Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 kwietnia 2014r.

Sąd Okręgowy w Suwałkach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 kwietnia 2014r. w Suwałkach

sprawy A. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o przywrócenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem A. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 8 kwietnia 2013 r. znak (...)

zmienia zaskarżoną decyzję i przywraca A. P. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od 1 marca 2013r. do 28 lutego 2015r.

Sygn. akt III U 381/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 08.04.2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O., powołując się na art. 61 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz.1440) odmówił A. P. prawa do wznowienia wypłaty renty z tytułu niezdolności do pracy, z uwagi na niestwierdzenie dalszej niezdolności do pracy.

W odwołaniu A. P. domagała się zmiany decyzji i przywrócenia prawa do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Wskazała, iż z uwagi na liczne schorzenia, w szczególności okulistyczne, nie może podjąć zatrudnienia.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymał podstawy skarżonej decyzji.

Sąd ustalił, co następuje :

A. P. (ur. (...)) od 01.07.1997r. do 28.02.2013r. była uprawniona do okresowej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 11.01.2013r. wystąpiła z wnioskiem o ponowne ustalenie prawa do tego świadczenia.

Lekarz orzecznik przed wydaniem orzeczenia zasięgnął opinii specjalisty konsultanta z zakresu okulistyki, który stwierdził, iż odwołująca może pracować z wyłączeniem ciężkich prac fizycznych i wymagających bardzo dobrej ostrości wzroku. Ostatecznie lekarz orzecznik nie stwierdził u odwołującej niezdolności do pracy, co podtrzymała komisja lekarska.

Sąd poczynił ustalenia, co do aktualnego stanu zdrowia wnioskodawczyni, dopuszczając na tę okoliczność dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych odpowiednich specjalności, mając na uwadze rodzaj schorzeń rozpoznanych u odwołującej. Biegli lekarze sądowi zostali zobowiązani do wypowiedzenia się czy wnioskodawczyni jest częściowo niezdolna do pracy, jeżeli tak, czy jest to niezdolność stała czy okresowa oraz czy nastąpiło istotne pogorszenie bądź poprawa jej stanu zdrowia od ostatniego badania z dnia 15.02.2012r. Przy sporządzaniu opinii biegli uwzględnili zgromadzoną w sprawie dokumentację medyczną oraz przeprowadzili badanie odwołującej.

Pierwszą opinię sporządzili biegli z zakresu okulistyki, chorób wewnętrznych i medycyny pracy, którzy rozpoznali u odwołującej schorzenia okulistyczne, chorobę o podłożu neurologicznym i endokrynologicznym. Zaopiniowali, iż schorzenia te i ich stopień nasilenia nie czynią odwołującej niezdolną do pracy. Z uwagi na rozpoznane schorzenia okulistyczne nie może ona wykonywać ciężkiej pracy fizycznej lub wymagającej dobrej ostrości wzroku. Pozostałe schorzenia wymagają leczenia farmakologicznego.

W wyniku zastrzeżeń odwołującej opinię wydał drugi zespół biegłych z zakresu okulistyki i chorób wewnętrznych. Biegli rozpoznali u niej szereg schorzeń okulistycznych oraz internistycznych. Zaopiniowali, iż ze względu na stopień zaawansowania i przebieg schorzeń okulistycznych jest nadal częściowo niezdolna do pracy od 01.03.2013r. na okres 2 lat. W jej przypadku przeciwwskazana jest praca wymagająca dobrego widzenia, praca fizyczna i w dużym zapyleniu. W porównaniu do ostatniego badania biegli zaobserwowali pogorszenie stanu narządu wzroku m.in. pole widzenia.

Konkluzje drugiego zespołu zostały przedstawione pierwszemu zespołowi biegłych, którzy ostatecznie zmienili swoje dotychczasowe stanowisko i zaopiniowali o dalszej częściowej niezdolności do pracy od 01.03.2013r.

Sąd zważył, co następuje:

Z uwagi na fakt, iż wnioskodawczyni do 28.02.2013r. legitymowała się prawem do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy i wniosła o jej przywrócenie, żądanie podlegało rozpoznaniu na podstawie art. 61 ustawy z dnia 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2013r. poz.1440). Zgodnie z jego treścią prawo do renty, które ustało w związku z ustąpieniem niezdolności do pracy, podlega przywróceniu o ile niezdolność do pracy zostanie stwierdzona w okresie 18 miesięcy od ustania tego prawa.

Jak stanowi art. 12 ust 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS niezdolność do pracy powoduje utratę zdolności do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje jej odzyskania po przekwalifikowaniu. Utrata zdolności do pracy skutkuje ustaleniem jej stopnia, zgodnie z treścią art. 12 ust.2 i 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS poprzez zakwalifikowanie jej do częściowej bądź całkowitej niezdolności. Ocena następuje w oparciu o przesłanki wyrażone w art. 13 ust.1 ustawy, a są nimi: stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji oraz możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne.

W zakresie niezdolności do pracy Sąd podzielił konkluzje opinii biegłych lekarzy sądowych, którzy opiniowali jako drudzy w sprawie oraz stanowisko pierwszego zespołu biegłych, którzy w opinii uzupełniającej ostatecznie podzielili zdanie, iż odwołująca jest nadal częściowo okresowo niezdolna do pracy. Biegli z drugiego zespołu biegłych w sposób przekonywujący, logiczny i jednoznaczny wskazali z jakiego powoduje odwołująca jest nadal częściowo okresowo niezdolna do pracy. Podkreślenia wymaga, iż biegły lekarz okulista z drugiego zespołu przed wydaniem opinii wykonał szereg badań i testów, których wykonania nie odnotowano w przypadku pierwszej opinii. O wysokim walorze tej opinii świadczy dodatkowo również fakt, iż na jej podstawie pierwszy zespół zmienił swoje dotychczasowe stanowisko. Z tych też względów dowód ten w całości uwzględniono przy merytorycznym rozstrzyganiu w sprawie.

Zdaniem Sądu kwestia niezdolności odwołującej do pracy została wyjaśniona w wystarczającym stopniu. Składanie przez ZUS kolejnego wniosku o dopuszczenie dowodu z innego zespołu biegłych służy jedynie nieuzasadnionemu przedłużeniu postępowania w sprawie. Nie ma potrzeby, aby w ramach kolejnej opinii dokonywać ustaleń, co do daty powstania niezdolności do pracy. Gdyż wynika ona wprost z opinii biegłych.

Należy też zauważyć, że odwołująca od 1997 r. do 2013 r. była, zgodnie ze stanowiskiem ZUS, uznawana za niezdolną do pracy. Biegli lekarze nie stwierdzili poprawy w jej stanie zdrowia, zaopiniowali wręcz, że nastąpiło pogorszenie stanu narządu wzroku. Jest to zdaniem Sądu dostateczna przesłanka do przyznania jej renty na dalszy okres.

W związku z powyższym, na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 kpc orzeczono, jak w sentencji.

mt