Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2021 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący SSO Arkadiusz Marcia

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2021 r. w Świdnicy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...)Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K.

przeciwko W. C.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego W. C. – zobowiązanego solidarnie
z J. C. – na rzecz strony powodowej(...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K. kwotę 61.996,37 zł (sześćdziesiąt jeden tysięcy dziewięćset dziewięćdziesiąt sześć złotych trzydzieści siedem groszy)
z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie: - od kwoty 47.530,33 zł od dnia 27 kwietnia 2020 r.,

- od kwoty 14.466,04 zł od dnia 10 października 2019 r. do dnia zapłaty;

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego W. C. – zobowiązanego solidarnie
z J. C. – na rzecz strony powodowej(...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K. kwotę 11.706 zł tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  zasądza od pozwanego W. C. na rzecz strony powodowej (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K. kwotę 2.160 zł tytułem zwrotu kosztów procesu (wynagrodzenie kuratora dla pozwanego, którego miejsce pobytu nie jest znane).

Sygn. akt I C 544/21

UZASADNIENIE

Strona powodowa P. (...) Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. domagała się zasądzenia od pozwanego W. C. kwoty 86.830,05 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od 10 października 2019 r. do dnia zapłaty. Nadto domagała się zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu strona powodowa wskazała, że jest nabywcą wierzytelności wynikającej z ugody z dnia 15 lutego 2016 r. Spółdzielcza (...) (...) S. w G. zawarła z J. C. ugodę, której przedmiotem było ustalenie warunków spłaty należności przysługującej pożyczkodawcy od J. C.. Należność ta wynikała z umowy pożyczki nr (...) z dnia 18 listopada 2010 r., która to należność została zasądzona prawomocnym orzeczeniem Sądu Rejonowego (...) z dnia 30 września 2015 r. Pozwany W. C. jest poręczycielem tejże ugody. Pożyczkobiorca J. C. nie spłacała rat pożyczki w ustalonych terminach, a poręczyciel – informowany o tym fakcie – również nie uregulował powstałych zaległości. Tym samym pożyczkodawca uzyskał podstawę do wypowiedzenia ugody. Wypowiedzenie to zostało wysłane na adres, który wskazała J. C., zgodnie z obowiązkiem informowania o zmianach adresu zamieszkania
i adresu, skutkując wymagalnością roszczenia z dniem 22 października 2016 r.

Kurator ustanowiony dla pozwanego W. C. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa podnosząc zarzut przedawnienia.

W uzasadnieniu swojego stanowiska podał, że ugoda została wypowiedziana
w dniu 16 września 2016 r., dlatego do dnia 10 października 2019 r. minął trzyletni okres przedawnienia wynikający z przepisu art. 118 k.c.

Podniósł również, że nie ma dowodu doręczenia pozwanemu wypowiedzenia umowy, a w tej sytuacji roszczenie nie stało się wymagalne.

Pismem z dnia 2 marca 2020 r. strona powodowa rozszerzyła powództwo do kwoty 90.062,71 zł. Domagała się odsetek umownych w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 11 lutego 2020 r.

Ostatecznie strona powodowa pismem z dnia 18 października 2021 r. ograniczyła powództwo do kwoty 61.996,37 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 47.530,33 zł od dnia 27 kwietnia 2020 r. i od kwoty 14.466,04 zł od dnia 10 października 2019 r. do dnia zapłaty. Strona powodowa wskazała, że w toku postępowania egzekucyjnego wyegzekwowała od pożyczkobiorcy część należności.

Sąd ustalił, co następuje:

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 30 września 2015 r. Sąd Rejonowy (...) zasądził od J. C. na rzecz (...). F. S. w G. 77.473,37 zł wraz z odsetkami i kosztami procesu.

(dowód: nakaz, k. 118)

Postanowieniem z dnia 23 listopada 2015 r. Sąd Rejonowy (...)
w L. nadał klauzulę wykonalności powyższemu nakazowi zapłaty z dnia 30 września 2015 r.

(dowód: postanowienie, k. 119)

W dniu 15 lutego 2016 r. Spółdzielcza(...). F. S. w G. i J. C. zawarły ugodę. Przedmiotem tej ugody była wierzytelność przysługująca Kasie wobec dłużnika stwierdzona tytułem egzekucyjnym
z dnia 30 września 2015 r. wydanym przez Sąd Rejonowy (...) w L.. Strony tej ugody oświadczyły, że wierzytelność, o której mowa
w punkcie 1 na dzień podpisania ugody jest wymagalna w całości i wynosi łącznie 88.605,67 zł. Ugoda została zawarta na okres od 15 lutego 2016 r. do 15 czerwca 2024 r. Całkowita kwota objęta ugodą, uwzględniająca warunkowo obniżoną kwotę wynosiła 88.605,67 zł.

(dowód: ugoda, k. 110 – 112v.; rozliczenie wysokości zadłużenia, k. 126 – 127)

Powyższą ugodę poręczył pozwany W. C..

(dowód: ugoda, k. 112v.; deklaracja poręczyciela, k. 233 – 236)

Pismem z dnia 16 września 2016 r. strona powodowa wypowiedziała ugodę wobec zaprzestania terminowej spłaty zobowiązania przez J. C.. W związku
z powyższym, cała niespłacona część pożyczki wraz z należnymi odsetkami została postawiona w stan natychmiastowej wymagalności z upływem 30 dni od dnia doręczenia wypowiedzenia ugody. Łączna wysokość przeterminowanego zadłużenia na dzień 16 września 2016 r. wynosiła 2.689,10 złotych. O powyższym poinformowany został poręczyciel – W. C. – pismem z dnia 16 września 2016 r. W dniu 21 września 2016 r. J. C. odebrała pismo dotyczące wypowiedzenia umowy.

(dowód: regulamin, k. 52 – 53; harmonogram spłaty pożyczki, k. 57 – 58; wezwania do zapłaty i zawiadomienia poręczyciela wraz z potwierdzeniami nadania z dnia 26.04.2016 r., 31.05.2016 r., 27.06.2016 r., 26.07.2016 r., 19.08.2016 r., k. 59 – 80; zestawienie operacji z rachunku płatniczego, k. 81 – 109; wypowiedzenie ugody wraz z potwierdzeniem odbioru k. 113 – 114v.; zawiadomienie poręczyciela
o wypowiedzeniu ugody wraz z potwierdzeniem nadania, k. 115 – 117; raport spłaty na dzień 10.10.2019 r., k. 130 – 133)

W dniu 30 listopada 2017 r. Spółdzielcza (...) F. S. w G. i P. (...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w W. zawarli umowę przelewu wierzytelności. Wierzytelność przysługująca pożyczkodawcy od pozwanej wynikająca z umowy pożyczki była przedmiotem umowy przelewu wierzytelności między pożyczkodawcą a stroną powodową.

(dowód: umowa, k. 48 – 51v.)

Pismem z dnia 4 czerwca 2019 r. strona powodowa wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 86.672,92 zł. Pozwany odebrał wezwanie w dniu 6 czerwca 2019 r.

(dowód: wezwanie, k. 54 – 54v.)

Przeciwko J. C. prowadzona jest sprawa egzekucyjna o należności objęte tytułem wykonawczym – nakazem zapłaty z dnia 30 września 2015 r.

(dowód: zawiadomienie, k. 237)

Sąd zważył, co następuje:

Przepis art. 876§1 k.c. nazywa poręczeniem pisemne zobowiązanie się poręczyciela wobec wierzyciela, że wykona zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał. Przyjmuje się, że poręczenie może objąć zarówno cały dług jak i jego część. Wynikające z poręczenia zobowiązanie poręczyciela pozostaje w zależności od istnienia, ważności i zakresu zobowiązania głównego. Akcesoryjność poręczenia nie oznacza jednak, że obowiązek świadczenia poręczyciela na rzecz wierzyciela ma charakter subsydiarny. Już tylko przez wzgląd na solidarną odpowiedzialność dłużnika głównego i poręczyciela wierzycielowi służy wybór tego z nich, do którego skieruje roszczenie. Zważywszy, że poręczenie jest formą zabezpieczenia wierzytelności,
a wierzyciel może się domagać świadczenia od poręczyciela z pominięciem dłużnika głównego, już z dniem złożenia oświadczenia o poręczeniu powstaje stosunek zobowiązaniowy między poręczycielem a wierzycielem długu głównego. Istotą poręczenia jest więc, inaczej niż w typowych stosunkach zobowiązaniowych, nie tyle sama powinność świadczenia, lecz gwarancja, że poręczyciel wykona zobowiązanie, gdyby dłużnik go nie wykonał.

Zgodnie z art. 881 k.c. poręczyciel ponosi wobec wierzyciela taką odpowiedzialność, jak współdłużnik solidarny. Odpowiedzialność poręczyciela jak dłużnika solidarnego polega na tym, że gdy zobowiązanie staje się wymagalne, wierzyciel może dochodzić jego wykonania (żądać spełnienia całości lub części świadczenia), według swego wyboru od dłużnika głównego i poręczyciela łącznie lub od każdego z nich
z osobna, przy czym, aż do zupełnego zaspokojenia wierzyciela obaj dłużnicy pozostają zobowiązani (art. 366 k.c.).

Zgodnie z treścią przepisu art. 232 zd. 1 k.p.c. strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Powołany przepis jest wyrazem zasady kontradyktoryjności, zgodnie z którą obowiązek przeprowadzenia dowodów spoczywa na stronach postępowania cywilnego. Strony, a nie Sąd, są wyłącznym dysponentem toczącego się postępowania, a w konsekwencji to strony ponoszą odpowiedzialność za jego wynik.

Przenosząc powyższe uwagi natury ogólnej na realia rozpoznawanej sprawy stwierdzić należy, że strona powodowa zgłosiła roszczenie wynikające z ugody z dnia 15 lutego 2016 r. Pozwany nie udowodnił, że spłacił zobowiązanie wynikające z ww. ugody – zgodnie z zasadą z art. 6 k.c. Przebieg procesu wykazał, iż pozwany nie wywiązał się
z obowiązku udowodnienia wykonania swego zobowiązania, dlatego dochodzoną niniejszym pozwem kwotę należało zasądzić na rzecz strony powodowej.

Nie ulega wątpliwości, że wierzytelność przysługująca Spółdzielczej (...) F. S. w G. wobec pozwanego,
a wynikająca z ugody z dnia 15 lutego 2016 r. przeszła w drodze cesji wierzytelności na stronę powodową (art. 509§1 i 2 k.c.). Zdaniem Sądu, dokumenty złożone przez stronę powodową wykazują zarówno jej legitymację do występowania z roszczeniem wobec pozwanego, jak również istnienie, wysokość i wymagalność roszczenia, jakie wynika ze stosunku prawnego łączącego wierzyciela pierwotnego z pozwanym. Przy zawieraniu umowy sprzedaży wierzytelności dnia 30 listopada 2017 r., strony tej czynności wykazały umocowanie osób reprezentujących do składania oświadczeń woli w imieniu tych podmiotów, o czym stanowią udzielone pełnomocnictwa dołączone do tejże umowy.

Kurator ustanowiony dla pozwanego zarzucił, że ugoda została wypowiedziana
w dniu 16 września 2016 r., dlatego do dnia 10 października 2019 r. minął trzyletni okres przedawnienia wynikający z przepisu art. 118 k.c. Zgodnie z punktem 25 ugody, kasa zastrzega sobie prawo do wypowiedzenia ugody z 30 – dniowym terminem wypowiedzenia i postawienia całej ugody wraz z odsetkami w stan natychmiastowej wymagalności w przypadku stwierdzenia, że warunki ugody nie zostały dotrzymane,
a także w przypadku, gdy dłużnik nie zapłacił w terminach określonych w umowie ugody pełnych rat. J. C. odebrała wypowiedzenie ugody w dniu 21 września 2016 r.,
a zatem postawienie pożyczki w stan natychmiastowej wymagalności nastąpiło 22 października 2016 r. Pozew został wniesiony 10 października 2019 r., a zatem nie doszło do przedawnienia roszczenia.

Kurator podniósł również, że nie ma dowodu doręczenia pozwanemu wypowiedzenia umowy, a w tej sytuacji roszczenie nie stało się wymagalne.

Zawiadomienie poręczyciela o wypowiedzeniu mu umowy zostało wysłane 16 września 2016 r. Zgodnie z punktem 31 ugody, dłużnik i poręczyciele zobowiązani byli do informowania Kasy o każdej zmianie danych osobowych, m. in. o zmianie adresu, w tym adresu korespondencyjnego w formie pisemnej. W tej sytuacji podniesiony przez kuratora zarzut dotyczący niedoręczenia wypowiedzenia umowy pozwanemu był nietrafny.

O odsetkach od zasądzonej należności Sąd orzekł na podstawie art. 481§1 k.c. Zgodnie z treścią przywołanego przepisu, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Tym się kierując orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

Dalej idące powództwo zostało oddalone, gdyż pismem z dnia 18 października 2021 r. strona powodowa ograniczyła żądanie wskazując, że w toku postępowania egzekucyjnego KM 4950/18 wyegzekwowała część zadłużenia.

Zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu z art. 98 k.p.c., kosztami procesu należało obciążyć pozwanego, co znalazło wyraz w punkcie III sentencji wyroku. Koszty zastępstwa procesowego w wysokości 5.400 zł zostały ustalone na podstawie §2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. poz. 1800 z późn. zm.). Na pozostałe koszty procesu składa się opłata stosunkowa od pozwu – 4.504 zł, opłaty od zażaleń i od wniosków o uzasadnienie – 1.802 zł.

W punkcie IV sentencji wyroku Sąd zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 2.160 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Na tę kwotę składa się wynagrodzenie kuratora dla pozwanego, którego miejsce pobytu nie jest znane.