Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2022 r.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Piotrkowie Trybunalskim,

Wydział V w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2022 r. w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku D. J. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w T.

o odszkodowanie z tytułu zwiększenia uszczerbku na zdrowiu

na skutek apelacji pozwanego Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T. od wyroku Sądu Rejonowego IV Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w P. z dnia 6 października 2021 r. sygn. akt IV U 219/19

zmienia zaskarżony wyrok i oddala odwołanie;

Sygn. akt VUa 43/21

UZASADNIENIE

(...) Oddział w T. decyzja z dnia 22 maja 2019r. sygn. (...) odmówił D. J. (1) jednorazowego odszkodowania z tytułu zwiększenia uszczerbku na zdrowiu na skutek wypadku przy pracy z 21 czerwca 2012r.. W uzasadnieniu podniesiono, że uszczerbek na zdrowiu, który był podstawą przyznania odszkodowania na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika z 20 stycznia 2014r. wyniósł 18% i nie uległ zwiększeniu co najmniej o 10 punktów procentowych, gdyż obecnie komisja lekarska orzeczeniem z 17 maja 2019r. ustaliła, ze uszczerbek wynosi 23%. Brak jest więc podstaw do przyznania odszkodowania.

Odwołanie od decyzji złożył D. J. (1) podnosząc, że uszczerbek na zdrowiu zwiększył się do 44%, a więc przysługuje mu odszkodowanie za 26% zwiększenia uszczerbku.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 6 października 2021 roku, sygn. akt IVU 219/19 Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T. na rzecz D. J. (1) kwotę 20.174,00 złote z ustawowymi odsetkami od 22 maja 2019 roku do dnia zapłaty za zwiększony o 22% uszczerbek na zdrowiu oraz zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w T. na rzecz D. J. (1) kwotę 180,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Podstawą wyroku były następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne Sądu Rejonowego:

D. J. (1) był zatrudniony w (...) SA w B. na stanowisku piaskarza. W dniu 21 czerwca 2012r. uległ wypadkowi przy pracy, został uderzony w głowę hakiem od zawiesia w suwnicy.

Lekarz Orzecznik orzeczeniem z 20 stycznia 2014r. ustalił u poszkodowanego 18% uszczerbku na zdrowiu, na który składały się: 8% z pozycji 2 i 10% z pozycji 10a. Za ten uszczerbek zostało D. J. przyznane i wypłacone odszkodowanie.

Pełnomocnik poszkodowanego 17 grudnia 2018r. złożył do ZUS pismo wnoszące o ponowne zbadanie mocodawcy i wypłacenie stosownego odszkodowania za uszczerbek na zdrowiu.

Lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z 11 kwietnia 2019r. ustalił u wnioskodawcy 23% uszczerbek na zdrowiu, na który składają się: 8% z pozycji 2, 10% z pozycji 10a i 5% z pozycji 4 tabeli. Komisja lekarska orzeczeniem z 17 maja 2019r. ustaliła taki sam uszczerbek na zdrowiu. Dlatego została wydana decyzja odmawiająca odszkodowania za zwiększenie uszczerbku na zdrowiu.

Aktualnie u poszkodowanego deficyty stanu zdrowia związane są z urazami z wypadku i ich następstwami.

U odwołującego nastąpiło:

- uszkodzenie kości sklepienia i podstawy czaszki –wgłobienia, szczeliny, fragmentacja, co stanowi 10% uszczerbku z pozycji 2 tabeli

- ubytek w kościach czaszki o średnicy powyżej 2,5cm -10% z pozycji 3b tabeli.

- uszkodzenie kości czaszki było związane z uszkodzeniem powłok czaszki i istniejącymi po nich bliznami pooperacyjnymi, co stanowi 5% uszczerbku z pozycji 1a tabeli.

Biegła neurolog A. P. rozpoznała u poszkodowanego stan po urazie głowy z wstrząśnieniem mózgu, rana tłuczoną głowy, wieloodłamowym złamaniem kości czołowej i wgłobieniem odłamów leczone operacyjnie w 2021r., pourazowe bóle i zawrotu głowy oraz pourazową niedoczulicę skóry głowy w zakresie częściowego unerwienia pierwszej gałęzi nerwu trójdzielnego. Biegła podała, że niedoczulica skóry głowy w wyniku uszkodzenia nerwu trójdzielnego nie jest pogłębieniem uszczerbku, ten uszczerbek istniał już w dacie badania poszkodowanego na potrzeby ustalenia pierwotnie uszczerbku na zdrowiu. Ten uszczerbek winien być wówczas rozpoznany i określony na 10% (pozycja 14 tabeli). Biegła nie określa tego uszczerbku jak zwiększenia uszczerbku, istniał wcześniej, nie został tylko właściwie zdiagnozowany

Odwołujący po zapoznaniu się z opiniami wnioskował o odszkodowanie za 27% zwiększonego uszczerbku na zdrowiu, na który składa się różnica pomiędzy uszczerbkiem uznanym w 2012r (18% - 8% z pozycji 2 i 10% z pozycji 10a) a uszczerbkiem określonym obecnie (45% - 10% z pozycji 2, 10% z pozycji 3b, 5% z pozycji 1a, i 10% z pozycji 14 tabeli).

Biegli neurochirurg i laryngolog określili uszczerbek na 20% i 25%, byli zgodni co do wielkości uszczerbku z powodu uszkodzenia kości sklepienia i podstawy czaszki (pkt 2 tabeli) oraz ubytku w kościach czaszki o średnicy powyżej 2,5cm (pkt 3 b tabeli). Biegli dokonali oceny nie tylko uszkodzenia kości sklepienia i podstawy czaszki, ale także ubytków w kościach czaszki, a ich wystąpienie jest wykazane, wykonano bowiem u D. J. kilkakrotnie TK głowy i stwierdzano w nim przewlekłe zapalenie zatok, wysięk, torbielowate zagęszczenie wypełniające większość prawej zatoki szczękowe oraz ubytek kostny w zatoce czołowej o wymiarach 50x20mm. Dlatego dla określenia uszczerbku dokonali kwalifikacji nie tylko z pozycji 2 tabeli, ale i z pozycji 3b tabeli, właśnie w tej pozycji są określone uszczerbki związane z ubytkami w kościach czaszki.

Po wykonanych nie tylko po wypadku, ale i później zabiegach określone zostało uszkodzenie powłok czaszki z uszczerbkiem o wartości 5% (pozycja 1a tabeli).

W stosunku do uszczerbku określonego w 2014r. różnica wynosi 17%, a jest składowe to:

- 10% z pozycji 3b (ubytek kości czaszki),

- 5% z pozycji 1a (uszkodzenie powłok czaszki)

- różnica w zakresie uszczerbku z pozycji 2 tabeli (uszkodzenie kości sklepienia i podstawy czaszki).

ZUS w badaniach lekarza orzecznika i komisji w 2019r. ustalił także wcześniej nie określany uszczerbek 5% z pozycji 4 tabeli (powikłania towarzyszące uszkodzeniom wymienionym w punktach 1,2,3 tabeli). Ten uszczerbek nie był kwestionowany zarówno przez poszkodowanego, jak i przez organ rentowy, to ten organ określił jako zwiększenie uszczerbku właśnie powikłania po uszkodzeniach kości czaszki.

Uszczerbek na zdrowiu występujący obecnie u poszkodowanego to 22%, Stanowi go jak wskazano wyżej uszkodzenie kości sklepienia czaszki i podstawy czaszki (10% z pozycji 2 tabeli, a więc zwiększenie o 2%), ubytek w kościach czaszki (10% z pozycji 3b), uszkodzenie powłok czaszki i powikłania po doznanych urazach zakwalifikowanych z pozycji 1,2 i 3.

Sąd I instancji uznał, iż nie ma podstaw traktować jako zwiększenia uszczerbku na zdrowiu faktu stwierdzonego obecnie uszczerbku z pozycji 14 tabeli ( niedoczulica wskutek uszkodzenia nerwu trójdzielnego), ten uszczerbek nie jest obecnie występującym pogorszeniem stanu zdrowia w skutek leczenia, ale jest uszczerbkiem który istniał w 2014r. gdy poszkodowany był badany i gdy określano uszczerbek na zdrowiu. Uszczerbek ten nie został właściwie zdiagnozowany. Nie może więc być kwalifikowany z art.12 ust. 2 ustawy wypadkowej.

Natomiast zwiększenie uszczerbku na zdrowiu o 22% zostało przyjęte przez Sąd I instancji na podstawie opinii wyżej wskazanych biegłych, którzy po analizie dokumentacji medycznej i badaniach własnych poszkodowanego stwierdzili u niego uszczerbek wyższy od określonego w 2014r.. Sąd Rejonowy opinie te przyjął za właściwe. Stwierdził, że biegli ustalili uszczerbek nie tylko z tych pozycji, jakie przyjął organ rentowy, ale i z pozycji, z których występowanie uszczerbku kwalifikowanego nie budzi wątpliwości: uszkodzenie sklepienia kości czaszki musi być bowiem związane z uszkodzeniem skóry czaszki, a ubytek w kościach czaszki jest faktem obiektywnym.

Dlatego Sąd Rejonowy przyjął, że u poszkodowanego nastąpiło zwiększenie uszczerbku na zdrowiu o 22%. Za to zwiększenie uszczerbku ma prawo do odszkodowania (art.12 ust. 2 ustawy wypadkowej). Odszkodowanie to przysługuje według stawek obowiązujących w dacie, gdy ZUS wydał zaskarżoną decyzję, wtedy bowiem przy właściwym diagnozowaniu organ rentowy winien ustalić prawidłowo stan zdrowia D. J. i wartość uszczerbku. Dlatego Sąd zasądził na rzecz odwołującego 20.174,00zł(22x917).

Sąd I instancji wskazał, że D. J. (1) z uwagi na wynik procesu ma prawo do zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (art.98 i nast. kpc).

Apelację od wyroku wniósł Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. zaskarżając go w całości.

Apelacja, zaskarżonemu wyrokowi zarzuca naruszenie prawa:

- materialnego:

w szczególności art. 11 ust. 1, 2 i 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o świadczeniach z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych przez jego błędną wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie, skutkujące przyznaniem odszkodowania za dalsze 22% uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 21 czerwca 2012r. - podczas, gdy ubezpieczony nie ma prawa do przyznania jednorazowego odszkodowania za dalsze 22% uszczerbku;

- procesowego:

-

art. 233 k.p.c. poprzez przekroczenie zasady swobodnej (bo dowolnej) oceny dowodów skutkującej błędnym ustaleniem, że ubezpieczony wskutek wypadku przy pracy doznał łącznie 40% uszczerbku na zdrowiu - podczas, gdy takie ustalenia nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym w niniejszej sprawie materiale dowodowym,

-

art. 233 k.p.c. poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i podwyższenie przyznanego przez ZUS uszczerbku o 22%, podczas gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłego neurologa dr A. P. oraz neurotraumatologa dr A. D. w sposób jednoznaczny i kategoryczny wynika, że nie doszło do pogorszenia sprawności zarówno ze względu na następstwa neurologiczne jak i przebyte złamania kości czaszki.

Apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu oraz przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego neurochirurga na okoliczność ustalenia rzeczywistego stałego/długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik ubezpieczonego wniósł o jej oddalenie, o nieuwzględnianie (pominięcie) wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego neurochirurga jako nieprzydatnego i zmierzającego do przedłużenia niniejszego postępowania, gdyż opinia w tym zakresie została w sprawie już sporządzona przez biegłą A. M. oraz zasądzenie od organu rentowego na rzecz ubezpieczonej zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości 50% stawki wnioskowanej w I instancji.

Sąd Okręgowy oddalił na rozprawie w dniu 21 czerwca 2022 roku wniosek organu rentowego zawarty w apelacji o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego neurochirurga z uwagi na jego bezprzedmiotowość.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych dodatkowo ustalił:

Decyzją z 4 lutego 2014 roku ZUS przyznał D. J. (1) prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu długotrwałego uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy z 21 czerwca 2012 roku wynoszącego 18% w wysokości12 672zł.

(dowód: decyzja – k. 20 akt ZUS)

Wnioskodawca nie odwołał się od decyzji z 4 lutego 2014 roku (okoliczność bezsporna)

Na skutek wypadku przy pracy z 2012 roku wnioskodawca doznał następującego uszczerbku neurochirurgicznego na zdrowiu:

- uszkodzenia powłok czaszki ( blizny pooperacyjnej po otwarciu dwuczołowym) z pkt 1 a;

- uszkodzenia kości sklepienia i podstawy czaszki wgłobiebnia, szczeliny, fragmentacja) z punktu 2;

- ubytek w kościach czaszki powyżej 2,5 cm średnicy (z punktu 3b);

Uszczerbek ten istniał w 2014 roku. Uszczerbek neurochirurgiczny nie uległ podwyższeniu od 2014 roku. W wyniku urazu nie doszło u wnioskodawcy do uszkodzenia centralnego i obwodowego układu nerwowego. Wynik leczenia operacyjnego złamań podstawy przedniego dołu czaszki należy ocenić jako bardzo dobry. U wnioskodawcy nie występuje płynotok nosowy i zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, brak też neurologicznych powikłań doznanego w 2012 roku urazu przedniego dołu czaszki.

(dowód: opinia uzupełniająca biegłej neurochirurg A. M. – k. 181 akt)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Apelacja zasługuje na uwzględnienie.

Poczynione przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne, Sąd Okręgowy po ich uzupełnieniu, przyjmuje za własne, uznając je za wystarczające do merytorycznego rozpoznania apelacji.

Na wstępie należy podnieść, że w apelacji organ rentowy zarzuca zarówno naruszenie prawa procesowego art. 233 k.p.c. jak i materialnego art. 11 ust. 1, 2 i 3 ustawy o ubezpieczeniach społecznych z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych zwanej dalej ustawą wypadkową, co wzajemnie się wyklucza.

Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, że zarzut naruszenia prawa materialnego w zasadzie można podnosić jedynie wówczas, gdy nie kwestionuje się dokonanych przez Sąd I instancji ustaleń faktycznych. Zarzut naruszenia prawa materialnego winien być bowiem odnoszony do określonego stanu faktycznego - który skarżący akceptuje – a do którego to stanu faktycznego wadliwie zastosowano prawo materialne. Naruszenie prawa materialnego jak wiadomo może nastąpić bądź poprzez jego błędną wykładnię – czyli poprzez mylne rozumienie treści określonej normy prawnej, albo poprzez jego niewłaściwe zastosowanie, czyli poprzez błędne uznanie, iż do danego ustalonego stanu faktycznego ma zastosowanie dany przepis prawa materialnego, albo też odwrotnie, tzn. przepis, który winien mieć zastosowanie w danym stanie faktycznym – nie został zastosowany (szerzej w tym zakresie por. postanowienie SN z 15.10.2001r. I CKN 102/99; wyrok SN z 05.10.2000r. II CKN 300/00; postanowienie z 28.05.1999r. I CKN 267/99 Prok. i Pr. 1999/11-12/34 ; wyrok SN z 19.01.1998r. I CKN 424/97OSNC 1998/9/136 i inne ).

Z apelacji wynika, że organ rentowy kwestionuje ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny. Główny zarzut dotyczy tego, że Sąd Rejonowy przekroczył granice swobodnej oceny dowodów z art. 233 k.p.c. , gdyż wbrew opinii biegłego neurologa dr A. P. oraz neurotraumatologa dr A. D., z których w sposób jednoznaczny i kategoryczny wynika, że nie doszło u wnioskodawcy do pogorszenia sprawności zarówno ze względu na następstwa neurologiczne jak i przebyte złamania kości czaszki, Sąd przyjął, że do takiego pogorszenia doszło.

W istocie zatem apelujący zarzuca błąd w ustaleniach stanu faktycznego przez Sąd Rejonowy w zakresie pogorszenia stanu zdrowia skutkującego zwiększeniem uszczerbku na zdrowiu będącego następstwem wypadku przy pracy.

Słuszny jest zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 233 k.pc. Sąd Rejonowy ustalając, że u wnioskodawcy doszło do pogorszenia stanu zdrowia wnioskodawcy, dokonał dowolnej oceny dowodów opinii biegłej neurochirurg A. D. (2). Powyższe doprowadziło do naruszenia art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 30 października 2002 r., przez jego zastosowanie, a nie art. 11 ust. 1, 2 i 3 ustawy wypadkowej, jak błędnie zarzuca ZUS. Przedmiotowa sprawa nie dotyczy bowiem przyznania jednorazowego odszkodowania z art. 11 ustawyy wypadkowej, a zwiększenia odszkodowania na skutek pogorszenia stanu zdrowia, co jest regulowane art. 12 ustawy wypadkowej,

Zgodnie z art. 12 ust 2 ustawy wypadkowej jeżeli wskutek pogorszenia się stanu zdrowia stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu będący następstwem wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, który był podstawą przyznania jednorazowego odszkodowania, ulegnie zwiększeniu co najmniej o 10 punktów procentowych, jednorazowe odszkodowanie zwiększa się o 20% przeciętnego wynagrodzenia za każdy procent uszczerbku na zdrowiu przewyższający procent, według którego ustalone było to odszkodowanie, z zastrzeżeniem art. 55 ust. 2 ¹⁰⁾.

W sprawie bezspornym jest, że wnioskodawca uległ w 2012 roku wypadkowi przy pracy i z tego tytułu ZUS przyznał mu ostateczną decyzją z 4 lutego 2014 roku jednorazowe odszkodowanie za 18% uszczerbek na zdrowiu ( 8% z pozycji 2 i 10% z pozycji 10a). Z uwagi na to, że wnioskodawca nie odwołał się od tej decyzji, jej prawidłowość na obecnym etapie nie może być kwestionowana.

W rozpoznawanej sprawie przedmiotem sporu było zatem ustalenie - nie wysokości uszczerbku na zdrowiu związanego z wypadkiem przy pracy jako takiego- ale ustalenie czy u odwołującego po pierwszorazowym ustaleniu uszczerbku na zdrowiu w dniu 4 lutego 2014 roku nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia, wskutek którego uszczerbek na zdrowiu będący następstwem wypadku z 2012 roku uległ zwiększeniu, a jeśli tak - to w jakim stopniu.

W sprawie o zwiększenie uszczerbku na zdrowiu nie jest dopuszczalne badanie prawidłowości ostatecznej decyzji pierwszorazowej ZUS z 4 lutego 2014 roku o ustaleniu wysokości uszczerbku na zdrowiu z tytułu wypadku przy pracy. A zatem rolą Sądu Rejonowego w niniejszej sprawie nie była ponowna ocena tego uszczerbku, a li tylko ustalenie czy po wydaniu decyzji z 4 lutego 2014 roku doszło u wnioskodawcy do pogorszenia stanu zdrowia w związku z wypadkiem skutkującego zwiększeniem uszczerbku na zdrowiu o co najmniej10%.

Tym samym ustalenie przez biegłą neurochirurg, że na skutek wypadku przy pracy z 2012 roku wnioskodawca doznał wyższego uszczerbku z tytułu uszkodzenia kości sklepienia i podstawy czaszki z punktu 2 tabeli, niż to ustalił ZUS w decyzji z 2014 roku, bez wykazania pogorszenia stanu zdrowia wnioskodawcy po 2014 roku, nie mogło doprowadzić do zwiększenia odszkodowania, jak to uczynił Sąd Rejonowy. Powyższy uszczerbek był przedmiotem oceny ZUS w 2014 roku i po tej dacie – jak podkreśla w opinii biegła neurochirurg – nie doszło u wnioskodawcy do pogorszenia stanu zdrowia. To, że zdaniem biegłej neurochirurg ten uszczerbek wynosił wówczas tj. w 2014 roku 10%, a nie jak ustalił ZUS 8%, przy braku pogorszenia stanu zdrowia wnioskodawcy po 2014 roku, nie uprawniało do zastosowania art. 12 ust 2 ustawy wypadkowej. Tym samym ustalenie Sądu Rejonowego, że u wnioskodawcy doszło po 2014 roku do zwiększenia uszczerbku na zdrowiu w związku z pogorszeniem stanu zdrowia o 2% z punktu 2 tabeli, należy uznać za dowolne, jako sprzeczne z opinią biegłej neurochirurg.

Powyższe dotyczy także uznania przez Sąd Rejonowy za pogorszenie stanu zdrowia wnioskodawcy schorzeń, które nie zostały uwzględnione przez ZUS w decyzji z 4 lutego 2014 roku, ale istniały już w tej dacie, co wynika z opinii biegłej neurochirurg A. D. (2). Okoliczność, że w dacie 4 lutego 2014 roku u wnioskodawcy – jak wynika z opinii biegłej neurochirurg- występowały jeszcze inne schorzenia, nie uwzględnione przez ZUS w decyzji z 4 lutego 2014 roku tj. uszkodzenie powłok czaszki ( blizny pooperacyjnej po otwarciu dwuczołowym) z pkt 1 a ocenione na 5%, ubytek w kościach czaszki powyżej 2,5 cm średnicy (z punktu 3b) ocenione na 10%, nie ma wpływu na zwiększenie uszczerbku na zdrowiu z tytułu wypadku w myśl art. 12 ust 2 ustawy wypadkowej. Z opinii biegłej neurochirurg wynika bowiem jednoznacznie, że w/w uszczerbek istniał w 2014 roku i od tego momentu uszczerbek neurochirurgiczny nie uległ podwyższeniu.

Brak zatem było podstaw do uznania przez Sąd Rejonowy, że z powodu uszkodzenia powłok czaszki ( blizny pooperacyjnej po otwarciu dwuczołowym) z pkt 1 a ocenione przez biegłą na 5%, ubytek w kościach czaszki powyżej 2,5 cm średnicy (z punktu 3b) ocenione przez biegłą na 10%, doszło do zwiększenia uszczerbku na zdrowiu. Schorzenia te bowiem, jak wynika z opinii biegłej neurochirurg, istniały już w dacie wydania przez ZUS decyzji w 2014 roku, gdyż były bezpośrednim następstwem wypadku z 2012 roku. Nie zostały li tylko przez ZUS ocenione w decyzji z 2014 roku.

O pogorszeniu się stanu zdrowia w rozumieniu art. 12 ust 2 ustawy wypadkowej można mówić tylko wówczas, gdy stały lub długotrwały uszczerbek na zdrowiu będący następstwem wypadku przy pracy ulegnie zwiększeniu na skutek pogorszenia się stanu zdrowia po wydaniu decyzji przez ZUS. Brak pogorszenia stanu zdrowia wnioskodawcy po wydaniu przez ZUS ostatecznej decyzji w 2014 roku o co najmniej 10%, wyklucza możliwość przyznania odszkodowania z tytułu zwiększenia uszczerbku na zdrowiu, nawet wówczas gdy ten uszczerbek był ustalony w nieprawidłowej wysokości.

Prawidłowo natomiast Sąd Rejonowy - aczkolwiek niekonsekwentnie – przyjął za biegłą neurolog, że nie doszło do zwiększenia uszczerbku neurologicznego. Sytuacja w przypadku uszczerbku neurologicznego jest tożsama jak w przypadku uszczerbku neurochirurgicznego. Wynika to stąd, że uszczerbek neurologiczny w postaci niedoczulicy skóry głowy w wyniku uszkodzenia nerwu trójdzielnego, istniał już w dacie badania wnioskodawcy na potrzeby ustalenia pierwotnie uszczerbku na zdrowiu w 2014 roku, co wyklucza – jak wynika z opinii biegłej neurolog – za uznaniem go za pogłębienie, czyli zwiększenie uszczerbku, gdyż istniał wcześniej, nie został tylko właściwie zdiagnozowany. Ten uszczerbek zdaniem biegłej neurolog winien być wówczas rozpoznany i określony na 10% (pozycja 14 tabeli), do czego jednak nie doszło.

Stwierdzenie przez biegłych u wnioskodawcy uszczerbku wyższego od określonego w 2014r., bez wykazania pogorszenia stanu zdrowia po 2014 roku, nie jest zwiększeniem uszczerbku na zdrowiu w rozumieniu art. 12 ust 2 ustawy wypadkowej, jak błędnie przyjął Sąd Rejonowy. Ustalony przez Sąd Rejonowy dodatkowy uszczerbek na zdrowiu w wysokości 17%, istniał już bowiem w dacie wydania decyzji pierwszorazowej, a jedynie nie został prawidłowo zdiagnozowany.

Po wydaniu decyzji pierwszorazowej u wnioskodawcy doszło do pogorszenia stanu zdrowia jedynie pod postacią nawracającego zapalenia zatok, z tytułu czego ZUS w zaskarżonej decyzji przyznał 5% uszczerbek na zdrowiu z pozycji 4 tabeli. Pogorszenie stanu zdrowia skutkujące zwiększeniem uszczerbku na zdrowiu o 5%, nie jest jednak wystarczające do przyznania odszkodowania z tytułu zwiększenia uszczerbku na zdrowiu zgodnie z art. 12 ust 2 ustawy wypadkowej, jako niższe od 10% .

Powyższe czyni prawidłową zaskarżoną decyzję. Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Okręgowy na podstawie art. 386§1 k.p.c. orzekł jak w sentencji.