Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 maja 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie V Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2022 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) S.A. z siedzibą w W.

przeciwko (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie

z dnia 27 maja 2021 r., sygn. akt II C 3407/20

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 450,00 zł (czterysta pięćdziesiąt) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w instancji odwoławczej.

Maria Dudziuk

Sygn. akt V Ca 3157/21

UZASADNIENIE

W dniu 5 października 2020 roku (data prezentaty) do Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w Warszawie II Wydziału Cywilnego wpłynął opłacony, sporządzony na urzędowym formularzu pozew (...) S. A. z siedzibą w W. przeciwko (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. o zapłatę 400,00 euro wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 grudnia 2019 roku do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz strony powodowej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W dniu 23 października 2020 roku, referendarz sądowy w tutejszym Sądzie Rejonowym uwzględnił żądanie strony powodowej, zasądzając całą sporną kwotę na jej rzecz nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym.

Powyższe orzeczenie zostało w przepisanym terminie, w dniu 19 listopada 2020 roku (data stempla pocztowego), zaskarżone przez pozwaną w całości sprzeciwem; pozwany przewoźnik żądał ponadto oddalenia powództwa oraz zasądzenia na jego rzecz od pozwanej zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 27 maja 2021 roku Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w Warszawie oddalił powództwo. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na wynik sprawy, polegający na ustaleniu faktu niezgodnego z rzeczywistym stanem rzeczy, a mianowicie, że:

⚫

opóźnienie lotu (...) nie przekroczyło trzech godzin,

⚫

czas zaciągnięcia hamulca jest równoważny z czasem otwarcia drzwi samolotu, który to czas jest miarodajny do ustalenia wymiaru opóźnienia;

2.  naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. przepisu art. 7 ust. 1 lit. a Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91 w związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 4 września 2014 r., sygn. C-452/13 oraz wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 1 października 2020 r., sygn. C-654/19 poprzez błędną wykładnię i uznanie, że czas zaciągnięcia hamulca ( (...)) jest równoważny z czasem otwarcia drzwi samolotu, podczas gdy te dwa czasy dzieli co najmniej kilka minut, a to czas otwarcia drzwi samolotu jest istotny do ustalenia wymiaru opóźnienia;

3.  naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. przepisu art. 6 k.c. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że Powód nie udowodnił wymiaru opóźnienia i miarodajne są informacje zawarte w piśmie Przedsiębiorstwa Państwowego (...), podczas gdy z w/w pisma wynika, że w/w podmiot posiada jedynie informacje co do ostatecznych planowanych godzin przylotu oraz informacje odnośnie czasu przyziemienia i czasu zaciągnięcia hamulca, podczas gdy miarodajny do ustalenia wymiaru opóźnienia lotu jest czas otwarcia drzwi samolotu;

4.  naruszenie prawa procesowego w stopniu mającym wpływ na wynik sprawy, tj. przepisu art. 233 § 1 k.p.c. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego i brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego zebranego w sprawie, wyrażające się w niezasadnym przyjęciu, że opóźnienie nie przekroczyło trzech godzin względem pierwotnie planowanej godziny przylotu, podczas gdy z dokumentów, w tym w szczególności z pisma Przedsiębiorstwa Państwowego (...) oraz raportu lotu, przedłożonego do akt przez Pozwanego, wynika, że czas zaciągnięcia hamulca to 18:48 UTC, a czas zaciągnięcia hamulca nie jest równoznaczny z czasem otwarcia drzwi samolotu, który to czas jest miarodajny do ustalenia wymiaru opóźnienia lotu i ponadto informacje odnośnie planowanej godziny przylotu są niezgodne z informacjami potwierdzonymi przez samego Pozwanego i wynikających w szczególności z raportu lotu (załącznik do sprzeciwu od nakazu zapłaty).

Powołując się na powyższe zarzuty, wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od Pozwanego na rzecz Powoda kwoty 400 euro wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 22 grudnia 2019 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Na podstawie art. 381 k.p.c. wniósł o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z dokumentów w postaci:

1.  pisma Polskiej Agencji Żeglugi Powietrznej z dnia 31 maja 2021 r. na wykazanie faktu (i) planowanej godziny startu samolotu wykonującego skarżony lot; (ii) planowanej godziny lądowania samolotu wykonującego skarżony lot; (iii) faktycznej godziny startu samolotu wykonującego skarżony lot; (iv) faktycznej godziny lądowania samolotu wykonującego skarżony lot; (v) wymiaru opóźnienia skarżonego lotu;

2.  dokumentu nazwanego „Raport 13.10.2019 D” na wykazanie faktu rzeczywistego wymiaru opóźnienia, tj. 3 godzin 9 minut - wskazuję, że Pozwana dołączyła w/w raport do sprzeciwów złożonych w innych postępowaniach dotyczących dokładnie tego samego lotu. J

Wniósł o zasądzenie od pozwanej na rzecz Powoda kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy, zważył co następuje:

Z uwagi na to, że niniejsza sprawa podlegała rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu uproszczonym, stosownie do treści art. 505 ¹³ § 2 k.p.c., Sąd Okręgowy ograniczył uzasadnienie wyroku do wyjaśnienia jego podstawy prawnej z przytoczeniem przepisów prawa.

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w składzie niniejszym podziela i na podstawie art. 382 k.p.c. przyjmuje za własny ustalony przez Sąd Rejonowy stan faktyczny i jego ocenę prawną. W związku z tym nie jest celowe powielanie w niniejszych rozważaniach argumentacji teoretycznej i prawnej przeprowadzonej przez Sąd Rejonowy.

Wskazać należy, że Sąd Rejonowy niezwykle wnikliwie uzasadnił swoje rozstrzygnięcie odnosząc się w zasadzie do wszystkich zarzutów podnoszonych w toku postępowania. Sąd Okręgowy tę argumentację Sądu Rejonowego w pełni podziela. I uznaje, że powódka nie wykazała zasadności powództwa.

Zarzut naruszenia przez Sąd Rejonowy art. 233 § 1 k. p. c. okazał się w ocenie Sądu Okręgowego niezasadny. Skuteczne postawienie zarzutu naruszenia przez sąd tego przepisu wymaga wykazania, że sąd uchybił zasadom logicznego rozumowania lub doświadczenia życiowego, to bowiem jedynie może być przeciwstawione uprawnieniu sądu do dokonywania swobodnej oceny dowodów. Nie wystarcza przekonanie strony o innej, niż przyjął sąd wadze poszczególnych dowodów i ich odmiennej ocenie niż ocena sądu (por. Sąd Najwyższy m.in. w orzeczeniach z 6 listopada 1998 r., sygn. akt II CKN 4/98, z 10 kwietnia 2000 r., sygn. akt V CKN 17/2000). Konieczne jest zatem dla skuteczności takiego zarzutu wykazanie wyżej wspomnianych uchybień przy użyciu argumentów jurydycznych.

Sąd Rejonowy w niniejszej sprawie prawidłowo uznał, iż powódka nie wykazała faktu opóźnienie lotu ponad 3 h. Okoliczność ta była od samego początku procesu kwestionowana przez pozwanego, już w sprzeciwie od nakazu zapłaty. Materiał dowodowy zaoferowany przez stronę pozwaną, wykazał, iż opóźnienie spornego lotu (...) z H. ( (...)) do W. ( (...)) w dniu 13 października 2019 r. wyniosły 2 godz. 58 min., a otwarcie drzwi samolotu nastąpiło po 2h. 59 min., co potwierdza depesza (...) ze skarżonego lotu. Wskazać przy tym należy, iż jedną z najważniejszych depesz lotniczych w systemie SITA to depesza ruchowa, zwana (...) (M.). Zawiera podstawowe informacje o statusie rejsu, istotne z punktu planowania operacji w danym dniu. Rozpoczęcie lotu w H. rozpoczęło się z opóźnieniem 3 godzin i 25 minut (co potwierdza raport operacyjny), jednakże w trakcie wykonywania lotu pilotom udało się ograniczyć opóźnienie (również potwierdza to raport operacyjny). Opóźnienie w dolocie do portu docelowego w konsekwencji wyniosło 2 godziny i 58 minut. Wskazać należy, że w raporcie pod pozycją „On błock" wskazano faktyczny czas lądowania samolotu. Ponadto, zgodnie z depeszą (...) ze skarżonego lotu, drzwi samolotu zostały otworzone o godz. 18:49 UTC (pozycja „SI [supplementary information] door open 18:49, k.43). Podnieść przy tym należy, iż Trybunał wywiódł, że pojęcie „czasu przylotu” używane do celów określenia wielkości opóźnienia, którego doświadczyli pasażerowie danego lotu, odpowiada chwili, w której co najmniej jedne drzwi samolotu otwierają się, przy założeniu, że w owej chwili pasażerowie mają prawo opuścić maszynę. ( Informacja prasowa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wyrok w sprawie C-452/13 (...) / R. H.).

W sytuacji gdy powód nie wykazał w ogóle faktu opóźnienia lotu, ocena pozostałych zarzutów jest bezprzedmiotowa.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy nie dopatrzył się żadnych względów przemawiających za ingerencją w treść kontrolowanego wyroku, wobec czego na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił niezasadną apelację wywiedzioną przez powoda.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono w pkt 2 wyroku na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Wobec oddalenia apelacji pozwany przegrał postępowanie w II instancji, dlatego też na nim ciąży obowiązek pokrycia związanych z tym kosztów. Wysokość wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika powoda ustalono na podstawie § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Maria Dudziuk