Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 737/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1

G. M.

w okresie od miesiąca stycznia 2020 r. do 8 maja 2021 r. w K. znęcał się fizycznie i psychicznie nad swoją babcią T. M. w ten sposób, że wielokrotnie bez powodu wszczynał awantury domowe podczas których używał wobec niej słów wulgarnych, próbował wyrzucać ją z mieszkania, wyrzucał jej rzeczy z mieszkania przez okno, popychał ją, a nadto wielokrotnie groził jej pozbawieniem życia, przy czym groźby te wzbudziły u niej uzasadnioną obawę, że w przyszłości zostaną spełnione,

tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

X

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

S. R.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

G. M. został oskarżony o to, że w okresie od miesiąca stycznia 2020 r. do 8 maja 2021 r. w K. znęcał się fizycznie i psychicznie nad swoją babcią T. M. w ten sposób, że wielokrotnie bez powodu wszczynał awantury domowe podczas których używał wobec niej słów wulgarnych, próbował wyrzucać ją z mieszkania, wyrzucał jej rzeczy z mieszkania przez okno, popychał ją, a nadto wielokrotnie groził jej pozbawieniem życia, przy czym groźby te wzbudziły u niej uzasadnioną obawę, że w przyszłości zostaną spełnione tj. o czyn z art. 207 § 1 k.k.

Znęcanie się (art. 207 § 1 k.k.) oznacza działanie albo zaniechanie polegające na umyślnym zadawaniu bólu fizycznego lub dolegliwych cierpień moralnych, powtarzających się albo jednorazowym lecz intensywnym i rozciągniętym w czasie. (por wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 lutego 1982 II KR 5/82 opubl. OSNPG 1982/8/114). Pojęcie „znęcanie się” na gruncie art. 207 k.k. zawiera w sobie istnienie przewagi sprawcy nad osobą pokrzywdzoną, której nie może się ona przeciwstawić lub może to uczynić w niewielkim stopniu. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 2003 r. IV KKN 312/99 opubl. LEX nr 77436 )

W przedmiotowej sprawie nie ulega zdaniem Sądu wątpliwości, iż zachowanie oskarżonego wypełniło znamiona tego przestępstwa. Istota znęcania polega bowiem na jedno- lub wielorodzajowych pojedynczych czynnościach sprawcy, naruszających różne dobra pokrzywdzonego i systematycznie powtarzających się, a odznaczających się intensywnością w zadawaniu dolegliwości fizycznych lub psychicznych. Nie ulega zdaniem Sądu wątpliwości, iż w okresie wskazanym w zarzucie aktu oskarżenia G. M. wykorzystując istnienie przewagi fizycznej i psychicznej dopuścił się wobec pokrzywdzonej czynności, które naruszyły zarówno jej nietykalność cielesną, ale również polegały na zadawaniu dolegliwości psychicznych. Należy przy tym podkreślić, iż znęcanie się, o którym mowa w przepisie art. 207 § 1 k.k., jest działaniem niezależnym od faktu, czy osoba, nad którą sprawca znęca się, nie sprzeciwia mu się i nie próbuje się bronić ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 sierpnia 1970 r. IV KR 146/70 opubl. OSP 1971/2/41). Trudno zatem w takich okolicznościach czynić pokrzywdzonej zarzut z tego, iż za każdym razem nie zgłaszała zaistniałych działań i naruszeń do organów ścigania. Charakter czynów których dopuszczał się oskarżony i specyfika przestępstwa znęcania się wskazuje, iż osoby pokrzywdzone rzadko zgłaszają takie okoliczności z uwagi na sytuację rodzinną i więź emocjonalną łączącą ich ze sprawcą.

Cechą podmiotową znęcania się jest jego umyślność, wyrażająca się w chęci wyrządzenia krzywdy fizycznej lub moralnej, dokuczania, poniżania – obojętnie z jakich pobudek. Bez znaczenia dla odpowiedzialności oskarżonego pozostaje zatem, co skłoniło go do tego rodzaju zachowań wobec pokrzywdzonej. Trudno bowiem przyjąć, iż jakiekolwiek zachowanie T. M. mogło spowodować taką reakcję ze strony oskarżonego.

Zarzucony oskarżonemu czyn były przez niego zawiniony, brak bowiem jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę oskarżonego. Oskarżony w chwili dokonania zarzucanego mu czynu rozumiał jego znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. Miał zdolność rozpoznania bezprawności czynu i zachodziła normalna sytuacja motywacyjna.

Stopień winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu należy określić jako umiarkowany. Sąd uwzględnił postawę oskarżonego po popełnieniu przestępstwa w tym fakt, iż między stronami doszło do pojednania i ich wzajemne relacje, uległy znaczącej poprawie. Pokrzywdzona wprawdzie na rozprawie odmówiła składania zeznań, jednak w swym oświadczeniu złożonym do protokołu jednoznacznie wskazała, iż nie chce aby G. M. – jej wnuk ponosił konsekwencje karne swojego czynu. Wskazała, że chce aby wnuk ponownie z nią zamieszkał. Sąd nie miał zatem żadnych wątpliwości, że uzgodnienia zawarte między stronami co do sposobu zakończenia przedmiotowego postępowania winny znaleźć swoje odzwierciedlenie w wyroku .

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

G. M.

1

1

Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego należy ocenić jako umiarkowany. Przemawia za tym postawa oskarżonego oraz stopień i rodzaj naruszonych dóbr. Sąd jako okoliczność łagodzącą uwzględnił fakt, iż pokrzywdzona na rozprawie wskazała, że nie chce aby oskarżony ponosił z tytułu popełnionego czynu konsekwencje karne. Wskazała, że wybaczyła G. M. i chce aby ponowie z nią zamieszkał.

Mając powyższe na uwadze, kierując się dyrektywami wymiaru kary określonymi w art. 53 k.k., uwzględniając stopień winy i społecznej szkodliwości czynu, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

G. M.

2

1

Biorąc pod uwagę okoliczności sprawy i postawę oskarżonego sąd, na mocy art. 69 § 1 k. k. i art. 70 § 1 k. k. skorzystał z dobrodziejstwa warunkowego zawieszenia wykonania kary uznając, że jest ono w odniesieniu do oskarżonego wystarczające, aby cele kary, w tym zapobieżenie powrotowi do przestępstwa, zostały osiągnięte. Oskarżony nie był uprzednio karany na karę pozbawienia wolności. Okres próby oznaczono na 1 rok, uznając, że jest on wystarczający dla weryfikacji przyjętej prognozy. Zdaniem Sądu dokonując oceny zarówno okoliczności przedmiotowych związanych z popełnionym przez oskarżonego przestępstwem w niniejszej sprawie, jak i analizując postawę samego oskarżonego zauważyć należy, iż istnieją pozytywne prognozy na przyszłość, które dają podstawę do przyjęcia, iż mimo zawieszenia wykonania kary oskarżony więcej nie popełni już przestępstw. Podejmując decyzję o wymierzeniu kary pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem Sąd uznał, iż spełni ona cele wychowawcze i prewencyjne wobec oskarżonego. Sąd uznał iż wymierzenie wobec oskarżonego kary bez warunkowego zawieszenia jej wykonania będzie nadmierną dolegliwością związaną z popełnieniem przedmiotowego występku. Wpływ na decyzję sądu w tym zakresie miała również postawa samej pokrzywdzonej, która przed sądem wskazała, iż nie chce aby G. M. ponosił konsekwencje karne swojego czynu. Wskazała, iż mu wybaczyła. Postawa oskarżonego w toku procesu wskazuje, iż zrozumiał on naganność swojego postępowania i nie wejdzie więcej w konflikt z prawem.

G. M.

3

1

Na podstawie art. 72 § 1 pkt 1 kk zobowiązał oskarżonego do informowania sądu co 3 miesiące na piśmie o przebiegu okresy próby. Umożliwi to sądowi bieżącą kontrolę przebiegu okresu próby.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4,5

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adwokat M. K. kwotę 600 złotych podwyższoną o 23 % podatku od towarów i usług (...) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 624 § 1 kpk. Z uwagi na sytuację materialną oskarżonego, możliwości zarobkowe oraz sytuację osobistą i rodzinną sąd zasądził od oskarżonego kwotę 200 złotych tytułem kosztów sądowych, a w pozostałej części zwolnił oskarżonego od ich uiszczenia i ponoszenia opłaty.

8. PODPIS

SSR Marta Przybylska