Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 stycznia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu V Wydział Gospodarczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 20 grudnia 2021 r. w Toruniu

na rozprawie

sprawy z powództwa P. B.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w T.

o zapłatę

I oddala powództwo;

II zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt VGC 938/20upr

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 24 lutego 2020r. Powód P. B. żądał zasądzenia od pozwanego (...) Sp. z o.o. w T. kwoty 10.171,62zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w transakcjach handlowych i kosztami procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu powód twierdził m.in., że zawarł z firmą 4 (...) sp. z o.o. sp.k. w O. umowę windykacji roszczeń pieniężnych wobec pozwanej spółki, które miały wynikać z tytułu niezapłaconej faktury za wykonaną usługę tynkowania. Zdaniem powoda wierzytelność główna składała się z kwoty 10.000 zł z tytułu należności za wykonane prace oraz 171,62 zł z tytułu odpowiedzialności za opóźnienie w zapłacie należności.

W dniu 07 kwietnia 2020r. referendarz sądowy wydał w niniejszej sprawie, w postępowaniu upominawczym, nakaz zapłaty, którym uwzględnił żądanie pozwu w całości.

W przepisanym prawem terminie strona pozwana wniosła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty i zaskarżając go w całości żądała oddalenia powództwa i zasądzenia na jej rzecz od powoda kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana twierdziła m.in., że powód był podwykonawcą prac prowadzonych przez generalnego wykonawcę w miejscowości K.. Do zadań powoda należało położenie tynków zgodnie z zasadami sztuki budowlanej, tynki miały być tynkami typu cementowo – wapiennego, a prace dotyczyły domu jednorodzinnego. Pozwany twierdził też, że choć powód wykonał prace to jednak uczynił to wadliwie o czym został poinformowany i zobowiązany do poprawienia prac. Pomimo wezwania powód nie usunął wad, a uczynił to we własnym zakresie pozwany. Pozwany twierdził ponadto, że połowa należności dochodzonej pozwem tj. 5.000 zł została wypłacona powodowi jeszcze przed rozpoczęciem prac. Umowa została zawarta w formie ustnej.

Sąd ustalił i zważył co następuje.

W 2018r. strony niniejszego procesu zawarły w formie ustnej umowę, które przedmiotem było wykonanie tynków cementowo – wapiennych kategorii III w domu jednorodzinnym położonym w miejscowości K.. W powyższej umowie strony ustaliły wynagrodzenie na łączną kwotę 10.000 zł, przy czym tytułem zaliczki powód otrzymał gotówką kwotę 5.000 zł. Generalnym wykonawcą robót była spółka Przedsiębiorstwo Budowlane (...) sp. z o.o. w T., pozwany zaś był podwykonawcą, a powód podwykonawcą pozwanego.

Powód zakończył zlecone mu prace w grudniu 2018r. jednak tynki wykonane przez niego odbiegały od wykonania zgodnego z zasadami sztuki budowlanej i na całej powierzchni były nierówne i chropowate. Prace nie nadawały się do odbioru ani do korzystania z nich zgodnie z przeznaczeniem. Estetyka prac odbiegała znacząco od estetyki takiego rodzaju prac lecz wykonanych zgodnie z zasadami sztuki budowlanej. W związku z powyższym generalny wykonawca firma (...) sp. z o.o. w T. zażądał od pozwanego naprawy niewłaściwie wykonanych tynków. Wobec takiego żądania strona pozwana skierowała identyczne żądanie w stosunku do powoda. Po poinformowaniu powoda o złej jakości wykonanych prac i konieczności usunięcia wad powód zobowiązał się do poprawienia prac. Pomimo złożonych obietnic powód nie podjął się usunięcia wad wykonanych przez siebie prac.

W dniu 19 marca 2019r. powód skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty. Strona pozwana poinformowała powoda o złej jakości wykonanych robót i wezwała ponownie powoda do usunięcia wad. Pomimo tego wezwania strona powodowa nie odniosła się w żaden sposób do żądania pozwanego w związku z czym pozwany własnym sumptem podjął działania dzięki którym wady prac zostały usunięte.

W dniu 5 lutego 2020r. powód zawarł z firmą 4 (...) sp. z o.o. sp.k. w O. umowę windykacji roszczeń pieniężnych nr 4ZW/74. W załączniku nr 4 do w/wym. umowy wskazana została kwota 10.000 zł jako kwota wierzytelności, którą powód zgłosił do windykacji.

W dniu 7 lutego 2020r. spółka 4G. wezwała pozwanego do zapłaty dochodzonej należności.

W dniu 9 marca 2020r. strona pozwana złożyła oświadczenie o odstąpieniu od zawartej z powodem umowy.

(dowód: umowa windykacji k.12-16, załącznik nr 1 do tej umowy k.17, wezwanie do zapłaty k.18-19, faktura nr (...) k.20, oświadczenie powoda k.21, umowa o roboty budowlane k.47-52, wezwanie do zapłaty k.53, pismo pozwanego k.54, odstąpienie od umowy k.56-57, zeznania świadków: M. L. k.139, P. M. k.148-149 i 157-159 i 191, S. O. k.150-151 i 196; zeznania powoda k.154-154v, zeznania pozwanego k.209-212 akt).

Przedstawiony wyżej stan faktyczny ustalony został na podstawie dowodów z dokumentów, zeznań świadków i przesłuchania stron.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów w całości gdyż nie budziły one wątpliwości co do swojej prawdziwości, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich skutecznie. Pokreślenia wymaga jednak to, że czym innym jest przyznanie dowodom z dokumentów waloru prawdziwości, tj. uznanie, że nie zostały one podrobione czy przerobione, a czym innym są wnioski jakie z tych dowodów się wyciąga.

Sąd dał również w całości wiarę dowodowi z zeznań świadków i strony pozwanej, a to dlatego, że zeznania te były logiczne i spójne oraz potwierdzały i uzupełniały się wzajemnie tworząc z dowodami z dokumentów harmonijną całość. Sąd dał również wiarę zeznaniom powoda lecz jedynie w tej części, w której pozostawały one w spójności z pozostałym materiałem dowodowym, któremu dano wiarę w całości. W pozostałym zakresie Sąd odmówił przyznania zeznaniom powoda waloru wiarygodności, gdyż pozostawały one w sprzeczności z materiałem dowodowym korzystającym w pełni z waloru wiarygodności.

Na marginesie jedynie należy zaznaczyć, że strona pozwana początkowo złożyła wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego sądowego jednakże na rozprawie w dniu 27 maja 2021r. cofnęła ten wniosek (vide k.174 akt). Wobec takiej decyzji strony wniosek pozwanego nie został rozpoznany.

Przechodząc do istoty sprawy, Sąd uznał, że strona pozwana wykazała brak zasadności żądania pozwu tak co do zasady jak i co do wysokości. Strony zawarły w 2018r. w formie ustnej umowę o wykonanie prac remontowych. W ciągu zdarzeń powód był podwykonawcą pozwanego, który również był podwykonawcą generalnego wykonawcy. Brak formy pisemnej umowy o podwykonawstwo stawia pod znakiem zapytania to, czy umowę jaką zawarły strony można uznać za umowę o roboty budowlane. Brak takiej formy powoduje, że nie doszło do skutecznego zawarcia umowy nie tylko o podwykonawstwo ale również o roboty budowlane (art. 647 ¹ i 648 kc).

Powyższy brak nie oznacza jednak, że wykonawcy nie należałoby się wynagrodzenie za wykonane roboty. W tym miejscu należy podkreślić jednak, że w świetle zebranego materiału dowodowego powód wykonał zlecone prace, ale z uwagi na ilość i wagę wad tych prac, pomimo wezwania do ich usunięcia roboty nie zostały prawidłowo wykonane, i co za tym idzie nie zostały odebrane. Dodatkowo pozwany jako podwykonawca musiał usunąć usterki we własnym zakresie bowiem jego zleceniodawca, prac wykonanych przez powoda nie chciał odebrać.

Wracając jeszcze do charakteru umowy jaka łączyła strony, to po dokonaniu analizy stanu faktycznego, w szczególności, gdy chodzi o cenę to należało przyjąć, że de facto umowę tę należałoby zakwalifikować jako umowę o dzieło, pomimo że zakres prac, który ma kluczowe znaczenie dla rozróżnienia umowy o dzieło od umowy o roboty budowlane, nie był wcale tak duży, skoro można było je wykonać za 10.000 zł (wyrok SN z 7.12.2005 V CK 423/05 L. i wyrok SN z 25 marca 1998r. II CKN 653/97, OSNC 1998 Nr 12 p.207). Niektórzy komentatorzy uważają wręcz, że umowa o roboty budowlane jest szczególnym rodzajem umowy o dzieło i nie stanowi de facto samodzielnego bytu od tej umowy (red. Pietrzykowski Komentarz do K.c. art. 450-1088, 2011 wydanie VI, Legalis CH.Beck).

Pozwany wykazał ponadto, że połowę umówionej ceny zapłacił powodowi jeszcze przed rozpoczęciem prac tytułem zaliczki. Pomimo tego powód zlecając windykację należności wskazał jako wierzytelność całą umówioną kwotę tj. 10.000 zł nie odejmując wpłaconej przez pozwanego zaliczki.

Wracając do głównego nurtu rozważań należy stanąć na stanowisku, wobec zebranego w sprawie materiału dowodowego, że powód wykonał zlecone prace w sposób wadliwy w rozumieniu art. 636 k.c. Przepis ten bowiem mówi, że jeżeli przyjmujący zamówienie wykonywa dzieło w sposób wadliwy albo w sposób sprzeczny z umową zamawiający może wezwać go do zmiany sposobu wykonania i wyznaczyć mu w tym celu odpowiedni termin. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu zamawiający może od umowy odstąpić (…). Wadliwe wykonanie prac spowodowało skuteczne złożenie przez pozwanego reklamacji wraz z żądaniem usunięcia wad. Do odpowiedzialności za wady dzieła stosuje się bowiem odpowiednio przepisy o rękojmi przy sprzedaży ( art. 638 k.c.). Skoro powód nie usunął wad pomimo zapewnień, ze to uczyni, to pozwany mógł od umowy odstąpić i nie zapłacić pozostałej części wynagrodzenia, co też uczynił.

Pozwany wykazał, że zlecił powodowi wykonanie prac tynkarskich budynku mieszkalnego, że prace te zostały wykonane wadliwie, a także że dokonał aktów staranności poprzez złożenie reklamacji i wezwanie wykonawcy do usunięcia wad. Powód pomimo, że uznał zasadność reklamacji i obiecał wady usunąć, to jednak tego nie uczynił. Powód wręcz wystąpił z pozycji ofensywnej i postanowił skierować sprawę do windykacji całej kwoty pomimo, że połowę z niej otrzymał już jako zaliczkę.

W świetle zebranego materiału dowodowego powództwo jako pozbawione uzasadnionych podstaw podlegało oddaleniu po myśli art.638 k.c. w zw. z art.561 k.c., art. 560 k.c. i 481 k.c.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu obciążając tymi kosztami powoda jako przegrywającego spór. Na koszty składały się: kwota 3600 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika pozwanego oraz kwota 17 zł z tytułu opłaty od pełnomocnictwa.