Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt VI Ka 23/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 kwietnia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Marcin Mierz

Sędziowie SSO Kazimierz Cieślikowski

SSR del. Małgorzata Peteja-Żak (spr.)

Protokolant Agata Lipke

przy udziale Elżbiety Ziębińskiej

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 8 kwietnia 2014 r.

sprawy Ł. T. ur. (...) w L.,

syna J. i G.

oskarżonego z art. 244a kk

na skutek apelacji wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 23 października 2013 r. sygnatura akt VII K 494/13

na mocy art. 437 kpk, art. 438 kpk, art. 624 § 1 kpk

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że jako podstawę prawną rozstrzygnięcia z punktu 3 wskazuje art. 73 § 1 kk;

2.  w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.  zwalnia oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Sygn. akt VI Ka 23/14

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 8 kwietnia 2014r.

Sąd Rejonowy w Zabrzu wyrokiem z dnia 23 października 2013r., w sprawie o sygn. VII K 494/13, uznał oskarżonego Ł. T. za winnego tego, że działając w podobny sposób, w krótkich odstępach czasu w dniach 25 lutego 2013r., 3 marca 2013r., 15 marca 2013r., 6 kwietnia 2013r. i 14 kwietnia 2013r. w Z. nie zastosował się do orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 19 sierpnia 2009r., sygn. akt VII W 1563/09, w związku z zakazem wstępu na imprezę masową obowiązku osobistego stawiennictwa we właściwym dla miejsca zamieszkania Komisariacie Policji w czasie trwania impresy masowej w postaci meczu piłki nożnej z udziałem klubu sportowego (...), tj. popełnienia występków, z których każdy wyczerpuje ustawowe znamiona przestępstwa z art. 244a § 1 kk i za to przestępstwa na mocy art. 244a § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk skazał go na jedną karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na mocy art. 69 § 1 i 2 kk, art. 70 § 1 pkt 1 kk warunkowo zawiesił na okres próby wynoszący 3 lata. Nadto na mocy art. 73 § 2 kk oddał oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego, na mocy art. 72 § 1 pkt 4 kk zobowiązał go do kontynuowania pracy zarobkowej oraz zasądził od oskarżonego stosowne koszty sądowe.

Od niniejszego wyroku apelację na niekorzyść oskarżonego wywiódł Prokurator, zaskarżając wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze, a konkretnie formułując zarzut obrazy przepisów prawa materialnego, a to art. 73 § 1 i 2 kk polegającą na błędnym zastosowaniu w pkt 3 zaskarżonego wyroku art. 73 § 2 kk jako podstawy prawnej oddania oskarżonego w okresie próby pod dozór kuratora sądowego zamiast przepisu art. 73 § 1 kk.

Stawiając taki zarzut Prokurator wniósł o zmianę w pkt 3 zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie dozoru kuratora sądowego wobec oskarżonego na podstawie art. 73 § 1 kk.

Sąd Okręgowy uznał apelację za uzasadnioną.

Ma rację skarżący, że Sąd Rejonowy dopuścił się obrazy prawa materialnego, która polega na wadliwym jego zastosowaniu w orzeczeniu opartym na prawidłowych ustaleniach faktycznych.

Zgodnie z treścią art. 73 § 1 kk zawieszając wykonanie kary pozbawienia wolności, sąd może w okresie próby oddać skazanego pod dozór kuratora lub osoby godnej zaufania, stowarzyszenia, instytucji albo organizacji społecznej, do której działalności należy troska o wychowanie, zapobieganie demoralizacji lub pomoc skazanym, po myśli zaś § 2 tegoż przepisu dozór jest obowiązkowy wobec młodocianego sprawcy przestępstwa umyślnego, sprawcy określonego w art. 64 § 2 kk, a także wobec sprawcy przestępstwa popełnionego w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych.

Niewątpliwie oskarżony Ł. T. w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów miał ukończone 21 lat, a w czasie orzekania przez Sąd w pierwszej instancji miał ukończone 24 lata; nie był zatem sprawcą młodocianym w rozumieniu art. 115 § 10 kk. Nadto nie przypisano mu działania w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 2 kk, ani też czynu popełnionego w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych.

Wskazanie zatem w pkt 3 zaskarżonego wyroku przepisu art. 73 § 2 kk jako podstawy prawnej oddania oskarżonego pod dozór kuratora sądowego stanowiło obrazę prawa materialnego i skutkować musiało zmianą zaskarżonego wyroku w tym zakresie poprzez przyjęcie, iż podstawę tę stanowi przepis art. 73 § 1 kk (co zresztą przyznał Sąd orzekający w pisemnych motywach swojego rozstrzygnięcia, podając nadto tam omyłkowo art. 72 kk zamiast art. 73 kk).

W pozostałym zakresie wyrok Sądu meriti utrzymano w mocy, w pełni akceptując przeprowadzoną przez ten Sąd ocenę dowodów, poczynione w jej efekcie ustalenia faktyczne oraz rozstrzygnięcie o karze, która przystaje do stopnia społecznej szkodliwości czynów i stopnia winy, uwzględniając cele kary.

Ze względów słuszności zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów procesu za postępowanie odwoławcze, obciążając wydatkami Skarb Państwa.

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13