Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2014r.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Zielonej Górze

IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Grażyna Śliwa

Protokolant st. sekr. sąd. Beata Błauciak

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2014r. w Zielonej Górze

odwołania M. B. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

z dnia 9 lipca 2014r. (Znak (...))

w sprawie M. B. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z.

o przyznanie prawa do renty

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. z dnia 9 lipca 2014r. znak (...) i przyznaje wnioskodawcy M. B. (1) prawo do okresowej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy poczynając od dnia 08 maja 2014r. do 31 kwietnia 2015r.

Sygn. akt IVU 2762/13

UZASADNIENIE

Decyzją Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. z dnia 09.07.2013r. znak I – (...) odmówiono wnioskodawcy M. B. (2) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Lekarz orzecznik i Komisja Lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, po przeprowadzeniu badań kontrolnych uznali wnioskodawcę za osobę całkowicie zdolną do pracy zarobkowej, zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Wnioskodawca w odwołaniu skierowanym do Sądu Okręgowego w Zielonej Górze Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych domagał się zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania mu prawa do renty, wywodząc, że istniejące u niego schorzenia powodują, iż jest on osobą częściowo niezdolną do pracy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wniósł o oddalenie odwołania powołując się na ustalenia dokonane przez lekarzy orzeczników.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Wnioskodawca M. B. (1) urodzony (...) z zawodu wiertacz złożył w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. w dniu 08.05.2013r. wniosek o przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Na dzień złożenia wniosku o przyznanie świadczenia, wnioskodawca nie pozostawał w zatrudnieniu, posiadał wymagany okres składkowy i nieskładkowy .

W celu ustalenia, czy wnioskodawca jest osobą co najmniej częściowo niezdolną do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, poddany został badaniu kontrolnemu przez lekarza orzecznika organu pozwanego.

W orzeczeniu z dnia 07.06.2013r. lekarz orzecznik ustalił, że wnioskodawca nie jest osobą niezdolną do pracy.

Wskutek wniesionego sprzeciwu, w sprawie wypowiedzieli się członkowie Komisji Lekarskiej ZUS, którzy w orzeczeniu z dnia 01.07.2013r. ustalili, że stan zdrowia ubezpieczonego – z powodu zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa, nadciśnienia tętniczego bez powikłań narządowych, zaburzeń adaptacyjnych nie powoduje u wnioskodawcy upośledzenia sprawności w stopniu czyniącym długotrwałą niezdolność do pracy.

(dowód: orzeczenie lekarzy orzeczników – akta ZUS)

Na mocy zaskarżonej decyzji organu rentowego z dnia 09.07.2013r. znak (...) odmówiono wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: decyzja ZUS k. 29 tom V akt ZUS)

Wnioskodawca złożył odwołanie do Sądu Okręgowego w Zielonej Górze Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych.

Sąd na mocy postanowienia z dnia 30.08.2013r. dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza sądowego: neurologa i ortopedy, którego celem było ustalenie, czy wnioskodawca jest osobą co najmniej częściowo niezdolną do pracy w zawodzie wiertacza, pracownika fizycznego.

W opinii sądowo – lekarskiej z dnia 19.10.2013r. biegli lekarze sądowi neurolog i ortopeda rozpoznali u wnioskodawcy:

- chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa szyjnego z dyskopatią

- neuropatię n. pośrodkowego lewego

- chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa lędźwiowego z wielopoziomową dyskopatią i z jej objawami ucisku korzeni L3 i L4

- chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych z ich szpotawością

- stan po odległej amputacji palca III lewej ręki

- objawowe zapalenie obręczy biodrowej prawej.

Biegli lekarze sądowi, po zbadaniu wnioskodawcy i po analizie przedłożonej dokumentacji medycznej uznali, że wnioskodawca jest osobą częściową niezdolną do pracy do dnia 30.04.2015r.

Podali, że orzeczenia lekarzy ZUS są nietrafne i szczegółowo udowodnili swoje stanowisko w sprawie.

(dowód: opinia biegłych k. 14 – 15 akt)

Organ rentowy złożył swoje zastrzeżenia do wniosków zawartych w opinii biegłych lekarzy sądowych, wnosząc o wydanie przez biegłych opinii uzupełniającej.

(dowód: opinia biegłych k. 17 akt)

Ustosunkowując się do zarzutów zawartych w piśmie procesowym organu pozwanego, biegli lekarze sądowi wydali opinię uzupełniającą z dnia 30.01.2014r. W opinii tej biegli lekarze sądowi neurolog i ortopeda podtrzymali w całości swoje wnioski o istnieniu częściowej niezdolności do pracy u ubezpieczonego. Dodatkowo powołali się na dokumentację medyczną, która to potwierdza.

(dowód: opinia biegłych sądowych k. 23 akt)

W piśmie procesowym z dnia 25.03.2014r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. wyjaśnił, że nie wnosi żadnych zastrzeżeń ani uwag do opinii biegłych lekarzy sądowych.

Organ pozwany wniósł o wydanie orzeczenia zgodnie z wynikami postępowania dowodowego (k. 27 akt).

W przedmiotowej sprawie kwestią sporną było to, czy wnioskodawca jest osobą niezdolną do pracy w rozumieniu art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227 ze zm.).

Niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do przekwalifikowania.

W myśl art. 13 cyt. ustawy – przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się:

1. stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji

2. możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W przedmiotowej sprawie, przeprowadzone postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, iż wnioskodawca jest osobą częściowo niezdolną do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Należy bowiem podkreślić, że o niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena, czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami.

(wyrok SN z dnia 1 grudnia 2000r., II UKN 113/00 OSNAP 2002/14/343)

Wnioskodawca nie złożył żadnych zastrzeżeń do opinii sporządzonej przez biegłych lekarzy sądowych.

Ostatecznie z wniosków biegłych lekarzy sądowych zgodził się również organ pozwany, nie składając żadnych merytorycznych zastrzeżeń do opinii biegłych. Wynika to wprost z pisma procesowego organu rentowego z dnia 25.03.2014r. (k. 27 akt).

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, że odwołanie wnioskodawcy jest zasadne.

Zgodnie z przepisem art. 57 ust 1 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z FUS, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy,

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3.  niezdolność do pracy powstała w okresach wymienionych w ustawie.

Wnioskodawca spełnia więc wszystkie warunki do przyznania mu prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

Opinie dotyczące stanu zdrowia wnioskodawcy zostały sporządzone przez lekarzy specjalistów właściwych do rozpoznanych u wnioskodawcy schorzeń, są logiczne, spójne i odpowiadają kryteriom przewidzianym w art. 12 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Organ pozwany nie kwestionował tej opinii, nie zgłaszał nowych wniosków dowodowych.

Decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. z dnia 09.07.2013r. jest nieprawidłowa.

Sąd oparł swe rozstrzygnięcie na wnioskach zawartych w opinii biegłych lekarzy neurologa i ortopedy .

Zdaniem Sądu, wydane w sprawie opinie w omawianym zakresie zasługują na wiarę, albowiem zostały sporządzone po osobistym zbadaniu wnioskodawcy przez biegłych i po zapoznaniu się przez biegłych z kompleksową dokumentacją medyczną dotyczącą wnioskodawcy, a jednocześnie sposób przedstawienia przez biegłych na tej podstawie ustaleń medycznych jest rzeczowy i spójny.

Poziom wiedzy biegłych lekarzy sądowych wydających opinię w toku postępowania, jego podstawa teoretyczna, a także sposób motywowania oraz stopień stanowczości wyrażonych w niej wniosków przemawiają za przyjęciem tych opinii za podstawę rozstrzygnięcia sporu.

Z tych względów, Sąd działając na podstawie przepisu art. 477 ¹⁴ § 1 KPC orzekł jak w wyroku.