Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2022 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Janusz Supiński

Protokolant: Katarzyna Kucharska

po rozpoznaniu w dniu 03.03.2022 r. w Giżycku

sprawy z powództwa (...) SA we W.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego (...) SA w W. na rzecz powoda (...) SA we W. kwotę 1.491,80 (jeden tysiąc czterysta dziewięćdziesiąt jeden 80/100) złotych z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12.04.2021r. do dnia zapłaty.

II.  W pozostałym zakresie powództwo oddala.

III.  Zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1.656,84 zł tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 204/21

UZASADNIENIE

Powód (...) SA we W. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanego (...) SA w W. kwoty 1.983,80 zł wraz z odsetkami oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu podał, że w dniu 11.03.2020 r. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki A. nr rej. (...), należący do K. U. (1). Nadto powód wskazał, że sprawca kolizji miał zawartą umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych ze stroną pozwaną, a pozwany w trakcie postępowania likwidacyjnego wypłacił na rzecz poszkodowanego odszkodowanie w kwocie 1.357,57zł. W wyniku umowy cesji poszkodowany zbył wierzytelność wobec strony pozwanej za przedmiotową szkodę komunikacyjną na rzecz powoda. Zdaniem powoda ustalona i wypłacona przez pozwanego kwota odszkodowania jest zaniżona, a kwota objęta pozwem (1.491,80 zł) stanowi różnicę pomiędzy kosztem naprawy samochodu ustalonym przez niezależnego rzeczoznawcę a sumą pieniężną wypłaconą przez pozwanego tytułem zwrotu kosztów naprawy pojazdu. Ponadto powód dochodził kwoty 492 zł tytułem zwrotu kosztów sporządzenia prywatnej wyceny wysokości szkody, a to wobec zaniżenia kwoty odszkodowania w toku likwidacji szkody przez pozwanego i potrzeby ustalenia rzeczywistych kosztów naprawy auta poszkodowanego.

Pozwany (...) SA w W. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie w całości na koszt powoda. W uzasadnieniu nie kwestionował wprawdzie swojej odpowiedzialności za skutki zdarzenia co do zasady, ale wskazał, że brak jest podstaw do przyznania odszkodowania ponad kwotę już wypłaconą. Poszkodowany nie udokumentował bowiem, że koszty naprawy przewyższyły wypłaconą przez pozwanego kwotę odszkodowania. Nadto pozwany proponował poszkodowanemu dokonanie naprawy jego pojazdu w warsztacie, współpracującym z pozwanym, z zastrzeżeniem, że jeśli poszkodowany nie zdecyduje się na naprawę w takim warsztacie, a kosztorys naprawy w serwisie na wolnym rynku będzie wyższy niźli wskazany przez pozwanego, to pozwany nie będzie zobligowany do zwrotu różnicy kosztów naprawy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 11.03.2020 r. doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w którym uszkodzeniu uległ samochód marki A. nr rej. (...) należący do K. U. (1), objęty ochroną ubezpieczeniową w ramach obowiązkowego ubezpieczenia w pozwanym zakładzie.

W toku postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel, uznając swoją odpowiedzialność wypłacił poszkodowanemu K. U. (1) odszkodowanie w wysokości 1.357,57 zł.

dowód: bezsporne

Pojazd został naprawiony przez poszkodowanego K. U. (1) w prywatnym warsztacie. Poszkodowany przebywa poza granicami kraju i do Polski przyjeżdża raz – dwa razy w roku. Stąd też poszkodowanemu zależało na jak najszybszej naprawie uszkodzeń. Pozwany nie proponował poszkodowanemu naprawy auta w warsztacie, współpracującym z pozwanym. Poszkodowany otrzymał od pozwanego kosztorys naprawy.

W dniu 09.12.2020r. poszkodowany (...) Sp. z o.o. w O. zawarli umowę przelewu wierzytelności przysługujących poszkodowanemu z tytułu szkody komunikacyjnej z dnia 11.03.2020r.

W dniu 09.12.2020r. (...) Sp. z o.o. w (...) SA we W. zawarli umowę przelewu wierzytelności przysługujących poszkodowanemu z tytułu szkody komunikacyjnej z dnia 11.03.2020r.

dowód: zeznania świadka K. U. k 138

umowa k 21-23, 27-30

W dniu 13.12.2020r. została sporządzona na zlecenie powoda kalkulacja naprawy pojazdu poszkodowanego, w której wskazano koszt naprawy na poziomie kwoty 2.849,37 zł. Za sporządzenie kosztorysu Biuro (...) Sp. z o.o. we W. wystawiło fakturę na kwotę 492 zł.

Wysokość kosztów naprawy pojazdu K. U. (1), określona w kosztorysie sporządzonym na zlecenie powoda znalazła potwierdzenie w opinii biegłego z zakresu motoryzacji – M. P..

dowód: kosztorys k 31-37

faktura k 38

opinia k 91-120

Sąd zważył, co następuje:

Bezspornym w sprawie jest ustalony wyżej stan faktyczny. Wynika to z niekwestionowanych przez strony zeznań poszkodowanego K. U. (1), opinii biegłego M. P. oraz pozostałych dokumentów, zalegających w aktach sprawy. Mając na uwadze nie tylko brak zastrzeżeń stron do zgromadzonego materiału dowodowego, ale przede wszystkim fakt sporządzenia opinii przez specjalistę z zakresu motoryzacji i techniki samochodowej, w której to opinii biegły w sposób klarowny, logiczny i zgodny ze swoją wiedzą oraz doświadczeniem życiowym wskazał zakres prac niezbędnych dla przywrócenia pojazdu poszkodowanego do stanu sprzed kolizji i wysokość kosztów z tym związanych, a także wskazał i uzasadnił konieczność pominięcia stawek, wedle których pozwany dokonał w toku postępowania likwidacyjnego wyceny tej samej szkody oraz przyczyny, dla których niezasadnym było zastosowanie nieoryginalnych części zamiennych, należało uznać, że opracowanie biegłego M. P. stanowi solidną podstawę orzeczenia w niniejszej sprawie. Jest to bowiem praca rzetelna, fachowa i bezstronna. Podobnie zresztą należało ocenić zeznania świadka K. U. (1). Świadek ten w prostych i szczerych słowach przedstawił przebieg wydarzeń oraz uzasadnił potrzebę szybkiej naprawy pojazdu. Przede wszystkim jednak świadek wskazał na fakt braku propozycji ze strony pozwanego co do możliwości takiej szybkiej naprawy w warsztacie współpracującym z pozwanym. Mając na uwadze ową prostolinijność zeznań świadka oraz ich logikę, należało przyznać tymże zeznaniom przymiot wiarygodności.

W kontekście powyższego zatem, jak już wyżej wspomniano, stan faktyczny sprawy jawił się jako bezsporny. Twierdzenia zatem strony pozwanej, jakoby możliwym było naprawienie samochodu poszkodowanego za kwotę, wypłaconą zresztą K. U. (1) przez pozwanego, nie znalazły potwierdzenia w dowodach i jako takie należało odrzucić.

Jedynie na marginesie wspomnieć wypada, że zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W myśl natomiast dyspozycji art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody winno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo pociągałoby za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Trzeba także wskazać, że w przypadku wystąpienia szkody częściowej zakład ubezpieczeń jest zobowiązany do pokrycia kosztów dokonanej naprawy, niezależnie od tego czy naprawa została dokonana (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 r., V CKN 1273/00) oraz czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza tą rzecz naprawić ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 7 sierpnia 2003 r., IV CKN 387/01). Nie ma zatem znaczenia, że poszkodowany dokonał już naprawy, za którą zresztą zapłacił około 3.000 zł – istotnym bowiem jest to, że rzeczywista wartość tej szkody opiewa na kwotę wyliczoną przez biegłego.

Reasumując, sąd przyjął za wnioskami biegłego, że naprawa pojazdu przy zastosowaniu części homologowanych O pozwala w pełni przywrócić pojazd do stanu sprzed zdarzenia, a koszty takiej naprawy zamykają się w kwocie 2.849.37 zł. Biorąc przy tym pod uwagę że pozwany wypłacił poszkodowanemu w postępowaniu likwidacyjnym kwotę 1357,57 zł, należało zasądzić na rzecz powoda z tytułu kosztów naprawy kwotę 1.491,80 zł.

Przechodząc do drugiej kwoty, dochodzonej pozwem tj. 492 zł tytułem zwrotu kosztów sporządzenia kosztorysu na zlecenie powoda, Sąd dostrzegł oczywiście uchwałę składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 2 września 2019 r. w sprawie III CZP 99/18 stanowiącej, że poszkodowanemu oraz cesjonariuszowi roszczeń odszkodowawczych z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zwrot kosztów tzw. prywatnej opinii (ekspertyzy) rzeczoznawcy, jeżeli jej sporządzenie było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania. W niniejszej sprawie jednak Sąd dostrzegł też, że powodem jest firma, wyspecjalizowana w dochodzeniu odszkodowań komunikacyjnych od ubezpieczycieli sprawców kolizji drogowych, która niewątpliwie posiada fachowe zaplecze, umożliwiające jej funkcjonowanie. Oznacza to, że powód posiada wiedzę, możliwości techniczne i materiały, umożliwiające samodzielne dokonywanie obliczeń kosztorysowych w zakresie szkód komunikacyjnych np. program (...). Powszechnie wiadomym też jest, że korzystanie z tego programu nie jest zajęciem nadmiernie skomplikowanym, w szczególności dla osób, trudniących się na co dzień problematyką odszkodowawczą. Brak jest zatem logicznego uzasadnienia dla lansowanej przez powoda tezy o konieczności zasięgania prywatnych opinii rzeczoznawców i ponoszenia w związku z tym dodatkowych kosztów i to tym bardziej zważywszy, że poszkodowany (a zatem i powód) dysponował już kosztorysem naprawczym, otrzymanym od pozwanego. Weryfikacja zatem kosztorysu pozwanego polegała jedynie na podstawieniu w programie (...) odpowiednich danych co do stawek, a nie szerokiej interpretacji zakresu uszkodzeń pojazdu poszkodowanego. Co więcej – kosztorys wykonany na zlecenie powoda został sporządzony już 4 dni po nabyciu wierzytelności od poszkodowanego, co potwierdza, że nie wymagał on specjalnych wysiłków. Kosztorys ten zresztą został wykonany wprawdzie przez firmę formalnie zewnętrzną, ale powiązaną kapitałowo i osobowo z powodem (vide odpis KRS powoda oraz wystawcy faktury k 38, gdzie powtarzają się nazwy wspólników, nazwiska członków Rad Nadzorczych, adresy siedziby itd.). W takiej sytuacji Sąd stanął na stanowisku, iż brak było racjonalnych podstaw do obciążania pozwanego kosztami sporządzenia prywatnego kosztorysu w niniejszej sprawie.

W takiej sytuacji należało orzec jak w pkt I wyroku. O odsetkach Sąd orzekł po myśli art. 817 § 1 kc, mając na uwadze zgłoszenie szkody w dniu 12.03.2020r. i 30 dniowy termin do dokonania wypłaty odszkodowania. Mając na względzie treść żądań z pozwu oraz treść pkt I wyroku należało też orzec jak w pkt II tegoż wyroku.

O kosztach procesu sąd rozstrzygnął na podstawie art.100 kpc stosując zasadę stosunkowego rozdzielenia kosztów. Koszty procesu poniesione przez powoda, który wygrał sprawę w 75,2 %, stanowią opłata sądowa – 200zł, opłata skarbowa – 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika – 900zł i zaliczka uiszczona na wydatki – 1.388,67 zł. Koszty poniesione z kolei przez pozwanego to opłata skarbowa – 17zł, wynagrodzenie pełnomocnika – 900zł. Po dokonaniu stosownych obliczeń rachunkowych można było sformułować ostateczną treść pkt III wyroku.