Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt

XI Ka 572/21

Liczba załączników

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego Lublin - Wschód sygn. II K 858/19 z dn. 12.4.2021 r.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

obrońca

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

na korzyść

w całości

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

1.

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego

2.

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

1.4. Wnioski

☒

Uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów przez sąd odwoławczy

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzuty (w kolejności wynikającej z art. 438 K.p.k. i sekcji 1.3.2.)

3.1.

Obrazy art. 115 § 2 K.k. przez pominięcie wskazanych w nim przesłanek i uwzględnienie przy ocenie szkodliwości potencjalnej agresji sprawcy.

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

To, że uzasadnienie Sądu Rejonowego nie wylicza przesłanek z art. 115 § 2 K.k. nie oznacza, że zostały one przy wyrokowaniu pominięte. Nie jest zaś prawdą, że potencjalna agresja została potraktowana jako jedna z nich – miała znaczenie jedynie dla prognozy kryminologicznej (vide k. 140v).

Oceny Sądu Rejonowego w tym zakresie są niewątpliwie trafne, gdyż bicie innego człowieka pałką w głowę (niezależnie od skutków, których skala jest wypadkową wielu czynników, w tym niezależnych od sprawcy) żadną miarą nie może być uznane za szkodliwe w stopniu znikomym.

Wniosek

O uchylenie wyroku i umorzenie postępowania, a ewentualnie o umorzenie warunkowe.

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutu w zakresie twierdzenia o znikomym stopniu szkodliwości czynu.

Brak zarzutu niezastosowania warunkowego umorzenia („innego środka”).

Obrazy:

1.  art. 7 i art. 410 K.p.k. przez uznanie za niewiarygodne wyjaśnień o kopnięciu przez pokrzywdzonego w samochód oskarżonego i pominięcie zeznań D. K., A. N. i G. P. na tę okoliczność;

2.  art. 7, art. 193 i art. 5 § 2 K.p.k. przez samodzielne rozstrzygnięcie czy wgniecenie zderzaka mogło powstać na skutek kopnięcia;

3.  art. 424 § 1 i 2 K.p.k. przez brak uzasadnienia oceny szkodliwości czynu.

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad 1. Ocena dowodów nie narusza reguł art. 7 K.p.k., a w każdym razie Skarżący tego nie tylko nie wykazał, ale nawet nie wskazał jakie konkretnie zasady wiedzy, doświadczenia, czy logiki miały zostać pogwałcone. Argumentacja Sądu Rejonowego na k. 139v jest zaś jak najbardziej racjonalna i nie przekracza granic swobodnej oceny. Trudno przy tym przecenić fakt, iż to właśnie Sąd I instancji miał bezpośredni kontakt z dowodami, a obserwując zachowanie przesłuchiwanych osób mógł wyrobić sobie pogląd na temat ich szczerości.

W uzupełnieniu argumentacji przemawiającej przeciw wiarygodności wyjaśnień wskazać zaś wypada, iż oskarżony nawet swego ojca – G. P. przez telefon wprowadził w błąd, ewidentnie kłamiąc, że „go dwóch gości atakuje”, podczas, gdy niewątpliwie zajście, będące przedmiotem sprawy, rozegrało się nie tylko wyłącznie między oskarżonym i pokrzywdzonym, ale i nikt inny nie był przy nim obecny, zaś sam G. P. przyznał: „nie było żadnej agresji, tylko rozmowy” (k. 132v).

Wobec konsekwentnych zeznań pokrzywdzonego nie sposób w tej sytuacji dać wiarę relacji oskarżonego zarówno w odniesieniu do jego wyjaśnień, jak i informacji przekazanych ojcu, policjantowi (D. K. - k. 27v) i sąsiadce pokrzywdzonego (A. N. - k. 15v), jakoby pokrzywdzony kopnął w jego auto.

Ad 2. Co do zasady, nie trzeba wiadomości specjalnych, a jedynie odrobiny doświadczenia życiowego, by zdawać sobie sprawę, iż przeciętny człowiek, za pomocą typowego kopnięcia przednią częścią stopy nie byłby w stanie wgnieść zderzaka, a w zasadzie jego plastikowego, elastycznego poszycia, wspierającego się na stalowej belce, pokrytej kilkucentymetrową warstwą substancją o strukturze pianki. Choć zapewne nie jest wykluczone, że silny człowiek, zamierzając osiągnąć taki właśnie cel, czyli zadając z pewnym przygotowaniem, z dużą siłą, w odpowiedni sposób uderzenie nogą, byłby w stanie spowodować wgniecenie, to wspomniane doświadczenie podpowiada, że jest to nierealne w konkretnych okolicznościach niniejszej sprawy.

Z kolei przyjęcie, że pokrzywdzony fizycznie był zdolny to uczynić, nie oznaczałoby przecież, że tak się stało, więc z tego punktu widzenia dowód z opinii byłby nieprzydatny.

Skoro zaś Sąd Rejonowy nie dał wiary wyjaśnieniom i zeznaniom o kopnięciu przez pokrzywdzonego, to stwierdzenie przez biegłych, że teoretycznie spowodowanie wgniecenia w tym mechanizmie byłoby możliwe, nie miałoby wpływu na ustalenia faktyczne Sądu I instancji, że to nie pokrzywdzony spowodował wgniecenie i że mogło ono powstać w innych okolicznościach.

W realiach sprawy nie zachodzą wątpliwościach w rozumieniu art. 5 § 2 K.p.k., gdyż Sąd Rejonowy, dając wiarę pokrzywdzonemu, uzyskał podstawę dowodową do ustalenia, że kopnięcia nie było.

Notabene, hipotetyczne założenie, że do kopnięcia doszło, a nawet, że jego efektem było wgniecenie, pozwalałoby na ustalenie motywu w postaci odwetu ze strony oskarżonego, co na kwestionowane apelacją rozstrzygnięcie nie miałoby wpływu.

Co do stanowiska Sądu Rejonowego w kwestii braku dokumentacji owej szkody wskazać należy, że Sąd ten – wbrew mniemaniu Skarżącego – nie „przenosi ciężaru odpowiedzialności /…/ na oskarżonego”, lecz jednie stwierdza fakty. Faktem z przebiegu procesu jest zaś, że Skarżący nie wykazał inicjatywy w kwestii zdjęć, które miała robić A. N..

Ad 3. Elementarna logika wskazuje, iż rzekoma wadliwość uzasadnienia, czyli czynności późniejszej niż wyrokowanie i wtórnej, bo odtwarzającej jedynie uprzednie procesy myślowe, które doprowadziły do wydania orzeczenia, nie może mieć wpływu – czego wymaga przecież art. 438 pkt 2 K.p.k. – na czynność wcześniejszą, tj. wydanie wyroku. Oczywistość ta znalazła wyraz w art. 455a K.p.k.

Wniosek

O uchylenie wyroku i umorzenie postępowania, a ewentualnie o umorzenie warunkowe.

niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Niezasadność zarzutu. Brak zarzutu niezastosowania warunkowego umorzenia

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Skazanie.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Niezasadność zarzutów apelacji.

6.  Koszty Procesu

Punkt

Przytoczyć okoliczności

II1.

Wydatki z tytułu obrony z urzędu wykłada Skarb Państwa – art. 619 § 1 K.p.k. i art. 618 § 1 pkt 11 K.p.k.

II2.

W myśl art. 636 § 1 K.p.k., wobec nieuwzględnienia apelacji, oskarżonego obciążają koszty postępowania odwoławczego: opłata od kary oraz wydatki w postaci ryczałtu za doręczenia pism, a także wynagrodzenia obrońcy.

7.  PODPIS

Artur Achrymowicz

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skazanie

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana