Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2014r.

Sąd Rejonowy w Głogowie Wydział II Karny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Jerzy Mudryk

Ławnicy: ----------------------

Protokolant: Katarzyna Ratajczak

w obecności ----------------------------- prokuratora Prokuratury Rejonowej w Głogowie

po rozpoznaniu w dniu 16 stycznia 2014r. sprawy:

M. B. (B.)

syna J. i A., zd. P.,

urodzonego (...) w N.,

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 17-go kwietnia 2013r., około godz. 22:30, na drodze krajowej nr (...)(w rejonie (...)w/w drogi), pomiędzy miejscowościami M.a Z., stojąc na poboczu drogi umyślnie dokonał zniszczenia mienia w (...), tj. ciągniku siodłowym m-ki M.o nr rej. (...)jadącego z naczepą w ten sposób, że rzucił w przednią szybę owalnym kamieniem polnym podczas, kiedy w/w pojazdem poruszał się kierujący nim R. P., skutkiem czego w przedniej szybie ciągnika siodłowego powstał otwór o średnicy ok. 10 cm, a rzucony kamień wpadł do wnętrza kabiny nie powodując obrażeń kierowcy, czym spowodował łącznie straty na kwotę 839,99 zł na szkodę firmy (...) (...)

to jest o czyn z art. 288 § 1 kk

II. w dniu 17-go kwietnia 2013r., około godz. 22:30, na drodze krajowej nr (...)(w rejonie (...)w/w drogi), pomiędzy miejscowościami M.a Z., stojąc na poboczu drogi i rzucając w przednią szybę jadącego w/w drogą (...), tj. ciągnika siodłowego m-ki M.o nr rej. (...)naraził w ten sposób kierowcę ciągnika siodłowego R. P.na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu,

tj. o czyn z art. 160 § 1 kk

I.  oskarżonego M. B. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 288 § 1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności,

II.  oskarżonego M. B. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia i za to na podstawie art. 160 § 1 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

III.  na podstawie art. 85 kk i art. 86 § 1 kk orzeczone kary łączy i wymierza M. B. karę łączną 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

IV.  na podstawie art. 69 § 1 i § 2 kk, art. 70 § 2 kk, art. 72 § 2 kk oraz art. 73 § 2 kk wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności warunkowo zawiesza tytułem próby na okres 4 (czterech) lat, zobowiązuje go do naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 839,99 (osiemset trzydzieści dziewięć 99/100) zł na rzecz firmy (...) Sp. z o. o., ul. (...), (...)-(...) P. w terminie 1 (jednego) roku od daty uprawomocnienia się wyroku i oddaje go w okresie próby pod dozór kuratora sądowego,

V.  na podstawie art. 44 § 2 kk orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego opisanego w punkcie 1 wykazu dowodów rzeczowych numer I/179/13 na karcie 36 akt,

VI.  na podstawie art. 624 kpk zwalnia oskarżonego od obowiązku zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania i nie wymierza mu opłaty.

Sygn. akt II K 1930/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 kwietnia 2013r., około godz. 22 ⁰⁰, R. P. jechał drogą krajową (...) między P. a N..

Kierował ciągnikiem siodłowym marki M. wraz z naczepą.

W tym czasie, poboczem tej drogi, z miejscowości Z.do M. szło pieszo trzech mężczyzn M. B., M. S.i A. T.. Wszyscy byli nietrzeźwi.

W pewnej chwili, z nieznanych powodów, M. B. podniósł z podłoża leżący na poboczu drogi kamień polny o wymiarach 8x7x6 cm, zamachnął się i z dużą siłą rzucił nim w przejeżdżający właśnie ciągnik, kierowany przez R. P..

Kamień z hukiem wybił otwór w przedniej szybie ciągnika M. i przez powstały otwór wpadł do środka kabiny. R. P., tylko dzięki odruchowo wykonanemu unikowi, nie został trafiony tym kamieniem, który uderzył w oparcie kanapy w kabinie i opadł na siedzenie. Mimo zaskoczenia, kierowca z trudem zapanował nad pojazdem i kontynuował jazdę, zawiadamiając o zdarzeniu telefonicznie policję, a potem zatrzymał się na przydrożnym parkingu, gdzie czekał na funkcjonariuszy.

Zaraz po trafieniu samochodu M. kamieniem, M. B. i pozostali mężczyźni podjęli ucieczkę, lecz zostali w pościgu ujęci przez policję.

Wartość strat wynikłych z wybicia przedniej szyby w samochodzie M. wyniosła 839,99 zł na szkodę firmy (...) Sp. z o. o.

Dowód:

- zeznania świadków:

R. P. na k. 3-4,

M. S. na k. 23-24, 90,

Ł. M. na k. 30,

A. T. na k. 53-54, 90;

- protokół zatrzymania rzeczy na k. 7-9;

- protokół użycia alkomatu na k. 15;

- faktura VAT na k. 31;

- częściowo wyjaśnienia oskarżonego na k. 20-21.

Oskarżony M. B. ma obecnie 19 lat, wykształcenie gimnazjalne i nie ma zawodu. Nigdzie nie pracuje i pozostaje na utrzymaniu rodziców. Jest uczniem L. Z.w Z.. Jest kawalerem. Dzieci nie ma. Majątku nie posiada. W miejscu zamieszkania ma opinię przeciętną. Nie był karany sądownie.

Przesłuchany co do zarzucanych mu czynów przyznał się do winy i wyjaśnił zgodnie z ustalonym stanem faktycznym.

Dowód:

- wyjaśnienia oskarżonego na k. 20-21, 40-41, 89v;

- dane o karalności na k. 34;

- wywiad środowiskowy na k. 61-62.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego materiału dowodowego, a zwłaszcza nie budzącego wątpliwości przyznania się oskarżonego do winy, potwierdzonego zeznaniami świadków R. P., Ł. M., M. S. i A. T., a także fakturą VAT i pozostałymi dowodami, popełnienie przez M. B. czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia jest ewidentne, a zaproponowana przez prokuratora kwalifikacja prawna tych czynów jest oczywiście prawidłowa, co nie wymaga głębszego komentarza.

Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył wyjątkowo wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego, wynikający z nagminności wszelkiego rodzaju przemocy, działanie oskarżonego w stanie nietrzeźwości i w okolicznościach świadczących o całkowitym lekceważeniu podstawowych zasad porządku prawnego, a łagodzących szczere przyznanie się do winy, młody wiek, przeciętną opinię w miejscu zamieszkania i dotychczasową niekaralność.

Sąd nie stracił też z pola widzenia faktu, że jedynie dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności, skutkiem czynów oskarżonego nie były ciężkie obrażenia ciała, lub nawet śmierć pokrzywdzonego kierowcy lub innych osób, gdyby stracił on panowanie nad kierowanym (...) i doszło do zderzenia z innymi pojazdami na tej bardzo ruchliwej drodze.

Biorąc pod uwagę opisane okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu, za czyn opisany w punkcie I aktu oskarżenia – karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, za czyn opisany w punkcie II – karę 1 roku pozbawienia wolności i karę łączną 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat próby, zobowiązał go do naprawienia szkody, poprzez zapłatę odpowiedniej kwoty na rzecz pokrzywdzonej firmy i oddał go w okresie próby pod dozór kuratora sądowego. Nadto Sąd orzekł przepadek dowodu rzeczowego i zwolnił oskarżonego od kosztów i opłaty.

Zdaniem Sądu kara ta jest adekwatna do stopnia winy oskarżonego, odpowiada wszystkim dyrektywom wymiaru kary i spełni swoją rolę wychowawczą tak co do oskarżonego, jak i w zakresie prewencji ogólnej.