Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 marca 2022r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2022 r. w K.

sprawy z powództwa M. H.

przeciwko (...) Towarzystwo (...) S.A z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego (...) Towarzystwo (...) S.A z siedzibą w W. na rzecz powoda M. H. kwotę 1.039,35 zł (jeden tysiąc trzydzieści dziewięć złotych
i trzydzieści pięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie za okres od dnia 10.09.2019 r. do dnia zapłaty;

II.  Zasądza od pozwanego (...) Towarzystwo (...) S.A z siedzibą w W. na rzecz powoda M. H. kwotę 1.029,60 zł (jeden tysiąc dwadzieścia dziewięć złotych
i sześćdziesiąt groszy) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie
w spełnieniu świadczenia pieniężnego za okres od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu;

III.  Nakazuje zwrócić powodowi kwotę 340,40 zł (trzysta czterdzieści złotych i czterdzieści groszy) tytułem niewykorzystanej zaliczki.

sygn. akt I C 320/21 upr

UZASADNIENIE

Powód M. H. wniósł o zasądzenie od (...) Towarzystwa (...) S.A.
z siedzibą w W. kwoty 1.039,35 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 10.09.2019r. do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 25.06.2019 r. doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki T. (...) o numerze rejestracyjnym
(...) 54LA należący do K. K.. Sprawca kolizji był ubezpieczony u pozwanego.
W dniu 27.06.2019 r. poszkodowany wynajął od powoda pojazd zastępczy, ponieważ jego pojazd po kolizji nie nadawał się do jazdy. Umowa najmu trwała do 10.07.2019 r. Powód za wynajem pojazdu wystawił fakturę VAT na kwotę 2.238,60 zł brutto. Pozwany uznał roszczenie co do zasady, nie zakwestionował okresu najmu i przyznał powodowi odszkodowanie w wysokości 1.199,25 zł, kwestionując wysokość stawki dziennej, stąd do zapłaty pozostaje kwota dochodzona pozwem. Legitymacja czynna powoda do dochodzenia roszczenia wynika z umowy cesji wierzytelności w zakresie zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego. Dalej powód podniósł, że poszkodowany nie ma obowiązku zawarcia umowy najmu pojazdu zastępczego z podanym przez ubezpieczyciela podmiotem. Zakwestionował także realność ewentualnych twierdzeń pozwanego co do zaoferowania i zorganizowania pojazdu zastępczego dla poszkodowanego przez rzekomo współpracujące z pozwanym wypożyczalnie.

Pozwany (...) Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany przyznał, że uznał co do zasady konieczność wynajmu przez poszkodowanego pojazdu zastępczego oraz czas trwania najmu, jednak zakwestionował wysokość stawki za dobę najmu. Podniósł, że w dniu zgłoszenia szkody tj. w dniu 25.06.2019 r. wysłał poszkodowanemu wiadomość
e-mail z instrukcją najmu pojazdu zastępczego wraz z cennikiem stawek czynszu najmu oraz zastrzeżeniem, że w razie wyboru oferty innej niż proponowana przez pozwanego, pozwany zweryfikuje stawkę dobową za wynajmem do wysokości przez siebie refundowanej.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 25.06.2019 r. doszło do kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ samochód marki T. (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do K. K.. Sprawca posiadał ubezpieczenie OC w (...) Towarzystwo (...) S.A. z siedzibą w W..

W tym samym dniu 27.06.2019 r. K. K. zawarł z powodem M. H. umowę najmu samochodu F. (...) o nr rej. (...) na okres od dnia 27.06.2019 r. do dnia 10.07.2019 r.. Stawka najmu wynosiła 172,20 zł brutto dziennie (140,00 zł netto). Samochód został wynajęty przez poszkodowanego, ponieważ potrzebował go do prowadzenia gospodarstwa domowego.

Poszkodowany zwrócił pojazd jeszcze przed dokonaniem naprawy swojego pojazdu, obawiając się, że będzie się ona przedłużała.

W dniu 06.08.2019 r. powód wystawił fakturę za najem na kwotę 2.238,60 zł brutto i jednocześnie zawarł z K. K. umowę cesji wierzytelności przysługujących poszkodowanemu w stosunku do pozwanego z tytułu odpowiedzialności na podstawie obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów w zakresie zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Po zgłoszeniu szkody w zakresie kosztów najmu pojazdu zastępczego przez powoda, pozwany
w dniu 27.08.2019 r. uznał roszczenie do kwoty 1.199,25 zł, akceptując zasadność całego okresu najmu przy uwzględnieniu stawki najmu w wysokości 75,00 zł netto za dobę.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: umowy wynajmu samochodu wraz z regulaminem i załącznikami – k. 10 - 16, faktury – k. 17, cesji wierzytelności k. 18, decyzja k. 66, akt szkody k. 70, zeznań świadka K. K. k. 82)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne.

Stan faktyczny sprawy był pomiędzy stronami bezsporny w zakresie zaistnienia szkody i jej okoliczności oraz podstaw odpowiedzialności pozwanego. Sąd ustalił stan faktyczny w niniejszej sprawie na podstawie przedłożonych przez powoda i pozwanego dokumentów, w tym akt szkody oraz zeznań świadka K. K.. Prawdziwość dokumentów oraz zeznania świadka nie były kwestionowane przez strony, nie budziły też wątpliwości Sądu. Sąd dał wiarę zeznaniom świadka, ponieważ były one spójne i logiczne.

Z okoliczności sprawy wynika, że pozwany nie kwestionował samej zasadności wynajęcia pojazdu zastępczego przez poszkodowanego oraz okresu najmu. Nie zgadzał się jednak z wysokością kosztów wynajmu w zakresie zastosowanej przez powoda stawki dobowej.

Rozpoznając zasadność samej wysokości żądanego w pozwie roszczenia, Sąd na wniosek pełnomocnika powoda dopuścił dowód z opinii biegłego S. T. (k. 85 - 88),
z treści której wynika, że stawki najmu zastosowane przez powoda mieszczą się w granicach stawek rynkowych najmu samochodów kompaktowych segmentu C, tj. klasy, do której należał samochód poszkodowanego. W ocenie Sądu opinia biegłego jest jasna, pełna, pozbawiona sprzeczności
i błędów natury logicznej.

Opinia powyższa była kwestionowana przez pełnomocnika pozwanego, który wskazywał, że najwyższe stawki za najem wskazane w opinii dotyczyły wypożyczalni lotniskowych, które stosują najwyższe stawki na rynku. W ocenie pełnomocnika powoda biegły, wydając opinię, wykroczył poza rynek lokalny.

W opinii uzupełniającej (k. 106 – 108) biegły dokonał korekty porównania wziętych pod uwagę wypożyczalni, jednak nie zmieniło to wniosków płynących z opinii.

W odpowiedzi na opinię uzupełniającą pozwany wskazał, że jest ona nieistotna z uwagi na złożoną poszkodowanemu w toku likwidacji szkody propozycję najmu za pośrednictwem ubezpieczyciela.

W świetle aktualnych poglądów doktryny i orzecznictwa, nie ulega wątpliwości, iż odpowiedzialnością ubezpieczyciela z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za uszkodzenie albo zniszczenie pojazdu mechanicznego są objęte celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki na najem pojazdu zastępczego. Mając na uwadze zasadę pełnego odszkodowania, wynikającą z art. 361§2 k.c. oraz treść art. 363§1 k.c., miernikiem odszkodowania są ceny występujące na lokalnym rynku - od najniższej do najwyższej (por. m.in. uchwałę SN z dnia 13 czerwca 2003r., III CZP 32/03, uchwalę SN z dnia 17 listopada 2011 r., III CZP 5/11). Na poszkodowanym nie ciąży przy tym obowiązek poszukiwania sprzedawców oferujących swoje usługi najtaniej. Tylko w przypadku wykazania przez zakład ubezpieczeń nielojalnego postępowania, naruszającego obowiązujące wierzyciela - na podstawie art. 354 k.c. - wymogi współpracy z dłużnikiem przy wykonywaniu zobowiązania, można wierzycielowi postawić zarzut powiększenia rozmiarów szkody poprzez wybranie oferty z cenami wyższymi niż obowiązujące na danym rynku lokalnym i zlecić stosowną weryfikację wysokości odszkodowania (vide - wyrok SN z 25.04.2002r., I CKN 1466/99). Tylko wydatki na najem pojazdu zastępczego poniesione przez poszkodowanego, które znacznie przekraczają koszty obowiązujące na danym rynku lokalnym lub koszty zaproponowanego przez ubezpieczyciela skorzystania z takiego pojazdu nie są objęte odpowiedzialnością z tytułu umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych (vide - uchwała Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 2017r., III CZP 20/17, OSNC 2018 nr 6, poz. 56).

Z przedłożonej przez powoda faktury VAT wynika, że poszkodowany skorzystał z wynajmu pojazdu z segmentu takiego samego jak uszkodzony pojazd. Jednocześnie z opinii biegłego wynika, że stawka po jakiej poszkodowany wynajął pojazd mieści się w granicach średnich stawek stosowanych na rynku lokalnym. Stąd stawka zastosowana w sprawie przez powoda nie może być traktowana jako nadmierna.

Wbrew stanowisku pełnomocnika pozwanego, w niniejszej sprawie w żaden sposób nie można również uznać, że poszkodowany w sposób nieuzasadniony nie skorzystał z propozycji wynajmu pojazdu zastępczego od pozwanego. Przede wszystkim, jak wynika ze zgłoszenia szkody (nagranie rozmowy w aktach szkody), pracownik pozwanego najpierw zapytał jedynie osobę zgłaszającą, czy poszkodowany będzie korzystał z pojazdu zastępczego. Po uzyskaniu odpowiedzi „nie wiem” nie złożył żadnej oferty dotyczącej ewentualnego wynajmu. Na koniec rozmowy poinformował o wysłaniu maila właścicielowi w sprawie pojazdu zastępczego, ale wskazał, że poszkodowany ma wybór podmiotu który zorganizuje mu pojazd zastępczy. Dodatkowo pozwany nie udowodnił, aby wysłał poszkodowanemu konkretną propozycję wynajmu pojazdu zastępczego. W aktach szkody znajduje się jedynie ogólna informacja o możliwości wynajmu takiego pojazdu za pośrednictwem pozwanego lub osoby trzeciej. Sama informacja o akceptowanych przez pozwanego stawkach nie może przemawiać za tym, aby sąd obniżał należne odszkodowanie do żądanych przez pozwanego kwot.

W tych okolicznościach Sąd uznał roszczenie powoda za uzasadnione w całości i zasądził na jego rzecz dochodzoną kwotę.

O odsetkach Sąd orzekł stosownie do żądania pozwu od dnia 10.09.2019 r. Żądanie to znajduje oparcie w art. 481§1 i 2 k.c. w zw. z art. 476 k.c. i art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 kpc, stosownie do zasady odpowiedzialności za wynik procesu, obciążając nimi pozwanego. W pkt III wyroku sąd nakazał zwrócić powodowi niewykorzystaną zaliczkę.