Sygn. akt IV U 1642/13
Dnia 11 marca 2014 roku
Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący:SSO Natalia Lipińska
Protokolant: stażysta Sylwia Dymańska
po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2014 roku w Tarnowie na rozprawie
sprawy z odwołania T. M.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
z dnia 14 sierpnia 2013 roku nr (...)
w sprawie T. M.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.
o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy
oddala odwołanie.
Sygn. akt IV U 1642/13
wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie
z dnia 11 marca 2014 r.
Decyzją z dnia 14 sierpnia 2013 r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T., na podstawie przepisów ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił T. M. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia
9 sierpnia 2013 r. stwierdziła, że ubezpieczona nie jest niezdolna do pracy.
Odwołanie od tej decyzji wniosła T. M., domagając się jej zmiany
i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu odwołująca podniosła, że występują u niej silne bóle w łokciu prawym ramienia podczas wykonywania ruchów manualnych dłoni. Dolegliwość ta, nazywana potocznie „łokciem tenisisty” uniemożliwia jej wykonywanie pracy w wyuczonym zawodzie, jak też innej pracy wymagającej zdolności manualnych.
W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podniósł, że odwołanie nie wnosi żadnych nowych okoliczności, które miałyby wpływ na zmianę orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS.
Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołująca T. M., urodzona
(...)r., z zawodu jest technikiem analityki medycznej. Pracowała jako laborant, ostatnio zaś jako analityk medyczny- starszy technik.
Od 14 marca 2013 r. do 11 lipca 2013 r. ubezpieczona pobierała świadczenie rehabilitacyjne.
W dniu 28 maja 2013 r. odwołująca wystąpiła do organu rentowego z wnioskiem
o przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.
Zaskarżoną decyzją z dnia 14 sierpnia 2013 r. ZUS Oddział w T. odmówił T. M. przyznania prawa do tego świadczenia, ponieważ Komisja Lekarska ZUS
w orzeczeniu z dnia 9 sierpnia 2013 r. stwierdziła, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy.
W dacie złożenia wniosku odwołująca pozostawała w zatrudnieniu w (...)w B., ostatnio na stanowisku analityka medycznego- starszego technika, w niepełnym wymiarze czasu pracy.
(okoliczności bezsporne)
Sąd Okręgowy ustalił ponadto następujący stan faktyczny sprawy:
Lekarz Orzecznik ZUS w opinii lekarskiej z dnia 8 lipca 2013 r. stwierdził u wnioskodawczyni:
chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa bez dysfunkcji,
prawostronny łokieć tenisisty,
stan po operacji cieśni nadgarstka,
stan po artroskopii kolana z usunięciem łąkotki przyśrodkowej,
nadciśnienie tętnicze wyrównane w okresie wydolności krążenia,
zaburzenia rytmu serca bez zaburzeń hemodynamicznych,
łagodną niedomykalność zastawki aortalnej,
stan po resekcji macicy i przydatków z przyczyn nienowotworowych.
W konsekwencji, Lekarz Orzecznik ZUS uznał, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy.
Na skutek sprzeciwu, sprawa skierowana została do Komisji Lekarskiej ZUS, która
w opinii lekarskiej z dnia 9 sierpnia 2013 r. podtrzymała stanowisko wyrażone przez Lekarza Orzecznika, rozpoznając u wnioskodawczyni:
zespół bólowy szyjno- barkowy w wywiadzie,
fibromyalgię,
zaburzenia nerwicowe w wywiadzie,
zespół podwójnego ucisku,
stan po operacji cieśni nadgarstka bez zaników mięśni,
prawostronny łokieć tenisisty,
nadciśnienie tętnicze w okresie wydolności krążenia,
stan po histerektomii z przydatkami.
Orzeczenie Komisji Lekarskiej legło u podstaw wydania zaskarżonej decyzji.
dowód:
orzeczenie Lekarza Orzecznika z dnia 08.07.2013 r.- k. 20v cz. II akt ZUS,
orzeczenia Komisji Lekarskiej z dnia 09.08.2013 r.- k. akt ZUS,
W celu stwierdzenia, czy i w jakim stopniu odwołująca jest niezdolna do pracy oraz kiedy powstała u niej ewentualna niezdolność do pracy, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych: lek. med. J. S. (1)specjalisty chirurga ortopedy- traumatologa, lek. med. J. S. (2) specjalisty neurologa, lek. med. P. M.- specjalisty kardiologa
i lek. med. E. Z.specjalisty chorób wewnętrznych.
W pisemnej opinii z dnia 12 stycznia 2014 r. biegli chirurg ortopeda- traumatolog, neurolog, kardiolog i specjalista chorób wewnętrznych zdiagnozowali u odwołującej:
zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z przewlekłym zespołem bólowym szyjno- barkowym i lędźwiowym,
zespół cieśni lewego nadgarstka leczony operacyjnie,
zespół łokcia tenisisty prawostronny,
stan po leczeniu zespołu kciuka trzaskającego lewego,
stan po usunięciu łąkotki przyśrodkowej prawego kolana,
początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych,
zaburzenia rytmu serca w wywiadzie,
nadciśnienie tętnicze w wywiadzie,
stan po usunięciu macicy z przydatkami.
W oparciu o przeprowadzone badanie oraz wyniki badań specjalistycznych uznali, że odwołująca nie jest niezdolna do pracy.
W uzasadnieniu opinii podali, że przeszłość chorobowa badanej obejmuje szereg schorzeń ruchowych i krążeniowych, ale żadne z nich nie upośledza stanu zdrowia wnioskodawczyni w stopniu znacznym. W badaniu przedmiotowym nie obserwuje się utrwalonych oraz istotnych z punktu widzenia ogólnej sprawności fizycznej deficytów. Pomimo rozpoznanego nadciśnienia tętniczego i okresowych zaburzeń rytmu serca, układ krążenia jest wydolny.
dowód:
opinia sądowo- lekarska z dnia 12.01.2014 r.- k. 16-19,
Sąd w całości podzielił opinię chirurga ortopedy- traumatologa, neurologa, kardiologa i specjalisty chorób wewnętrznych uznając, że zawiera ona kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującej, a nadto uwzględnia wpływ rozpoznanych u niej schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłych oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem osób sporządzających opinię. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłych sądowych odnośnie braku u odwołującej niezdolności do pracy. Zauważyć przy tym trzeba, że opinia wydana została przez biegłych sądowych o specjalnościach adekwatnych do schorzeń zdiagnozowanych u wnioskodawczyni. Ponadto, podkreślić należy, iż opiniujący
w sprawie biegli swoje ustalenia i wnioski wywiedli po szczegółowej analizie całości dokumentacji medycznej oraz badaniu ubezpieczonej.
Żadna ze stron opinii tej nie kwestionowała.
Uwzględniając powyższe, na podstawie tej właśnie opinii, ocenionej pozytywnie, zgodnie z kryteriami zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłych, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków, Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie.
Mając na uwadze, że okoliczności sporne zostały w sprawie dostatecznie wyjaśnione w oparciu o wydaną opinię, która w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy ma zasadnicze znaczenie, a dowód z zeznań świadków czy stron co najwyżej charakter pomocniczy, Sąd oddalił wniosek dowodowy pełnomocnika odwołującej o przesłuchanie wnioskodawczyni w charakterze strony na okoliczność jej sytuacji zawodowej i zdrowotnej- uznając, że nie wniosłoby to niczego nowego do sprawy, zmierzając jedynie do przewłoki postępowania. Wydana w sprawie opinia jest wyczerpująca
i wyjaśnia wszystkie kwestie sporne w sposób pełny, powołując się na rzeczowe, konkretne
i przekonujące argumenty. Wynikające z przepisu art. 278 § 1 k.p.c. ograniczenie samodzielności sądu w zakresie dokonywania ustaleń wymagających wiadomości specjalnych obejmuje w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy ocenę etiologii, momentu powstania, aktualnego stopnia nasilenia diagnozowanych u wnioskodawcy schorzeń, ich wzajemnych powiązań i wpływu na możliwość świadczenia pracy zarobkowej. Dlatego też
w takiej sprawie ocena niezdolności do pracy wymaga wiadomości specjalnych i musi znaleźć oparcie w dowodzie z opinii biegłego (biegłych) posiadającego odpowiednią wiedzę medyczną adekwatną do rodzaju schorzeń wnioskodawcy (por. postanowienie SN z dnia
8 stycznia 2013 r., I UK 524/12,
Legalis nr 710360; wyrok SA w Poznaniu z dnia 20 grudnia 2012 r., III AUa 847/12,
Legalis nr 733941; postanowienie SA w Szczecinie z dnia 12 lutego 2013 r., III AUa 351/12,
Legalis nr 740451). Niezasięgnięcie takiej opinii i oddalenie zgłaszanych przez stronę wniosków dowodowych w tym zakresie (jako zmierzających do przedłużania procesu) może oznaczać naruszenia przez sądy orzekające w sprawie przepisów art. 278 § 1 k.p.c. i art. 217 § 2 k.p.c., mającego wpływ na wynik sporu. Skutku takiego,
tj. naruszenia przepisów procedury mającego wpływ na rozstrzygnięcie w sprawie o prawo do renty, nie rodzi natomiast oddalenie wniosku o przesłuchanie w charakterze strony samego wnioskodawcy, w sytuacji, gdy okoliczności dotyczące jego sytuacji zawodowej i zdrowotnej nie były w sprawie sporne, jak w niniejszym postępowaniu. W tym miejscu należy jedynie zauważyć, że pełnomocnik odwołującej wnioskował jedynie o przesłuchanie swojej klientki i nie wnosił o przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków.
Pozostałe okoliczności sprawy Sąd uznał za bezsporne, gdyż nie były w żaden sposób kwestionowane przez strony, zaś dokumenty przedstawione na ich stwierdzenie nie budziły wątpliwości Sądu co do ich autentyczności.
Sąd rozważył, co następuje:
Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie.
Istotą sporu w niniejszej sprawie było ustalenie, czy i w jakim stopniu odwołująca T. M. jest niezdolna do pracy oraz kiedy powstała u niej ewentualna niezdolność do pracy.
Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:
1) jest niezdolny do pracy;
2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;
3)
ma niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1
i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż
w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.
Przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy (art. 57 ust. 2).
Zgodnie z art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.
W myśl ust. 2 powołanego artykułu, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast stosownie do ust. 3, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.
Równocześnie w myśl art. 13 ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania tej zdolności uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak również możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możliwość przekwalifikowania zawodowego. Zgodnie z ust. 2 tego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy.
Jak wynika z wydanej w niniejszej sprawie opinii biegłych chirurga ortopedy- traumatologa, neurologa, kardiologa i specjalisty chorób wewnętrznych, odwołująca, pomimo rozpoznanych u niego schorzeń w postaci zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa
z przewlekłym zespołem bólowym szyjno- barkowym i lędźwiowym; zespołu cieśni lewego nadgarstka leczonego operacyjnie; zespołu łokcia tenisisty prawostronnego; stanu po leczeniu zespołu kciuka trzaskającego lewego; stanu po usunięciu łąkotki przyśrodkowej prawego kolana; początkowych zmian zwyrodnieniowych stawów kolanowych; zaburzeń rytmu serca w wywiadzie; nadciśnienia tętniczego w wywiadzie oraz stanu po usunięciu macicy
z przydatkami, nie jest osobą niezdolną do pracy.
Skoro więc zaskarżona przez odwołującą decyzja ZUS Oddział w T. z dnia
14 sierpnia 2013 r. była zasadna, jej odwołanie od tej decyzji należało oddalić, przyjmując jako podstawę prawną takiego rozstrzygnięcia powołane wyżej przepisy ustawy z dnia
17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS oraz art. 477
14 § 1 k.p.c.