Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 marca 2022 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Janusz Supiński

Protokolant: Katarzyna Kucharska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 01.03.2022 r.

sprawy z powództwa (...) N. (...) S. (...) F. (...) I. (...) Z. (...) w W.

przeciwko I. P.

o zapłatę

I.  Powództwo oddala.

II.  Zasądza od powoda (...) N. (...) S. (...) F. (...) I. (...) Z. (...) w W. na rzecz pozwanej I. P. kwotę 3.617,00 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt. I C 135/21

UZASADNIENIE

Powód (...) N. (...) S. (...) F. (...) I. (...) Z. (...) w W. domagał się zasądzenia na jego rzecz od I. P. kwoty 13.859,01 zł wraz z odsetkami oraz kosztami procesu. W uzasadnieniu podniósł, iż na podstawie umowy cesji z (...) Sp. z o.o. we W. powód nabył prawo do wierzytelności z tytułu niespłaconej pożyczki, zaciągniętej przez pozwanego w w/w (...) Sp. z o.o. we W..

Pozwana I. P. nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie w całości. W uzasadnieniu zakwestionowała legitymację procesową czynną powoda i istnienie wierzytelności będącej przedmiotem sporu, a nadto podniosła zarzuty niewydania kapitału pożyczki, zastosowania w umowie klauzul niedozwolonych oraz przedwczesności powództwa.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 04.04.2018r. (...) Sp. z o.o. we W. oraz (...) F. (...) I. (...) Z. (...) N. (...) F. (...) S. (...) w W. (adres siedziby W. ul. (...)) zawarły ramową umowę sekurytyzacyjną, zgodnie z którą (...) Sp. z o.o. we W. będzie przenosił na rzecz Funduszu W. w skład (...), które będą przysługiwać spółce (...) stosunku do dłużników, którym spółka udzieliła pożyczek, a (...) F. (...) I. (...) Z. (...) N. (...) F. (...) S. (...) w W. będzie nabywał te wierzytelności.

W dniu 06.05.2019r. został sporządzony Przelew (...) nr (...), w którym wskazano numer pożyczki (...) z datą powstania wierzytelności – 06.05.2019r., wartością wierzytelności 7.000 zł i całkowitą przyszłą wartością wierzytelności 14.944,19 zł

dowód: odpis – k. 13-15, 19

W dniu 06.05.2019 r. pozwana I. P. zawarła z (...) Sp. z o.o. we W. jako pożyczkodawcą umowę pożyczki nr (...), opiewającą na kwotę 7.000 zł na okres do dnia 06.05.2021r. Na mocy tej umowy pożyczkodawca wypłacił pozwanej w formie przelewu kwotę 7.000 zł. Strony ustaliły wysokość kwoty do spłaty na 14.944,19 zł. Pozwana spłaciła łącznie kwotę 520 zł

dowód: umowa k 23-30

potwierdzenie przelewu k 33

W dniu 07.08.2020r. powód (...) N. (...) S. (...) F. (...) I. (...) Z. (...) w W. (adres W. ul. (...)) wniósł pozew w niniejszej sprawie.

dowód: pozew – k. 3-40

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony stan faktyczny ustalono na podstawie dowodów z dokumentów, których nikt nie kwestionował.

Na podstawie art. 6 k.c. powód, reprezentowany przez pełnomocnika profesjonalnego, winien wykazać przede wszystkim legitymację czynną, uprawniającą do wytoczenia powództwa przeciwko pozwanej i to tym bardziej zważywszy na zarzut braku tej legitymacji, podnoszony przez stronę pozwaną. Już w tym zarzucie pozwana wskazywała, że inny podmiot zawierał umowę sekurytyzacji z pożyczkodawcą pierwotnym, a inny podmiot wniósł pozew w niniejszej sprawie. I rzeczywiście – przyglądając się osobom zawierającym umowę sekurytyzacji z 04.04.2018r. dostrzec można, iż umowę tę zawierał (...) F. (...) I. (...) Z. (...) N. (...) F. (...) S. (...) w W. (adres siedziby W. ul. (...)), podczas gdy pozew wniósł (...) N. (...) S. (...) F. (...) I. (...) Z. (...) w W. (adres W. ul. (...)). Logicznym zatem zdawało się być rozwianie przez stronę powodową tej rozbieżności, co nie wydawało się być czynnością nazbyt uciążliwą – wszak obie wyżej określone osoby prawne posługiwały się tym samym numerem (...). Tymczasem powód, zamiast rozwiać omawianą rozbieżność przedstawił umowę sprzedaży portfela wierzytelności zawartą pomiędzy (...) N. (...) S. (...) F. (...) I. (...) Z. (...) w W. a (...) N. (...) S. (...) F. (...) I. (...) Z. (...) w G. ze wskazaniem, że wierzytelność w stosunku do pozwanej została przeniesiona na ten ostatni podmiot. Z umowy tej wynikać miałoby, że przedmiotowa wierzytelność w stosunku do pozwanej przysługiwała (...) N. (...) S. (...) F. (...) I. (...) Z. (...) w W., ale jednocześnie, iż pierwotnym pożyczkodawcą miał być (...) Sp. z o.o. we W..

Mając na uwadze fakt, iż w toku procesu powód nie wykazał w żaden sposób, że (...) F. (...) I. (...) Z. (...) N. (...) F. (...) S. (...) w W. (adres siedziby W. ul. (...)) oraz (...) N. (...) S. (...) F. (...) I. (...) Z. (...) w W. (adres W. ul. (...)) to ta sama osoba prawna ewentualnie, że są to dwie różne osoby prawne, a pomiędzy nimi doszło do cesji wierzytelności bądź przeniesienia wierzytelności wobec pozwanej w drodze innej czynności prawnej, Sądowi nie pozostało nic innego, aniżeli uznanie, że powód nie wykazał swojej legitymacji procesowej czynnej w niniejszej sprawie, co z kolei musiało doprowadzić do oddalenia powództwa.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. przy uwzględnieniu treści art. 98 § 1 ¹ k.p.c. Na zasądzone koszty składała się kwota 3.600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego pozwanej oraz 17 zł tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.