Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 stycznia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 stycznia 2022 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. K. (1), M. K. (2), A. K. (1), B. Z., W. W., G. K., B. K., T. M., B. M., A. K. (2) i A. K. (3)

przeciwko (...) Sp. z o.o. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w Warszawie

z dnia 30 października 2020 r., sygn. akt II C 3251/19

I.  zmienia zaskarżony wyrok w punkcie pierwszym z ten sposób, że datę 6 lipca 2018 r. zastępuje datą 18 sierpnia 2018 r.;

II.  oddala apelację w pozostałym zakresie;

III.  zasądza od (...) Sp. z o.o. w W. na rzecz M. K. (1), M. K. (2), A. K. (1), B. Z., W. W., G. K., B. K., T. M., B. M., A. K. (2) i A. K. (3) kwoty po 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu w instancji odwoławczej.

Agnieszka Wiśniewska

Sygn. akt V Ca 1334/21

UZASADNIENIE

Biorąc pod uwagę, że Sąd II instancji nie prowadził postępowania dowodowego, Sąd Okręgowy na podstawie art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. zważył, co następuje:

Apelację uznać należy w przeważającej części za bezzasadną, a podniesione w niej zarzuty mogły skutkować jedynie częściową zmianą zaskarżonego orzeczenia. Sąd Okręgowy w pełni podziela i przyjmuje za własne dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne, jak również w przeważającej części prawną ocenę tych ustaleń wskazaną w pisemnych motywach orzeczenia.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Sąd Rejonowy przyjął, że powodowie prawidłowo stawili się do odprawy na lot z D. do K., który miał się odbyć w dniu 5 lipca 2018 r. Lot był opóźniony, a opóźnienie wyniosło 3 godziny i 58 minut i spowodowane było przyczynami dotyczącymi przewoźnika, tym samym powodom należne jest zryczałtowane odszkodowanie, wynikające z art. 7 ust. 1 pkt b Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91.

W apelacji w tym kontekście wskazano, że Sąd Rejonowy naruszył dyspozycję art. 233 § 1 k.p.c. i nie uwzględnił, że powodom nie należy się odszkodowanie za opóźniony lot, bowiem do opóźnienia doszło na skutek zaistnienia nadzwyczajnej okoliczności, na którą przewoźnik nie miał wpływu.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że zdaniem Sądu Okręgowego Sąd I instancji nie naruszył dyspozycji art. 233 § 1 k.p.c. Sąd ten bowiem dokonał oceny dowodów w ramach swobody zakreślonej treścią ww. przepisu, nie przekraczając jednakże tych granic, czemu dał wyraz w sporządzonym, zgodnie z wymogami art. 328 § 2 k.p.c., uzasadnieniu. Sąd Okręgowy podziela bowiem pogląd Sądu Najwyższego, że skuteczne postawienie zarzutu naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. wymaga wykazania, że Sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania względnie doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu Sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie jest więc wystarczające przekonanie strony o innej, niż przyjął Sąd, wadze (doniosłości) poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie, niż ocena Sądu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 08 kwietnia 2009 r., sygn. akt II PK 261/08, LEX nr 707877; wyrok Sądu Najwyższego z dnia 06 listopada 1998 r., sygn. akt III CKN 4/98, LEX nr 50231). Strona skarżąca nie wykazała takich uchybień, a tym samym nie wykazała naruszenia przepisu objętego zarzutami apelacyjnymi, wskazującymi na naruszenie art. 233 § 1 k.p.c.

Podkreślić przy tym należy, że strona pozwana składając sprzeciw od wydanego w niniejszej sprawie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym, podniosła jedynie zarzut braku legitymacji czynnej „Powoda”, naruszenie zasady walutowości i nieuwzględnienie wyłączenia stosowania Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 w stosunku do osób podróżujących bezpłatnie.

Kwestia zaistnienia nadzwyczajnej okoliczności, na którą przewoźnik nie miał wpływu, nie była podnoszona. Tym samym nie można postawić Sądowi Rejonowemu zarzutu błędnej oceny materiału dowodowego, w tym kontekście. Fakt bowiem opóźnienia lotu został wykazany, co rodzi konieczność wypłaty odszkodowania, natomiast ewentualne okoliczności egzoneracyjne winny zostać wykazane przez przewoźnika. Takie okoliczności wykazywane nie były, a zatem nie mogły stać się przedmiotem błędnej oceny Sądu Rejonowego. Jednocześnie Sąd Okręgowy jako chybiony ocenia zarzut nie dopuszczenia przez Sąd Rejonowy dowodu na te okoliczności z urzędu. Takie działanie stałoby w oczywistej sprzeczności z zasadą kontradyktoryjności. To strona pozwana chcąc się zwolnić z odpowiedzialności, winna była wykazać, że do opóźnienia lotu doszło z przyczyn od niej niezależnych. Strona pozwana nie sprostała ciężarowi dowodu w tym zakresie, a tym samym negatywne konsekwencje takiego stanu muszą obciążać ją, zgodnie z regułą wynikającą z art. 6 k.c.

Jednocześnie strona apelująca w apelacji powołała wnioski dowodowe, na okoliczność wystąpienia nagłej, niemożliwej do przewidzenia i spowodowanej przyczyną zewnętrzną usterki samolotu, czasu jej naprawy, braku możliwości rozpoczęcia lotu przed dokonaniem naprawy i podjęcia przez pozwaną wszelkich środków w celu ograniczenia opóźnienia lotu. Wnioski te należy ocenić jako spóźnione w świetle treści art. 381 k.p.c. Tym samym okoliczność wystąpienia nadzwyczajnej okoliczności uznać należy za niewykazaną, a tym samym podniesione w tym zakresie zarzuty apelacji są chybione.

W dalszej kolejności podniesiono w apelacji zarzut naruszenia zasady walutowości. Zarzut ten był przedmiotem szerokiej analizy Sądu I instancji, jako podniesiony już uprzednio w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Sąd Okręgowy w pełni aprobuje poczynione w tym zakresie przez Sąd Rejonowy rozważania przyjmując je za własne, bez potrzeby ich ponownego przytaczania.

Nie może też budzić wątpliwości legitymacja czynna powodów, którzy przedstawili jako dowód karty pokładowe na przedmiotowy lot. Jednocześnie słusznie Sąd Rejonowy przyjął, iż nie było kwestionowane, że przedmiotowy lot odbył się w ramach imprezy turystycznej. Tym samym w ocenie Sądu Okręgowego odpłatność lotu nie może budzić wątpliwości – zasadą jest bowiem odpłatność takich imprez w zakresie wszystkich składających się na nią świadczeń. Natomiast jeśli strona pozwana stała na stanowisku, że mimo to lot odbył się bezpłatnie, to winna tę okoliczność wykazać, jako strona wywodząca z tej okoliczności korzystne dla siebie skutki prawne. Taki dowód nie został skutecznie przeprowadzony, natomiast jako irrelewantny należało ocenić wniosek o przedłożenie dokumentu stanowiącego dowód opłacenia lotu, w sytuacji, kiedy jego odpłatność jest zasadą.

Nie może też – wbrew twierdzeniu apelacji – budzić wątpliwości umocowanie pełnomocnika pozwanych. Udzielone mu pełnomocnictwa jasno wskazują, że udziela się pełnomocnictwa w sprawach dotyczących roszczeń odszkodowawczych opartych o Rozporządzenie (WE) nr 26/2004. Jednocześnie nie ulega wątpliwości, że pełnomocnictwo nie musi określać szczegółowo jaki lot obejmuje. Nie ma też racji strona apelująca, że fakt udzielenia pełnomocnictwa przez przedstawiciela ustawowego – rodzica, wymaga szczególnego udokumentowania. W pełnomocnictwach wskazano, że dana osoba udziela pełnomocnictwa w imieniu własnym i osoby małoletniej. Tak skonstruowany dokument nie budzi wątpliwości Sądu Okręgowego.

Sąd Okręgowy podzielił natomiast zarzut apelacji związany z ustaleniem daty wymagalności roszczenia. Sąd Rejonowy wskazał, iż podstawą prawną uwzględnienia należności odsetkowej był art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 455 k.c. i określił, że w jego ocenie roszczenie stało się wymagalne w dniu 05 lipca 2018 r. – dzień lotu, ponieważ zaś powodowie domagali się odsetek od dnia 06 lipca 2018 r., a data początkowa odsetek nie była kwestionowana przez stronę pozwaną, to Sąd Rejonowy zasądził odsetki od dnia 06 lipca 2018 r.

Sąd Okręgowy nie podziela powyższego zapatrywania, bowiem przyjąć należy, iż roszczenie stało się wymagalne dopiero po wyczerpaniu postępowania reklamacyjnego, co zgodnie z treścią art. 205 c ust. 1 pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 03 lipca 2002 r. – Prawo lotnicze (j.t. Dz.U. z 2020, poz. 1970) ma miejsce wtedy, gdy przewoźnik lotniczy rozpatrzył reklamację albo upłynął termin do jej rozpatrzenia. Reklamacja powinna być rozpatrzona w terminie 30 dni od dnia jej złożenia.

Strona pozwana w piśmie z dnia 17 sierpnia 2018 r. wskazała, że nie znajduje podstaw do uznania roszczenia. Przyjąć zatem należy, że z tym dniem reklamacja została rozpoznana odmownie, co w ocenie Sądu Okręgowego oznacza, iż należność odsetkowa była uzasadniona od dnia 18 sierpnia 2018 r.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c., zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, iż określił datę początkową odsetek jako 18 sierpnia 2018 r. Dalej idąca apelacja, jako bezzasadna, podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 k.p.c.

Rozstrzygnięcie w zakresie kosztów procesu w instancji odwoławczej zostało wydane w oparciu o treść art. 98 § 1 k.p.c., tj. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Na koszty te złożyło się wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika powodów w kwotach po 450 zł, obliczone na podstawie § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800), według stanu na dzień wniesienia apelacji.

Agnieszka Wiśniewska