważył co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

W obecnym kształcie procesu cywilnego ustawowo podkreślono jego kontradyktoryjny charakter, czego potwierdzeniem są regulacje zawarte w art. 232 k.p.c. oraz w art. 6 k.c. Ciężar dowodu spoczywa na stronach postępowania. To one są dysponentem toczącego się procesu i od nich zależy jego wynik. Mają bowiem obowiązek przejawiać aktywność, w celu wykazania wszystkich istotnych okoliczności i faktów, z których wywodzą skutki prawne. Strona powodowa reprezentowana była przez profesjonalnego pełnomocnika, będącego radcą prawnym i dlatego Sąd przyjął odpowiednio wysoki miernik staranności po stronie powodowej co do konieczności podejmowania czynności procesowych, uwzględniający zawodowe kwalifikacje pełnomocnika.

Strona powodowa swoje roszczenie wywodziła z treści przepisu art. 509 k.c., dotyczącego umowy przelewu wierzytelności. Pamiętać należy, że warunkiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi. Powodowy Fundusz formułując żądanie w niniejszej sprawie miał zatem obowiązek udowodnienia, że przysługuje mu uprawnienie do dochodzenia należności od pozwanego z tytułu związania umową z poprzednikiem prawnym strony powodowej, z tytułu której miał uiścić dochodzona pozwem kwotę. Strona powodowa zaoferowała jako materiał dowodowy jedynie umowy cesji, wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu oraz pisma informujące pozwaną o przelewie wierzytelności i rozpoczęciu sądowego etapu dochodzenia należności.

W ocenie Sądu przedłożone przez powoda dokumenty są niewystarczające dla uwzględnienia żądania. Strona powodowa, reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, nie wykazała bowiem że doszło do skutecznego scedowania należności względem pozwanej na rzecz strony powodowej. Zauważyć bowiem należy, że z załączonych umów przelewu wierzytelności wynika różna forma organizacyjna spółki (...), co nie zostało potwierdzone żadnym dokumentem. Ponadto powodowy Fundusz w żaden sposób – wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi – nie wykazał istnienia i wysokości zobowiązania, zasad obciążenia pozwanej dochodzoną kwotą przez pierwotnego wierzyciela, daty wymagalności świadczenia, sposobu i okresu wyliczenia odsetek. Powołał się w tym zakresie jedynie na wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego, co nie może zostać uznane za wystarczające, zwłaszcza w świetle orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z 11 lipca 2011 r. w sprawie P 1/10, na mocy którego zostało wykluczone uprzywilejowanie dowodowe jakie posiadały fundusze sekurytyzacyjne. Wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu złożony w niniejsze sprawie stanowi wyłącznie dokument prywatny i nie wiąże się z nim domniemanie prawne, że stwierdzona w nim wierzytelność istnieje. W tej sytuacji brak jakiegokolwiek sposobu kontroli prawidłowości podstaw dokonania przedmiotowego wpisu w księgach rachunkowych powodowego funduszu. Strona powodowa nie przedłożyła umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych, na którą powołuje się w uzasadnieniu pozwu, nie zaoferowała innych dowodów potwierdzających wysokość dochodzonej kwoty. Uniemożliwia to dokonanie weryfikacji żądania przez Sąd.

Zgodnie z art. 339 k.p.c., jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny, przy czym w takim wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa. W niniejszej sprawie - w świetle powyższych rozważań - takie wątpliwości zachodziły, co obligowało Sąd do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które jednak nie pozwoliło uznać dochodzonego żądania za wykazane.

Z tych względów orzeczono w pkt I sentencji wyroku zaocznego o oddaleniu powództwa w całości.

O kosztach postępowania w pkt II sentencji wyroku orzeczono na podstawie przepisu art. 98 § 1 k.p.c.