Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: X U 1718/12

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 kwietnia 2014roku

Sąd Okręgowy – Sąd Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach

X Wydział Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący:

SSO Magdalena Wróbel

Sędziowie/Ławnicy:

Protokolant:

Sylwia Krenczyk

po rozpoznaniu w dniu 2 kwietnia 2014 roku w Katowicach

odwołania A. F. (A. F.)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

z dnia 7 maja 2012 roku

znak: (...)

w sprawie A. F. (A. F.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o prawo do renty

oddala odwołanie

Sygn. akt: XU 1718/12

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 7 maja 2012r. organ rentowy Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R. odmówił ubezpieczonemu A. F. (F.) dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu wskazał, że Komisja Lekarska uznała go za zdolnego do pracy.

Od decyzji tej ubezpieczony wniósł odwołanie domagając się jej zmiany poprzez przyznanie mu dalszego prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. Podkreślił, że od 17 lat pozostawał na rencie z powodu reumatoidalnego zapalenia stawów, wielokrotnie przebywał na leczeniach szpitalnych oraz odbywał rehabilitację. Zaznaczył, że decyzja jest krzywdząca gdyż jego stan zdrowia nie uległ poprawie, a wręcz systematycznie się pogarsza pomimo stosowania się do zaleceń specjalistów.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy podtrzymał stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji, wnosząc jednocześnie o oddalenie odwołania ubezpieczonego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ubezpieczony A. F. (ur. (...) ) do dnia 31 marca 2012r. był uprawniony do renty z tytułu częściowej okresowej niezdolności do pracy. Świadczenia rentowe ZUS pobierał nieprzerwanie od dnia 4 kwietnia 1995r. W dniu 16 lutego 2012r. zwrócił się do organu rentowego z wnioskiem o ustalenie mu dalszych uprawnień do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Odwołujący się ma wykształcenie zawodowe – zawód wyuczony górnik pod ziemią (w roku 1990 ukończył (...) Szkołę Zawodową w W.). Od 26 lipca 1990r. do 4 grudnia 1990r. pracował w (...) S.A. Kopalnia (...) w M.W. jako pracownik fizyczny na powierzchni (nie mógł jeszcze wykonywać pracy pod ziemia gdyż nie miał ukończonych 18 lat życia), a od 5 grudnia 1990r. do nabycia uprawnień rentowych był zatrudniony jako młodszy górnik pod ziemią (w tym okresie od 29 września 1992r. do 20 października 1993r. odbył służbę wojskową, po jej odbyciu powrócił do pracy pod ziemią i został zwolniony po wyczerpaniu okresu zasiłku chorobowego).

W lipcu 1999r. ubezpieczony podjął pracę w Zakładzie Pracy (...) w T. jako pracownik gospodarczy w pełnym wymiarze czasu pracy i był tam zatrudniony do 7 maja 2005r., przy czym od lutego 2004r. był zatrudniony jako pracownik sprzątający . Po redukcji etatów został zwolniony . Następnie zatrudnił się w hurtowni (...) w W. . Od 1 lipca 2005r. do końca sierpnia 2011r. był tam zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy jako magazynier. Od września 2011r. z uwagi na stan zdrowia pracuje w niepełnym wymiarze (¾ etatu). Jego praca na stanowisku magazyniera w hurtowni spożywczej polega na przyjmowaniu towaru, sprawdzaniu zgodności jakości towaru, przyjmowaniu wpłat itp. Wykonywanie obowiązków wiąże się z podejmowaniem wysiłku fizycznego polegającego na przyjmowaniu towaru, wykładaniu go i przygotowywaniu do wysyłki.

Lekarz orzecznik badając ubezpieczonego w dniu 27 marca 2012r. uznał go za zdolnego do pracy. Komisja Lekarska ZUS w dniu 27 kwietnia 2012r. wydała orzeczenie uznające ubezpieczonego za zdolnego do pracy. W oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.

Kwestia sporna sprowadzała się w niniejszej sprawie do ustalenia czy ubezpieczony jest nadal osobą częściowo niezdolną do pracy. Sąd badając sprawę dopuścił dowód z opinii lekarza biegłego reumatologa.

W opinii z dnia 3 lipca 2012r. biegła sądowa z zakresu reumatologii dr n. med. H. W. rozpoznała u ubezpieczonego reumatoidalne zapalenie stawów. Stwierdziła, że wielokrotne leczenie szpitalne i ambulatoryjne przyniosło oczekiwana remisję wyrażoną w badaniach laboratoryjnych i w badaniu fizykalnym w stosunku do badania orzeczniczego z grudnia 2011r. Wskazała, że ruchy czynne w drobnych stawach rąk i kolan po synowectomii są zachowane (z wyjątkiem wskaziciela lewego), jak również wykonane testy sprawnościowe w ramach rehabilitacji leczniczej w 2012 roku wskazują, że opiniowany może wykonywać dotychczasową pracę magazyniera w hurtowni farmaceutycznej. Stwierdziła, że ubezpieczony jest zdolny do pracy (k. 14 – 15 a.s.).

Do opinii tej zastrzeżenia wniósł w dniu 26 listopada 2012r. ubezpieczony, wskazując, że biegła bezpodstawnie przyjęła, że pracuje on w hurtowni farmaceutycznej – podczas gdy jego pracodawcą jest hurtownia spożywcza. Praca w hurtowni spożywczej wiąże się z podnoszeniem i podnoszeniem towarów o znacznym ciężarze, często w pozycji schylonej. Podniósł, ze odczuwa bardzo silne bóle stawów kolanowych, stawów skokowych, nadgarstków, a także bóle w okolicy kręgosłupa lędźwiowego. Zaznaczył, że w 1996 roku przeszedł operację obu kolan, a także operacje palców ręki prawej (w 2004r.) i ręki lewej (w 2006r.). Ma trudności ze schyleniem się, dłuższym chodzeniem i przebywaniem w wymuszonych pozycjach. Męczy go długotrwale siedzenie, źle śpi i często budzi się w nocy pod wpływem bólu nóg. Zarzucił, że badanie bieglej było powierzchowne, a od lipca 2012r. jego stan zdrowia bardzo się pogorszył, i zachodzi konieczność dopuszczenia dowodu z kolejnych opinii lekarskich, w tym z zakresu reumatologii – opinia o jego stanie zdrowia będzie pełna jeżeli zostanie poparta opinią ortopedyczną i neurologiczną (k. 22 a.s.).

Celem weryfikacji zasadności zarzutów ubezpieczonego Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego ortopedy.

W opinii z dnia 16 lutego 2013r. biegły z zakresu ortopedii dr n. med. Jerzy M. J. wskazał, że przeprowadzone badanie sądowo – lekarskie ortopedyczne wykazało bardzo dobry stan funkcjonalny narządu ruchu w odniesieniu do choroby zasadniczej odwołującego się, brak dokumentacji wskazującej na leczenie ortopedyczne – nie daje podstaw do uznania, że ubezpieczony jest aktualnie niezdolny do pracy ostatnio wykonywanej -jest zdolny do pracy. Niewątpliwie nie jest zdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych (górnik pod ziemią) ze względu na środowisko pracy górnika, mogące negatywnie wpływać na aktywność procesu reumatoidalnego. W odniesieniu do stanu ubezpieczonego w stosunku do ostatniego badania w dniu 5 grudnia 2011r. przez lekarza orzecznika ZUS stwierdził stacjonarny stan zdrowia, zaznaczając, że wówczas przyznano prawo do renty na okres kilku miesięcy celem weryfikacji w warunkach lecznictwa stacjonarnego stanu klinicznego, który w ocenie lekarza orzecznika był dobry i nie dający podstaw do uznania odwołującego się za niezdolnego do pracy (k. 33 – 34 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 6 marca 2013r. ubezpieczony wskazał, że biegły myli w opinii jego imię, a samo badanie było krótkie i pobieżne. Wskazał, że jego ocenie biegły nie odpowiada na pytanie czy jest on niezdolny do pracy (k. 41 a.s.).

W dniu 6 kwietnia 2013r. biegły dr n. med. Jerzy M. J. przesłał do Sądu skorygowaną opinię z dnia 16 lutego 2013r. (zawierającą poprawne imię ubezpieczonego). Przedstawił także opinię uzupełniającą – wydaną na zarządzenie Sądu celem ustosunkowania się do zastrzeżeń ubezpieczonego. W opinii uzupełniającej z dnia 6 kwietnia 2013r. biegły ortopeda ponownie wskazał, że ubezpieczony jest zdolny do pracy. Podtrzymał swe stanowisko, że praca górnika jest dla odwołującego się przeciwwskazana, ale prace magazyniera, do której nie ma przeciwwskazań traktuje jako jego samoprzekwalifikowanie zawodowe i taka prace odwołujący się może wykonywać. Podtrzymał w pełni swą opinię zasadniczą (k. 51 – 52 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 24 kwietnia 2013r. ubezpieczony zarzucił biegłemu ortopedzie nierzetelne traktowanie jego sprawy i negatywne nastawienie do niego. Wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego ortopedy. Zaznaczył, że posiada orzeczenie o stopniu niepełnosprawności o charakterze trwałym (k. 61 – 62 a.s.)

Celem weryfikacji zasadności roszczeń ubezpieczonego Sąd dopuścił dowód z opinii lekarza biegłego z zakresu medycyny pracy - z tym zaznaczeniem, że ocena zdolności ubezpieczonego do pracy winna zostać odniesiona do zawodu górnika i magazyniera.

W opinii z dnia 12 sierpnia 2013r. biegła z zakresu medycyny pracy dr hab. n. med. R. Z. rozpoznała u opiniowanego reumatoidalne zapalenie stawów, guzki krwawnicze odbytu oraz stan po operacji przegrody nosa. Stwierdziła, że u ubezpieczonego nie występuje niezdolność do pracy w znaczeniu rentowym. Bez wątpienia ubezpieczony jest niezdolny do pracy w zawodzie górnika z powodu reumatoidalnego zapalenia stawów. Biorąc pod uwagę wiek ubezpieczonego nie ulega wątpliwości, że powinien się on przekwalifikować, zwłaszcza, że jak wynika z dokumentacji medycznej oraz zgodnych opinii reumatologa i ortopedy przebieg schorzenia jest łagodny i nie skutkuje większą dysfunkcja narządu ruchu. Ubezpieczony jest zdolny do pracy w zawodzie magazyniera i może wykonywać inne zawody dostępne na rynku pracy związane ze świadczeniem lekkiej pracy fizycznej. Wskazała, że od daty ostatniego badania (5 grudnia 2011r.) nie nastąpiła poprawa stanu zdrowia ubezpieczonego (k. 80 – 82 a.s.).

Do opinii tej ubezpieczony wniósł zastrzeżenia zarzucając jej nieścisłości we wskazaniu przebytych przez niego operacji, brak ustosunkowania się do zgłaszanych dolegliwości ze strony kręgosłupa. Zaznaczył, że skoro biegła stwierdza, że jego stan od daty ostatniego badania (5 grudnia 2011r.) nie uległ poprawie to winien nadal otrzymywać rentę, którą pobierał od 1995 roku do marca 2012r. w tym stanie rzeczy biegła winna opracować opinie uzupełniającą. Wniósł także o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych ortopedy i traumatologa (k. 88 a.s.).

Organ rentowy w piśmie procesowym wniósł o oddalenie odwołania ubezpieczonego, podnosząc, że skarżący jest zdolny do pracy, która wykonuje od 2005 roku. Tym samym kwestia przekwalifikowania zawodowego pozostaje bezprzedmiotowa. Nie zgodził się z oceną, że brak jest poprawy stanu ubezpieczonego od grudnia 2011r. gdyż zgromadzona dokumentacja medyczna jednoznacznie obrazuje stan remisji schorzenia podstawowego, a stopień zaawansowania zmian zniekształcających jest niewielki i nie upośledza w istotny sposób funkcji narządu ruchu – co podkreślili w swych opiniach biegli ortopeda i reumatolog (k. 89 – 90 a.s.).

Celem ustosunkowania się do zastrzeżeń ubezpieczonego Sąd dopuścił dowód z opinii uzupełniającej bieglej z zakresu medycyny pracy.

W opinii uzupełniającej z dnia 15 grudnia 2013r. biegła dr hab. n. med. R. Z.stwierdziła, że zastrzeżenia ubezpieczonego nie stanowią argumentów, które zmieniłyby jej stanowisko orzecznicze. Wskazała, że z dokumentacji wynika , że od roku 2005 ubezpieczony świadczył pracę na stanowisku magazyniera w hurtowni farmaceutycznej w pełnym wymiarze czasu pracy więc Jergo schorzenia zdolności tej nie zaburzyły w okresie 7 – letniej aktywności zawodowej. Reumatolodzy badający ubezpieczonego zgodnie wskazują , że nastąpiła remisja, a biegły ortopeda wskazuje, że stan narządu ruchu od 2011 roku nie uległ zmianie. Brak zatem u ubezpieczonego niezdolności do pracy w rozumieniu rentowym (k. 106 – 107 a.s.).

Do opinii uzupełniającej bieglej z zakresu medycyny pracy ubezpieczony wniósł zastrzeżenia w piśmie z dnia 15 stycznia 2014r. zarzucając, że biegła nie odniosła się do jego uprzednich zastrzeżeń, kwitując je jedynie lakonicznym stwierdzeniem o ich braku wpływu na jej wnioski orzecznicze. Ponadto biegła błędnie wskazuje, że opracuje on w hurtowni farmaceutycznej. Wniósł o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego sądowego z zakresu medycyny pracy (k. 116 a.s.).

Sąd uznał stan faktyczny sprawy za wyjaśniony i miarodajny dla wydania rozstrzygnięcia, a dalsze kwestionowanie przez ubezpieczonego ustaleń dokonanych przez biegłych z zakresu reumatologii, ortopedii i medycyny pracy za jedynie polemikę, nie popartą argumentami natury medycznej mogącymi prowadzić do podważenia zasadności opinii biegłych. Wyjaśnieniu wątpliwości co do zasadności wniosków biegłych służyły opinie uzupełniające. Sąd uznał opinie biegłych wydane w niniejszej sprawie za prawidłowo opisujące stan zdrowia ubezpieczonego w aspekcie jego zdolności do pracy i przyjął je za własne, a zarzuty im stawiane za nie wpływające na rozstrzygnięcie. W szczególności w ocenie Sądu omyłkowe wskazywanie, że ubezpieczony pracuje w hurtowni farmaceutycznej zamiast prawidłowego wskazania jego zatrudnienia w hurtowni spożywczej pozostaje bez wpływu na ustalenie jego zdolności do pracy – odnoszonej do kwalifikacji zawodowych w rozumieniu pracy ostatnio wykonywanej w zawodzie magazyniera. Z tych względów Sąd nie uwzględnił wniosków ubezpieczonego o przeprowadzenie dowodu z opinii innych biegłych , w tym innego biegłego z zakresu medycyny pracy– uznając, że uwzględnienie tych wniosków prowadziłoby już jedynie do przewlekłości sprawy.

Sąd zważył co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego nie podlega uwzględnieniu.

Zgodnie z definicją zawartą w art.12 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2009r. nr 153 poz. 1227 z pózn. zm.), zwanej dalej ustawą emerytalną, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, częściowo niezdolną do pracy jest natomiast osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Zgodnie z art. 13 cytowanej ustawy przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W świetle wyników przeprowadzonego postępowania dowodowego Sąd ustalił, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy w rozumieniu rentowym.

W zakresie oceny stanu zdrowia odwołującego się, w aspekcie jego zdolności do pracy, Sąd podzielił w pełni wydane w sprawie opinie biegłych z zakresu reumatologii - dr n. med. H. W., z zakresu ortopedii - dr n. med. Jerzego M. J. i z zakresu medycyny pracy - dr hab. n. med. R. Z. - uznając je za przekonywujące. W ocenie Sądu biegli prawidłowo odnieśli dokonane ustalenia do poziomu kwalifikacji zawodowych odwołującego się (wykształcenie zawodowe – ukończona zasadnicza szkoła zawodowa, praca od roku 2005 w charakterze magazyniera) i uwzględnili w swej ocenie jego poziom wykształcenia, wiek i charakter uprzednio wykonywanej pracy. W ocenie Sądu analizując charakter pracy wykonywanej przez ubezpieczonego na przestrzeni jego kariery zawodowej (pracownik fizyczny na powierzchni, górnik pod ziemią , magazynier w hurtowni spożywczej) zgodnie z kwalifikacjami (ukończona zasadnicza szkoła zawodowa) nie można uznać aby w stanie zdrowia opisanym przez biegłych mógł on wykonywać pracę górnika. Jednocześnie jednak należy mieć na uwadze, że ubezpieczony jest osobą o stosunkowo niskich kwalifikacjach zawodowych – ukończył bowiem zasadniczą szkole zawodową. Od roku 2005 wykonuje prace fizyczną magazyniera w hurtowni i jest zdolny do jej wykonywania w rozumieniu rentowym. Brak podstaw do orzekania celowości jego przekwalifikowania wobec niezdolności do pracy górnika skoro pracuje on od wielu lat jako magazynier i nie jest to praca poniżej jego kwalifikacji. Stąd też Sąd podzielił w pełni ustalenia i wnioski biegłych, przyjmując je za swoje i opierając się w swych ustaleniach na opiniach specjalistów lekarzy legitymujących się tytułami dr nauk medycznych, w tym lekarza o kwalifikacjach odpowiednich do wiodącego schorzenia ubezpieczonego (biegła reumatolog), ocenianych w granicach swobodnej oceny dowodów.

Mając na uwadze wyżej przytoczone okoliczności i przepisy Sąd na mocy art. 477 14 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO Magdalena Wróbel