Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 kwietnia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Brodnicy- I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 20 kwietnia 2022 r. w Brodnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank Spółki Akcyjnej
z siedzibą we W.

przeciwko A. S.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 2.719,15 zł (dwa tysiące siedemset dziewiętnaście złotych 15/100 groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot:

- 2.686,40 zł od dnia 10 kwietnia 2021 r. do dnia zapłaty

- 15,11 zł od dnia 5 stycznia 2022 r. do dnia zapłaty

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki kwotę 218,97 zł (dwieście osiemnaście złotych 97/100) tytułem zwrotu kosztów procesu
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku do dnia zapłaty.

/Sędzia/

Dawid Sztuwe

Sygn. akt. I C 30/22

UZASADNIENIE

(...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wystąpił przeciwko A. S. o zapłatę kwoty 2.719,15 zł wraz umownymi odsetkami oraz wniósł o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu swojego żądania powód wskazał, że przyznał pozwanej limit kredytowy w wysokości 3.000 zł i pozwana nie spłaciła zadłużenia, co skutkowało wypowiedzeniem umowy
i postawieniem całej wierzytelności w stan wymagalności ( k. 2-7).

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości. Pozwana nie zakwestionowała, że zawierała/podpisała umowę o przyznanie limitu kredytowego. W pierwszej kolejności podniesiono zarzut braku umocowania osób, które podpisały umowę w imieniu banku. Nadto w ocenie strony pozwanej klauzule umowne dotyczące ubezpieczenia były abuzywne, stąd umowa kredytowa była nieważna. Pozwana zakwestionowała również inne opłaty i naliczone pozaodsetkowe koszty kredytu oraz sposób wyliczenia należności głównej i odsetkowej. Zdaniem pozwanej umowa kredytowa nie została także prawidłowo wypowiedziana
( k. 49 – 50 ).

W piśmie procesowym z 28 marca 2022 r. powód odniósł się do twierdzeń i zarzutów podniesionych przez pozwaną oraz przedstawił dodatkowe argumenty na poparcie swojego stanowiska ( k. 61 – 64).

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 20 marca 2017 r. (nr (...)) A. S. zawarła z (...) Bank (...) Spółka Akcyjną z siedzibą we W. umowę o przyznanie limitu kredytowego i wydanie karty kredytowej, W ramach umowy przyznano A. S. limit kredytowy w wysokości 1.000 zł, który podlegał stosownemu oprocentowaniu, co wynikało z punktów od I.5 do I. 12 umowy. Posiadacz karty zobowiązał się dodatkowo do ponoszenia opłat z tytułu używania karty, za transakcje gotówkowe, za zabezpieczenie transakcji, za generowanie i wysyłanie dodatkowego miesięcznego zestawienia. Opłaty i terminy ich ponoszenia zostały określonego w Tabeli Opłat i Prowizji, pozostałe zaś zapisy mogące mieć zastosowanie do umowy znajdowały się w regulaminie.

W myśl punktu II.1 posiadacz karty zobowiązał się do spłaty zadłużenia z tytułu wykorzystania limity kredytowego w miesięcznych okresach rozliczeniowych zgodnie
z przedkładanym zestawieniem. W umowie zastrzeżono jednak, że posiadacz karty był zobowiązany do spłaty minimalnej. Warunki wypowiedzenia umowy, w tym w związku
z brakiem spłaty wymagalnego zadłużenia, zostały określone z kolei w punkcie III.9 umowy.

Dowód:

- umowa z załącznikami 16 - 22

- regulamin kart kredytowych- k. 13 - 15

W okresie od 20.03.2017 r. do 10.03.2021 r. pozwana dokonywała licznych transakcji gotówkowych i bezgotówkowych przy użyciu karty wydanej wraz
z zawarciem umowy z 20.03.2017 r. Jednocześnie w tym samym okresie pobierane były opłaty z tytułu używania karty. Na rachunku bankowym prowadzonym w związku wydaniem karty odnotowano również wpływ spłat dokonywanych przez pozwaną, ostatnia z dnia 25.02.2021 roku.

Dowód:

- wykaz operacji na rachunku karty- k. 8 – 12

W miarę trwania umowy powód informował pozwaną o zadłużeniu, jak również o dokonanych wpłatach.

W dniach 18.05.2020 roku i 01.09.2020 roku pozwaną poinformowano o blokadzie karty, następnie w dniu 10.12.2020 roku skierowano do niej oświadczenie o wypowiedzeniu umowy, ze wskazaniem wysokości zadłużenia. W dniu 16.11.2020 roku skierowano do niej ostateczne wezwanie do zapłaty.

Dowód:

- pisma informujące – k. 26 – 30 i 31 – 32 i 36 – 37 akt,

- oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z potwierdzeniem doręczenia- k. 34 – 35

- wezwanie do zapłaty - k. 33 akt,

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumenty załączone przez stroną powodową, których autentyczność nie budziła wątpliwości Sądu. Z dowodów przedstawionych przez powoda wynikało, że pozwana zawarła umowę kredytu, korzystała
i otrzymała przyznane środki. Pozwana nie podnosiła z kolei zarzutów odnoszących się do faktu zawarcia umowy lub bezprawnego posłużenia się jego danymi osobowymi celem zawarcia takie umowy.

W myśl art. 69 ust. 1 ustawy Prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach saty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.

Zawierając umowę o wydanie karty kredytowej i udzielenie kredytu odnawialnego bank udostępnienia kredytobiorcy środki pieniężne, które przeznaczane są najczęściej na bieżące cele konsumpcyjne. Wydatkowanie przyznanych środków pieniężnych następuje przy użyciu karty kredytowej, która pełni funkcję płatniczą, tj. za jej pomocą kredytobiorca płaci bezgotówkowo, ale umożliwia ona również wypłatę środków pieniężnych z bankomatów. Karta kredytowa wydana w związku z umową była zatem kartą płatniczą w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. 2002, poz. 72, nr 665 ze zm.).

Strony w sprawie niniejszej związane były umową o kredyt odnawialny, który charakteryzuje się tym, że kredytobiorca może korzystać z kredytu określonego przez limit
w miarę swojego zapotrzebowania, jak również likwidować dotychczasowe zadłużenie, bez konieczności podpisywania dodatkowych umów.

W ocenie Sądu roszczenie powoda zasługiwało na pełne uwzględnienie, a zarzuty podniesione przez pozwaną nie znajdowały uzasadnienie w świetle twierdzeń i dowodów przestawionych przez powoda. Sąd w pełni podziela argumentację strony powodowej bez konieczność jej szczegółowego przytaczania.

Po pierwsze, powód przedłożył do akt sprawy informacje o dokonywanych przez pozwaną wpłatach na poczet zadłużenia, stąd należało wnioskować, iż pozwana nie kwestionowała zawarcia umowy kredytu. Nie podnosiła również, aby wpłaty te nie były przez niego dokonywane, co mogłoby prowadzić do wniosku, iż bliżej nieznane osoby trzecie posłużyły się jego danymi osobowymi celem zawarcia umowy i dodatkowo przez lata realizowały zobowiązania wynikające z tej umowy.

Po drugie, pozwana nie była zobowiązana do uiszczania jakiejkolwiek składki na ubezpieczenie, stąd zarzuty dotyczące nieprawidłowości umocowania pracowników banku były irrelewantne.

Po trzecie, niezrozumiałe są zarzuty strony pozwanej dotyczące obciążenia nadmiernymi opłatami czy innymi pozaodsetkowymi kosztami kredytu. Pozwana dobrowolnie przyjęła na siebie zobowiązania wynikające z umowy. Miała możliwość zapoznania się z opłatami wynikającymi z określonych transakcji. Niektóre opłaty były pobierane za czynności, których pozwana mogła uniknąć, np. opłata za wypłatę gotówki czy sprawdzenie salda w bankomacie. Oczywistym było, że bank w związku z obsługą rachunku bankowego i karty kredytowej mógł pobierać stosowne opłaty. Jednocześnie należy wskazać, że opłaty te nie miały charakteru zawyżonego, albowiem miesięcznie wahały się w granicach 20-30 zł. Trudno byłoby uznać w tych okolicznościach, że klauzule umowne zastrzegającego tego rodzaju opłaty miały charakter abuzywny.

Po czwarte, powód przedłożył dowody świadczące o tym, że informacje o zadłużeniu były wysyłane do pozwanej. Wszystkie pisma wysyłane na adres wskazany przez pozwaną, która nie informowała banku o zmianie swojego miejsca zamieszkania. Nadto z dokumentów (tzw. tracking) wynikało jasno, że pozwana otrzymała oświadczenie o wypowiedzeniu umowy. W oświadczeniu banku w sposób precyzyjny wskazano przyczyny wypowiedzenia umowy, tj. utrzymujące się zadłużenie. Zgodnie z umową bank miał prawo wypowiedzieć umowę w związku z brakiem spłaty zadłużenia.

Po piąte, kwoty składająca się na roszczenie główne i uboczne została bardzo szczegółowo przedstawione w pozwie i piśmie procesowym powoda z 28.03.2022 r. Pozwana nie podważyła prawidłowości tych wyliczeń, nie wskazała na błędy rachunkowe.

Reasumując, w ocenie Sąd roszczenie powoda zasługiwało na uwzględnienie. Sąd nie kwestionuje prawa strony do podnoszenia twierdzeń i zarzutów, ale należy pamiętać, iż strona jest zobowiązana dokonywać czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawać wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą (art. 3 kpc). Strona pozwana podniosła natomiast szereg zarzutów, które nierzadko miały wręcz charakter blankietowy, tj. bez szczegółowej analizy dokumentów załączonych do pozwu.

Powództwo zasługiwało zatem na uwzględnienie w całości, wobec czego Sąd orzekł w jak w punkcie pierwszym wyroku.

Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Na koszty procesu po stronie powodowej składały się następujące kwoty: 200,00 zł (opłata od pozwu), 17,00 zł (opłata skarbowa od pełnomocnictwa), 1,87 zł (koszt uwierzytelnienia), wobec czego Sąd zasądził te koszty od pozwanej, na rzecz powoda, o czym orzekł w punkcie drugim sentencji wyroku.

/Sędzia/

Dawid Sztuwe