Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

4 sierpnia 2021 roku

Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w W. XVI Wydział Gospodarczy w składzie:

Przewodniczący sędzia Arkadiusz Radecki

Protokolant Karolina Barańska

po rozpoznaniu 4 sierpnia 2021 roku w W. na rozprawie

sprawy z powództwa: M. G.

przeciwko: Centrum (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od M. G. na rzecz Centrum (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. 3617 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) zwrotu kosztów procesu.

sygn. akt XVI GC 3847/18

UZASADNIENIE

Powódka M. G. wniosła o zasądzenie od pozwanego Centrum (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. 11 320 zł wraz z odsetkami za opóźnienie. Uzasadniła, że żądana kwota stanowi środki przekazane pozwanemu przez (...) z przeznaczeniem na wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych, a których pozwany wbrew nałożonemu nań obowiązkowi nie przeznaczył na podwyższenie wynagrodzenia powódki i powódce ich nie wypłacił jako należnych za okres od 1 września 2015 r. do 31 sierpnia 2017 r. (sprecyzowanie pozwu k. 80v).

W odpowiedzi na pozew Centrum (...) sp. z o.o. (dalej zwane także Centrum (...) sp. z o.o.) wniósł o oddalenie powództwa w całości.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

M. G. wykonywała na rzecz pozwanego Centrum (...) sp. o.o. usługi, polegające na świadczeniach zdrowotnych w zakresie pielęgniarstwa na rzecz pacjentów pozwanego w zakładzie chorób wewnętrznych (§ 1 i 2 umowy). Podstawą ich świadczenia była umowa zawarta 24 października 2014 r., która była wykonywana w okresie od 1 listopada 2014 r. do 30 czerwca 2017 r. (§ 16 umowy, kartoteka kont za 2017 r.). Strony ustaliły w niej wynagrodzenie powódki za świadczone usługi w wysokości 25 zł za godzinę (§ 12 ust. 1 umowy) przy miesięcznym wymiarze czasu udzielania świadczeń nieprzekraczającym 144 godzin (§ 12 ust. 2 umowy).

(umowa k. 9-11, faktury k. 53-58, 60-71, 73-76, kartoteka kont k. 52, 59, 72)

16 września 2015 r. wszedł w życie § 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, przewidujący przekazanie świadczeniodawcom z tytułu umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej dodatkowych środków na świadczenia opieki zdrowotnej udzielane przez pielęgniarki i położne na okres od dnia 1 września 2015 r. do dnia 30 czerwca 2016 r.

(okoliczność bezsporna/znana powszechnie)

W związku z wejściem w życie wskazanych przepisów, pozwany Centrum (...) sp. z o.o. zawarł z przedstawicielami Zakładowej Organizacji Związkowej (...) Związku Zawodowego (...) porozumienia w sprawie sposobu podziału środków uzyskanych z (...) z przeznaczeniem na wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych. Porozumienia te regulowały wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych od 1 września 2015 r. do 31 sierpnia 2017 r. w taki sposób, że pomijały pielęgniarki wykonujące zawód na podstawie umowy jako objęte podwyższeniem wynagrodzenia ze środków uzyskanych z (...).

(okoliczności bezsporne, nadto: porozumienia k. 38-43, oświadczenia pozwanego k. 44-45, 46-48)

Zgodnie z procedurą przewidzianą w rozporządzeniu Centrum (...) sp. z o.o. przekazywał do (...) podpisane zmiany umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej wraz z kopiami porozumień zawartych z przedstawicielami związków zawodowych pielęgniarek i położnych. Umowy i porozumienia były realizowane zgodnie z ich treścią.

(okoliczności bezsporne)

(...) nigdy nie stwierdził podstaw do wszczęcia kontroli w Centrum (...) sp. z o.o. w związku z prawidłowością podziału środków przekazanych na wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych w okresie do sierpnia 2017 r.

(okoliczności bezsporne, nadto: pismo Ministerstwa Zdrowia k. 12)

Jednocześnie jednak, 3 sierpnia 2017 r. (...) wystąpił do Centrum (...) sp. z o.o. o uwzględnienie w porozumieniach wykładni rozporządzenia dokonanej przez Ministerstwo Zdrowia, wedle której wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych na podstawie porozumień powinien dotyczyć wszystkich pielęgniarek i położnych bezpośrednio powiązanych z umowami o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej. W dacie tego wystąpienia obowiązywało w Centrum (...) sp. z o.o. porozumienie zawarte na okres do 31 sierpnia 2017 r.

(okoliczności bezsporne, nadto: pismo (...) k. 50, odpowiedź pozwanego k. 44-45)

Przedstawiony stan faktyczny sprawy nie był sporny pomiędzy stronami w zakresie okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia oraz znajdował potwierdzenie w powołanych dokumentach. Jednocześnie, tak ustalony stan faktyczny był wystarczający dla rozstrzygnięcia, wobec czego zbędne było prowadzenie dalszego postępowania dowodowego i sąd oddalił wnioski dowodowe stron wykraczające poza treść dokumentów załączonych do akt sprawy.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Powództwo podlegało oddaleniu.

Łączący powódkę i pozwanego stosunek zobowiązaniowy miał charakter umowy o świadczenie usług, do której odpowiednie zastosowanie znajdują przepisy o umowie zlecenia (art. 750 k.c.). Zawarta przez strony umowa była odpłatna (art. 735 § 1 k.c.), a strony ustaliły wysokość wynagrodzenia na 25 zł za godzinę przy miesięcznym wymiarze czasu udzielania świadczeń nieprzekraczającym 144 godzin.

Powódka wywodziła swoje roszczenie z przepisów rozporządzenia Ministra Zdrowia z 8 września 2015 r. w sprawie ogólnych warunków umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2015 r. poz. 1400), twierdząc że „nabyła prawo do środków uzyskanych z (...)” na podstawie tego aktu prawnego.

Sąd ocenił jej roszczenie jako bezzasadne. Zobowiązania mogą mieć swoje źródło oraz podlegać modyfikacjom m.in. na skutek czynności prawnych jak i w przepisów prawa. W ocenie sądu przepisy rozporządzenia Ministra Zdrowia z 8 września 2015 r. (zarówno w brzmieniu pierwotnym jak i zmienianym w okresie obejmującym roszczenie powódki) nie stanowiły źródła zmian dla zobowiązania umownego stron – umowy o świadczenie usług. Wskazane przepisy prawa nie stanowiły również samoistnego źródła zobowiązania pomiędzy powódką a pozwanym, w ramach którego powstałaby po stronie powódki wierzytelność.

Wierzytelność polega na uprawnieniu wierzyciela do żądania od dłużnika określonego zachowania. W niniejszej sprawie powódka wywodziła, że przysługuje jej prawo do żądania od pozwanego świadczenia odpowiadającego należnemu jej podwyższeniu wynagrodzenia na podstawie rozporządzenia Ministra Zdrowia z 8 września 2015 r. Wskazany akt prawny nie przyznawał jednak powódce żadnego indywidualnego uprawnienia do żądania świadczenia takiego rodzaju. Rozporządzenie określało procedurę przyznawania świadczeniodawcy przez (...) dodatkowych środków z przeznaczeniem na wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych. Sam podział tych środków następował w oparciu o porozumienie świadczeniodawcy z przedstawicielami związków zawodowych pielęgniarek i położnych (§ 2 ust. 4 rozporządzenia). Dopiero takie porozumienie mogło stanowić źródło roszczeń materialnoprawnych, jednakże powódka nie została uwzględniona w treści zawieranych porozumień jako uprawniona do środków przekazanych na wzrost jej wynagrodzenia.

Natomiast sama prawidłowość podziału środków w porozumieniu nie podlega kontroli sądu gospodarczego w postępowaniu cywilnym, gdyż brak jest ku temu podstawy prawnej. Uprawnienie do takiej kontroli przysługiwało wyłącznie (...), który – na marginesie – nie stwierdził podstaw do wszczęcia kontroli w Centrum (...) sp. z o.o. w związku z prawidłowością podziału środków przekazanych na wzrost wynagrodzeń pielęgniarek i położnych w okresie do sierpnia 2017 r.

Wobec tego, że rozporządzenie nie przyznawało powódce żadnych indywidualnych uprawnień (wierzytelności) względem pozwanego, jej powództwo podlegało oddaleniu.

O zwrocie kosztów procesu sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., obciążając nim powódkę w całości jako stronę przegrywającą sprawę. Na koszty procesu poniesione przez pozwanego Centrum (...) sp. z o.o., niezbędne do celowej obrony praw w niniejszej sprawie, złożyły się wynagrodzenie pełnomocnika procesowego wykonującego zawód radcy prawnego w stawce 3600 zł (§ 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa 17 zł.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

-(...)

-(...)

2. (...)