Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2021 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: Sędzia Rafał Rogiński

Protokolant: sekr. sądowy Monika Grodzka

po rozpoznaniu w dniu 12 lutego 2021 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy z powództwa

M. F. NIP: (...)

przeciwko

(...)” Spółka Akcyjna
w W. KRS: (...)

o zapłatę 10 567,00 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego (...)Spółka Akcyjna w W. na rzecz powoda M. F. kwotę 10 567,00 zł (dziesięć tysięcy pięćset sześćdziesiąt siedem złotych)
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 14 maja 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4 146,00 zł, w tym kwotę 3 600,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

3.  nakazuje zwrócić pozwanemu (...) Spółka Akcyjna w W. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Ostrołęce kwotę 300,00 zł (trzysta złotych) tytułem zwrotu

niewykorzystanej zaliczki.

Sędzia

Rafał Rogiński

Sygn. akt V GC 668/19

UZASADNIENIE

Powód M. F. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 10 567,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 maja 2018 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu w tym kosztami zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że na skutek kolizji drogowej doszło do uszkodzenia pojazd marki (...) o nr rej. (...). Na czas likwidacji szkody poszkodowany wynajął pojazd zastępczy.

Powód na podstawie umowy cesji nabył prawo do roszczeń przysługujących poszkodowanemu wobec pozwanego.

Sprawa została przekazana do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ostrołęce.

W dniu 18 lipca 2019 r. wydany został nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym orzeczono zgodnie z żądaniem pozwu. Od nakazu zapłaty pozwany złożył sprzeciw wnosząc o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwany zakwestionował okres najmu pojazdu zastępczego i stawkę za jaką pojazd został wynajęty oraz wskazał, że proponował poszkodowanej zorganizowanie najmu pojazdu zastępczego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 08 września 2017 r. doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki (...) nr rej (...) należący do W. C.. Sprawca zdarzenia miał zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej
z pozwanym. Przedmiotowa szkoda została zgłoszona pozwanemu i zarejestrowano ją pod numerem(...)

Poszkodowana w dniu 08 września 2017 r. zawarła z powodem umowę najmu pojazdu zastępczego. Tego samego dnia poszkodowana zawarła z powodem również umowę cesji wierzytelności obejmującą wierzytelność w postaci prawa do zwrotu kosztów z tytułu najmu pojazdu zastępczego.

Za najem pojazdu wystawiona została faktura na kwotę 14 637,00 zł. Najem pojazdu zastępczego trwał od 08 września 2017 r. do 02 listopada 2017 r. ( 56 dni ).

Pismem dnia 13 kwietnia 2018 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 14 637,00 zł. Pozwany pismem z dnia 16 kwietnia 2018 r. poinformował o przyznaniu zwrotu kosztów najmu pojazdu zastępczego w kwocie 4 070,00 zł.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: umowy najmu pojazdu zastępczego z dnia 08.09.2017 r. k 9-12, cesji wierzytelności umowy najmu pojazdu zastępczego k 13, faktury k 15 pisma powoda k 18-19, pisma pozwanego k 21, akt szkody na płycie CD k 47 k 53, zeznań świadka W. C. k 42.

Sąd zważył co następuje

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Pozwany nie kwestionował co do zasady swojej odpowiedzialności związanej
z przedmiotową szkodą ani zasadności skorzystania przez poszkodowaną z pojazdu zastępczego. Sporna między stronami była wysokość wynagrodzenia z tytułu najmu pojazdu zastępczego ( stawka za wynajem auta i okresu najmu ).

Na podstawie art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z ustawą z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Fundusz Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz.1152 ze zm.) obowiązkowym ubezpieczeniem objęta jest odpowiedzialność cywilna posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Z art.34 ust.1 i art.36 ust. 1 w/w ustawy wynika, że odszkodowanie, które zakład ubezpieczeń, w ramach odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zobowiązany jest wypłacić poszkodowanemu, ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej, jeżeli są oni zobowiązani do odszkodowania za szkodę wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu.

Stosownie do art. 361 k.c. do poniesionej przez poszkodowanego szkody należy zaliczyć także koszty wynajęcia samochodu zastępczego dla poszkodowanego. Jak wskazał Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 25 sierpnia 2017 r. (sygn. akt III CZP 20/17, Legalis nr 1651540) wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, jeżeli ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

W niniejszej sprawie przedmiotem sporu pozostawała dobowa stawka za wynajem pojazdu zastępczego i okres najmu pojazdu.

Przede wszystkim w ocenie Sądu pozwany nie wykazał aby stawka po jakiej poszkodowany wynajął pojazd zastępczy była wygórowana i nie odpowiadała cenom stosowanym na lokalnym rynku.

W świetle uchwały Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017 r. III CZP 20/17 warunkiem uznania, że wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego przekraczające koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu - są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych – jest wykazanie że ich poniesienie było celowe i ekonomicznie uzasadnione.

W ocenie Sądu z zacytowanej uchwały nie wynika, aby poszkodowany musiał przyjąć każdą przedstawioną mu przez ubezpieczyciela propozycję zorganizowania najmu pojazdu zastępczego. Jeżeli poszkodowany skorzystał z oferty innego podmiotu i wynajął auto po cenie, która nie odbiega od cen stosowanych na rynku lokalnym to nie można automatycznie zarzucić mu naruszenia obowiązku minimalizacji szkody.

Poszkodowana wprawdzie miała obowiązek minimalizacji szkody ale nie musiała realizować go za wszelką cenę przedkładając interes zakładu ubezpieczeń ponad swój własny.

Pozwany w sprzeciwie zarzucał zawyżenie stawki za najem pojazdu zastępczego oraz kwestionował okres najmu pojazdu. Stwierdzić należy, że zgodnie art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Podobnie art. 232 k.p.c. stanowi, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Jeżeli materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie daje podstawy do dokonania odpowiednich ustaleń faktycznych w myśl twierdzeń jednej ze stron, Sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów. Należy to rozumieć w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 18.01.2012 r. w sprawie I ACa 1320/11).

Sąd uznał, że pozwany tylko zakwestionował wysokość stawek za najem pojazdu i okres najmu ale nie wykazał przy pomocy jakichkolwiek dowodów, że okres najmu był zbyt długi a przyjęte przez powoda stawki zawyżone. Natomiast powód na poparcie swoich twierdzeń dołączył cenniki z wypożyczalni aut ( k 23-26 akt sprawy ) z których wynika, że zastosowane przez niego stawki za najem pojazdu zastępczego klasy D ( 282,90 zł i 258,30 zł ) była stawkami rynkowymi, gdyż stosowały ją również inne wypożyczalnie aut ( najniższa stawka to 220,00 zł a najwyższa 350,00 zł ). Zauważyć należy, że pozwany proponował poszkodowanemu zorganizowanie najmu auta zastępczego po stawce, która praktycznie nie występuje na rynku ( 110,00 zł ). Dlatego w ocenie Sądu nie można uznać, że pozwany przedstawił poszkodowanemu realną i możliwą do wykonania w praktyce propozycję zorganizowania najmu auta zastępczego.

Z uwagi na wszystkie przedstawione wyżej okoliczności po przeanalizowaniu całego zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego Sąd uznał, że poniesione przez poszkodowanego wydatki na najem pojazdu zastępczego były celowe
i ekonomicznie uzasadnione.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na koszty procesu w sprawie, poniesione przez stronę powodową składają się opłata od pozwu
w wysokości 529,00 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł oraz wynagrodzenie pełnomocnika w wysokości 3600,00 zł .

Sędzia Rafał Rogiński

ZARZĄDZENIE

(...)

(...)

(...)