Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 sierpnia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Koninie Wydział II Karny w składzie następującym:

Przewodniczący: sędzia Robert Rafał Kwieciński

Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Sobieraj

w obecności oskarżyciela D. K. z KPP S.

po rozpoznaniu w dniu 19 sierpnia 2022 r.

sprawy T. R.

obwinionego z art. 51§1 k.w.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Słupcy z dnia 8 marca 2022 r. sygn. akt II W 361/20

I.  Zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnia obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. wykroczenia z art. 51§1 k.w.

II.  Kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.

Robert Rafał Kwieciński

Sygn. akt II Ka 182/22

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 8 marca 2022 r. w sprawie o sygn. akt II W 361/20 Sąd Rejonowy w Słupcy uznał obwinionego T. R. za winnego tego, że w okresie od 11 czerwca 2022 r. do końca sierpnia 2020 r. w P., ul. (...) będąc właścicielem obiektu (...) oraz osobą odpowiedzialną za ten obiekt odtwarzał głośną muzykę w porze dziennej oraz nocnej z nasileniem w weekendy, czym zakłócał spokój oraz spoczynek nocny okolicznym mieszkańcom, tj. J. D., P. W. (1), M. i H. P. oraz R. C., to jest wykroczenia z art. 51§1 k.w. i za to na podstawie art. 51§1 k.w. w zw. z art. 24§1 i 3 k.w. wymierzył mu karę 1000 złotych grzywny.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca obwinionego, który zarzucił:

I.  obrazę przepisów postępowania, mającą bezpośredni wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 410 k.p.k. w zw. z art. 82 k.p.w., poprzez:

1)  pominięcie podczas wyrokowania dowodu z umów najmu terenu przedsiębiorcom posiadającym tzw. „foodtracki”, z których wynika fakt, że teren, na którym prowadzona jest (...) został przez obwinionego wynajęty właścicielom „fooftracków” oraz iż to oni prowadzili na tym terenie działalność gastronomiczną i są zarządcami terenu oraz iż to najemcy odpowiadają za zachowanie na (...) i w jej otoczeniu porządku i spokoju oraz za brak uciążliwości dla otoczenia (dźwięk, zapach, zachowanie klientów);

2)  pominięcie podczas wyrokowania zeznań świadków – właścicieli „foodtracków” oraz osób pracujących w (...) (w szczególności K. G., K. S., K.. Winiarskiego), z których wynika fakt, że to pracownicy obiektów gastronomicznych odtwarzali muzykę w trakcie funkcjonowania kompleksu, a nie obwiniony;

3)  pominięcie podczas wyrokowania faktu, iż w większośći sytuacji obwinionego bez wątpienia nie było w (...) ani w jej okolicy, w szczególności, iż w dniach 2-11 lipca 2020 r. przebywał z rodziną za granicą na wakacjach, 27 lipca 2020 r. zawoził dzieci na obóz konny do kotliny (...), w dniach 14 i 17 sierpnia 2020 r. był w pracy w P., a nawet gdy tam przebywał to nie on odpowiadał za odtwarzania muzyki;

czego konsekwencją są błędne ustalenia faktyczne w zakresie jego odpowiedzialności za oddziaływanie funkcjonowania obiektu (...) na otoczenie oraz przypisanie mu zachowań składających się na czynność sprawczą wykroczenia z art. 51§1 k.w.;

II.  obrazę przepisów postępowania, mającą bezpośredni wpływ na treść orzeczenia, tj. art. 7 k.p.k. w zw. z art. 8 k.p.w., poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, poprzez:

1)  dowolne – sprzeczne z materiałem dowodowym – stwierdzenie, że oskarżony odtwarzał muzykę w obiekcie (...) w okresie objętym zarzutem i niewyjaśnienie w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia podstawy dowodowej tej tezy, podczas gdy z materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie wynika, że T. R. ani razu nie odtwarzał muzyki w (...);

2)  ocenę zeznań świadków: R. C., J. D., H. P., M. P., L. D., M. W., B. P. (1), B. P. (2), M. M. (2), P. W. (2), A. F., R. P. jako wiarygodnych, podczas gdy ich twierdzenia są wewnętrznie sprzeczne, a także niezgodne ze zgromadzonym materiałem dowodowym (np. policja nie potwierdziła ich zgłoszeń, świadek A. F. sam przyznał, że (...) zagłuszał silnik radiowozu), a z uwagi na pozostałe działania tych osób uznać należy, że treść zeznań tych świadków była nakierowana na osiągnięcie określonego celu;

3)  dowolne – niemające oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym – stwierdzenie, że muzyka odtwarzana w (...) była głośna; wynika bowiem jedynie z zeznań świadków – sąsiadów (które, jak wskazano nie mogą zostać ocenione jako wiarygodne) i z pominięcia przy ocenie tej okoliczności dowodów z zeznań osób przebywających na (...), pracujących tam, a także faktu, iż Policja podczas interwencji nie stwierdzała naruszeń co wskazuje na ustalenia przeciwne do twierdzeń sąsiadów;

4)  dowolne, nieznajdujące uzasadnienia w zasadach prawidłowego rozumowania, przypisanie T. R. odpowiedzialności za odtwarzanie muzyki na terenie (...) na tej podstawie, że osobiście podejmował interwencję w celu rozwiązania problemu na prośbę sąsiadów i nie odsyłał ich do najemców, podczas gdy te działania były jedynie wyrazem dobrej woli ze strony obwinionego i próbą polubownego rozwiązania sporu sąsiedzkiego, do których obwiniony nie był zobowiązany, ponieważ nie on puszczał muzykę, zazwyczaj przebywał poza obiektem, a nadto odpowiedzialność za (...) przejęli na siebie najemcy terenu – właściciele „foodtracków”;

5)  ocenę zeznań Ł. K. (1), A. N., J. T. (1) jako nie mających znaczenia dla rozstrzygnięcia na tej podstawie, że nie mieszkają obok (...), podczas gdy osoby te bywając na jej terenie są w stanie ocenić jaki charakter miało to miejsce i jak głośno tam było; sąd jednocześnie ocenił jako wiarygodne zeznania osób mieszkających w pobliżu, mimo że ich ocena oparta jest na takim samym – subiektywnym – kryterium, jak pozostałych świadków; nadto sąd ocenił zeznania J. J. i D. P. w tym zakresie jako niewiarygodne, a osoby te również bywały incydentalnie na terenie (...) i dokonały takiej samej oceny jak Ł. K., A.. N. i J. T. co świadczy o niespójności uzasadnienia zaskarżonego wyroku, a ostatecznie przeprowadzeniu oceny dowodów w sposób niezgodny z zasadami prawidłowego rozumowania;

czego konsekwencją są błędne ustalenia faktyczne, przejawiające się w stwierdzeniu, że muzyka była odtwarzana przez T. R., on jest odpowiedzialny za prowadzenie obiektu oraz, że muzyka była głośna;

powołując się na te zarzuty obrońca wniósł o

1)  zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu,

ewentualnie:

2)  uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Apelacja obrońcy obwianego okazała się zasadna, a to w szczególności w zakresie zarzutów opisanych w punktach I.1-3 i II.1, 4, co w konsekwencji doprowadzić musiało do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia obwinionego od zarzucanego mu czynu.

Generalnie zgodzić należało się ze skarżącym, iż sąd meriti dopuścił się obrazy przepisów postępowania art. 410 k.p.k. i art. 7 k.p.k., co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych, jakoby to obwiniony odtwarzał głośną muzykę, czym zakłócił spokój i spoczynek nocny okolicznych mieszkańców. Ze zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, w tym zeznań oskarżycieli posiłkowych i przedłożonych przez nich wydruków wiadomości sms wynika, że muzyka odtwarzana była przez pracowników „foodtraków” i baru znajdującego się na terenie (...). Świadek H. P. zeznała chociażby: „jak oni (obwiniony i jego żona-dop. sądu) wrócili z wakacji, to ja poszłam do nich i powiedziałam, czy są świadomi co tu się wyprawia” (VIDE: k. 127 akt). Świadek D. P. podał, że prowadził bar we wskazanym miejscu i umawiał dj-ów, opłacali ich najemcy foodtracków (VIDE: k. 166).

Obwiniony nie tylko nie odtwarzał wiec muzyki, ale nie organizował też występów tzw. dj-jów. Nie zrealizował więc żadnego ze znamion strony przedmiotowej wykroczenia z art. 51§1 k.w., jak i znamion podżegania lub pomocnictwa do tego wykroczenia (§4 art. 51 k.w.).

Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku podał, że „odtwarzano głośno muzykę” (k. 287), bez konkretyzowania kto odtwarzał, bezosobowe określenie „odtwarzano”. Natomiast w punkcie 1 zaskarżonego orzeczenia przypisano odtwarzania muzyki obwinionemu. Apelujący trafnie zwrócił uwagę na ww. sprzeczność.

Nie można sprawstwa i winy obwinionego wywodzić na tej podstawie, iż interweniował on u sprawców czynu z art. 51§1 k.w. – tych właśnie, którzy odtwarzali muzykę i wówczas była ona ściszana. Sąd odwoławczy podziela stanowisko obrońcy, iż działania te były wyrazem dobrej woli obwinionego, który nie chcąc odsyłać sąsiadów do pracowników foodtracków osobiście lub telefonicznie próbował się z nimi w tej sprawie kontaktować.

Jednocześnie sąd okręgowy pragnie podkreślić, iż nie podziela tych zarzutów apelacyjnych, w których kwestionowano okoliczność, iż muzyka w (...) była odtwarzana głośno przez co zakłócano spokój. W tym zakresie apelacja stanowiła polemikę z prawidłowymi ustaleniami sądu rejonowego. Nie zmienia to jednak faktu, iż zachowania tego nie sposób przypisać obwinionemu T. R.. Sąd odwoławczy w pełni podziela zapatrywanie zawarte w uzasadnieniu apelacji, iż na podobnej zasadzie odpowiedzialnością mógłby być obciążony właściciel mieszkaniu, który wynajął lokal, a muzykę odtwarzali najemcy tej nieruchomości. Jest to oczywiście niesłuszne, podobnie jak i niesłusznie został skazany w niniejszej sprawie obwiniony.

Sąd Okręgowy w oparciu o treść art. 437 § 1 i 2 k.p.k. w zw. z art. 109 § 2 k.p.w. zmienił więc zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnił obwinionego od popełnienia zarzucanego mu czynu, tj. wykroczenia z art. 51§1 k.w.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 119§2 pkt 1 k.p.w.

Robert Rafał Kwieciński