Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 kwietnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Wilczek

Sędziowie: SSO Ireneusz Bieniek (spr.)

SSR del. Paweł Piesakowski

Protokolant: prot. Aneta Woźniczka

przy udziale Joanny Kowalskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2014 roku, sprawy

K. N.

oskarżonego o przestępstwo z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk; art. 245 kk w zw. z art. 12 kk

P. N.

oskarżonego o przestępstwo z art. 158 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk; art. 245 kk w zw. z art. 12 kk

na skutek apelacji wniesionych przez obu oskarżonych,

od wyroku Sądu Rejonowego w Wieliczce z dnia 12 września 2013r. sygn. akt II K 516/13,

zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy i zwalnia oskarżonych od zwrotu należnych Skarbowi Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

SSO Ireneusz Bieniek SSO Kazimierz Wilczek SSR del. Paweł Piesakowski

Sygn. akt IV Ka 1251/13 Kraków dnia 08.04.2014 roku

UZASADNIENIE

K. N. i P. N. oskarżeni zostali o to, że:

I.  w dniu 23 grudnia 2012 r. w N. woj. (...) wspólnie wzięli udział w pobiciu P. M. poprzez uderzanie pięściami po głowie a następnie popchniecie i kopanie w wyniku czego pokrzywdzony doznał obrażeń ciała w postaci złamania lewego i prawego kąta żuchwy z przemieszczeniem czym narazili na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157 § 1 k.k. przy czym czynu tego dopuścili się w ciągu 5 lat po odbyciu przez K. N. co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności a przez P. N. co najmniej roku kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne

tj. o przestępstwo z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. wobec K. N., a z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. wobec P. N.;

II.  w okresie od 1 stycznia 2013 r do 21 marca 2013 roku w miejscowości N. woj. (...) działając wspólnie w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru grozili P. M. uszkodzeniem ciała w celu wywarcia wpływu na niego w związku z toczącym się przeciwko nim postępowaniem

tj. o przestępstwo z art. 245 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Sąd Rejonowy w Wieliczce wyrokiem z dnia 20 sierpnia 2013 roku sygn. akt II K 516/13 orzekł w tym przedmiocie następująco:

1.  oskarżonego K. N. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia precyzując , iż czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany na mocy prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie z dnia 19 lipca 2005r. o sygn. II K 230/05/Ś za przestępstwa z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 280§ 1k.k. i art. 280 § 1 k.k. na karę łączną 4 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 12 lipca 2007r. do 21 maja 2010r. z zaliczeniem okresów od 15.06.2004r. do 17.06.2004r. 18.08.2004r., od 14.04.2006r. do 28.08.2004r., od 17.09.2006r. do 5.10.2006r., od 5.10. 2006r. do 2. 07.2007r. stanowiącego występek z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to skazuje, a na zasadzie art. 158 § 1 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 4 (czterech) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  oskarżonego K. N. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 245 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to skazuje a na zasadzie art. 245 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności.

3.  na zasadzie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy oskarżonemu K. N. wymierzone kary pozbawienia wolności i wymierza karę łączną 1 (jednego) roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

4.  oskarżonego P. N. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt I aktu oskarżenia precyzując , iż czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazany na mocy prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Wieliczce z dnia 2 czerwca 2005r o sygn. IIK 111/05 za przestępstwo z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. i art. 157§1 k.k. w zw. z art. 11§ 2 k.k. w zw. z art. 64§1k.k.na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa Śródmieścia w Krakowie z dnia 19 lipca 2005r. o sygn. II K 230/05/S za przestępstwa z art. 280§ 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę łączną 5 lat pozbawienia wolności; Sądu Rejonowego w Wieliczce z dnia 7 września 2006r. o sygn. II K 461/06 za przestępstwa z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i art. 190 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, które odbywał w ramach kary łącznej 8 lat pozbawienia wolności orzeczonej wobec niego na mocy prawomocnego wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Wieliczce z dnia 2 kwietnia 2009r. o sygn. II K 446/08, którą odbywał w okresie od 10 lipca 2009r. do 16 maja 2012r. z zaliczeniem okresów od 18.08.2004r. do 18.08.2004r., od 28.11.2004r. do 2.06.2005r., od 14.04.2006r. do 5.10.2006r., od 15.10.2006r. do 22.11.2006r., od 22.12.2006r. do 4.04.2009r., stanowiącego występek z art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i za to skazuje a na zasadzie art. 158 § 1 k.k. wymierza mu karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności.

5.  oskarżonego P. N. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w pkt II aktu oskarżenia stanowiącego występek z art. 245 k.k. w zw. z art. 12 k.k. i za to skazuje a na zasadzie art. 245 k.k. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

6.  na zasadzie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy oskarżonemu P. N. wymierzone kary pozbawienia wolności i wymierza karę łączną 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

7.  na zasadzie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonym K. N. i P. N. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres tymczasowego aresztowania w sprawie od dnia 21 marca 2013 roku do dnia 20 sierpnia 2013r.;

8.  na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonych K. N. i P. N. od ponoszenia kosztów sądowych ustalonych w sprawie.

Wyrok ten zaskarżyli osobistymi apelacjami obaj oskarżeni. Z treści osobistych apelacji oskarżonych wynika, iż nie zgadzają się z treścią wyroku, przedstawiając w apelacji własną wersję przebiegu zdarzenia. Oskarżony K. N. zarzuca nadto, iż jako osoba „upośledzona” powinien korzystać z pomocy obrońcy z urzędu.

Oskarżony P. N. kwestionuje również w swojej apelacji zeznania świadka B. K. twierdząc, iż jest ona „upośledzona”, jak również twierdzi, iż to on został pierwszy zaatakowany przez pokrzywdzonego. Zarzuca także, iż pokrzywdzony powinien zostać poddany badaniu lekarskiemu, gdyż jest „chory na głowę”.

Treść obu apelacji wskazuje, iż oskarżeni wnoszą o uniewinnienie ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Odwoławczy zważył co następuje:

Żadna z apelacji nie jest zasadna, a podniesione w nich zarzuty nietrafne. Sąd Rejonowy dokonał prawidłowej oceny dowodów, które w wyczerpujący sposób przedstawił w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Dotyczy to także bardzo szczegółowej oceny wyjaśnień samych oskarżonych, a także zeznań pokrzywdzonego i świadka B. K.. Zeznania świadka B. K. (k.16) nie dają żadnych podstaw do przyjęcia aby oskarżeni stawali w jej obronie. Z akt sprawy w żaden sposób nie wynika również, aby świadek B. K. była „upośledzona”. To samo dotyczy również i pokrzywdzonego. W konsekwencji nie było uzasadnionych (udokumentowanych) przesłanek, aby przesłuchać te osoby w obecności biegłego psychologa. W konsekwencji ocena dowodów dokonana przez Sąd Rejonowy jest zgodna z zasadami prawidłowego rozumowania i doświadczenia życiowego, a wiec jest oceną swobodną pozbawioną cech dowolności dokonaną w oparciu o dyrektywy art. 7 kpk i pozostaje pod ochroną tego przepisu. Twierdzenia oskarżonych, iż Policja manipulowała świadkami, czy też zastraszała świadka B. K. są gołosłowne, bo niczym niepoparte. Oskarżeni dobrowolnie poddali się karze i nie składali żadnych wniosków dowodowych.

W odniesieniu do oskarżonego K. N. stwierdzić należy, iż nie zachodzi przypadek obligatoryjnej obrony. Oskarżony został poddany badaniu przez dwóch biegłych lekarzy psychiatrów, którzy zaopiniowali, iż w odniesieniu do zarzucanych mu czynów brak podstaw do kwestionowania jego poczytalności jak również, że „stan ten trwa nadal”. Oznacza to, iż poczytalność oskarżonego zarówno w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów, jak i w czasie postępowania nie budzi wątpliwości.

W związku z powyższym uznając obie apelacje za bezzasadne, a nadto mając na uwadze, iż Sąd Rejonowy nie dopuścił się żadnych uchybień, które należałoby uwzględnić niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów (art. 439 kpk, art. 440 kpk i art. 455 kpk), Sąd Odwoławczy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy (art. 437 § 1 kpk), a zważywszy na sytuację materialną obu oskarżonych zwolnił ich od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze (art. 624 § 1 kpk).

SSO Ireneusz Bieniek SSO Kazimierz Wilczek SSR del. Paweł Piesakowski

(...)