Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VI Ka 34/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Andrzej Ziębiński (spr.)

Sędziowie SSO Grażyna Tokarczyk

SSO Dariusz Prażmowski

Protokolant Marzena Mocek

przy udziale Marka Dutkowskiego

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2014 r.

sprawy R. B. ur. (...) w G.,

syna S. i B.

oskarżonego z art. 62§2 kks w zw. z art. 56§2 kks, art. 6§1 i 2 kks, art. 7§1 kks, art. 9§3 kks, art. 62§2 kks w zw z art. 56§2 kks, art. 7§1 kks i art. 9§3 kks

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej

z dnia 11 czerwca 2013 r. sygnatura akt II K 5/12

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Rudzie Śląskiej.

Sygn. akt VI Ka 34/14

UZASADNIENIE

Od wyroku Sądu Rejonowego w Rudzie Śląskiej z dnia 11 czerwca 2013 r., sygn. akt II K 5/12, apelację wniósł obrońca oskarżonego R. B., zaskarżając wyrok w całości i zarzucając:

1.  rażącą obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na jego treść, a mianowicie:

- art. 423 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. i art. 424 § 1 i 2 k.p.k. przez brak pisemnego uzasadnienia wyroku, co czyni faktycznie niemożliwym sporządzenie apelacji z powodu braku informacji dotyczących argumentów, jakimi kierował się sąd I instancji podczas wydawania rozstrzygnięcia, będących podstawą jego treści, stanowiący naruszenie prawa do obrony oskarżonego,

- art. 338 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 140 k.p.k. przez brak doręczenia oskarżonemu i jego obrońcy odpisu aktu oskarżenia, co uczyniło niemożliwym wniesienie przez oskarżonego odpowiedzi na akt oskarżenia oraz złożenia wniosków dowodowych, a zatem spowodowało naruszenie prawa do obrony oskarżonego,

- art. 7 i art. 410 k.p.k. wyrażającą się w ustaleniu okoliczności faktycznych sprawy na podstawie niekompletnego materiału dowodowego;

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treść, polegający na bezpodstawnym uznaniu przez sąd I instancji wbrew treści zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, że oskarżony zachowaniem swoim wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 56 § 2 k.k.s., art. 6 § 2 k.k.s., art. 7 § 1 k.k.s. oraz art. 9 § 1 i 3 k.k.s., co za tym idzie na bezpodstawnym uznaniu przez sąd rejonowy, że oskarżony, będąc wspólnikiem spółki jawnej „(...)” z siedzibą w R., w okresie od stycznia do grudnia 2003 r., działając czynem ciągłym, posłużył się nierzetelnymi fakturami VAT poprzez spowodowanie ich zaewidencjonowania w księgach podmiotowej spółki, pomimo szeregu wątpliwości nasuwających się powyższym zakresie.

Stawiając powyższe zarzuty, wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Jako trafny należało ocenić zarzut obrazy przepisów postępowania, a to art. 423 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. i art. 424 § 1 i 2 k.p.k., polegającej na niesporządzeniu pisemnych motywów zaskarżonego wyroku.

Zaniechanie sporządzenia pisemnego uzasadnienia wyroku naruszyło prawo stron do zapoznania się z motywami zaskarżonego wyroku i dokonanie przez sąd odwoławczy jego merytorycznej kontroli. Rację ma zatem autor apelacji, gdy podnosi, że rzeczowa, merytoryczna polemika z zaskarżonym orzeczeniem nie jest możliwa, wobec zaniechania - wbrew wymaganiom wynikającym z art. 423 § 1 i 2 k.p.k. - przez sąd I instancji sporządzenia pisemnego uzasadnienia wyroku. Należy mieć na uwadze, iż sporządzenie uzasadnienia do wyroku, wobec zgłoszonego w terminie żądania, jest obligatoryjne. W tym stanie rzeczy nastąpiła obraza art. 423 § 1 k.p.k.. która musiała doprowadzić do wydania przez sąd odwoławczy orzeczenia o charakterze kasatoryjnym i przekazania sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2012 r., II Aka 251/12, LEX nr 1223494).

Mając powyższe względy na uwadze, sąd odwoławczy zaskarżony wyrok uchylił i sprawę przekazał sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

W tej sytuacji sąd odwoławczy jest zwolniony od obowiązku ustosunkowywania się do pozostałych zarzutów apelacji jako przedwczesnych. Będzie do tego zobowiązany dopiero po ponownym rozpoznaniu sprawy, wydaniu wyroku, ewentualnym sporządzeniu - na wniosek uprawnionego - jego uzasadnienia i sporządzeniu apelacji.

Przed ponownym rozpoznaniem sprawy sąd rejonowy usunie braki w zakresie doręczenia odpisu aktu oskarżenia.