Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygn. akt

III K 1010/21

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Fakty uznane za udowodnione

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu

J. S.

1. w okresie od 22 sierpnia 2021 r. do 12 października 2021 r. na ul. (...) w W. pomówił A. B. o to, że zaniedbuje niepełnosprawnego syna, nie karmi go, nie podaje mu leków, co mogło narazić A. B. na utratę zaufania potrzebnego do wykonywania przez nią obowiązków opiekuna prawnego tego syna,

tj. o czyn z art. 212 § 1 k.k.

2. w okresie od 22 sierpnia 2021 r. do 12 października 2021 r. na ul. (...) w W. wielokrotnie znieważał A. B. w jej obecności poprzez używanie wobec niej słów „gówniara, patologia, konfidentka, gnojówa” oraz publicznie pod jej nieobecność wobec innych osób poprzez używanie słów „konfidentka, dziadostwo, brudasica”,

tj. o czyn z art. 216 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

J. S. i A. B. są sąsiadami „przez ścianę” w budynku przy ul. (...) w W..

A. B. zajmuje się dorosłym, niepełnosprawnym psychicznie i fizycznie synem.

fakty bezsporne

W okresie od 22 sierpnia 2021 r. do 12 października 2021 r. J. S. pomówił A. B. o to, że zaniedbuje niepełnosprawnego syna, nie karmi go, nie podaje mu leków – uczynił to dzwoniąc do Ośrodka (...) i wywołując kontrolę w mieszkaniu A. B..

To samo powiedział następie do gospodarza domu M. G., dodając, iż u sąsiadki była opieka społeczna i oni to „powiedzieli”.

zeznania:

A. B.

(k. 57-58),

T. K.

(k. 58-59),

M. G.

(k. 59)

W okresie od 22 sierpnia 2021 r. do 12 października 2021 r. J. S. wielokrotnie znieważał A. B. w jej obecności poprzez używanie wobec niej słów „gówniara, patologia, konfidentka, gnojówa” oraz publicznie pod jej nieobecność wobec innych osób poprzez używanie słów „konfidentka, dziadostwo, brudasica”.

zeznania:

A. B.

(k. 57-58),

M. G.

(k. 59)

J. S. ma 71 lat, utrzymuje się z emerytury, której wysokość zadeklarował na ok. 3.000 zł netto. Jest żonaty, ma dorosłe dziecko, pozostaje we wspólności ustawowej, posiada mieszkanie.

Był dwukrotnie karany, m.in. za przestępstwo z art. 216 § 1 k.k.

oświadczenie oskarżonego

(k. 55),

karta karna

(k. 51)

1.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

czyn 1 z aktu oskarżenia:

J. S. nie mówił do nikogo, że A. B. zaniedbuje, nie karmi i nie podaje leków synowi.

wyjaśnienia oskarżonego

(k. 55-56, 60)

czyn 2 z aktu oskarżenia:

J. S. nie używał w stosunku do A. B. ani do innych osób słów znieważających ją.

wyjaśnienia oskarżonego

(k. 55-56, 60)

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

zeznania

A. B.

(k. 57-58)

wiarygodne:

- zeznania w zakresie przestępstwa zniesławienia (zarówno samego faktu, iż twierdzenia takie zostały wypowiedziane, jak również, iż nie były one zgodne z prawdą) potwierdzone zostały przez pracowniczkę opieki społecznej T. K. i M. G.,

- zeznania w zakresie zniewag potwierdziła częściowo M. G.

Bezpośredni kontakt ze stronami na sali utwierdził Sąd w przekonaniu, iż również w zakresie tej części zeznań, co do której oskarżycielka nie wskazała świadków, należało dać wiarę jej, nie zaś oskarżonemu. Sąd miał na uwadze odwrócenie ciężaru dowodu w procesie prywatnoskargowym, o czym oskarżony został wyraźnie pouczony, nie przedstawił on jednak jakichkolwiek dowodów, iż oskarżycielka fałszywie go oskarża. Podtrzymywał jedynie twierdzenia, iż kieruje nim współczucie wobec syna oskarżycielki.

zeznania

T. K.

(k. 58-59)

wiarygodne:

pracowniczka opieki społecznej wyraźnie wskazała, iż mężczyzna, który zgłosił telefonicznie zaniedbywanie syna przez oskarżycielkę podał swoje dane, oświadczyła też, iż zna tą rodzinę od lat i do żadnych zaniedbań nie dochodzi, zaś oskarżony nie rozumie specyfiki tej choroby

Świadek to osoba obca, niezainteresowana osobiście sprawą, zeznająca w związku z obowiązkami zawodowymi, pod rygorem odpowiedzialności karnej.

zeznania

M. G.

(k. 59)

wiarygodne:

- gospodarz domu, również osoba obca dla stron,

- potwierdziła zarówno fakt zniesławienia oskarżycielki przez oskarżonego, jak też określenie jej przez niego mianem „brudasicy”

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

wyjaśnienia oskarżonego

(k. 55-56)

Sąd uznał jego zanegowanie sprawstwa czynów za niewiarygodne z przyczyn, dla których dał wiarę zeznaniom oskarżycielki prywatnej. Oskarżony również na rozprawie przedstawiał swoją ocenę sytuacji syna oskarżycielki, twierdząc, iż jest on zaniedbywany i niewyprowadzany z domu.

zeznania

J. G.

(k. 59)

świadek oskarżenia - bez znaczenia dla sprawy:

- w okresie zarzutów nie była świadkiem sytuacji w nich wskazanych

- opowiedziała o sytuacji mającej miejsce „ze dwa lata temu”

zeznania

Z. L.

(k. 60)

świadek oskarżenia - bez znaczenia dla sprawy:

posiadał wiedzę o zastrzeżeniach oskarżonego co do oskarżycielki, ale nie był świadkiem żadnych jego słów czy zachowań

zeznania I. G.

(k. 60)

świadek oskarżenia - bez znaczenia dla sprawy:

- była gospodarz domu, nie pracuje w tym miejscu od ok. 7 lat

zeznania P. C.

(k. 60)

świadek oskarżenia - bez znaczenia dla sprawy:

- były gospodarz domu, nie pracuje w tym miejscu od ok. 8 lat

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Zachowania oskarżonego, które zostały mu przypisane w wyroku niewątpliwie wyczerpały wszystkie ustawowe znamiona przestępstw (odpowiednio) zniesławienia z art. 212 § 1 k.k. oraz zniewagi z art. 216 § 1 k.k., zatem zdaniem Sądu, nie wymaga to pogłębionych rozważań.

Przyczyny, dla których Sąd nie dał wiary oskarżonemu, lecz uznał za prawdziwy przebieg zdarzeń przedstawiony przez oskarżycielkę zostały już wskazane.

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

punkty I i II wyroku:

Kary jednostkowe to jest:

- kara 30 stawek dziennych w wysokości po 10 złotych każda – za czyn zarzucany w punkcie 1 aktu oskarżenia,

- kara 30 stawek dziennych w wysokości po 10 złotych każda – za czyn zarzucany w punkcie 2 aktu oskarżenia,

są, w ocenie Sądu, karami sprawiedliwymi, adekwatnymi do okoliczności popełnienia przypisanych oskarżonemu czynów, do stopnia ich społecznej szkodliwości oraz do stopnia winy oskarżonego. Orzekając kary grzywny w tym wymiarze Sąd miał również na uwadze cele zapobiegawcze i wychowawcze kary w ramach prewencji indywidualnej oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej w społeczeństwie i cele prewencji generalnej, której zadaniem jest wyrobienie u sprawcy przekonania o nieuchronności kary.

Wymierzając oskarżonemu te kary, Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary określonymi w przepisie art. 53 § 1 i 2 k.k. Za okoliczności obciążające Sąd uznał: działanie z winy umyślnej w zamiarze bezpośrednim, wysoką społeczną szkodliwość czynu oraz uprzednia karalność oskarżonego.

punkt III wyroku:

Sąd na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył kary grzywny orzeczone wobec oskarżonego w punktach I i II wyroku i wymierzył mu karę łączną grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 10 złotych każda.

Sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej, iż między przypisanymi oskarżonemu przestępstwami zachodził bliski związek czasowy, ścisłe podobieństwo podmiotowe (przestępstwa były przestępstwami umyślnymi) oraz tożsamość przedmiotowa – przypisane przestępstwa skierowane były przeciwko temu samemu dobru chronionemu prawem i tej samej pokrzywdzonej. Nadmienić tu należy, iż przy wymiarze kary łącznej nie ma znaczenia stopień zawinienia ani stopień społecznej szkodliwości czynu. Pod uwagę należy brać przede wszystkim względy prewencji indywidualnej i ogólnej. Inaczej rzecz ujmując wymierzając karę łączną Sąd musiał mieć na uwadze potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara powinna wpływać na przekonanie, że popełnianie przestępstw nie może ujść bezkarnie i spotyka się ze sprawiedliwą karą.

punkt IV wyroku:

Sąd na podstawie art. 212 § 3 k.k. nałożył na oskarżonego obowiązek uiszczenia nawiązki na rzecz oskarżycielki w kwocie 5.000 złotych.

Sąd miał tu na uwadze, iż zniesławienie jest przestępstwem bezskutkowym – wystarczy, że jedynie potencjalnie może spowodować utratę zaufania do pokrzywdzonego. Jednakże takie, którego dopuścił się oskarżony, po pierwsze było szczególnie dotkliwie i krzywdzące w powszechnym poczuciu sprawiedliwości, dla matki, która poświęca się opiece nad dorosłym, niepełnosprawnym dzieckiem, a po drugie pociągnęło za sobą przykre dla niej skutki – kontrolę opieki społecznej. Konieczne jest zatem wyraźne uzmysłowienie oskarżonemu, iż wyrządzenie przez niego podobnej krzywdy komukolwiek pociąga za sobą konieczność wynagrodzenia jej danej osobie, nie zaś tylko uiszczenia czy odbycia kary. Kwota 5.000 zł jest, zdaniem Sądu, adekwatna do powagi zarzutu przedstawianego przez oskarżonego wobec oskarżycielki.

1.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

1.6. inne zagadnienia

1.KOszty procesu

punkt V wyroku:

Sąd zwolnił oskarżonego od wydatków sądowych, uznając, iż przemawiają za tym zasady słuszności. Zasadnym jest, by zintensyfikował wysiłek finansowy na spłatę nawiązki na rzecz oskarżycielki.

1.Podpis