Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia: 20 marca 2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia we Wrocławiu Wydział VIII Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Kurdziel

Protokolant: Anna Jakimów

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 marca 2014 roku we W.

sprawy z powództwa Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą
w K.

przeciwko S. J.

o zapłatę

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 19 kwietnia 2012 r. do Sądu Rejonowego w Lublinie strona powodowa (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. domagała się zasądzenia od pozwanej S. J. kwoty 1148,75 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 19 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty. Nadto wniosła o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu wg norm przepisanych.

Uzasadniając treść podniesionych żądań podała, że strony związane były umową sprzedaży energii elektrycznej z dnia 12 lipca 1999 r. dostarczanej do lokalu przy ul. (...) we W.. Pozwana nie uregulowała należności objętych wystawionymi przez stronę powodową fakturami, dlatego też w dniu 15 lutego 2012 r. umowa uległa rozwiązaniu. Pozwana, mimo wezwania, w dniu 27 marca 2012 r., nie spłaciła zadłużenia.

W dniu 8 maja 2012 r. został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (k. 8).

Skutecznie wniesionym w dniu 29 maja 2012 r. sprzeciwem, pozwana zaskarżył nakaz zapłaty w całości domagając się oddalenia powództwa. Wskazała, że od dnia 30 kwietnia 2007 r. nie wynajmuje już lokalu przy ul. (...) we W., o czym informowała stronę powodową. Pozwana podniosła również, że nie zawierała umowy, z której strona powodowa wywodzi swoje roszczenia, a podpis znajdujący się na umowie nie pochodzi od niej (k.9, 53-54).

Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2012 r. sprawa została przekazana do rozpoznania tut. Sądowi, jako sądowi właściwości ogólnej pozwanej (k. 13).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 lipca 1999 r. poprzednik prawny strony powodowej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. zawarł ze S. J. umowę nr (...) o świadczenie usług przesyłowych i sprzedaży energii elektrycznej, na czas określony do dnia 13 maja 2003 r. (...) elektryczna dostarczana była do lokalu usytuowanego we W. przy ul. (...).

Strona powodowa za dostarczoną energię elektryczną naliczyła należności w kwotach:

-333,97 zł z terminem płatności do dnia 13 stycznia 2010 r.;

-21,62 zł z terminem płatności do dnia 13 stycznia 2010 r.;

-87,37 zł z terminem płatności do dnia 13 maja 2010 r.;

-21,91 zł z terminem płatności do dnia 14 czerwca 2010 r.;

-21,91 zł z terminem płatności do dnia 14 lipca 2010 r.;

-246,23 zł z terminem płatności do dnia 22 czerwca 2011 r.;

-27,87 zł z terminem płatności do dnia 14 lipca 2011 r.;

-219,72 zł z terminem płatności do dnia 22 marca 2012 r.;

W spornym okresie pozwana nie dysponowała lokalem wskazanym w umowie oraz nie korzystała z energii elektrycznej.

Dowód :

- umowa nr (...), k. 25,

-faktury: 1R/2009, 3R/2010, 10R/2012, 7R/2011 wraz z rozliczeniami rachunków z 13.05.2010 r., 14.06. 2010 r., 14.07.2010 r., k. 29-40.

-przesłuchanie pozwanej z dnia 20.03.2014 r., k. 93.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się bezzasadne, w związku z czym podlegało oddaleniu.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w oparciu o przedłożone dokumenty oraz przesłuchanie pozwanej. Z dokumentów tych jednoznacznie wynika, iż w dniu 12 lipca 1999 r. zawarta została umowa pomiędzy stroną powodową a S. J..

W ocenie Sądu, zarzut pozwanej, iż podpis znajdujący się na umowie nie pochodzi od niej zasługiwał na uwzględnienie.

Stosownie do art. 253 k.p.c. na stronie, która dokument prywatny podpisała, spoczywa obowiązek obalenia domniemania, że zawarte w tym dokumencie oświadczenie od niej pochodzi. Jeżeli jednak spór dotyczy dokumentu prywatnego pochodzącego od innej osoby niż strona zaprzeczająca, prawdziwość dokumentu powinna udowodnić strona, która chce z niego skorzystać.

W przypadku zaprzeczenia prawdziwości dokumentu przepis ten dokonuje zróżnicowania w zakresie rozłożenia ciężaru dowodu w zależności od tego, czy podpis wskazuje na pochodzenie dokumentu od strony zaprzeczającej, czy od innej osoby. W pierwszym przypadku ciężar dowodu spoczywa na stronie zaprzeczającej. Takie unormowanie jest uzasadniane tym, że dowodzenie ewentualnej nieautentyczności dokumentu łatwiejsze jest dla strony, od której dokument rzekomo pochodzi, oraz że zapobiega to przewlekaniu sporu, co groziłoby, gdyby strona, dla której treść dokumentu jest niekorzystna, mogła przez samo zaprzeczenie zmuszać stronę przeciwną do przeprowadzenia dowodu spowalniającego tok postępowania. Natomiast w sytuacji, gdy podpis wskazuje na pochodzenie dokumentu od innej osoby niż strona zaprzeczająca, znajdą zastosowanie ogólne reguły dotyczące rozkładu ciężaru dowodu (por. art. 6 k.c.). Prawdziwość dokumentu więc musi udowodnić strona, która chce z niego skorzystać (tak: T. Ereciński, Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, t. 1, Warszawa 2006 r.).

Przenosząc powyższe rozważania teoretyczne na grunt analizowanej sprawy, uznać należy, iż pozwana zaprzeczając jakoby podpis pochodził od niej, przeniosła ciężar dowodu na stronę powodową. Pochodzenie dokumentu prywatnego, na którym strona powodowa opierała swoje żądanie, w sytuacji w której sama treść podpisu wskazuje, iż nie pochodzi on od pozwanej, nie jest objęte domniemaniem prawdziwości. W związku z tym, że strona powodowa nie udowodniła należycie faktu pochodzenia podpisu od pozwanej, zgodnie z jego treścią przyjąć należy, iż pochodzi on od innej osoby.

Na uwzględnienie zasługiwał również zarzut pozwanej, iż nie korzystała ona w spornym okresie z lokalu przy ul. (...) we W.. Strona powodowa powództwo opierała o faktury VAT wystawione za okres rozliczeniowy od 1 stycznia 2008 r. do 15 lutego 2012 r. Z faktur tych jednoznacznie wynika, iż odbiór energii elektrycznej w przedmiotowym lokalu miał miejsce w okresie, w którym pozwana nie użytkowała już lokalu i nie posiadał do niego żadnego tytułu prawnego. Strona powodowa nie wykazała, że pozwana dysponowała tym lokalem w okresie objętym żądaniem pozwu. Przyjmując więc nawet, iż umowa została zawarta z pozwaną, to nie ona była zobowiązana do uregulowania należności wynikających z przedstawionych faktur, gdyż to nie ona korzystała z dostarczanej energii elektrycznej.

Ze względu na brak podstaw do zasądzenie żądanej kwoty, powództwo należało oddalić.