Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Toruniu IX Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Mirosław Wiśniewski

Protokolant st.sekr.sądowy Ewa Tylmanowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Toruniu

po rozpoznaniu w dniu 15 października 2013 roku

sprawy obwinionej A. N. obwinionej z art. 86 § 1 kw

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcy

od wyroku Sądu Rejonowego w Chełmnie

z dnia 16 maja 2013 roku sygn. akt II W 307/11

I.  uchyla zaskarżony wyrok w całości i na podstawie art. 5 § 1 pkt 4 kpk w zw. z art.
45 §1 kw postępowanie umarza;

II.  kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.

Sygn. akt IX Ka 557/13

UZASADNIENIE

A. N. została obwiniona o to, że:

w dniu 4 sierpnia 2011 r. ok. godz. 19.53 w m. K. na drodze krajowej nr (...) kierując pojazdem N. (...) o nr rej. (...) nie zachowała należytej ostrożności w ten sposób, że podczas manewru wymijania zjechała na przeciwny pas ruchu w wyniku czego doprowadziła do zderzenia z pojazdem V. o nr rej. (...) z naczepą o nr rej. (...), którym kierował G. S. czym stworzyła zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o czyn z art. 86§1 kw

Sąd Rejonowy w Chełmnie wyrokiem z dnia 16 maja 2013 roku (sygn. akt II W 307/11) uznał obwinioną za winną popełnienia zarzucanego jej czynu, stanowiącego wykroczenie z art. 86 § 1 kw i za to wymierzył jej na podstawie tego przepisu karę 1000 złotych grzywny, obciążając ją kwotą 100 złotych tytułem opłaty sądowej oraz wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 1044,30 złotych.

Od powyższego wyroku apelację wniósł obrońca obwinionej zaskarżając wyrok w całości.

Obrońca podniósł, że w sprawie doszło do przedawnienia karalności wykroczenia a więc wyrok należało uchylić i postępowanie umorzyć, a nadto podniósł zarzut:

1. obrazy przepisów postępowania która mogła mieć wpływ na jego treść, w szczególności:

- art. 7 kpk poprzez dowolną ocenę dowodów i oparciu ustaleń na zeznaniach świadka, który miał interes w zeznawaniu na niekorzyść obwinionej,

- art. 201 kpk poprzez oddalenie wniosku dowodowego o przeprowadzenie dowodu z nowej opinii biegłego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych pomimo wykazania błędów i niejasności opinii biegłego J. P. wydanej w sprawie,

2. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku poprzez błędne przyjęcie, że obwiniona podczas manewru wymijania zjechała na przeciwny pas ruchu oraz nie zachowując należytej ostrożności spowodowała zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym.

Na tej podstawie obrońca wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania, ewentualnie o zmianę wyroku i uniewinnienie obwinionej od postawionego jej zarzutu, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na skutek apelacji obrońcy obwinionej sąd odwoławczy zaskarżony wyrok uchylił i postępowanie na podstawie art. 5 §1 pkt 4 kpw w zw. z art. 45 §1 kw umorzył.

Wyjść należy od tego, że materiał sprawy –właściwie oceniony przez sąd meriti - dostarczył dowodów winy obwinionej w zakresie przypisanego jej czynu. Pisemne motywy wyroku uzasadniają twierdzenie, że ocena materiału dowodowego dokonana przez sąd I instancji dokonana została z uwzględnieniem reguł sformułowanych w art. 7 kpk w zw. z art. 8 kpw, a więc jest bezstronna, nie narusza reguł swobodnej oceny i jest też zgodna z zasadami wiedzy i doświadczenia życiowego ani nie zawiera błędów faktycznych lub logicznych.

Stanowisko skarżącego zaprezentowane w apelacji kwestionujące poprawność i rzetelność ocen i ustaleń Sądu Rejonowego jest polemiczne. Obrońca nie przytoczył skutecznych argumentów poddających w wątpliwość prawidłowość oceny dowodów oraz wynikających z niej ustaleń faktycznych. Ocena wyjaśnień obwinionej, zeznań świadków oraz opinii biegłego jest rzetelna, dokładna i dostatecznie wnikliwa. W analizie tej nie sposób doszukać się błędów czy zaniechań wypunktowanych w apelacji. Sąd I instancji ustalił i rozważył wszystkie okoliczności faktyczne w jakich doszło do kolizji pojazdów oraz w sposób poprawny ustalił przebieg, przyczyny i mechanizm zderzenia. Poddał wnikliwej ocenie sytuację drogową w której uczestniczyła obwiniona i G. S. trafnie przesądzając, że winę za zderzenie ponosi obwiniona, która jadąc drogą nr (...) nie zachowała należytej ostrożności i podczas manewru wymijania zjechała na przeciwny pas ruchu w wyniku czego doprowadziła do zderzenia z pojazdem V. kierowanym przez G. S..

Trafnie natomiast obrońca dostrzegł, że zaskarżony wyrok nie mógł się ostać gdyż doszło do przedawnienia karalności czynu stanowiącego przedmiot osądu w sprawie. Zgodnie bowiem z regułą określoną w art. 45 § 1 kw karalność wykroczenia ustaje jeżeli od czasu popełnienia wykroczenia upłynął rok; a jeśli w tym okresie wszczęto postępowanie, karalność wykroczenia ustaje z upływem 2 lat od popełnienia czynu. Skoro obwiniona zarzucony jej czyn popełniła 4 sierpnia 2012 roku to karalność przypisanego jej wykroczenia ustała z upływem 2 lat od tej daty a więc 4 sierpnia 2013 roku. Bezsprzecznie zatem zaskarżony wyrok Sądu Rejonowego - rażąco naruszający przytoczony powyżej przepis prawa materialnego - dotknięty jest bezwzględną przyczyną odwoławczą sprecyzowaną w art. 104 § 1 pkt 7 kpw. Rozstrzygnięcie to bowiem zapadło mimo określonej w art. 5 § 1 pkt 4 kpw okoliczności wyłączającej postępowanie, a mianowicie mimo przedawnienia orzekania.

W świetle powyższego Sąd Okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i umorzył postępowanie o wykroczenie prowadzone przeciwko obwinionej, orzekając o kosztach tego postępowania w myśl art. 118 § 2 kpw.