Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 873/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.1.1.

R. M.

w okresie od stycznia 2020 roku do stycznia 2021 roku w T. przy ul. (...) we wspólnie zajmowanym mieszkaniu znęcał się psychicznie i fizycznie nad konkubiną N. B. (1) w ten sposób, że wielokrotnie wszczynał jej awantury, w trakcie których używał wobec niej słów wulgarnych i powszechnie uznanych za obelżywe oraz groził pozbawieniem życia, kontrolował ja i niepokoił, poniżał, ograniczał kontakty z innymi osobami, szarpał, odpychał i uderzał po ciele, przy czym czynu tego dopuścił się w stanie znacznie ograniczonej poczytalności

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W okresie pomiędzy stycznieńm2020 roku a styczniem 2021 roku pomiędzy R. M. i N. B. (1), jego partnerką, dochodziło do awantur, których powodem była chorobliwa zazdrość R. M.. Oskarżony uroił sobie, że jego partnerka go zdradza z innymi mężczyznami. Na tym tle praktycznie codziennie dochodziło pomiędzy partnerami do kłótni i awantur, podczas których R. M. wyzywał pokrzywdzoną słowami (...) mówił do niej, że gdyby od niego dostała to by dopiero zobaczyła jak to jest, odpychał, popychał, niejednokrotnie uderzył ją w twarz, pluł na nią, kontrolował gdzie jest i z kim się spotyka.

wyjaśnienia R. M.

29-32, 107

zeznania N. B.

1-2,106v.

zeznania M. B.

14-15, 102

zeznania B. B.

17-18, 102

zeznania M. N.

20-21,103

zeznania T. Ż.

40-41,103

wydruk interwencji

9

protokół zatrzymania

25

R. M. był karany w 2017 roku za czyn z art. 288 1 kk i art. 157 1 kk na karę 1 roku ograniczenia wolności. W toku postępowania przygotowawczego został poddany badaniom przez biegłych lekarzy psychiatrów, którzy rozpoznali u oskarżonego zaburzenia schizotypowe oraz uzależnienie od środków psychoaktywnych. Zdaniem biegłych w czasie czynu oskarżony miał ograniczoną w stopniu znacznym zdolność rozumienia znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem.

karta karna

60

opinia sądowo-psychiatryczna

51-53

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.2.1.

R. M.

w okresie od stycznia 2020 roku do stycznia 2021 roku w T. przy ul. (...) we wspólnie zajmowanym mieszkaniu znęcał się psychicznie i fizycznie nad konkubiną N. B. (1) w ten sposób, że wielokrotnie wszczynał jej awantury, w trakcie których używał wobec niej słów wulgarnych i powszechnie uznanych za obelżywe oraz groził pozbawieniem życia, kontrolował ja i niepokoił, poniżał, ograniczał kontakty z innymi osobami, szarpał, odpychał i uderzał po ciele, przy czym czynu tego dopuścił się w stanie znacznie ograniczonej poczytalności

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

Zachowanie oskarżonego podczas awantur nie miało charakteru znęcania się, oskarżony może tylko popchnął pokrzywdzoną ale to właściwie ona go poniżała i nie szanowała

Zachowania oskarżonego przedstawione przez pokrzywdzoną zostały przez nią wymyślone aby przedstawić oskarżonego w złym świetle.

wyjaśnienia R. M.

107

1.OCena DOWOdów

0.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia R. M.

R. M. złożył wyjaśnienia, w których marginalizował swoją rolę w kłótniach z partnerką. Za prawdziwe uznano twierdzenia oskarżonego, że między nim a pokrzywdzoną dochodziło do kłótni.

Wiarygodne w ocenie Sądu są również jego wyjaśnienia, w których przyznał się do popychania pokrzywdzonej czy plucia na nią, choć starał się odwrócić uwagę od swojego nagannego zachowania podając, że to pokrzywdzona go biła i pierwsza na niego pluła, niemniej Sąd dostrzegł, że oskarżony przedstawił sytuację, bagatelizując znaczenie swojego zachowania.

zeznania N. B.

Dano wiarę w całości zeznaniom N. B. (1). Przedstawiona przez nią relacja dotycząca nagannego zachowania oskarżonego w okresie objętym zarzutem była spójna, logiczna i konsekwentna oraz zgodna z zeznaniami przesłuchanych świadków. Mimo przykrych doświadczeń pokrzywdzona opisywała wydarzenia rzeczowo i konkretnie.

Sąd uznał, że składając zeznania świadek nie podejmowała prób nadmiernego, czy nieuzasadnionego obciążania oskarżonego. Nie starała się także celowo przedstawić oskarżonego w niekorzystnym dla niego świetle.

Zeznania świadka korelowały z wyjaśnieniami oskarżonego, w części uznanej za wiarygodne, a także pozostałym materiałem dowodowym, w szczególności zeznaniami M. B. (2) i B. B. (2)

zeznania M. B., B. B.

Dano wiarę w całości zeznaniom M. B. (2) i B. B. (2), którzy z jednej strony byli naocznymi świadkami zachowań oskarżonego z drugiej strony o ich relacjach wiedzieli z opowiadań pokrzywdzonej. Świadkowie w sposób jasny, spójny i logiczny opisali przemocowe działania podejmowane przez oskarżonego w stosunku do pokrzywdzonej, szczegółowo podając jakie formy znęcania przybierały zachowania oskarżonego. Z relacji świadków wynika, że stroną agresywną był oskarżony.

Zdaniem Sądu nie ma podstaw do podważenia wiarygodności tych zeznań poprzez przyjęcie, że świadkami kierowała chęć odwetu lub dokuczenia oskarżonemu z innych przyczyn.

zeznania M. N., T. Ż.

zeznania jasne, spójne i logiczne, brak podstaw do ich kwestionowania

wydruk interwencji, protokół zatrzymania

dokument niekwestionowany przez strony

opinia sądowo-psychiatryczna, karta karna

dokument urzędowy, opinia jasna, spójna i logiczna, sporządzona w sposób fachowy przez osoby dysponujące wysoką wiedzą fachową, brak podstaw do kwestionowania jej wniosków

0.1.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.1.1

wyjaśnienia R. M.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

R. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Odpowiedzialności karnej z art. 207 § 1 k.k. podlega ten, kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy. W kontekście strony przedmiotowej tego czynu niezwykle istotnym jest, by ustalić znaczenie znamienia czasownikowego „znęca się”. Jest to jednak pojęcie niezwykle szerokie i niedookreślone. Przez znęcanie należy rozumieć umyślne zachowanie się sprawcy, które polega na intensywnym i dotkliwym naruszeniu nietykalności fizycznej lub zadawaniu cierpień moralnych osobie pokrzywdzonej w celu jej udręczenia, poniżenia lub dokuczenia albo wyrządzenia jej innej przykrości, bez względu na rodzaj pobudek.

Znęcanie fizyczne to zadawanie bólu fizycznego, oddziałującego ujemnie na organizm człowieka. Z kolei znęcanie psychicznie to zadawanie dotkliwych cierpień, oddziałujących negatywnie na przeżycie psychiczne innej osoby. Należy zauważyć, że przestępstwo znęcania się zostało skonstruowane jako zachowanie zazwyczaj złożone z jedno- lub wielorazowych czynności, naruszających różne dobra i systematycznie powtarzających się.

Znamię czasownikowe „znęca się” zawiera w sobie istnienie przewagi sprawcy nad osobą pokrzywdzoną, której nie może się ona przeciwstawić lub może to uczynić w niewielkim stopniu. Znamię to wskazuje także jednoznacznie na szczególne nastawienie sprawcy. Czyn ten jest przestępstwem umyślnym i może być dokonany tylko z zamiarem bezpośrednim. Sprawca zatem podejmuje działanie, które polega na intensywnym i dotkliwym naruszeniu nietykalności cielesnej lub zadawaniu cierpień psychicznych pokrzywdzonemu w celu udręczenia go, poniżenia, dokuczenia. By uznać zachowanie sprawcy za znęcanie się na gruncie art. 207 § 1 k.k. musi ono być skierowane wobec osoby najbliższej, pozostającej w stałym bądź przemijającym stosunku zależności lub osoby małoletniej bądź nieporadnej.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy doprowadził Sąd do przekonania, że zachowanie oskarżonego R. M. w okresie od stycznia 2020 roku do stycznia 2021 roku wobec N. B. (1) – osoby dla niego najbliższej, wyczerpało znamiona „znęcania się”. Biorąc pod uwagę powyższe, oskarżony zrealizował komplet znamion opisanych w art. 207 § 1 k.k w zw. z art. 31 § 2 kk.

☐

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

R. M.

I,

I

Sąd uznał, że charakter czynu oraz okoliczności sprawy uzasadniały wymierzenie oskarżonemu kary pozbawienia wolności.

Przy wymiarze kary, Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 k.k., w szczególności stopniem społecznej szkodliwości czynu oraz celami zapobiegawczymi i wychowawczymi w stosunku do oskarżonego, a także potrzebami w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Jako okoliczność obciążającą, która to m.in. przesądziła o ukształtowaniu kary, Sąd wziął pod uwagę wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu. Sąd miał również na względzie, że oskarżony działał znajdując się w stanie nietrzeźwości.

Okolicznościami obciążającymi jest dotychczasowa karalności . Na korzyść oskarżonego świadczy stosunkowo niskie natężenie przemocowych zachowań, a także to, że jego zachowanie nie spowodowało uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonej.

W przekonaniu Sądu kara 8 miesięcy pozbawienia wolności jest w tym wypadku dostatecznie dolegliwa i wystarczająca dla osiągnięcia celów kary. Niewątpliwie orzeczona kara zrealizuje cele zarówno w zakresie oddziaływania zapobiegawczego w stosunku do oskarżonego, uzmysławiając mu naganność popełniania przestępstw w przyszłości, kształtując jego postawę, lecz także w ramach prewencji generalnej – oddziaływania społecznego.

R. M.

II

I

Przesłanka formalna do warunkowego zawieszenia orzeczonej kary pozbawienia wolności, wyraża się wysokością kary, która nie przekracza jednego roku. Przesłanką materialną jest wykazanie, że dotychczasowa postawa i sposób życia wskazują, że mimo niewykonania kary zostaną osiągnięte cele kary, a w szczególności, iż sprawca nie powróci ponownie na drogę przestępstwa. Zdaniem Sądu obie przesłanki zostały w niniejszej sprawie spełnione, dlatego na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. i art. 70 § 2 k.k., Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres próby 3 lat.

Zdaniem Sądu po stronie oskarżonego wystąpiła pozytywna prognoza kryminologiczna, uzasadniająca przypuszczenie, że proces resocjalizacji przebiegnie pozytywnie w warunkach wolnościowych. Kluczowe znaczenie w przyjęciu pozytywnej prognozy kryminologicznej miały warunki osobiste oskarżonego a także działanie w warunkach art. 31 § 2 kk.

W ocenie Sądu samo zagrożenie wykonania kary jest dolegliwością wystarczającą w stosunku do oskarżonego i efektywnie przyczyni się do osiągnięcia jej celów bez konieczności izolacji oskarżonego w warunkach więziennych.

Ustalony w sprawie okres próby, będzie właściwy do zweryfikowania woli oskarżonego co do niepopełnienia więcej czynów zabronionych oraz zasadności zastosowania w niniejszej sprawie instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary

R. M.

III-V

I

Na podstawie art. 73 § 2 k.k. oddano oskarżonego pod dozór kuratora sądowego, by odpowiednio nadzorować jego zachowanie w okresie próby. Dozór ułatwi oskarżonemu wykonywanie nałożonych na niego obowiązków, a w szczególności ma zapobiec ponownemu popełnieniu przestępstwa. Orzeczenie obowiązku probacyjnego jest nierozerwalnie związane z warunkowym zawieszeniem wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności. Z art. 72 § 1 k.k. wynika obowiązek orzeczenia przynajmniej jednego z nich, chyba że wobec sprawcy orzeczony zostanie środek kary. Dla wzmocnienia zapobiegawczego oddziaływania orzeczenia Sąd nałożył na oskarżonego obowiązek powstrzymania się od nadużywania alkoholu i używania środków odurzających w okresie próby.

Z uwagi na charakter czynu popełnionego przez oskarżonego Sąd uznał za konieczne faktyczne odizolowanie oskarżonego od pokrzywdzonej i powstrzymanie go od kontaktu z nią. Zdaniem Sądu dalsze kontakty oskarżonego z pokrzywdzoną mogłyby prowadzić do sytuacji konfliktowych. Dlatego dla zapewnienia pokrzywdzonej komfortu psychicznego potrzebnego do normalnego funkcjonowania, Sąd orzekł wobec oskarżonego w okresie próby zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną w jakikolwiek sposób z wyłączeniem wykonywania władzy rodzicielskiej nad ich wspólnym dzieckiem.

Jednocześnie w powyższym okresie Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej na odległość mniejszą niż 20 metrów. Określając odległość, którą oskarżony winien zachować od pokrzywdzonej, Sąd ukształtował ją w taki sposób, by wyeliminować poczucie zagrożenia u pokrzywdzonej, a jednocześnie, by była to odległość realna i możliwa do przestrzegania

Na podstawie art. 72 § 1 pkt 5 kk w okresie próby sąd zobowiązał oskarżonego do powstrzymania się od nadużywania alkoholu i używania środków odurzających.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

1.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

1.KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

VI, VII

1.Podpis

Sędzia SR Marcin Czarciński