Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 stycznia 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie XXVII Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2022 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. L.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 23 października 2020 r., sygn. akt II C 675/20

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że nadaje mu następujące brzmienie:

„1. oddala powództwo w całości;

2. zasądza od A. L. na rzecz (...) S.A. w

W. 287 zł (dwieście osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu

kosztów procesu.”

II.  zasądza od A. L. na rzecz (...) S.A. w W.

235 zł (dwieście trzydzieści pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu w

postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt XXVII Ca 1203/21

UZASADNIENIE

Z uwagi, że niniejsza sprawa podlega rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym stosownie do art. 505 ¹³ § 2 k.p.c. ograniczono uzasadnienie wyroku do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego zasługiwała na uwzględnienie. Zarzuty apelacji skutkowały zamianą zaskarżonego wyroku i oddaleniem powództwa.

W niniejszej sprawie powódka A. L. miała odbyć podróż w dniu 4 lutego 2019 roku lotem nr (...) w godzinach 17:55-18:45 na trasie R.-W. oraz w dniu 5 lutego 2019 roku lotem nr (...) w godzinach 07:20 – 09:05 na trasie W.-M.. Z uwagi na odwołanie lotu nr (...) powódce zaproponowany został lot alternatywny (...) w dniu 5 lutego 2019 roku w godzinach 05:50 – 06:45. Powyższa zmiana i odbycie rejsu alternatywnego na pierwszym odcinku podróży pozwoliło powódce odbycie drugiego odcinka zgodnie z rezerwacją.

Powódka powołując się na przepisy Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z 11 lutego 2004 r. ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 2951/91 (Dz. U. UE L 2004/46/1) (dalej jako: „Rozporządzenie”) dochodziła od pozwanego odszkodowania w wysokości 250 euro wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 5 lutego 2019 r. do dnia zapłaty.

Zaskarżonym wyrokiem Sąd I instancji uwzględnił żądanie wskazując, że loty (...) oraz (...) nie można było uznać za lot łączony.

Strona pozwana zakwestionowała powyższą ocenę koncentrując swe zarzuty na w jej ocenie wadliwej wykładni przepisów powyżej wspomnianego Rozporządzenia. Sąd Okręgowy zarzuty te podzielił w całości.

W ocenie Sądu Odwoławczego, nie można zgodzić się z ustaleniami Sądu I instancji, iż miejscem docelowym podróży powódki była W.. Sąd Rejonowy błędnie zastosował w przedmiotowej sprawie art. 7 ust. 1 lit. a) Rozporządzenia i zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 250 euro tytułem odszkodowania.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego sprawy Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, iż nie zachodziły przesłanki nakładające na pozwaną obowiązek wypłaty odszkodowania.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 lit. h Rozporządzenia „miejsce docelowe” oznacza miejsce lądowania określone na bilecie przedstawionym na stanowisku kontrolnym lub, w przypadku lotów łączonych, miejsce lądowania ostatniego lotu; alternatywne dostępne loty łączone nie są brane pod uwagę, jeżeli zachowany jest planowany czas przylotu.

W świetle powyższego przepisu Sąd I instancji błędnie ustalił, iż miejscem docelowym powódki był port w W., a nie w M.. Powódka posiadała jeden bilet, który obejmował dwa odcinki podróży oraz przybyła do portu docelowego w M. zgodnie z rezerwacją, tym samym Sąd I instancji niezasadnie postanowił o przyznaniu jej odszkodowania. W przypadku lotu łączonego do celów zryczałtowanego odszkodowania przewidzianego w art. 7 rozporządzenia nr 261/2004 znaczenie ma wyłącznie opóźnienie stwierdzone względem planowej godziny przybycia do miejsca docelowego, rozumianego jako miejsce lądowania ostatniego lotu zainteresowanego pasażera.

Ponadto zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c) pkt iii Rozporządzenia w przypadku odwołania lotu, pasażerowie, których to odwołanie dotyczy mają prawo do odszkodowania od obsługującego przewoźnika lotniczego, zgodnie z art. 7, chyba że zostali poinformowani o odwołaniu w okresie krótszym niż siedem dni przed planowym czasem odlotu i zaoferowano im zmianę planu podróży, umożliwiającą im wylot nie więcej niż godzinę przed planowym czasem odlotu i dotarcie do ich miejsca docelowego najwyżej dwie godziny po planowym czasie przylotu.

W przedmiotowej sprawie pozwana w miejsce odwołanego (...) zaproponowała powódce rejs w dniu 5 lutego 2019 r. w godzinach 5:50 – 6:45, czyli wylot nie więcej niż godzinę przed planowanym czasem odlotu i dotarcie do miejsca docelowego pierwotnie zaplanowanym rejsem, w związku z powyższym ramy czasowe Rozporządzenia zostały spełnione.

Sąd Odwoławczy po przeanalizowaniu akt sprawy doszedł do przekonania, iż powódka nie sprostała ciężarowi dowodu i nie udowodniła zasadność swojego roszczenia. Zgodnie bowiem z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Strona powodowa nie przedstawiła natomiast żadnego dowodu, który potwierdzałby, że zaproponowany alternatywny rejs uniemożliwił jej uczestnictwo w zaplanowanym spotkaniu w W..

Konkludując na podstawie okoliczności sprawy należało przyjąć, iż lot z R. do M. był lotem łączonym, powódka nie doznała opóźnienia w przelocie do miejsca docelowego, a zaproponowany rejs alternatywny pozwolił powódce na skorzystanie z drugiego odcinka podróży zgodnie z pierwotną rezerwacją.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy uznał apelację pozwanego za zasadną w całości i zmienił zaskarżony wyrok na podstawie art. 386 § 1 k.p.c., oddalając powództwo. Konsekwencją wydania orzeczenia reformatoryjnego była zmiana rozstrzygnięcia także w przedmiocie kosztów postępowania za I instancję. Kosztami procesu obciążono zatem powódkę zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu określoną w art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Na koszty zasądzone od powódki A. L. złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego ustalone zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w brzmieniu z dnia wniesienia pozwu wraz z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

O kosztach postępowania w instancji odwoławczej Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. Na wysokość kosztów w instancji odwoławczej zasądzonych od powódki złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego ustalone zgodnie z § 2 pkt 2 w zw. z § 10 pkt. 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie w brzmieniu z dnia wniesienia pozwu oraz opłata od apelacji w wysokości 100 złotych.