Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

30 listopada 2022 r.

Sąd Rejonowy Poznań S. w P., Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: asesor sądowy M. P.

Protokolant: Patrycja Dębniak

po rozpoznaniu 30 listopada 2022 r. w P.

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółce akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko A. O.

o zapłatę

oddala powództwo

Asesor sądowy M. P.

UZASADNIENIE

Pozwem z 4.02.2022 r. powódka domagała się od pozwanego zapłaty kwoty 2089,40 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że powód w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł z pozwanym 24.04.2020 r. umowę ubezpieczenia pojazdu P. nr rej. (...) Z uwagi na brak wypowiedzenia dotychczasowej umowy przez pozwanego, powyższa umowa, zdaniem powódki, uległa automatycznemu przedłużeniu zgodnie z art. 28 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2277) (dalej: uuo). W terminie pozwany nie opłacił składki ubezpieczeniowej w kwocie 2051 zł. Powódka skapitalizowała odsetki ustawowe za opóźnienie od 24.04.2021 r. do 24.08.2021 r. i doliczyła je do należności głównej.

Referendarz sądowy wydał nakaz zapłaty 22.04.022 r. Pozwany w terminie wniósł sprzeciw, w którym domagał się oddalenia powództwa.

W uzasadnieniu podał, że zbył pojazd 16.02.2021 r. i informował o tym fakcie powódkę telefonicznie oraz korespondencją tradycyjną.

W dalszym toku sprawy strony podtrzymały swoje stanowiska.

STAN FAKTYCZNY:

Strony łączyła umowa ubezpieczenia nr 2020- (...) dotycząca samochodu P. (...) o nr rej. nr rej (...). Obejmowała ona okres od 24.04.2020 r. do 23.04.2021 r. Pozwany opłacił składkę wynikającą z tej polisy.

Dowód: bezsporne, polisa ubezpieczeniowa (k. 9)

Pozwany 16.02.2021 r. zawarł z I. K. umowę sprzedaży samochód P. (...) nr rej. (...). Pozwany podejmował próby telefonicznego i listownego kontaktu z powódką, w celu poinformowania zakładu ubezpieczeń o zbyciu pojazdu.

Dowód: kserokopia umowy kupna-sprzedaży pojazdu (k. 36), przesłuchanie pozwanego A. O. (k. 50-51),

OCENA DOWODÓW:

Powyższy stan faktyczny, Sąd ustalił na podstawie wskazanych powyżej dowodów z dokumentów, w tym kopii, wydruków i dowodu z przesłuchania pozwanego. Bezsporne było między stornami zawarcie umowy, świadczenie przez powódkę obowiązków wynikających z umowy.

Sąd uznał za wiarygodne zebrane w sprawie dokumenty. Strony nie kwestionowały ich wiarygodności, a i Sąd nie znalazł podstaw, aby czynić to z urzędu. Powódka w replice do sprzeciwu wniosła o nieuwzględnienie twierdzeń pozwanego wyrażonych w sprzeciwie zaś w uzasadnieniu zakwestionowała jedynie brak doręczenia jej przez pozwanego informacji o zbyciu pojazdu oraz samej umowy zbycia pojazdu z 16.02.2021 r. Tak sformułowane stanowisko będące jedynie ogólnym zakwestionowaniem twierdzeń strony przeciwnej jest bezskuteczne i nie może prowadzić do wniosku, jakoby powódka zakwestionowała zawarcie umowy sprzedaży pojazdu. Przywołany pogląd jest utrwalony w orzecznictwie. (vide Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 listopada 2014 r., V CSK 78/14, LEX nr 1567490, Wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 15 stycznia 2016 r., V ACa 617/15, LEX nr 2022487, Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 lipca 2009 r., III CSK 341/08, LEX nr 584753)

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania pozwanego złożone na rozprawie 23.11.2022 r. Korespondowały one ze zgromadzonym materiałem aktowym. Pozwany pamiętał okoliczności zdarzenia, pojazd, jego numer rejestracyjny i zaprezentował przekonującą wersję zdarzeń. Oznaczył motywy swojego działania, czyli chęć odzyskania części zapłaconej składki. Samo wadliwe poinformowanie powódki mogło być związane z okolicznościami pandemii. Niewątpliwie istotnie oddziaływały one na funkcjonowanie zarówno instytucji publicznych jak i przedsiębiorstw prywatnych.

OCENA PRAWNA:

Powództwo, jako bezzasadne, podlegało oddaleniu.

1.  W pierwszej kolejności wskazać należy obowiązującą w procedurze cywilnej zasadę: ciężar gromadzenia materiału procesowego spoczywa na stronach (art. 232 k.p.c., art. 3 k.p.c., art. 6 k.c.). Jego istota sprowadza się do ryzyka poniesienia przez stronę ujemnych konsekwencji braku wywiązania się z powinności przedstawienia dowodów. Wyżej wymienione przepisy statuują zatem zasady dotyczące dochodzenia roszczeń. Art. 6 k.c. określa reguły dowodzenia, to jest przedmiot dowodu oraz osobę, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Co więcej, Sąd nie jest też zobowiązany do zarządzania dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie. Obowiązek przedstawienia dowodów, a także dawania wyjaśnień co do okoliczności sprawy spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), zaś ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne ( por. wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 r., sygn. akt I CKU 45/96, OSNC 1997, nr 6-7, poz. 76). Materialnym skutkiem ciężaru dowodu jest oddalenie powództwa w sytuacji, gdy strona na której ów ciężar spoczywał, nie sprostała mu. Zatem, aby uzyskać korzystne dla siebie rozstrzygnięcie, powód winien wykazać dochodzone roszczenie tak co do samej zasady, jak i wysokości.

2.  Swoje roszczenie powódka wywodziła z istnienia stosunku obligacyjnego z umowy ubezpieczenia między powódką a pozwanym a okres od 24.04.2021 do 23.04.2022 r.

3.  W niniejszym postępowaniu powódka dochodziła zapłaty 2089,40 zł tytułem składki ubezpieczeniowej za polisę (...) nr (...) obejmującej okresem ochronnym 24.04.2021 r. do 23.04.2022 r. oraz skapitalizowanych odsetek za okres od zawarcia umowy ubezpieczenia do 24.08.2021 r.

4.  Warunkiem dochodzenia zapłaty składki jest istnienie umowy ubezpieczenia. Bezspornym wszak było związanie umową za okres od 24.04.2020 do 23.04.2021 r. Powódka błędnie jednak uznała, że ta dotychczasowa umowa ubezpieczenia uległa automatycznemu przedłużeniu na podstawie art. 28 ust. 1 uuo. Należy przywołać bowiem treść art. 31 ust. 1 uuo, zwracając szczególnie uwagę na zdanie 4: W razie przejścia lub przeniesienia prawa własności pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, na posiadacza pojazdu, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, przechodzą prawa i obowiązki poprzedniego posiadacza wynikające z tej umowy. Umowa ubezpieczenia OC ulega rozwiązaniu z upływem okresu, na który została zawarta, chyba że posiadacz, na którego przeszło lub zostało przeniesione prawo własności, wypowie ją na piśmie. W przypadku wypowiedzenia umowy ubezpieczenia OC, ulega ona rozwiązaniu z dniem jej wypowiedzenia. Przepisów art. 28 nie stosuje się. Pamiętając o stosowaniu właściwych temporalnie przepisów do danego zdarzenia, to powyżej przywołane jednostki uwzględniono w brzmieniu jak w dacie sprzedaż pojazdu 16.02.2021 r. Jakkolwiek treść ww. przepisów uuo nie uległa zmianie do 2012 r.

5.  Wobec ustalonego stanu faktycznego – czyli sprzedaży przez pozwanego pojazdu P. (...) o nr rej. (...) w dacie 16.02.2021 r., czyli przed końcem trwania okresu ochronnego dotychczasowej umowy ubezpieczenia OC, niezależnie od poinformowania powódki o zbyciu pojazdu, nie mają zastosowania przepisy art. 28 uuo. W konsekwencji, nie uległa automatycznemu przedłużeniu dotychczasowa umowa ubezpieczenia OC nr 2020- (...), nie zaistniałą zatem umowa ubezpieczenia OC nr 2021- (...). Tym samym, roszczenie powódki jest całkowicie bezzasadne.

Mając na względzie całość powyższych rozważań Sąd orzekł jak w sentencji.

Asesor sądowy M. P.