Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 sierpnia 2021 r.

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 20 sierpnia 2021 r. w Grudziądzu na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) we W.

przeciwko D. W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 5.298,37 zł (pięć tysięcy dwieście dziewięćdziesiąt osiem złotych 37/100) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 stycznia 2021 r. do dnia zapłaty;

2.  oddala powództwo w pozostałej części;

3.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.601,19 zł (jeden tysiąc sześćset jeden złotych 19/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu, z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 840/21

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 20 stycznia 2021 roku wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) z siedzibą we W. domagał się zasądzenia na jego rzecz od pozwanej D. W. kwoty 6.257,37 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że pozwaną oraz wierzyciela pierwotnego (...) Sp. z o.o. łączyła umowa pożyczki
zawarta w dniu 28 marca 2020 roku. Pozwana nie wywiązała się
z przyjętego na siebie zobowiązania, wobec czego wierzytelność z tytułu przedmiotowej umowy pożyczki została scedowana na rzecz powoda na podstawie umowy przelewu wierzytelności. Powód podał, że na wartość przedmiotu sporu w niniejszej sprawie składają się następujące należności: a) 5.000 zł tytułem należności głównej, b) 298,37 zł tytułem skapitalizowanych odsetek do dnia złożenia pozwu, c) 959 zł tytułem prowizji /k. 4-7/.

Nakazem zapłaty z 16 marca 2021 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin-zachód w Lublinie nakazał pozwanej zapłacenie powodowi żądanej kwoty wraz z odsetkami i kosztami procesu /k. 8 akt/.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana zaskarżyła go w całości /k. 9v-10/.

Po umorzeniu postępowania w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 4 czerwca 2021 r./k. 14 akt/, w dniu 18 czerwca 2021 r. pozew skierowano do Sądu Rejonowego w Grudziądzu /k. 17-37 akt/.

W odpowiedzi na pozew pozwana, działając przez profesjonalnego pełnomocnika, wniosła o oddalenie powództwa, podnosząc następujące zarzuty: a) braku legitymacji czynnej po stronie powoda, b) nieważność umowy ramowej przelewu wierzytelności i umowy przelewu wierzytelności z uwagi na brak umocowania osób, które podpisały te umowy w imieniu powoda i cedenta oraz z uwagi na to, że wierzytelności nimi objęte nie mogły być przedmiotem umowy cesji, c) nieskuteczność umowy cesji, albowiem została sporządzona pod warunkiem zawieszającym zapłaty ceny, a nie wykazano, aby ona została uregulowana, d) niewykazanie, aby umowa cesji obejmowała wierzytelności wobec pozwanej dochodzone w niniejszej sprawie, w szczególności, aby wyciąg z załącznika do umowy cesji obejmował te wierzytelności, e) niepodpisanie załącznika do umowy cesji w postaci wykazu wierzytelności i niesporządzenie go przez strony, a w związku z tym nieokreślenie wierzytelności przez umowę przelewu w sposób wystraczający, f) nieistnienia roszczenia oraz nieważność umowy pożyczki, g) abuzywności klauzul umownych dotyczących całkowitego kosztu kredytu, h) nieprawdziwość treści wezwań do zapłaty, zawiadomienia o cesji, wyciągu z ksiąg rachunkowych powodowego funduszu /k. 90-92 akt/.

W piśmie z dnia 3 sierpnia 2021 roku /k. 45-87/ powód podtrzymał w całości żądanie pozwu i odniósł się do podniesionych przez pozwaną zarzutów oraz dołączył do pisma nowe dokumenty, w tym potwierdzenia dokonania przelewów pożyczki i wynagrodzenia za cesję wierzytelności oraz pełnomocnictwa do zawarcia umowy cesji.

Sprawa została rozpoznana w postępowaniu uproszczonym /k. .

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 28 marca 2020 roku D. W. zawarła z (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W. umowę pożyczki, na podstawie której wypłacono jej kwotę 5.0000 zł. Kwota ta została wypłacona pozwanej na jej rachunek bankowy o numerze (...), z którego pozwana dokonała przelewu kwoty 0,01 zł n akonto pożyczkodawcy. Na podstawie zawartej umowy pozwana zobowiązała się do spłaty na rzecz pożyczkodawcy w terminie 30 dni kwoty 5.996,00 zł, na którą złożyły się: a) kapitał pożyczki w wysokości 5.000,00 zł, b) prowizja w wysokości 959,00 zł, c) odsetki kapitałowe w wysokości 37 zł.

Powyższa umowa pożyczki została zawarta przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość (platformy internetowej), a tożsamość pozwanej została potwierdzona za pomocą przelewu weryfikacyjnego w kwocie 0,01 zł z posiadanego przez nią rachunku bankowego o ww. numerze.

W dniu 18 sierpnia 2020 roku (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. zawarł z (...) we W. umowę przelewu wierzytelności wynikającej z umowy pożyczki zawartej z pozwaną dnia 28 marca 2020 roku, o czym powiadomiono pozwaną.

Pismem z dnia 4 stycznia 2021 roku powód wezwał pozwaną do spłaty wymagalnego zadłużenia w kwocie 6.245,09 zł do dnia 11 stycznia 2021 roku.

Na dzień sporządzenia pozwu zadłużenie pozwanej z tytułu zawartej umowy pożyczki wyniosło 6.257,37 zł i składało się na nie:

- 5.000 zł należność główna,

- 33,13 zł odsetki umowne,

- 147,10 zł odsetki karne naliczone przez wierzyciela pierwotnego do dnia cesji wierzytelności,

- 118,14 zł odsetki ustawowe naliczone przez stronę powodową od dnia cesji wierzytelności do dnia wytoczenia powództwa,

- 959 zł prowizja za udzielenie pożyczki.

dowody: umowa pożyczki z dnia 28.03.2020 r. – k. 51-53v akt;

potwierdzenie przelewu weryfikacyjnego – k. 54 akt;

potwierdzenie wypłaty kwoty pożyczki – k. 55 akt;

umowa ramowa przelewu wierzytelności oraz umowa przelewu wierzytelności

wraz z załącznikiem w postaci wyciągu z wykazu wierzytelności oraz

pełnomocnictwami osób, które podpisywały umowy – k. 25-32, 58-83v akt;

oświadczenie o zapłacie ceny z tytułu cesji wraz z pełnomocnictwami – k. 84-86

akt;

zawiadomienie o cesji wierzytelności – k. 56 akt;

potwierdzenie przelewu zapłaty ceny za zakup wierzytelności – k. 87 akt;

wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu – k. 24 akt

wezwanie do zapłaty – k. 36 akt

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy. Sąd uznał za wiarygodne dokumenty zgromadzone w toku postępowania.

Przechodząc do rozważań prawnych w pierwszej kolejności należy zauważyć, że zgodnie z art. 513 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny
(t.j.: Dz.U. z 2018 r., poz. 1025; dalej: kc) dłużnikowi scedowanej wierzytelności przysługują przeciwko jej nabywcy wszelkie zarzuty, które miał przeciwko zbywcy
w chwili powzięcia wiadomości o przelewie. Na podstawie tego przepisu dłużnik może podnosić wobec nabywcy wierzytelności zarzuty dotyczące m.in. źródeł powstania zobowiązania, jego istnienia, wykonania swojego świadczenia czy przedawnienia roszczenia. Na zasadach ogólnych dłużnik ma możliwość korzystania
z zarzutów własnych, które ma lub nabędzie wobec nabywcy wierzytelności (por. Grzegorz Sikorski [w:] Kodeks cywilny. Komentarz, LexisNexis, Warszawa 2012, wydanie I, teza 4. do art. 512).

W niniejszej sprawie powód dochodził od pozwanej należności z tytułu umowy pożyczki, gdzie pierwotnym wierzycielem była (...) Sp. z o.o. z siedzibą
w W..

Zgodnie z art. 720 § 1 kc przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie ma wątpliwości, że (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. udzieliła pozwanej pożyczki
w wysokości 5.000,00 zł, a pozwana nie wywiązała się z obowiązku terminowej spłaty pożyczonej kwoty. W ocenie Sądu powód wywiązał się ze spoczywającego na nim ciężaru dowodu (art. 6 kc) w zakresie istnienia legitymacji czynnej powoda, istnienia wierzytelności dochodzonej pozwem, a także jej wymagalności. Pozwana nie wykazała natomiast w niniejszej sprawie, aby spłaciła pożyczkę.

Powód na dowód istnienia zobowiązania przedłożył zawartą pomiędzy poprzednikiem prawnym powoda a pozwaną umowę pożyczki z dnia 28 marca 2020 roku zawartą bez jednoczesnej obecności obu stron, przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość (art. 5 pkt 13 ustawy o kredycie konsumenckim).
Na dowód tego, że pozwana zaakceptowała warunki umowy pożyczki oraz tego, że kwota pożyczki została przekazana na rachunek bankowy pozwanej powód przedłożył potwierdzenie dokonania przez pozwaną przelewu weryfikacyjnego w kwocie 0,01 zł oraz potwierdzenie wypłaty środków z tytułu pożyczki.

Na uwzględnienie nie zasługiwał zarzut pozwanej dotyczący braku legitymacji czynnej po stronie powoda. W ocenie Sądu fakt przejścia wierzytelności został bowiem w wystarczający sposób wykazany. Powód udowodnił, że na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 18 sierpnia 2020 rok (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W. zbyła na rzecz (...) z siedzibą we W. wierzytelność dochodzoną w niniejszym postępowaniu. Na potwierdzenie tego faktu powód przedłożył ramową umowę przelewu wierzytelności w ramach transakcji sekurytyzacji oraz umowę cesji wierzytelności i stosowane pełnomocnictwa udzielone osobom, które je podpisały w imieniu stron. Zdaniem Sądu przedłożony przez powoda wyciąg z wykazu wierzytelności /k. 32 i 57/ w powiązaniu z pozostałymi dokumentami, w tym zawiadomieniem pozwanej o cesji /k. 56/ był wystarczającym dowodem na okoliczność, że wierzytelność dochodzona pozwem była przedmiotem cesji z dnia 18 sierpnia 2020 roku. Na uwzględnienie nie zasługiwał również zarzut pozwanej odnośnie niewykazania przez powoda, aby doszło do zapłaty ceny za nabywane wierzytelności. Powód przedłożył bowiem oświadczenie o zapłacie ceny wraz z potwierdzeniem dokonania przelewu środków pieniężnych za nabywane wierzytelności /k. 84, 87/.

W konsekwencji uznać należało, że zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na ustalenie, że V. F. Sp z o.o. z siedzibą w W. udzieliła D. W. pożyczki w kwocie 5.000,00 zł. Taka kwota została oddana do dyspozycji pozwanej i zgodnie z art. 720 § 1 k.c. taką kwotę pozwana powinna zwrócić pożyczkodawcy. Skoro pozwana nie wywiązała się ze spłaty pożyczki na zasadach określonych w zawartej przez strony umowie, to powód miał prawo dochodzić zwrotu pożyczki na drodze sądowej. W ocenie Sądu powód nie wykazał jednak w niniejszej sprawie zasadności obciążenia pozwanej prowizją w wysokości 959 zł.

Przede wszystkim należy podkreślić, że niedopuszczalne jest obciążanie pożyczkobiorcy jakimkolwiek zryczałtowanym odszkodowaniem przekraczającym kwotę odsetek maksymalnych naliczanych od wymagalnego zadłużenia
(zob. M. Lemkowski, Odsetki cywilnoprawne, Wolter Kluwer Polska, Warszawa 2007, s. 95 i n.). Odsetki maksymalne limitują bowiem wysokość wynagrodzenia należnego pożyczkodawcy w związku z udzieleniem pożyczki, a ich wysokość jest przy tym ograniczona z uwagi na treść art. 359 § 2 ¹ k.c., który wprowadza maksymalną wysokość odsetek wynikających z czynności prawnych.

W niniejszej sprawie powód nie wykazał, aby w związku z zawarciem
z pozwaną umowy pożyczki pożyczkodawca rzeczywiście poniósł koszty
w wysokości 959 zł. W ocenie Sądu obciążenie pozwanej taką kwotą jest zatem próbą osiągnięcia przez pożyczkodawcę dodatkowego wynagrodzenia przekraczającego wysokość zastrzeżonych odsetek maksymalnych. Postanowienia umowy są zatem w tym zakresie nieważne w rozumieniu art. 58 § 1 k.c. jako zmierzające do obejścia prawa (art. 483 § 1 kc i 359 § 2 ¹ kc).

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie wymienionych wyżej przepisów prawa materialnego, zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 5.298,37 zł (6.257,37 zł - 959 zł) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 20 stycznia 2021 roku (dzień wniesienia pozwu) do dnia zapłaty. O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 482 § 1 k.c. W pozostałej części powództwo oddalono, o czym orzeczono w punkcie 2. wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zdanie pierwsze k.p.c. w myśl zasady stosunkowego rozdzielenia kosztów procesu. Powód tytułem kosztów poniósł kwotę 2.217,00 zł, na którą złożyły się koszty zastępstwa procesowego powoda (1.800,00 zł), opłata od pozwu (400,00 zł) i opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17,00 zł). Pozwana tytułem kosztów poniosła zaś kwotę 1.800,00 zł - koszty zastępstwa procesowego. Wysokość stawki występujących w sprawie pełnomocników określono na podstawie § 2 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych. Pozwana przegrała niniejszą sprawę w 84,67 %. Powód powinien zatem ponieść koszty procesu w kwocie 275,94 zł, a pozwana w kwocie 1.877,13 zł. W konsekwencji pozwana powinien zwrócić powodowi kwotę 1.601,19 zł tytułem kosztów procesu i taką kwotę zasądzono na rzecz powoda w punkcie 3. wyroku. O odsetkach ustawowych za opóźnienie od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 ¹ k.p.c.