Dnia 13 lutego 2014 r.
Sąd Okręgowy we Wrocławiu VII Wydział Pracy
w składzie następującym:
Przewodniczący SSO Ryszard Kozłowski (ref.)
S ę d z i o w i e: SSO Anna Nowińska
SSO Krystyna Dereń-Szydłowska
Protokolant : Małgorzata Miodońska
po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2014 r. we Wrocławiu - na rozprawie
sprawy z powództwa P. I.
przeciwko (...) S.A. we W.
o przywrócenie do pracy
na skutek apelacji powoda P. I.
od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 18 października 2013 r. sygn. akt IV P 325/12
I. oddala apelację,
II. zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu odwoławczym.
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18.10.2013r. Sąd Rejonowy w sprawie z powództwa P. I. przeciwko stronie pozwanej (...) S.A. we W. o przywrócenie do pracy oddalił powództwo.
Sąd Rejonowy na podstawie stanu faktycznego ustalonego w toku przewodu sądowego, który Sąd Okręgowy uznał za własny przyjął brak skuteczności roszczenia powoda zawierającego się w przepisie art. 45 kp.
Powód P. I. był zatrudniony u strony pozwanej (...) S.A. we W. na stanowisku ratownika (...).
W dniu 17.03.2012r. strona pozwana wypowiedziała powodowi umowę o pracę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia z przyczyn utraty zaufania spowodowanej postępowaniem wobec innych pracowników w sposób, który stwarza napięcie, konflikty i zagrożenie spokoju.
Pracodawca zarzucił również powodowi wyrażenie krytycznych opinii w zakładzie pracy do proponowanych zmian organizacyjnych w zakładzie pracy, powodując bezzasadną dezorientację i nieuzasadniony niepokój pracowników.
Skrajnie krytyczne wypowiedzenie powoda w stosunku do pracodawcy i jego decyzji były – zdaniem pracodawcy dowodem na brak panowania i dbania o dobro zakładu pracy oraz działanie na niekorzyść pracodawcy.
Podstawą prawną wypowiedzenia powodowi umowy o pracę był przepis art. 30 § 1 pkt 2 kp.
Strona pozwana w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu powodowi umowy o pracę wskazała przyczynę tego wypowiedzenia, która była jasna, konkretna, zrozumiała, prawdziwa i rzeczywista co potwierdziło postępowanie dowodowe przeprowadzone w sprawie.
Powód wypowiadał krytyczne opinie w stosunku do swojego przełożonego oraz do zmian organizacyjnych w tym zakładzie pracy i tym samym dezorganizował pracę ratowników zatrudnionych u strony pozwanej.
W ocenie Sądu Rejonowego zachowanie powoda mogło doprowadzić do utraty przez pracodawcę zaufania do pracownika zwłaszcza, że powód z uwagi na swoje doświadczenie zawodowe miał posłuch wśród młodszych kolegów ratowników.
Natomiast u strony pozwanej istniała konieczność zmian organizacyjnych mających na celu poprawę funkcjonowania zakładu pracy oraz jakości pracy ratowników zwłaszcza dotyczącego odblokowania urlopów i eliminacji nieuzasadnionych zwolnień lekarskich wraz z ograniczeniem zmian pozagrafikowych.
Wszystkie te zmiany organizacyjne krytykowane przez powoda zostały wprowadzone i usprawniły pracę ratowników. Aktualnie nie ma sytuacji, w której ratownicy nadużywają swojego prawa związanego z korzystaniem ze zwolnień lekarskich.
W konsekwencji powyższych rozważań Sąd Rejonowy orzekł o oddaleniu powództwa.
Od powyższego wyroku apelację wniósł powód opierając ją na zarzutach - wskazanych w apelacji – przepisów prawa procesowego.
Podnosząc te zarzuty wniósł o zmianę powyższego wyroku i przywrócenie powoda do pracy ewentualnie jego uchylenie z przekazaniem sprawy temu Sądowi do ponownego rozpoznania.
Powód nie zgadzając się z rozstrzygnięciem Sądu Rejonowego twierdził, że zapadło ono w wyniku uchybień proceduralnych i błędnych ustaleń stanowiących ich konsekwencję naruszeń prawa pracy.
Sąd Rejonowy w przedmiotowej sprawie nie dokonał analizy całości zebranego w sprawie materiału dowodowego, uchybił zasadom logicznego rozumowania i taka ocena nie mogła stanowić podstawy do wydania wyroku oddalającego powództwo.
Strona pozwana w odpowiedzi na apelację wniosła o jej oddalenie.
Sąd Okręgowy rozpoznając apelację zważył co następuje.
Apelacja jest nieuzasadniona a przytoczone w niej zarzuty nie uzasadniają uznania, że orzeczenie Sądu Rejonowego, którym oddalono powództwo powoda o przywrócenie do pracy jest wadliwe i narusza przepisy prawa.
Sąd Rejonowy przeprowadził w sprawie właściwe i wyczerpujące postępowanie dowodowe, wyjaśniając wszystkie istotne okoliczności w sprawie dotyczące podstaw zgłoszonego przez powoda roszczenia o przywrócenie do pracy.
W konsekwencji skutkowało to wyprowadzenie logicznie prawidłowych a przy tym trafnych i niesprzecznych wniosków.
Niezasadny zatem okazał się zarzut naruszenia przepisu art. 233 kpc.
Sąd Rejonowy dokładnie i wnikliwie przeanalizował zeznania świadków a w pisemnym uzasadnieniu wyroku wskazał dowody i przytoczył argumenty uzasadniające tak dokonaną przez siebie ocenę.
Podzielając taką ocenę dowodów przeprowadzonych przez Sąd Rejonowy wraz z przywołaną argumentacją Sąd Okręgowy uznał, że istniały podstawy do uznania braku skuteczności roszczenia powoda o przywrócenie do pracy.
Pracodawca powoda w oświadczeniu o wypowiedzeniu umowy o pracę powołał się na szereg działań powoda, które w jego ocenie doprowadziły do utraty zaufania do powoda jako pracownika i stanowiły brak poszanowania i dbania o dobro zakładu pracy i działanie na korzyść pracodawcy.
Niewątpliwym w sprawie było , że powód wypowiadał krytyczne opinie w stosunku do swojego przełożonego oraz do zmian organizacyjnych w zakładzie pracy czym dezorganizował pracę ratowników zatrudnionych u strony pozwanej i kontestował zmiany organizacyjne, które miały być wprowadzone. Dezorganizowało to pracę ratowników.
Bezsprzecznie miało to wpływ na prawidłowe funkcjonowanie strony pozwanej i zapewnienie jakości i bezpieczeństwa usług dla osób korzystających z oferty strony pozwanej.
Utrata zaufania do powoda jako pracownika, którego zachowanie stanowiło przejaw braku poszanowania i dbania o interes zakładu nie była więc oparta – wbrew zarzutom apelacji – na fałszywych podstawach i mogła być uznana przez Sąd jako przyczyna rzeczywista i uzasadniona warunkująca wypowiedzenie powodowi umowę o pracę.
Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy z mocy przepisu art. 385 kpc orzekł jak w sentencji.