Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 czerwca 2022 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 3 czerwca 2022 r. w Olsztynie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. A.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki:

a.  uzupełnienie zadośćuczynienia w kwocie 50.000 zł (pięćdziesiąt tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 września 2018 r. do dnia zapłaty,

b.  odszkodowanie w kwocie 10.070,42 zł (dziesięć tysięcy siedemdziesiąt złotych, 42/100 groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi:

- od kwoty 9.185,22 od dnia 16 kwietnia 2019 r. do dnia zapłaty oraz

- od kwoty 885,20 zł od dnia 7 lutego 2020 r. do dnia zapłaty.

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki zwrot kosztów procesu w kwocie 10. 321 zł (dziesięć tysięcy trzysta dwadzieścia jeden złotych), w tym kwotę 5.400 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia uprawomocnienia wyroku;

Sygn. akt: I C 473/19

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 2 września 2019 r. (data wpływu) małoletnia powódka M. A. reprezentowana przez matkę K. A. wniosła o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w S.:

1)  kwoty 78.070,42 zł na którą składa się:

a.  kwota 10.070,42 zł tytułem odszkodowania w związku ze zdarzeniem które miało miejsce w dniu 16 kwietnia 2018 r. w Miejskim Przedszkolu nr (...) w S. z ustawowymi odsetkami, w tym, że:

- od kwoty 9.185,22 zł od dnia 16 kwietnia 2019 r.,

- od kwoty 885,20 zł od dnia wniesienia pozwu,

b.  kwota 68.000,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1 sierpnia 2018 r. tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wyrządzoną M. A. przez spowodowanie uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia w związku ze zdarzeniem, które miało miejsce w dniu 16 kwietnia 2018 r. w Miejskim Przedszkolu nr (...) w S.,

2)  zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych lub złożonego spisu kosztów.

W uzasadnieniu powódka wskazała, że w dniu 16 kwietnia 2018 r. w Miejskim Przedszkolu nr (...) w S. doszło do wypadku jakiemu uległa wówczas 4 letnia powódka M. A.. Nogi dziewczynki zostały oblane podaną przez pracownika przedszkola gorącą zupą mleczną, przez co doznała ona oparzenia termicznego obu ud. W związku z powyższym małoletnia trafiła do szpitala gdzie rozpoznano oparzenie termiczne III stopnia biodra i kończyny dolnej, obejmujące mniej niż 10% ciała. W dobie pobytu w szpitalu powódka była operowana, podczas operacji konieczna była transfuzja krwi. Przedszkole posiadało ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. Matka powódki dokonała zgłoszenia zdarzenia z udziałem małoletniej córki do pozwanego. Wskutek przeprowadzonego postępowania przyznano powódce łącznie kwotę 12.000 zł tytułem zadośćuczynienia (pozew k. 4-12).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych wraz z opłatą od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł.

W uzasadnieniu pozwany przyznał, że w dniu 16 kwietnia 2018 r. powódka uległa wypadkowi w Miejskim Przedszkolu nr (...) w S., posiadającym ubezpieczenie OC u pozwanej. W toku szkody pozwana przyznała i wypłaciła powódce kwotę 12.000 zł tytułem zadośćuczynienia. W ocenie pozwanej wypłacona kwota stanowi odpowiednie zadośćuczynienie za skutki zdarzenia z dnia 16 kwietnia 2018 r. i w pełni wyczerpuje roszczenia powódki. Jednocześnie strona pozwana zakwestionowała następstwa zdarzenia przywoływane obecnie przez powódkę, a także wysokość dochodzonej tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania kwoty (odpowiedź na pozew k. 105-111)

Sąd ustalił co następuje:

W dniu 16 kwietnia 2018 r. w Miejskim Przedszkolu nr (...) w S. doszło do wypadku wskutek którego powódka M. A. doznała oparzenia termicznego obejmującego mniej niż 10% powierzchni ciała. W wyniku wypadku małoletnia została przewieziona do Wojewódzkiego (...) w O., gdzie w dniu 23 kwietnia 2018 r. został wykonany zabieg przeszczepu wolnego skóry niepełnej grubości. Małoletnia powódka przebywała w szpitalu od 16 kwietnia do 30 kwietnia 2018 r. W zaleceniach poszpitalnych wskazano badanie kontrolne w Poradni (...) Dziecięcej.

(bezsporne, a nadto dowód: protokół powypadkowy k. 18-19, karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 23-24,

W dniu 5 czerwca 2018 r. matka powódki K. A. dokonała zgłoszenia wypadku z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej do pozwanego.

W piśmie z dnia 22 czerwca 2018 r. pozwany nie znalazł podstaw do przyjęcia odpowiedzialności odszkodowawczej w ramach zawartej umowy ubezpieczenia. Od powyższej decyzji odwołanie złożyła powódka.

W odpowiedzi na powyższe odwołanie, w piśmie z dnia 31 sierpnia 2018 r. pozwany przyznał powódce bezsporne zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w wysokości 5000 zł. Od przyznanej kwoty powódka złożyła odwołanie wnosząc o przyznanie zadośćuczynienia w kwocie 100.000 zł i odszkodowania celem pokrycia szkody majątkowej wynikającej ze zdarzeń, z którymi ustawa łączy odpowiedzialność cywilną.

W odpowiedzi na złożone odwołanie pozwany po przeprowadzeniu komisji lekarskiej z udziałem poszkodowanej podjął decyzję o przyznaniu dopłaty do zadośćuczynienia w kwocie 7000 zł.

Wskutek przeprowadzenia badania lekarskiego OC ustalono, że powódka doznała uszczerbku 4% w odniesieniu do obrażeń na prawym udzie i 4% w odniesieniu do obrażeń na lewym udzie.

Pismem z dnia 2 kwietnia 2019 r. powódka ponownie wystąpiła do pozwanego o wypłacenie tytułem zadośćuczynienia łącznie kwoty 60.000 zł i odszkodowania w wysokości 9.185,22 zł. W odpowiedzi na złożone pismo pozwany wskazał, że w jego ocenie otrzymane przez poszkodowaną zadośćuczynienie w łącznej wysokości 12.000 zł spełnia funkcję kompensacyjną i przedstawia ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie zaproponował powódce ugodowe zakończenie postępowania poprzez wypłacenie kolejnej kwoty 6000 zł, która wyczerpałaby wszelkie roszczenia wynikające ze szkody, zarówno te zgłoszone jak i mogące wystąpić w przyszłości.

(dowód: zgłoszenie wypadku z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej k. 20, załącznik do zgłoszenia wypadku odpowiedzialności cywilnej w przypadku szkody na osobie k. 21-22, pismo z dnia 22.06.2018 r. k. 25-26, odwołanie z dnia 10.07.2018 r. wraz z załącznikami k. 27-30, pismo z dnia 09.08.2018 r. k. 31, pismo z dnia 31.08.2018 r. k. 32, odwołanie k. 33-3, decyzja z dnia 13.12.2018 r. k. 38-40, badanie lekarskie OC k. 42-45, pismo z dnia 25 stycznia 2019 r. k. 46, pismo z dnia 2.04.2019 r. wraz z załącznikami k. 48-67, odpowiedz pozwanego z dnia 4.06.2019 r. k. 68-69)

Po zakończeniu leczenia szpitalnego małoletnia powódka nadal pozostaje pod opieką lekarzy specjalistów. Była poddawana zabiegom laserowym na bliznę. Niezbędnym był także zakup specjalistycznych leków i ubrań. Dodatkowo podczas pobytu powódki w szpitalu rodzina korzystała z pomocy opiekunki, która opiekowała się bratem powódki, podczas gdy jej matka pozostawała z nią w szpitalu, a ojciec był w pracy. Po opuszczeniu szpitala powódka nie powróciła od razu do przedszkola, a przebywała pod opieką opiekunki. W związku z potrzebą opieki nad dziećmi rodzice powódki ponieśli koszty w wysokości około 3200 zł.

Wskutek zdarzenia powódka stała się zamknięta sobie. Na zabiegli lecznicze typu pobieranie krwi reagował bardzo źle, płakała. Do chwili obecnej małoletnia nerwowo reaguje na wizy u lekarzy, nie chce jeść. Raz na dwa miesiące powódka jest poddawana zabiegowi laseroterapii, ma on służyć usunięciu przerostowych blizn, które zostały w pewnych miejscach. Do chwili obecnej powódka stosuje maść przeciw bliznową, spodenki uciskowe i sylikonowe plastry.

(dowód: historia zdrowia i choroby k. 154-156, zaświadczenie k. 157, kserokopia dowodu rejestracyjnego pojazdu matki powódki k. 158-159, zestawienie kosztów dojazdów k. 52, zestawienie dotyczące kosztów leczenia k. 51, k. 65, oświadczenie k. 67, faktury VAT zakup leków k. 53-6, protokół przesłuchania świadka M. R. k. 160v. - 161v., protokół przesłuchania przedstawiciela ustawowego powódki K. A. k. 161 v. -162v.)

Biegły sądowy specjalista chirurgii dziecięcej A. H., w sporządzonej opinii wskazał, że zasadne jest określenie wielkości uszczerbku na zdrowiu na poziomie 5% zważywszy na brak jakichkolwiek ograniczeń funkcji kończyny oraz wygląd i rozległość blizn. Jednocześnie biegły sądowy nie stwierdził żadnych zaburzeń funkcji narządu ruchu i wskazał, że powódka nie wymaga dalszego leczenia chirurgicznego.

(dowód: opinia biegłego sądowego lekarza chirurga dziecięcego A. H. k. 186-187, opinia uzupełniająca biegłego sądowego lekarza chirurga dziecięcego A. H. k.210 - 211)

Sąd zważył co następuje:

Powyższe okoliczności Sąd ustalił w oparciu o przedstawione przez strony, niekwestionowane dokumenty – w tym dokumentację medyczną obrazującą przebieg leczenia powódki, jak również opinie biegłego lekarza chirurga dziecięcego. Ustalając powyższy stan faktyczny w zakresie przebiegu leczenia, funkcjonowania powódki po wypadku, ograniczeń i odczuwanych przez nią dolegliwości Sąd uwzględnił również zeznania świadka i przedstawiciela ustawowego małoletniej powódki, których wiarygodności w żaden sposób nie podważono, a które pozostają zbieżne z danymi wynikającymi z dokumentacji medycznej.

Poza sporem między stronami pozostawało, że pozwane towarzystwo ubezpieczeń jako ubezpieczający odpowiedzialność cywilną sprawcy wypadku, któremu ulegał powódka, odpowiada za wynikłą ze skutków tego wypadku szkodę i krzywdę powódki. W związku z tym podstawę prawną żądań powódki stanowiły przepisy art. 445 § 1 k.c. (w zakresie zadośćuczynienia) oraz art. 415 k.c. i art. 444 § 1 k.c. (w zakresie odszkodowania) w zw. z art. 34 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnym (Dz. U. z 2018, poz. 473).

Ponieważ zasada i podstawy prawne odpowiedzialności pozwanego nie budziły wątpliwości do rozważenia pozostawała wysokość zgłaszanych roszczeń.

Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Wysokość zadośćuczynienia nie może przedstawiać wartości symbolicznej, lecz musi zapewniać środki materialne, które w odczuwalny sposób umożliwiłyby złagodzenie przeżyć związanych z rozstrojem zdrowia, pozostając przy tym w adekwatnej wysokości w stosunku do doznanej krzywdy. Na wysokość zadośćuczynienia składają cierpienia zarówno fizyczne jak i psychiczne, których rodzaj, czas trwania i natężenie podlega ocenie w oparciu o stan faktyczny określonej sprawy. Dokonując oceny zgłoszonego żądania, Sąd miał zatem na uwadze trwałość uszczerbku, jakiego powódka doznała wskutek wypadku, konieczność wykonania zabiegu przeszczepu skóry, związane z tym i opisywane w zeznaniach świadka oraz przedstawicielki ustawowej powódki dolegliwości bólowe, ograniczenia, jakich doznawała w codziennym funkcjonowaniu, okres rekonwalescencji, jak i następstwa mające charakter utrwalony, w tym ustalony przez biegłego sądowego trwały uszczerbek na zdrowiu w wysokości 5%. Powyższe wynika z przedłożonej dokumentacji medycznej, opinii biegłego, a nadto zeznań świadka i matki powódki.

Proces rekonwalescencji powódki był nie tylko długotrwały, ale także bardzo bolesny. Do chwili obecnej powódka jest poddawana zabiegom laseroterapii w celu polepszenia wykładu blizny. Stosuje także maści przeciw bliznom i nosi specjalistyczną bieliznę. Po zdarzeniu powódka została podana operacji przeszczepu skóry, a także przebywała w szpitalu przez okres około 2 tygodni. Następnie małoletnia nie wróciła do przedszkola lecz znajdowała się pod opieką opiekunki, bowiem jej stan zdrowia nie pozwalał na normalne funkcjonowanie. Z opinii biegłego lekarza chirurga dziecięcego jednoznacznie wynika, że obrażenia ciała powódki skutkują stałym uszczerbkiem na zdrowiu, jednak brak jest jakichkolwiek ograniczeń w funkcji kończyny oraz wyglądu i rozległości blizn. Jednocześnie biegły stwierdził, że powódka może wymagać dalszych zabiegów z zakresu szeroko pojętej dermatologii estetycznej. Leczenie podjęte przez powódkę ma na celu maksymalną poprawę wyglądu blizny, jednak nigdy nie doprowadzi do jej „zniknięcia”, a jedynie poprawi jej kosmetyczny wygląd. Sąd podzielił opinie i opinię uzupełniającą biegłego chirurga dziecięcego, gdyż w sposób przekonywujący i rzetelny uzasadnił wnioski oraz powziętą ocenę, wywiedzione w oparciu o dokumentację medyczną.

W tym miejscu Sąd pragnie podkreśli, że stopień procentowego uszczerbku na zdrowiu nie przesądza automatycznie o wysokości zadośćuczynienia bowiem procentowa miara uszczerbku w żadnym razie nie stanowi wiążącego czynnika ocennego dla konstruowania, wyliczania wysokości i przyznawania zadośćuczynienia. Przepis art. 445 § 1 k.c. stanowi o kwocie „odpowiedniej”, co szerszego uzasadnienia nie wymaga. Zbędnym było również zasięganie ponownie opinii biegłego w zakresie wskazanym przez powoda.

Oceniając wymiar należnego powódce zadośćuczynienia należało również uwzględnić uciążliwość spowodowaną utrwaloną blizną jako nieodwracalnego następstwa doznanego oparzenia. Okoliczność ta niewątpliwie zwiększa poczucie krzywdy z racji powstałego urazu. W przypadku kobiety wygląd ma bardzo istotne znaczenie, w szczególności, iż w chwili wypadku, powódka była dzieckiem i blizna ta najprawdopodobniej będzie towarzyszyła jej przez całe życie. W tym przypadku każdego rodzaju defekt powstały wbrew jej woli, widoczny na pierwszy rzut oka, musi powodować poczucie dyskomfortu, co przekłada się na obniżone poczucie własnej wartości i szanse, jakie daje korzystanie z własnej urody ze strony młodej kobiety, której ograniczenia z tego tytułu należy uznać za istotne, ograniczające, jak też krępujące jej aktywność życiową na niejednej płaszczyźnie życia zawodowego, jak też prywatnego.

Strona powodowa wnosiła o dopuszczenie dowodu z zakresu psychologii ze specjalnością z zakresu seksuologii. Sąd na podstawie art. 2352 § 1 pkt 2,3 i 5 k.p.c. pominął wnioskowany dowód. W tym miejscu wskazać należy, że pozwany nie kwestionował cierpień psychicznych powódki związanych z doznanym urazem. W chwili obecnej powódka ma 9 lat i jak zeznała jej przedstawicielka ustawowa „początkowo po wypadku M. była zamknięta w sobie jak wróciła do przeszkolą, ale po wakacjach wróciła do siebie”. Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że stan psychiczny powódki nie był kwestionowany, stąd też Sąd na wskazanej powyżej podstawie, oddalił wniosek dowodowy. Jak wskazano też powyżej Sąd nie kwestionuje możliwego dyskomfortu, który może być odczuwany przez powódkę także w przyszłości, szczególnie, że nie wiadomo jaki wygląd przybierze blizna w okresie szybkiego wzrostu i dojrzewania małoletniej.

Uwzględniając powyższe okoliczności oraz wypłacone dotychczas powódce świadczenia, w ocenie Sądu odpowiednim zadośćuczynieniem w rozumieniu art. 445 § 1 k.c. byłaby kwota 62.000 zł, która w odpowiedni sposób powinna zminimalizować odczucie krzywdy i zrekompensować ją w wymiarze finansowym, uwzględniając jednocześnie jej dotkliwość.

Z tego względu, ponieważ w toku postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił powódce kwotę 12.000 zł tytułem zadośćuczynienia w pkt I a) sentencji wyroku na podstawie art. 445 § 1 k.c., tytułem uzupełnienia zadośćuczynienia zasądzono na rzecz powódki kwotę 50.000 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…). Pozwany nie spełnił swojego świadczenia z tytułu zadośćuczynienia we właściwym rozmiarze mimo zgłoszenia szkody w dniu 5 czerwca 2018 r. Decyzję o wypłacie dopłaty zadośćuczynienia podjął w dniu 31 sierpnia 2018 r., zatem przyjąć można, że po tej dacie znalazł się w opóźnieniu (w tym czasie występowały już wszelkie opisane następstwa zdrowotne wypadku).

W odniesieniu do roszczenia powódki o zasądzenie odszkodowania należy dowołać się do art. 444 § 1 zd. 1 k.c. który wskazuje, że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Odszkodowanie przewidziane w tym przepisie obejmuje wszelkie wydatki (koszty) pozostające w związku z uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia, jeżeli są konieczne (niezbędne) i celowe. W grupie wydatków celowych i koniecznych w orzecznictwie wymienia się koszty leczenia, a więc koszty lekarstw, zabiegów rehabilitacyjnych, pobyt w szpitalu, nabycia protez i innych specjalistycznych aparatów i urządzeń, jak i również wydatki związane z transportem chorego na zabiegi i do szpitala. Powódka domagając się kwoty 10.070,42zł tytułem odszkodowania, przedstawiła szereg faktur pochodzących z okresu objętego leczeniem. Złożone dokumenty obejmują rachunki dotyczące zakupu leków i artykułów medycznych, a nadto złożenie oświadczenie o koniecznych dojazdach do powódki, a w późniejszym okresie wyjazdy do lekarzy specjalistów, a następnie do Ł. w celu pobrania pomiarów, a następnie odbioru spodenek uciskowych wskazują, że dochodzona kwota należna jest powódce w całości.

W tym miejscu wskazać należy, że odszkodowaniem objęto także koszty dojazdu do placówek medycznych, a także koszt łóżka w szpitalu dla matki powódki i wydatki na posiłki dla przedstawicielki ustawowej. W chwili zdarzenia powódka miała 4 lata i bez wątpienia była osobą niesamodzielną. Zdarzenie objęte pozwem bez wątpienia wiązało się dla małoletniej z ciężkimi przeżyciami psychicznymi i bolesnymi zabiegami w szpitalu. Z uwagi na powyższe Sąd uznał, za w pełni uzasadniony zwrot poniesionych w tym zakresie kosztów. Pobyt małoletniej wraz z matką w szpitalu bezsprzecznie był w niniejszej sytuacji konieczny i pozytywnie wpłynął na przebieg rekonwalescencji. Sąd posiada wiedzę, iż w szpitalu znajduje się wykwalifikowana kadra, jednak nie budzi jego wątpliwości, że całodobowa obecność rodzica przy powódce była w niniejszej sytuacji niezbędna w celu zminimalizowania i tak przeżytych już traum.

Sąd uznał także za w pełni uzasadnione roszczenie powódki dotyczące zwrotu kosztów dojazdu do placówek medycznych. Powódka z uwagi na wiek w chwili wypadku ( 4 lata ), a nawet obecnie ( 9 lat) nie może samodzielnie podróżować do zakładów medycznych. W konsultacjach u specjalistów towarzyszą małoletniej rodzice. Powódka pozostaje pod opieką Wojewódzkiego Szpitala (...) w O., bowiem tam też została przewieziona po zdarzeniu, w celu dalszego leczenia. Zdaniem Sądu nie ulega wątpliwości, że rodzice małoletniej podejmują wszelkie kroki, aby powstałe zdarzenie wywierało jak najmniejszy wpływ na dalsze życie córki. Mimo upływu lat powódka nadal poddawana jest zabiegom laseroterapii, nosi specjalne uciskowe spodenki. Jak wypowiedział się biegły sądowy w przyszłości także może ona wymagać dalszych zabiegów z kategorii dermatologii kosmetycznej. Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, za w pełni uzasadnione przyznanie powódce zwrotu kosztów poniesionych w tej części.

W zakresie leków i artykułów medycznych powódka przedłożyła faktury dotyczące zakupu poszczególnych medykamentów i niezbędnych artykułów. Analiza tych rachunków wskazuje, że znajdujące się tam pozycje mają związek z leczeniem następstw wypadku i jego kosztami. Dokonywane przez powódkę zakupu w głównej mierze obejmowały zakup opatrunków, maści przeciw bliznom, uciskowych spodenek. Zakup powyższych środków pozostawał w związku z obrażeniami doznanymi przez powódkę wskutek oparzenia. Biorąc pod uwagę doznane obrażenia ciała powódki, dokumentacje medyczną i zeznania przedstawicielki ustawowej powódki, uznać należy, że były to koszty celowe, pozwany zaś kwestionując te koszty co do zasady, nie podjął w tej mierze rzeczowej i skonkretyzowanej polemiki, co procesowo nie może obciążać powódki.

Z tych przyczyn i na podstawie powołanych przepisów należało zatem uwzględnić w całości roszczenie o odszkodowanie wraz z odsetkami za opóźnienie. Powódka zażądała o zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 9.185,22 zł od dnia następnego po doręczeniu pozwanemu sprecyzowania kwoty odszkodowania. W tym zakresie Sąd uznał za w pełni zasadne roszczenie odsetkowe powódki. Następnie powódka wnosiła o zasądzenie odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty 885,20 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Zdaniem Sądu roszczenie to podlegało częściowemu oddaleniu. Zgodnie z art. 455 k.c. jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Powódka nie wzywała wcześniej pozwanego do zapłaty kwoty 885,20 zł. O roszczeniu powódki w tym zakresie pozwany dowiedział się dopiero w chwili doręczenia pozwu. W związku z faktem, że zgodnie z art. 455 k.c. świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie, a doręczenie pozwanemu odpisu pozwu należy uznać za wezwanie do wykonania, Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od kwoty 885,20 zł od dnia 7 lutego 2020 r. (tj. od dnia doręczeniu odpisu pozwu – epo k. 104) do dnia zapłaty.

O kosztach postępowanie Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c. zgodnie z którym sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania albo gdy określenie należnej mu sumy zależało od wzajemnego obrachunku lub oceny sądu. W niniejszej sprawie powódka uległa jedynie w części roszczenia dotyczącego zadośćuczynienia, a także w niewielkiej części dotyczącej żądanych odsetek. Sąd rozstrzygając o kosztach postępowania miał także na uwadze, że powódka jest osobą małoletnią, która nie posiada własnych środków pieniężnych, a postępowanie przed Sądem było w całości finansowane ze środków rodziców.

Koszty po stronie powódki stanowiły kwotę 10.321,00 zł, na którą składały się: opłata od pozwu (3904 zł), zaliczka na wynagrodzenie biegłego (1.000 zł), opłata skarbowa od pełnomocnictwa (17 zł), wynagrodzenie pełnomocnika, ustalone na podstawie § 2 pkt. 6 w zw. z § 15 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie za pełnomocnika, w stawce minimalnej (5.400 zł), z uwagi na nieskomplikowany charakter sprawy i niezbędny w związku z tym nakład pracy.