Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 548 / 22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Bełchatowie z dnia 11 kwietnia 2022 roku

sygn. akt II K 1021 / 20

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.  podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego zarzuty mogącej mieć wpływ na treść wyroku obrazy przepisów prawa procesowego, tj. art. 4 kpk i art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk

2.  podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego zarzuty mogących mieć wpływ na treść wyroku błędnych ustaleń faktycznych;

3.  podniesiony w apelacji obrońcy oskarżonego zarzut rażącej niewspółmierności ( surowości ) orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w strefie ruchu drogowego;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Ad. zarzutów z punków 1. i 2

Podniesione w apelacji obrońcy zarzuty błędnych ustaleń faktycznych oparte były o próbę wykazania, że są one następstwem wadliwej, nie odpowiadającej kryteriom, o jakich mowa w art. 7 kpk oceny dowodów, połączonej z nierespektowaniem reguł ujętych w art. 4 kpk i 410 kpk, w szczególności w kontekście oceny wyjaśnień oskarżonego, zeznań świadków K. S. (1), B. S. oraz P. L., a nadto dokumentacji fotograficznej wnętrza pojazdu w zakresie odnoszącym się do śladów ujawnionych na przednim fotelu pasażera. Zdaniem skarżącego, wymowa tych dowodów wykluczała możliwość czynienia ustaleń pozwalających na przypisanie K. S. (2) zarzuconego mu czynu. Powodów do uwzględnienia tych zarzutów sąd odwoławczy jednak nie podzielił. Wbrew wybrzmiewającym z apelacji sugestiom, wyjaśnienia K. S. (2) oraz zeznania w/w świadków, zestawione z wymową pozostałego materiału dowodowego, a w szczególności skonfrontowane z wiedzą specjalistyczną biegłych z zakresu biologii i genetyki sądowej, rekonstrukcji wypadków drogowych oraz chirurgii, nie zasługiwały na przydanie im waloru wiarygodności. Przechodząc do szczegółów – wymowa opinii interdyscyplinarnej biegłych P. R. C. oraz K. K. dawała pewność, że uszkodzenie przedniej szyby samochodu C. (...), polegające na jej popękaniu w górnej lewej części z jej wypchnięciem na zewnątrz poza uramowanie, mogło powstać wyłącznie w wyniku uderzenia głową osoby znajdującej się w chwili wypadku na fotelu kierowcy oraz, że ujawnione w obszarze tego uszkodzenia ślady biologiczne pochodzić mogły wyłącznie od tej osoby, a nadto, że obrażenia głowy, jakich w wyniku zdarzenia doznał K. S. (2), korelują ze śladami ujawnionymi w samochodzie. Opinia ta wykluczała natomiast, by uszkodzenie szyby głową oskarżonego mogło powstać podczas ewentualnej próby wyciągania go z wnętrza samochodu. Wbrew sugestiom skarżącego, biegły K. K. wykluczył także, uwzględniając zarówno kierunek sił działających na osoby mogące znajdować się w samochodzie, jak i to, że w czasie ruchu w fazie poślizgu z zarzucaniem samochód ten przed uderzeniem w drzewo poruszał się po łuku, by uszkodzenie szyby mogło zostać wywołane uderzeniem głowy osoby zajmującej fotel pasażera z przodu. Jednocześnie z opinii genetycznej wynikało, że ślady biologiczne znajdujące się obszarze wyżej opisanego uszkodzenia na szybie pochodzą od oskarżonego. Zestawienie tych wniosków dawało sądowi I instancji pełne prawo do czynienia ustaleń, że kierującym C. w czasie bezpośrednio poprzedzającym uderzenie w przydrożne drzewo mógł być wyłącznie oskarżony. Podczas czynieniu takich, a nie innych ustaleń, sąd I instancji słusznie przedłożył wymowę obiektywnych dowodów rzeczowych, ocenianych przez pryzmat wiedzy specjalistycznej biegłych, ponad dowody osobowe, które z uwagi na więzy rodzinne ( zeznania żony i teścia oskarżonego ), koleżeńskie ( zeznania P. L. ), czy chęć odsunięcia od siebie odpowiedzialności karnej ( wyjaśnienia oskarżonego ), mogły być oparte na podawaniu nieprawdy. W świetle przedstawionej wyżej, jednoznacznej wymowy opinii biegłych, relacje wymienionych w zdaniu poprzednim osób w zakresie odnoszącym się do wskazania osoby kierującej pojazdem słusznie zostały więc przez sąd I instancji ocenione jako niewiarygodne. Ów brak wiarygodności zasadnie też podważa opisywany przez nich sposób, w jaki oskarżony miałby opuścić pojazd po jego uderzeniu w drzewo, dając jednocześnie podstawy do przyjęcia, że do zakrwawienia fotela pasażera doszło dopiero wtedy, gdy oskarżony starał się ów pojazd opuścić. W konkluzji uznać należało, iż wskazana przez Sąd I instancji ocena dowodów nie jawi się ani jako dowolna, ani nielogiczna, nie pozostaje też w sprzeczności z doświadczeniem życiowym oraz wskazaniami wiedzy z zakresu genetyki, medycyny oraz praw fizyki. Poprzedzona została ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności sprawy i stanowiła wynik rozważenia wszystkich jej okoliczności. Została też należycie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – argumentowana w uzasadnieniu, które spełnia wymogi, do jakich odwołuje się art. 424 kpk oraz które zredagowane zostało w sposób pozwalający zrozumienie toku rozumowania sądu I instancji oraz wypowiedzenie się co do jego poprawności.

Ad. zarzutu z punktu 2.

Skarżący do okoliczności, które winny rzutować na sposób ukształtowania kwestionowanego środka karnego, podszedł w sposób selektywny, koncentrując się na wykazywaniu wyłącznie tych okoliczności, jakie mogły działać na korzyść oskarżonego, nie zauważając już jednak istnienia i charakteru tych o wymowie przeciwnej. W szczególności odnieść należy to do bardzo wysokiego stężenia alkoholu w organizmie oskarżonego, niemal czterokrotnie przekraczającego próg, powyżej którego ustawodawca jazdę pod wpływem alkoholu nakazuje traktować w kategoriach przestępstwa. Podkreślić też należy, iż poruszając się w stanie takiego upojenia oskarżony nie potrafił nawet utrzymać się w obszarze jezdni, by w konsekwencji w prostej, nieskomplikowanej sytuacji drogowej, niewymuszonej zachowaniem innych uczestników ruchu, utracić panowanie nad pojazdem, wyjechać poza obręb jezdni i uderzyć w przydrożne drzewo. Okoliczności te dawały sądowi I instancji prawo, by uznać oskarżonego za osobę za stwarzającą na tyle duże zagrożenie dla bezpieczeństwa innych uczestników ruchu, by wyeliminować go z niego na wskazany w wyroku czas i w odniesieniu do przywołanej tam kategorii pojazdów. Przypomnieć należy, iż jedną z najistotniejszych funkcji przedmiotowego zakazu jest właśnie, by kierowców stwarzających tak daleko idące niebezpieczeństwo z ruchu tego czasów eliminować.

Wniosek

Wniosek obrońcy oskarżonego o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie go od zarzuconego czynu lub złagodzenie orzeczonego wobec niego zakazu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Omówiono powyżej

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1W całości

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

omówiono powyżej

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

Wobec nieuwzględnienia apelacji, stosownie do treści art. 636 § 2 kpk oskarżonego obciążono kosztami procesu za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS