Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Cz 632 /13

POSTANOWIENIE

Dnia 3 stycznia 2014r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny – Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Janusz Kasnowski (spr.)

Sędziowie: SO Ireneusz Płowaś

SO Aurelia Pietrzak

po rozpoznaniu w dniu 3 stycznia 2014r. w Bydgoszczy na posiedzeniu niejawnym sprawy z wniosku

P. P., (...) Banku S.A. we W., z udziałem wierzycieli hipotecznych P. P., (...) Banku S.A. we W. i M. J.

przeciwko

M. W. (dłużnikowi)

o egzekucję świadczenia pieniężnego

na skutek zażalenia M. J.

na postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 3 lipca 2013r. w sprawie XII Co 21293 /10

postanawia:

oddalić zażalenie.

Na oryginale właściwe podpisy.

Sygn. akt II Cz 632/13

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 3 lipca 2013 r. odrzucił zarzuty M. J. do planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji sporządzonego zgodnie z uprzednim postanowieniem tego Sądu z dnia 14 marca 2013r.

W uzasadnieniu Sąd wskazał, że w dniu 4 czerwca 2013 r. nastąpił skutek doręczenia wezwania z dnia 15 maja 2013r. skierowanego do skarżącego, aby uzupełnił braki formalne zarzutów do planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji poprzez złożenie wymaganej ilości ich odpisów (7 egz.) oraz uiścił opłatę sądową należną od zarzutów – w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia zarzutów. Termin zakreślony skarżącemu do uzupełnienia tych braków upłynął bezskutecznie z dniem 11 czerwca 2013r. Dlatego też Sąd Rejonowy odrzucił zarzuty M. J. na podstawie art.767*3 kpc (zaskarżone postanowienie wraz z uzasadnieniem – k.154).

Postanowienie to zaskarżył zażaleniem wierzyciel hipoteczny M. J. domagając się jego uchylenia. W uzasadnieniu wskazał, że pismem z dnia 25 kwietnia 2013 r. zwrócił się do Sądu I instancji z prośbą o przesłanie projektu planu podziału sumy uzyskanej z egzekucji oraz uzasadnienie dlaczego został on zmieniony. Skarżący podkreślił, że nie miał wiedzy, jaką treść ma ten plan i dlatego nie mógł w pełni odnieść się do postanowienia. Nadto twierdził, że powinien był zostać wezwany do uiszczenia opłaty od wniesionych zarzutów (zażalenie wraz z jego uzupełnieniem – k.159 i 165).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie skarżącego nie jest zasadne. Należy podzielić stanowisko Sądu I instancji, że zaistniały przesłanki do odrzucenia zarzutów M. J. do planu podziału kwoty uzyskanej na skutek egzekucji z nieruchomości, sporządzonego zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 14 marca 2013 r., gdyż skarżący pomimo skutecznego doręczenia mu przez awizo wezwania do uzupełnienia braków formalnych i fiskalnych środka zaskarżenia, nie uczynił tego w wyznaczonym terminie.

Podniesiona przez skarżącego okoliczność, że pomimo jego pisemnej prośby nie doręczono mu odpisu wspomnianego planu podziału, nie mogła stanowić argumentu przemawiającego za uchyleniem zaskarżonego postanowienia. W niniejszej sprawie, na tym jej etapie, przedmiotem badania Sądu jest wyłącznie to, czy M. J. prawidłowo uzupełnił braki zarzutów, a tego nie uczynił. Jedynie na marginesie wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 1027 § 1 kpc o sporządzeniu planu podziału Sąd zawiadamia dłużnika i osoby uczestniczące w podziale, jednakże tego planu nie doręcza się z urzędu. W związku z tym dla dochowania przez skarżącego terminu do uzupełnienia braków środka zaskarżenia, nie mogło mieć znaczenia to, że nie otrzymał on wspomnianego planu podziału. Powziął wiadomość kiedy plan został sporządzony i w jakim Sądzie Rejonowym się znajduje, a zatem nie było przeszkód do zapoznania się z jego treścią, w razie istnienia wątpliwości. Poza tym skarżący mógł zapoznać się z tym planem w kancelarii komornika sądowego prowadzącego egzekucję wobec dłużnika.

Odnosząc się do postawionego przez skarżącego zarzutu, że Sąd I instancji winien wezwać go do uiszczenia opłaty sądowej od środka zaskarżenia (zarzutów od planu podziału) stwierdzić trzeba, że Sąd Rejonowy tak właśnie uczynił pismem z dnia 15.05.2013r., które zostało uznane za doręczone skutecznie przez awizo z uwagi na jego nieodebranie przez adresata.

Wobec powyższego Sąd Okręgowy oddalił zażalenie M. J., jako nieuzasadnione ( na podstawie art. 385 kpc w zw. z art. 397 § 2 kpc i art. 13 § 2 kpc).