Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 6 maja 2022 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie - XXIII Wydział Gospodarczy Odwoławczy i Zamówień Publicznych w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Anna Krawczyk

po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2022 r. w Warszawie

na posiedzeniu niejawnym sprawy

ze skargi Przedsiębiorstwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. – przystępującego do postępowania odwoławczego po stronie zamawiającego

w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego przez Zakład (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością ” z siedzibą w R.

z udziałem odwołującego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
z siedzibą w L.

i wykonawcy Zakładu (...) spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ś. – przystępującego po stronie odwołującego

na postanowienie o kosztach postępowania odwoławczego zawarte w pkt 2 wyroku Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 18 lutego 2022 r., sygn. akt KIO 211/22

postanawia:

1.  skargę oddalić;

2.  zasądzić od skarżącego Przedsiębiorstwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. na rzecz odwołującego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
z siedzibą w L. kwotę 917 zł (dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania skargowego - kosztów zastępstwa procesowego.

Sędzia Anna Krawczyk

Sygn. akt XXIII Zs 50/22

UZASADNIENIE

Zamawiający - Zakład (...) Sp. z o.o. R. prowadził postępowanie o udzielenie zamówienia publicznego o wartości mniejszej od progów unijnych określonych w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 września 2019 r. – Prawo zamówień publicznych, pn. „Budowa podkwatery III.2 składowiska odpadów innych niż niebezpieczne i obojętne”

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w L. wniosła odwołanie od czynności i zaniechań czynności przez Zamawiającego podjętych w przedmiotowym postępowaniu, zarzucając naruszenie:

1.  art. 226 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy Pzp przez zaniechanie odrzucenia oferty Oferenta Przedsiębiorstwo(...)sp. z o.o. z postępowania, mimo iż Oferent ten nie spełnia warunków udziału w postępowaniu w zakresie warunku z pkt. 18.2a oraz 18.2d SWZ, zaś w złożonym przez siebie wykazie osób skierowanych do realizacji zamówienia poświadczył nieprawdę w zakresie spełniania przez wskazane na kierownika budowy oraz kierownika robót drogowych osoby warunków udziału w postępowaniu,

2.  art. 109 ust. 1 pkt. 8 ustawy pzp w związku z wprowadzeniem Zamawiającego w błąd w zakresie informacji dotyczących zakresów robót wskazanych w wykazie osób, co ma istotny wpływ na ocenę w zakresie potwierdzenia spełniania warunków udziału w postępowaniu,

W konsekwencji, Odwołujący wniósł o uwzględnienie odwołania w całości i nakazanie Zamawiającemu:

a)  unieważnienie czynności wyboru oferty Oferenta Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. jak najkorzystniejszej,

b)  powtórzenia czynności badania i oceny ofert, a w ramach tej czynności nakazanie Zamawiającemu odrzucenie oferty Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. z postępowania oraz wybór oferty Odwołującego jako najkorzystniejszej w postępowaniu.

Wyrokiem z dnia 18 lutego 2022 r., Krajowa Izba Odwoławcza, w pkt. 1 uwzględniła odwołanie i nakazała zamawiającemu unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej oraz powtórzenie czynności badania i oceny ofert, a w pkt. 2 kosztami postępowania obciążyła Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. i zaliczyła w poczet kosztów postępowania odwoławczego kwotę 10 000 zł, uiszczoną tytułem wpisu od odwołania natomiast w pkt. 2.1. zasądziła od Przedsiębiorstwa (...) sp. z o.o. na rzecz wykonawcy (...) sp. z o.o. w L. kwotę 13 600 tytułem zwrotu uzasadnionych kosztów postępowania odwoławczego.

W uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia zostało podniesione, iż uwzględniając dokumentację postępowania o udzielenie zamówienia publicznego, jak również biorąc pod uwagę stanowiska stron przedstawione w pismach procesowych, jak też podczas rozprawy, Izba stwierdziła, iż odwołanie w zakresie rozpoznawanych zarzutów zasługiwało na uwzględnienie.

O kosztach postępowania orzeczono stosownie do wyniku sprawy na podstawie art. 575 ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych oraz § 7 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu wysokości wpisu od odwołania (Dz. U. poz. 2437).

Skargę od powyższego rozstrzygnięcia wywiodło Przedsiębiorstwo (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K., zaskarżając wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 18 lutego 2022 r., sygn. akt KIO 211/22 pkt. 2, zarzucając naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 575 p.z.p. poprzez uznanie, że wynik postepowania uzasadnia obciążenie skarżącego kosztami postępowania pomimo tego, że wnioski i zarzuty odwołania nie zostały uwzględnione, co wynika z uzasadnienia wyroku. W oparciu o powyższe skarżący wniósł o obciążenie kosztami postępowania odwołującego, zasądzenie od odwołującego na rzecz skarżącego kosztów postępowania w kwocie 3600 zł, a także zaliczenie w poczet kosztów postępowania odwoławczego uiszczonej przez odwołującego opłaty od odwołania.

Ponadto Przedsiębiorstwo (...)spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w K. wniosło o zasądzenie od odwołującego na rzecz skarżącego kosztów postępowania skargowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W odpowiedzi na skargę, odwołujący wniósł o jej oddalenie w całości, jako bezzasadnej oraz o zasądzenie od skarżącego na rzecz odwołującego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na wstępie analizy niniejszej sprawy należy wyjaśnić kwestie formalne dotyczące rozpoznania przedmiotowej skargi na posiedzeniu niejawnym. Biorąc bowiem pod uwagę literalne brzmienie art. 579 nPzp (w zw. z art. 373-375 k.p.c.), skarga powinna być rozpoznana na rozprawie, gdyż w postępowaniu toczącym się wskutek wniesienia skargi stosuje się odpowiednio przepisy ustawy kodeks postępowania cywilnego o apelacji. Skarga jako środek zaskarżenia o charakterze dewolutywnym (przenoszącym postępowanie do wyższej instancji) została potraktowana przez ustawodawcę, co do zasady odpowiednio jak apelacja w postępowaniu cywilnym. Skarga obejmująca jednak swoim zakresem wyłącznie koszty orzeczone wyrokiem/postanowieniem Krajowej Izby Odwoławczej nie ma charakteru apelacji lecz zażalenia. Sąd okręgowy wskazuje, iż powyższa kwestia została przesądzona uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 6 czerwca 2012 r., sygn. akt III CZP 23/12. W uzasadnieniu tej uchwały w/w Sąd wyraźnie wskazał on na art. 19 ust. 3 pkt 2 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, jako jedynie właściwy do ustalania opłaty od takiej skargi. Nie budzi wątpliwości, iż przepis ten dotyczy zażalenia, a nie skargi na orzeczenie KIO, która ma odrębną regulację prawną dotyczącą kwestii opłat. Stanowisko Sądu Najwyższego jest niekwestionowane i uznawane przez tut. Sąd za własne.

Dlatego też, Sąd Okręgowy nie stosował w tym wypadku przepisów o apelacji jako nieadekwatnych do złożonego środka zaskarżenia, lecz wyłącznie przepisy dotyczące zażalenia, które pozwalają na rozpoznanie tej materii na posiedzeniu niejawnym. Niezależnie od powyższego, obecnie obowiązujące przepisy, tj. po dniu 7 listopada 2019 r., które mają zastosowanie do niniejszej sprawy, również pozwalają na rozpoznanie skargi jako zażalenia także na posiedzeniu niejawnym (art. 374 w zw. z art. 397 § 3 k.p.c.).

Skarga podlegała rozpoznaniu przez sąd w składzie 1-osobowym – na mocy art. 15zzs1 pkt 4 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

Odnosząc się zaś merytorycznie do skargi, należało uznać ją za niezasadną.

Przedmiotowym wyrokiem Izba uwzględniła odwołanie i nakazała zamawiającemu unieważnienie czynności wyboru oferty najkorzystniejszej oraz powtórzenie czynności badania i oceny ofert. W sentencji wyroku z dnia 18 lutego 2022 r. nie znalazło się postanowienie stanowiące o oddaleniu wniesionego odwołania w jakimkolwiek zakresie, a to oznacza, iż zostało ono uwzględnione w całości. Jak słusznie bowiem zauważa przeciwnik skargi, w przypadku uwzględnienia omawianego środka ochrony prawnej tylko w części, Izba ma obowiązek wskazać, które zarzuty uznała za uzasadnione, a które za nieuzasadnione. Zasadnym jest odniesienie się do stanowiska Sądu Najwyższego, zawartego w postanowieniu z dnia 24 listopada 2017 r., gdzie zostało podniesione, iż: „ Stronę przegrywającą proces wskazuje treść wyroku - jest nią powód, gdy żądanie zostało oddalone, a pozwany, jeżeli jego obrona okazała się bezskuteczna i powództwo zostało uwzględnione.” Stanowisko takie, Sąd Okręgowy aprobuje i przyjmuje za własne.

Tym samym, orzeczenie o kosztach postępowania odwoławczego winno znaleźć podstawę w art. 575 ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2019 ze zm.) oraz § 7 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2020 r. w sprawie szczegółowych rodzajów kosztów postępowania odwoławczego, ich rozliczania oraz wysokości i sposobu pobierania wpisu od odwołania (Dz.U. z 2020 r. , poz.2437), co prawidłowo uczyniła Krajowa Izba Odwoławcza.

Zgodnie bowiem z art. 575 p.z.p. strony oraz uczestnik postępowania odwoławczego wnoszący sprzeciw ponoszą koszty postępowania odwoławczego stosownie do jego wyniku. Stosownie zaś do treści § 7 ust. 1 pkt 2 ww. rozporządzenia w przypadku uwzględnienia odwołania przez Izbę w całości, koszty ponosi uczestnik postępowania odwoławczego wnoszący sprzeciw, który przystąpił po stronie zamawiającego, jeżeli uczestnik ten wniósł sprzeciw wobec uwzględnienia przez zamawiającego w całości zarzutów przedstawionych w odwołaniu; w takim przypadku Izba zasądza od uczestnika wnoszącego sprzeciw na rzecz odwołującego równowartość kwoty wpisu oraz koszty, o których mowa w § 5 pkt 2 (tj. uzasadnione koszty odwołującego).

Zdaniem Sądu Okręgowego, Izba prawidłowo przy tym ustaliła wysokość kosztów podlegających zasądzeniu. Wyjaśnić należy, że stosownie do § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia do kosztów postępowania odwoławczego, zwanych dalej „kosztami”, zalicza się wpis, w tym przypadku wynoszący 10 000 zł, a także wynagrodzenie i wydatki jednego pełnomocnika, jednak nieprzekraczające łącznie kwoty 3600 złotych (§ 5 pkt 2 lit. b).

Reasumując, podniesione przez skarżącego twierdzenia, co do błędnego wyliczenia kosztów postępowania odwoławczego, nie zasługiwały na aprobatę. Zaskarżony wyrok Krajowej Izby Odwoławczej w pełni odpowiadał przepisom prawa procesowego i materialnego. Podniesione w skardze zarzuty nie zdołały natomiast obalić trafnego rozstrzygnięcia Izby w jakimkolwiek zakresie. Powyższe zaś stanowiło o bezzasadności skargi, co było podstawą jej oddalenia w oparciu o art. 385 k.p.c. w zw. z 397 § 3 k.p.c. i w zw. z art. 588 ust. 1 p.z.p.

O kosztach postępowania skargowego orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., art. 99 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 589 p.z.p., stosownie do wyniku postępowania. Skarżący przegrał postępowanie skargowe w całości, dlatego też został obciążony kosztami procesu poniesionymi przez przeciwnika skargi w całości. Odnośnie wysokości zasądzonych kosztów (ustalonych od wskazanej w skardze wartości przedmiotu zaskarżenia), Sąd Okręgowy uwzględnił treść § 2 pkt 5 w zw. z § 10 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. 2015 r., poz. 1800 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w chwili wniesienia skargi, z uwzględnieniem 50% stawki minimalnej, biorąc pod uwagę wartość przedmiotu zaskarżenia oraz zmianę pełnomocnika przed Sądem odwoławczym – po stronie zamawiającego. Sąd Okręgowy stoi na stanowisku, iż niniejsze postępowania należy do spraw cywilnych, do których zastosowanie mając ogólne przepisy dotyczące stawek zastępstwa procesowego. Zasądzona została także opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

Sędzia Anna Krawczyk