Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 grudnia 2021 r.

S ąd Rejonowy w S., Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Anna Potyraj

Protokolant: Kamila Grzybek

po rozpoznaniu na rozprawie 15 grudnia 2021 r. w S.

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W.

przeciwko M. M.

I.  zasądza od pozwanego M. M. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. kwotę 734,67 zł (siedemset trzydzieści cztery złote sześćdziesiąt siedem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 4 września 2019 r. do dnia zapłaty;

II.  przyznaje radcy prawnemu A. J. wynagrodzenie za pełnienie funkcji kuratora dla nieznanego z miejsca pobytu pozwanego w kwocie 108 zł (sto osiem złotych);

III.  zasądza od pozwanego M. M. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W. kwotę 495 zł (czterysta dziewięćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 296/21

UZASADNIENIE

Powód (...) SA V. (...) w W. wniósł o zasądzenie od M. M. kwoty 734,67 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazano, że pozwany zawarł z powodem umowę ubezpieczenia. Ochroną ubezpieczeniową objęto pojazd B. o numerze rejestracyjnym (...). Pozwany nie uiścił drugiej raty składki w wysokości 625 zł, płatnej w terminie do dnia 2 marca 2017 r. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się wyższej wskazana kwota składki wraz z odsetkami naliczonymi od dnia następnego po dacie wymagalności wysokości do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu. Pozwany, mimo wezwań, nie uregulował składki.

(pozew, k. 2-4)

Dnia 22 lipca 2020 r. Starszy Referendarz Sądowy Sądu Rejonowego w Sopocie, w sprawie I Nc 60/20 wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, uwzględniając powództwo w całości.

(nakaz zap łaty, k. 30)

Ustanowiony dla pozwanego kurator wniósł sprzeciw, którym zaskarżył nakaz zapłaty w całości i wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda kosztów procesu. W uzasadnieniu wskazano, że zgodnie z aneksem do umowy ubezpieczenia nastąpiła zmiana płatności na 2 raty. Powód nie wykazał, że wezwał pozwanego do zapłaty drugiej raty. Sam fakt wygenerowania pisma nie jest dowodem na jego wysłania. Nie wiadomo zatem, czy pozwany odebrał wezwanie i mógł się z nim zapoznać. Skoro zatem powód dowiedział się o roszczeni dopiero z chwilą wniesienia pozwu, to odsetki mogą być naliczane dopiero od tego momentu.

(sprzeciw, k. 80-82)

W odpowiedzi na sprzeciw powód podtrzymał dotychczasowe stanowisko. Powód wskazał, że dowód nadania wezwania do zapłaty na adres pozwanego wskazany w polisie znajduje się załączonej do pozwu książce nadawczej. Pozwany nie informował powoda o zmianie adresu, zatem negatywne skutki z tym związane ponosi wyłącznie pozwany. Dodatkowo, stosunek zobowiązaniowy łączący strony miał charakter terminowy. Nie istnieje obowiązek uprzedniego wezwania drugiej strony do zapłaty.

(odpowied ź na sprzeciw, k. 96-97)

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 3 września 2016 r. M. M. jako ubezpieczający zawarł z powodem umowę ubezpieczenia OC na okres od 4 września 2016 r. do 3 września 2017 r. Ubezpieczeniem objęty był samochód osobowy marki B. o numerze rejestracyjnym (...). Ubezpieczonymi byli pozwany oraz T. M. jako współwłaścicielka samochodu. Wysokość składki ustalono na kwotę 1256 zł płatną jednorazowo.

(dow ód: polisa nr (...), k. 22-22v; wydruk ze strony internetowej Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego, k. 101)

Aneksem z 16 października 2016 r. strony ustaliły zmianę sposobu uiszczenia składki. Składka miała zostać uiszczona w dwóch ratach. Pierwsza rata w wysokości 631 zł płatna w ciągu 14 dni od zawarcia umowy oraz 2 rata w kwocie 625 zł płatna 2 marca 2017 r. przelewem.

(dow ód: aneks do umowy ubezpieczenia, k. 23)

Pozwany nie uregulował drugiej raty. Powód wystosował do pozwanego wezwanie do zapłaty na adres wskazany w polisie. Wezwanie to było bezskuteczne.

(dow ód: wezwanie do zapłaty, k.24; książka nadawcza, k. 25-27)

S ąd zważył, co następuje.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty przedłożone przez powoda. Były to kopie dokumentów prywatnych, niestanowiące dokumentów w rozumieniu art. 245 k.p.c. Z uwagi na otwarty katalog źródeł dowodowych, dokumenty te mogły stanowić dowód w sprawie. Ich wiarygodność nie była podważana przez drugą stronę, a ich autentyczność nie budziła również wątpliwości Sądu.

Wobec tak ustalonego stanu faktycznego powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Strony łączyła umowa ubezpieczenia OC samochodu osobowego. Zgodnie z art. 805 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych taryfy oraz wysokość składek ubezpieczeniowych za ubezpieczenia obowiązkowe ustala zakład ubezpieczeń. Z kolei zgodnie z art. 12 ust. 2 powołanej ustawy w przypadku opłacania składki ubezpieczeniowej w ratach, niezapłacenie przez ubezpieczonego lub ubezpieczającego raty składki w terminie oznaczonym przez zakład ubezpieczeń nie powoduje ustania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń.

Wobec powyższego wskazać należy, że pozwany jako ubezpieczający (zawierający umowę ubezpieczenia) zobowiązany był, zgodnie z art. 805 § 1 k.c., do zapłacenia określonej w umowie składki. Bez znaczenia pozostaje fakt, że ubezpieczonym był nie tylko pozwany ale również współwłaścicielka samochodu. To na ubezpieczającym, a nie ubezpieczonym, spoczywa obowiązek zapłaty składki.

Z ustalonego stanu faktycznego wynika, że pozwany nie uiścił drugiej raty składki. Jak wyżej wskazano, okoliczność ta nie skutkowała ustaniem odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń. Druga rata w kwocie 625 zł miała zostać uiszczona 2 marca 2017 r. Warto podkreślić, że zobowiązanie to ma charakter terminowy i staje się wymagalne z upływem terminu zapłaty, bez potrzeby uprzedniego wezwania do zapłaty. Stąd argumentacja zawarta w sprzeciwie dotycząca niewykazania wezwania pozwanego do uiszczenia drugiej raty składki była irrelewantna dla oceny zasadności i wymagalności roszczenia powoda.

Wobec powyższego, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda 625 zł z tytułu II raty składki ubezpieczeniowej na postawie art. 805 § 1 k.c.

Powód domagał się również odsetek skapitalizowanych od dnia wymagalności roszczenia o zapłatę kwoty 625 zł do dnia poprzedzającego wniesienie pozwu. O odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 §§ 1 i 2 k.c. Roszczenie o zapłatę drugiej raty składki stało się wymagalne 2 marca 2017 r. Od 3 marca 2017 r. pozwany pozostaje w opóźnienie ze spełnieniem świadczenia. Odsetki należne za okres od 3 marca 2017 r. do 3 września 2019 r. wynoszą 109,67 zł. Na podstawie art. 481 §§ 1 i 2 k.c. Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tę kwotę z tytułu skapitalizowanych odsetek.

Na podstawie art. 482 k.c. Sąd zasądził również dalsze odsetki ustawowe za opóźnienie od sumy świadczenia głównego (625 zł) i skapitalizowanych odsetek (109,67 zł), tj. od kwoty 734,67 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W punkcie II wyroku Sąd przyznał wynagrodzenie kuratorowi ustanowionemu dla nieznanego z miejsca pobytu. Wynagrodzenie to zostało ustalone na podstawie § 1 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 9 marca 2018 r. w sprawie określenia wysokości wynagrodzenia i zwrotu wydatków poniesionych przez kuratorów ustanowionych dla strony w sprawie cywilnej w zw. z § 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (40% * 270 = 108 zł).

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Pozwany, jako przegrywający proces powinien zwrócić powodowi koszty procesu. Na koszty te złożyła się opłata od pozwu kwocie 100 zł, koszty pełnomocnictwa w kwocie 270 zł (§ 2 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych), opłata od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz zaliczka na wynagrodzenie kuratora w wysokości 108 zł (k. 58). Wobec tego, w punkcie III wyroku, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 495 zł z tytułu zwrotu kosztów procesu.