Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 20/20

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1

W. P. (1)

W dniu 1 grudnia 2018r. w K. na ul. (...) uderzył S. P. pięścią w twarz w wyniku czego doznał on obrażeń ciała w postaci złamania dołu zębodołowego w rzucie zębów 14/15 bez istotnego przemieszczenia z rozchwianiem zaopatrzenia protetycznego mostu filarowego zębów 17 i 15, z nadwrażliwością zębów 14 i 17 na dotyk i opukiwanie z towarzyszącym obrzękiem tkanek miękkich tej okolicy, z krwiakiem prawej okolicy jarzmowej, z bólem w okolicy złamania utrzymującym się ponad tydzień, z niedoczulicą skóry w zakresie unerwienia przez gałąź drugą to jest szczękową nerwu trójdzielnego po prawej stronie oraz rany błony śluzowej prawego policzka w linii zgryzowej długości około 3 cm wymagającej zaopatrzenia chirurgicznego, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonego na czas dłuższy niż 7 dni

tj. o czyn z art. 157 § 1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

W. P. (1) ma 54 lata. Jest żonaty i nie ma nikogo na utrzymaniu. Oskarżony ma wykształcenie wyższe. Jest emerytowanym funkcjonariuszem policji. Obecnie utrzymuje się z uposażenia emerytalnego w wysokości 4000 zł miesięcznie. Oskarżony nie był wcześniej karany. Oskarżony jest sędzią bokserskim, trenerem i wychowawcą w (...) Związku (...).

wyjaśnienia oskarżonego

karta karna

opinia

117 – 120, 221, 223v – 224, 267

112, 147, 308

210- 211

W dniu 1 grudnia 2018 r. w K. odbywały się zawody bokserskie na ul. (...). Po zakończonych zawodach osoby, które brały udział w ich organizacji w tym oskarżony W. P. (1) i oskarżyciel posiłkowy S. P. udali się do Restauracji (...) położonej w K. na ul. (...). Oskarżony przyjechał na miejsce razem z Z. N.. Z. N. wszedł do środka, a oskarżony pozostał na zewnątrz żeby zapalić papierosa.

S. P. przybył na miejsce z J. S.. S. P. przeparkowywał pojazd, a J. S. wchodził do środka restauracji. Stojący przy drzwiach W. P. (1) ruszył w kierunku pojazdu pokrzywdzonego.

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania S. P.

J. S.

Z. N.

117 – 120, 221, 223v – 224, 267

221v – 223

262v - 264

98 – 99, 264v - 265

Po wyjściu S. P. z samochodu strony spotkały się w pewnej odległości od budynku restauracji. Wokół stało kilka zaparkowanych pojazdów. Między mężczyznami wywiązała się kłótnia i doszło do wymiany zdań. Strony nawzajem się obrażały używając wobec siebie m.in. słów powszechnie uważanych za obelżywe. Między stronami doszło do szarpaniny. Oskarżony uderzył pokrzywdzonego prawą pięścią w górną prawą stronę szczęki. Pokrzywdzony w czasie zdarzenia podnosił ręce trzymając je w pozycji bokserskiej i kopnął W. P. (1) w wewnętrzną stronę uda.

J. S. rozdzielił strony, po czym wszyscy weszli do środka restauracji. Każda ze stron poinformowała obecnych o tym co zaszło. Po zdarzeniu pokrzywdzony miał widoczną krew w okolicy ust.

Pokrzywdzony udał się razem z J. S. na oddział ratunkowy szpitala w K..

W. P. (1) udał do Komendy Miejskiej Policji w K. i poinformował o przebiegu zdarzenia. W chwili czynu pełnił jako funkcjonariusz policji obowiązki służbowe w zespole kontroli skarg i wniosków Komendy Miejskiej Policji w K..

W czasie zdarzenia W. P. (1) był trzeźwy.

wyjaśnienia oskarżonego

zeznania S. P.

J. S.

Z. N.

J. A.

K. P.

A. A.

Protokół badania

Protokół oględzin monitoringu

Zapis monitoringu

117 – 120, 221223v – 224, 267

221v - 223

262v - 264

98 – 99, 264v - 265

101 – 102, 266v - 267

264v, 297, 105

266

5

30 – 32, 110 – 111

k. 26

W wyniku zdarzenia W. P. (1) doznał obrażeń ciała w postaci zaczerwienienia prawej powierzchni nosa oraz zasinienia na wewnętrznej stronie lewego uda.

Wyjaśnienia oskarżonego

Opinia A. T. z 1.12.2018

Materiał poglądowy

117 – 120, 221,223v – 224, 267

4

78

W wyniku zdarzenia pokrzywdzony S. P. doznał obrażeń ciała w postaci złamania dołu zębodołowego w rzucie zębów 14/15 bez istotnego przemieszczenia z rozchwianiem zaopatrzenia protetycznego mostu filarowego zębów 17 i 15, z nadwrażliwością zębów 14 i 17 na dotyk i opukiwanie z towarzyszącym obrzękiem tkanek miękkich tej okolicy, z krwiakiem prawej okolicy jarzmowej, z bólem w okolicy złamania utrzymującym się ponad tydzień, z niedoczulicą skóry w zakresie unerwienia przez gałąź drugą to jest szczękową nerwu trójdzielnego po prawej stronie oraz rany błony śluzowej prawego policzka w linii zgryzowej długości około 3 cm wymagającej zaopatrzenia chirurgicznego, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonego na czas dłuższy niż 7 dni.

Opinia biegłego A. T.

Opinia M M.

Opinia C. Ż. i A. Z.

Opinia UM W.

zeznania S. P.

kopia dokumentacji medycznej

14

85 - 86

131 – 139, 253, 297 - 301

366 – 378, 402 - 409

221v - 223

Załącznik

22, 39 – 44, 50 – 62, 81 – 84, 237 - 331

W dniu 19 października 2018 r. oskarżony W. P. (1) i S. P. brali udział w Mistrzostwach Polski w Boksie w S.. Między stronami doszło do konfliktu na tle przebiegu zawodów. Przedmiotowe zdarzenia były przedmiotem postępowania przeciwko S. P. prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w Pleszewie sygn. akt Ds. 905/2020 o czyny z art. 190 § 1 kk popełniane wobec W. P. (1) w dniach 19 października 2018 r. w S. oraz 1 grudnia 2018 r. w K. przy restauracji (...). Postanowieniem z dnia 27 września 2021 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej w Pleszewie umorzył dochodzenie przeciwko S. P.. Postanowienie zostało utrzymane w mocy Postanowieniem Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Ostrowie W.. z dnia 3 grudnia 2021 r.

Wydruk stron internetowych

Zeznania

S. R.

zeznania S. P.

J. S.

Postanowienia

Wyjaśnienia oskarżonego

89 – 91, 196 – 206

266 – 267

221v - 223

262v - 264

153 – 154 oraz 160 – 164 akt Ds. 905/2020

117 – 120, 221,223v – 224, 267

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony na rozprawie przed sądem nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu podnosząc, że sytuacja została sprowokowana przez pokrzywdzonego, który go zaatakował.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w zakresie powodu i faktu jego obecności w miejscu zdarzenia oraz faktu wymiany zdań i szarpaniny między stronami, gdyż znajdują one potwierdzenie w zebranym osobowym materiale dowodowym, w tym w zeznaniach samego pokrzywdzonego oraz w zeznaniach przesłuchanych w sprawie świadków. Również okoliczność sporu między stronami jaki zaistniał 19 października 2018 r w S. opisywany przez W. P. (1) znalazł swoje potwierdzenie w rzeczowym materiale dowodowym i zeznaniach świadków. Wyjaśnienia oskarżonego są w tym zakresie logiczne oraz tworzą chronologiczną całość.

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie, w jakim wskazał, że został zaatakowany przez pokrzywdzonego i jego działanie było jedynie obroną. Zdaniem sądu wyjaśnienia W. P. (1) w tym zakresie nie znajdują potwierdzenia w zgromadzonym w toku postępowania materiale dowodowym i zdaniem sądu stanowią linię obrony przyjętą przez oskarżonego. Przedstawiona przez niego wersja wydarzeń jest najbardziej korzystna z punktu widzenia jego obrony, jednakże pozostaje ona w sprzeczności z obiektywnie ustalonymi w oparciu o przeprowadzone dowody faktami, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Zgodnie z zeznaniami pokrzywdzonego to oskarżony uderzył S. P. pięścią w twarz . Nerwowe zachowanie pokrzywdzonego w chwili zdarzenia w żaden sposób nie stanowiło wytłumaczenia dla zachowania oskarżonego w chwili czynu. Załączony do akt zapis monitoringu wbrew twierdzeniom obrony nie ma rozstrzygającego znaczenia. Zapis, z uwagi na warunki jego wykonania, jest bardzo słabej jakości i nie sposób ustalić jak zachowywały się widoczne na nim postacie względem siebie. Zapis nie pozwala na weryfikację i identyfikację stron. Poza tym brak jest bezpośrednich świadków konkretnych zachowań stron względem siebie. J. S., K. P. i Z. N. stali w chwili zdarzenia w znacznej odległości od stron i nie mieli możliwości, również z uwagi na zaparkowane samochody, obserwować poszczególnych ruchów W. P. (1) i S. P.. Jednak całokształt materiału dowodowego uwzgledniający zeznania świadków i opinie biegłych w zakresie obrażeń ciała kwestionują wiarygodność wyjaśnień W. P. (1) w zakresie jego zachowania względem pokrzywdzonego.

Zeznania pokrzywdzonego

Sąd uznał za wiarygodne zeznania pokrzywdzonego S. P.. W istotny sposób potwierdzają je bowiem zeznania świadków biorących udział w zdarzeniu oraz opinie biegłych. Sąd uznał zeznania złożone przez pokrzywdzonego na rozprawie w zakresie przebiegu zdarzenia oraz doznanych obrażeń ciała za wiarygodne i zgodne z rzeczywistym stanem faktycznym. Zeznania te nie były wymuszane i stanowiły swobodną oraz wyczerpującą relację S. P. dotyczącą przebiegu zdarzenia objętego aktem oskarżenia. Pokrzywdzony w swych zeznaniach opisał przebieg zdarzenia. Wskazał również konkretne sformułowania używane przez oskarżonego oraz sposób jego zachowania. Sąd wziął również pod uwagę, iż pokrzywdzony starał się w swych zeznaniach umniejszyć swój udział w zdarzeniu. Starał się swoje zachowanie przedstawić w jak najlepszym świetle. Jego zeznania znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków, którzy przebywali w restauracji i przed nią i widzieli że po zdarzeniu miał ślady krwi na twarzy oraz słyszeli , że zgłaszał fakt pobicia go przez oskarżonego. Nie ulega wątpliwości sądu, że miedzy stronami doszło do wymiany zdań i szarpaniny, a następnie została użyta przez oskarżonego siła w postaci uderzenia.

Zeznania świadków J. S., Z. N.,

J. A. P., A. A.

Sąd uznał za wiarygodne zeznania J. S., Z. N., J. A., K. P., A. A. w zakresie zaobserwowanych osobiście wzajemnych zachowań stron. Świadkowie opisali w swych zeznaniach sposób zachowania oskarżonego i pokrzywdzonego. Zeznania te nie były wymuszane i stanowiły swobodną oraz wyczerpującą relację świadków dotyczącą przebiegu zdarzenia objętego zarzutem we fragmentach, które każdy ze świadków mógł zaobserwować. Świadkowie w swych zeznaniach opisali dokładny przebieg zaobserwowanych przez siebie fragmentów zdarzenia. Świadkowie dodatkowo potwierdzili istniejący miedzy stronami konflikt i jego tło. Wskazali konkretne zachowania zarówno W. P. (1), jak i S. P.. Zdaniem sądu, brak jest podstaw aby wątpić w prawdziwość zeznań tych świadków. Sąd przy ocenie wiarygodności świadków i relacjonowaniu przez nich szczegółów zdarzenia wziął pod uwagę, iż w zasadzie wszyscy przebywający w miejscu zdarzenia byli w znacznej odległości od stron i ich zdolność do postrzegania i odtwarzania postrzeżeń jego dokładnego przebiegu była ograniczona m.in. przez zaparkowane samochody. Jedynie J. S., który rozdzielał strony podszedł bliżej, jednak nie był on w stanie określić kto pierwszy użył wobec przeciwnej strony siły fizycznej i w jaki sposób. Opisał jedynie jak każda ze stron wyglądała gdy do nich podszedł.

Opinie biegłych

Zeznania pokrzywdzonego i wyjaśnienia oskarżonego w zakresie doznanych przez nich obrażeń ciała znajdują pełne potwierdzenie w przedstawionych do akt opiniach biegłego A. T. (2), M. M. (2), C. Ż. (2), A. Z. oraz (...) we W.. W opiniach tych potwierdzone zostały obrażenia jakich doznał pokrzywdzony w wyniku zdarzenia. Biegli wskazali, iż obrażenia doznane przez pokrzywdzonego mogły powstać we wskazanych przez niego okolicznościach. Sąd uznał za trafne i przydatne dla rozstrzygnięcia jako sporządzone zgodnie z zasadami sztuki opinie biegłych dotyczące stanu zdrowia pokrzywdzonego oraz doznanych przez niego urazów oraz mechanizmu ich powstania. Początkowo wydawane przez biegłych A. T. (2) i M. M. (2) opinie nie były sporządzone w oparciu o całokształt dokumentacji medycznej pokrzywdzonego. Opinie C. Ż. (2), A. Z. oraz (...) we W. wzajemnie się uzupełniają. Biegli C. Ż. (2) i A. Z. wydali opinie w oparciu o dokumentację medyczną. Nie byli jednak w stanie, na co wskazali w czasie przesłuchania na rozprawie, wypowiedzieć się bardziej precyzyjnie z uwagi na brak możliwości skorzystania z udziału biegłego radiologa. Nie dysponowali również odpowiednim sprzętem do analizy załączonej dokumentacji radiologicznej. Opinie (...) we W. zarówno pierwotna, jak i uzupełniająca w pełni odpowiadają na pytania postawione w tezie dowodowej. Podkreślania przy tym wymaga, iż był to jedyny ośrodek medyczny w Polsce, który dysponował możliwością wydania opinii z udziałem chirurga szczękowego i radiologa. Biegli w oparciu o specjalistyczną wiedzę w zakresie chirurgii szczękowej i radiologii opisali obrażenia ciała jakich doznał pokrzywdzony. Wskazali również okoliczności w jakich mogło dojść do ich powstania. W swych wnioskach brali pod uwagę fakt ewentualnych wcześniejszych urazów pokrzywdzonego, co w sposób wyczerpujący zostało przez nich opisane w opiniach.

Opinia A. T. (2) w zakresie obrażeń ciała oskarżonego sporządzona w dniu zdarzenia nie odzwierciedla w pełni obrażeń W. P. (1). Dopiero materiał poglądowy wykonany dnia 3 grudnia 2018 r. w K. Miejskiej Policji w K. ukazuje zasinienia W. P. (1) na udzie, które powstały w wyniku działania pokrzywdzonego.

Dowód z dokumentów

Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości. Sąd nie kwestionuje wiarygodności załączonych wydruków stron internetowych. Odzwierciedlają one działalność stron w środowisku bokserskim oraz wygląd pokrzywdzonego przed zdarzeniem. Dokumenty te były m.in podstawą dokonania ustaleń faktycznych dotyczących wzajemnych relacji stron przed zdarzeniem oraz materiałem poglądowym dla biegłych.

Załączony do akt zapis monitoringu wbrew twierdzeniom obrony nie ma rozstrzygającego znaczenia. Zapis, z uwagi na warunki jego wykonania, jest bardzo słabej jakości i nie sposób ustalić jak zachowywały się widoczne na nim postacie względem siebie. Zapis nie pozwala, zdaniem sądu, na weryfikację i identyfikację stron.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

X

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

W. P. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W. P. (1) w dniu 1 grudnia 2018r. w K. na ul. (...) uderzył S. P. pięścią w twarz w wyniku czego doznał on obrażeń ciała w postaci złamania dołu zębodołowego w rzucie zębów 14/15 bez istotnego przemieszczenia z rozchwianiem zaopatrzenia protetycznego mostu filarowego zębów 17 i 15, z nadwrażliwością zębów 14 i 17 na dotyk i opukiwanie z towarzyszącym obrzękiem tkanek miękkich tej okolicy, z krwiakiem prawej okolicy jarzmowej, z bólem w okolicy złamania utrzymującym się ponad tydzień, z niedoczulicą skóry w zakresie unerwienia przez gałąź drugą to jest szczękową nerwu trójdzielnego po prawej stronie oraz rany błony śluzowej prawego policzka w linii zgryzowej długości około 3 cm wymagającej zaopatrzenia chirurgicznego, które to obrażenia naruszyły czynności narządów ciała pokrzywdzonego na czas dłuższy niż 7 dni czym wyczerpał znamiona art. 157 § 1 kk

W art. 157 § 1-3 k.k. określone zostały typy spowodowania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, innego niż określony w art. 156 § 1 k.k. Kodeks dzieli te "inne" naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na dwie kategorie, przyjmując za kryterium podziału okres trwania naruszenia narządu ciała lub rozstroju zdrowia "dłużej niż 7 dni" i "nie dłużej niż 7 dni". Czynność sprawcza polega na "powodowaniu" opisanych w art. 157 § 1 lub 2 skutków. Pojęcie to obejmuje wszystkie zachowania, pozostające w związku przyczynowym i normatywnym ze skutkiem (zob. wyrok SA w Warszawie z 19 września 1995 r., II Akr 308/95, Prok. i Pr. 1996, nr 7-8, poz. 14). Zachowanie musi obiektywnie naruszać wynikającą z naszej wiedzy i doświadczenia regułę postępowania z dobrem prawnym, jakim jest zdrowie człowieka. Trafnie zwrócił na to uwagę SN w uzasadnieniu wyroku z 1 grudnia 2000 r. (IV KKN 509/98, OSNKW 2001, nr 5-6, poz. 45), stwierdzając: "Spowodowanie przez sprawcę skutku jako element strony przedmiotowej czynu zabronionego musi być następstwem naruszenia zasad ostrożności. Nie każde jednak naruszenie reguł ostrożności pozwala na przypisanie sprawcy tego naruszenia popełnienia przezeń czynu zabronionego, a zwłaszcza spowodowanie określonego w ustawie skutku. W takich wypadkach pomocne są kryteria koncepcji obiektywnego przypisania, która stanowi ważną kategorię, służącą do ustalenia i uzasadnienia (a jednocześnie racjonalnego ograniczenia) zakresu odpowiedzialności karnej sprawcy. Przestępstwo opisane w treści art. 157 § 1 k.k. jest przestępstwem indywidualnym. Koniecznym warunkiem jego przypisania jest wykazanie, iż to konkretna osoba, swoim działaniem lub zaniechaniem spowodowała wystąpienie opisanego w nim skutku innego niż określone w art. 156 § 1 k.k.

Na podstawie ustalonego w toku postępowania materiału dowodowego bezspornym jest to, iż oskarżony W. P. (1) swym działaniem spowodował u pokrzywdzonego opisane wyżej obrażenia ciała trwające powyżej 7 dni, inne niż określone w art. 156 § 1 k.k. Nerwowe zachowanie pokrzywdzonego oraz szarpanina między stronami, zdaniem sądu, w żaden sposób nie stanowiły zamachu na zdrowie oskarżonego i nie uprawniały W. P. (2) do użycia wobec pokrzywdzonego tak znacznej siły. Oskarżony nie obawiał się pokrzywdzonego. Mimo wypowiadanych wobec niego słów wulgarnych nie odszedł od S. P., nie poprosił również o pomoc stojących nieopodal osób. Okoliczność, iż pokrzywdzony S. P. w czasie zdarzenia nie pozostawał bierny wobec zachowania W. P. (1) w żaden sposób nie stanowi usprawiedliwienia dla sposobu działania oskarżonego wskazanego w opisie czynu. Wbrew twierdzeniom obrony działanie W. P. (1) nie stanowiło obrony koniecznej. Zgodnie z art. 25 § 1 kk w obronie koniecznej działa ten, kto odpiera bezpośredni, bezprawny zamach na jakiekolwiek dobro chronione prawem. Oskarżony w chwili zdarzenia był czynnym funkcjonariuszem policji stojącym na straży przestrzegania porządku prawnego. Wiedział w jaki sposób należy się zachować w momencie ataku słownego czy też fizycznego drugiej strony. Mimo to zachował się z sposób nieadekwatny w przebiegu zdarzenia. Mimo kierowanych wobec niego słów i kontaktu fizycznego nie sposób przyjąć, iż oskarżony czuł się zagrożony zachowaniem S. P.. Nie zachodzą zatem okoliczności wskazane w art. 25 § 2 i 3 kk

Zarzucony oskarżonemu czyn były przez niego zawiniony, brak bowiem jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę oskarżonego. Oskarżony w chwili dokonania zarzucanego mu czynu rozumiał jego znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. Miał zdolność rozpoznania bezprawności czynu i zachodziła normalna sytuacja motywacyjna.

Stosownie do art. 66 § 1 i 2 k.k. sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne wobec sprawcy przestępstwa zagrożonego karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, jeżeli wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, okoliczności jego popełnienia nie budzą wątpliwości, a postawa sprawcy niekaranego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

Przestępstwo z art. 157 § 1 k.k. zagrożone jest karą pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. Oskarżony nie był wcześniej karany. Spełnione są zatem formalne przesłanki, umożliwiające warunkowe umorzenie postępowania.

Stopień winy oskarżonego i społecznej szkodliwości czynu należy określić jako nieznaczny. Uwzględniając dotychczasowy sposób życia oskarżonego, który przestrzegał porządku prawnego, jego właściwości i warunki osobiste należy uznać, że popełnienie przestępstwa było dla niego zdarzeniem epizodycznym oraz założyć wobec niego pozytywną prognozę kryminologiczną, wyrażającą się w przyjęciu, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Okres próby ustalony na 2 lata pozwoli zweryfikować dodatnią prognozę założoną wobec W. P. (1).

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

W. P. (1)

2

1

Zgodnie z art. 67 § 3 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego zadośćuczynienie na rzecz pokrzywdzonego w kwocie 5.000 złotych. Kryteriami istotnymi przy ustalaniu "odpowiedniej" sumy zadośćuczynienia to np. rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, wiek pokrzywdzonego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość oraz stopień winy sprawcy (por. wyrok SN z dnia 20. 04.2006r. sygn. akt IV CSK 99/05 publ. LEX nr 198509 oraz teza 2 wyroku sądu apelacyjnego w Poznaniu z dnia 17.01. 2006r., sygn. akt I ACa 1983/04, publ. LEX nr 186503).

Jednym z kryteriów określających "odpowiedniość" zadośćuczynienia jest również jego kompensacyjny charakter (por. wyrok SN z dnia 15.02.2006r. sygn. akt IV CK 384/05 publ. LEX nr 190756). W niniejszej sprawie pokrzywdzony w następstwie działania oskarżonego doznali cierpień psychicznych i fizycznych. Uwzględniając powyższe Sąd zasądził na rzecz pokrzywdzonego w/w kwotę tytułem zadośćuczynienia za cierpienia psychiczne.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3,4

Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz S. P. kwotę 1512 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oskarżyciela posiłkowego.

Na podstawie art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 8827,13 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania i opłaty.

8. PODPIS

SSR Marta Przybylska