Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 czerwca 2021 roku

Sąd Rejonowy w Kaliszu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Anna Zawiślak

Protokolant: st. sekr. sądowy Sylwia Karkoszka

Przy udziale oskarżyciela ---

po rozpoznaniu w dniu 26.05.2021r.

sprawy przeciwko:

P. D. synowi D. i E. zd. R. , ur. (...) w O. W..

obwinionego o to, że:

w dniu 27 czerwca 2020 roku ok. godz. 18:55 w miejscowości K. stworzył zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym, w taki sposób, że kierując pojazdem marki S. o nr rej. (...) nie zachował należytej ostrożności podczas wykonywania manewru skrętu w lewo w kierunku miejscowości C., najeżdżając na pas ruchu przeznaczony do jazdy w przeciwnym kierunku, tym samym uderzając w pojazd marki M. o nr rej. (...), którego kierujący poruszał się od strony miejscowości C. w kierunku miejscowości K.

tj. o czyn z art. 86 § 1 kw

1.  obwinionego P. D. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wypełniającego znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 kw i za to na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę grzywny w wysokości 400 (czterysta/)złotych,

2.  zasądza od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 160 (sto sześćdziesiąt) złotych tytułem kosztów sądowych.

sędzia Anna Zawiślak

II W 822/20

UZASADNIENIE

W dniu 27 czerwca 2020 obwiniony P. D. prowadził pojazd marki S. o nr (...) 93KK drogą krajową nr (...) relacji K. -K.. W miejscowości K. wykonał skręt w lewo (z drogi głównej w podporządkowaną) w kierunku miejscowości C.. W tym czasie do skrzyżowania dojeżdżał samochód osobowy marki M. (...) kierowany przez M. T. (1) w którym znajdowali się także jego rodzice M. T. (2) i E. T. . Skrzyżowanie to jest oznaczone znakami poziomymi i pionowymi, na jezdni w kierunku C. wydzielone są przy skrzyżowaniu -dwoma liniami ciągłymi- odrębne pasy ruchu.

Obwiniony wykonując manewr skrętu „scinając” skrzyżowanie w miejscu występowania linii ciągłej, wjechał na pas ruchu przeznaczony dla samochodu M. . Doprowadził do kolizji z prawidłowo poruszającym się samochodem M. i to na pasie ruchu samochodu osobowego oraz w obrębie przejścia dla pieszych.

Na miejsce zdarzenia wezwano patrol policji, zabezpieczono materiał dowodowy. Policjanci porównali uszkodzenia pojazdów. Ujawnili ślady z błota na jezdni, które jednoznacznie wskazywały, że pojazd S. przejechał przez pas ruchu pokrzywdzonego ( i to w takim miejscu gdzie z uwagi na występowanie linii ciągłych było to zabronione oraz w okolicy przejścia dla pieszych) i na tym pasie doszło do zderzenia. Ponieważ obwiniony uważał, iż jego zdaniem kierujący M. widząc pojazd ciężarowy wykonujący manewr- powinien się cofnąć i ustąpić mu miejsca, odmówił przyjęcia mandatu- na miejsce zdarzenia wezwano dodatkowy patrol w celu sporządzenia dokumentacji.

Obwiniony w chwili zdarzenia nie posiadał opłaconego obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej OC.

( dowód: zeznania świadków M. T. (1) k. 81-82, M. T. (2) k. 82-83, 15, E. T. k. 83,18, O. S. (1) k. 83-84, D. Z. (1) k. 84,22, notatka k. 1-2, protokół oględzin k. 5, 6, szkic miejsca zdarzenia k. 7, dokumentacja zdjęciowa k. 33,32, zawiadomienie k. 8).

Obwiniony oraz M. T. (1) w chwili zdarzenia byli trzeźwi.

(dowód: protokół badania stanu trzeźwości k. 3,4 ).

P. D. prowadzi własną działalność gospodarczą ( gospodarstwo rolne o powierzchni 4,5 ha), uzyskuje dochody w wysokości 3500 zł miesięcznie, jest bezdzietnym kawalerem. Był karany za wykroczenia drogowe.

(dowód: wyjaśnienia obwinionego k. 81, dane o karalności k. 42).

Obwiniony w toku czynności wyjaśniających nie przyznał się do winy. Podał, iż to kierujący M. uniemożliwił mu bezpieczne pokonanie skrzyżowania albowiem w czasie gdy obwiniony zaczął wykonywać manewr skrętu to samochód M. był około 100 metrów przed skrzyżowaniem. Według obwinionego to kierujący M. powinien mieć wyobraźnię i umożliwić innym wykonywanie manewrów na drodze. Potwierdził, iż najechał na podwójną linię ciągłą. Wskazał, iż z posiadanych przez niego informacji wynika, że M. T. (1) usiłował sprzedać samochód, którym się poruszał i szukał podstawy do wypłaty odszkodowania. W postepowaniu sądowym obwiniony odmówił składania wyjaśnień oraz odpowiedzi na pytania.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom obwinionego o ile są one zgodne z opisanym powyżej stanem faktycznym. W pozostałym zakresie odmówił im waloru wiarygodności albowiem przeczą im zeznania wszystkich słuchanych w sprawie świadków , dokumenty dołączone do akt sprawy oraz zasady logiki i doświadczenia życiowego. Szczególnie trudno przyjąć, iż pokrzywdzony narażając swoje życie lub zdrowie a także życie lub zdrowie matki , ojca z którymi jechał , mając na uwadze rażące dysproporcje w masie pojazdów- celowo doprowadził do kolizji z samochodem ciężarowym w celu wyłudzenia odszkodowania. Ponadto zeznania świadków wykluczając takie założenie.

Za wiarygodne uznano zeznania wszystkich słuchanych świadków albowiem wzajemnie się one pokrywają, uzupełniają i znajdują poparcie w protokołach oględzin, notatkach urzędowych, dokumentacji zdjęciowej. Zauważyć przy tym należy, iż świadkowie D. Z. i O. S. są funkcjonariuszami publicznymi i nie mają interesu w przedstawianiu zdarzeń w sposób sprzeczny z rzeczywistością.

Sąd dał wiarę zgromadzonym w aktach sprawy dokumentom albowiem nie było podstaw do ich kwestionowania.

Zgromadzony w aktach sprawy materiał dowodowy wskazuje, iż obwiniony dopuścił się popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. Nie zachował należytych środków ostrożności i doprowadził do kolizji drogowej. Wypełnił tym samym znamiona wykroczenia z art. 86 § 1 kw.

Art. 86 § 1 k.w. penalizuje zachowanie polegające na nie zachowaniu należytej ostrożności, powodujące zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu. Dla odpowiedzialności z art. 86 § 1 k.w. konieczne jest ustalenie, że sprawca nie zachował "należytej ostrożności", a więc takiej, jaka była wymagana w danej sytuacji. Każdy uczestnik ruchu drogowego jest obowiązany do zachowania ostrożności, czyli do postępowania uważnego, przezornego, stosowania się do sytuacji istniejącej na drodze.

Obowiązek zachowania ostrożności nakłada ustawodawca w art. 3 ust. 1 ustawy Prawo o Ruchu Drogowym - zgodnie z którym uczestnicy ruchu i inne osoby znajdujące się na drodze obowiązani są do zachowania ostrożności, albo gdy ustawa tego wymaga – szczególnej ostrożności. W tym celu kierujący muszą unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę.

Naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym dotyczy zarówno zasad skodyfikowanych w przepisach Prawa o ruchu drogowym jak i zawartych w regułach prakseologicznych bezpiecznego uczestnictwa w ruchu drogowym. Zgodnie z postanowieniami art. 22 ust 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym kierujący pojazdem może zmienić kierunek jazdy lub zajmowany pas ruchu tylko z zachowaniem szczególnej ostrożności. Art. 22 ust 4 w/w ustawy stanowi, iż kierujący pojazdem, zmieniając zajmowany pas ruchu, jest obowiązany ustąpić pierwszeństwa pojazdowi jadącemu po pasie ruchu, na który zamierza wjechać.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował dotychczasową niekaralność obwinionego za przestępstwa. Wymierzona kara grzywny jest karą leżącą niewątpliwie w granicach możliwości finansowych obwinionego. Ma ona przede wszystkim charakter wychowawczy w stosunku do samego sprawcy. Powinna także kształtować świadomość prawną społeczeństwa.

Na koszty sądowe złożyła się opłata oraz ryczałt za przeprowadzenie rozprawy i za doręczenie pism. O zryczałtowanych wydatkach postępowania orzeczono w myśl rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001r. w sprawie zryczałtowanej wysokości wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia.