Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 sierpnia 2022 roku

Sąd Rejonowy w Toruniu VIII Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Maciej Michałowski

Protokolant: p.o. sekretarza sądowego Ewa Barańczyk

przy udziale oskarżyciela z K. w T. H. L.

po rozpoznaniu w dniach: 21 lipca 2022r. oraz 18 sierpnia 2022r.

sprawy:

D. P. s. Z. i J. z domu D.

ur. (...) w T.

obwinionego o to, że:

w dniu 17 grudnia 2021r. o godz. 7:00 w T. przy ul. (...) dokonał umyślonego uszkodzenia szyby w oknie mieszkania poprzez rzucenie w nią cegłą czym spowodował straty na szkodę S. S. (1)

tj. o wykroczenie z art. 124 § 1 kw

orzeka:

I.  Uznaje obwinionego D. P. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z tym ustaleniem, że wysokość szkody wyniosłą 400 (czterysta) złotych tj. za winnego popełnienia wykroczenia z art. 124 § 1 kw i za to na podstawie art. 124 § 1 kw w zw. z art. 20 § 1 i § 2 pkt 2 kw i art. 21 § 1 kw wymierza mu 1 (jednego) miesiąca ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 (trzydziestu) godzin;

II.  Na podstawie art. 124 § 4 kw zobowiązuje obwinionego do zapłaty równowartości wyrządzonej szkody w kwocie 400 (czterysta) złotych na rzecz pokrzywdzonego S. S. (1);

III.  Zasądza od Skarbu Państwa ( Kasy Sądu Rejonowego w Toruniu) na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. A. C. kwotę 531,36 (pięćset trzydzieści jeden i 36/100) złotych brutto tytułem nieuiszczonych kosztów pomocy prawnej udzielonej obwinionemu z urzędu;

IV.  Zwalnia obwinionego od ponoszenia opłaty sądowej, zaś wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2021 roku około godz. 7:00 D. P. udał się do miejsca zamieszkania S. S. (1) w celu spotkania się z jego córką. S. S. (1) nie wpuścił D. P. do swojego domu, albowiem zarówno on, jak i jego córka nie życzyli sobie obecności D. P.. D. P. wyszedł na podwórko. Będąc na tym podwórku D. P. wziął jedną z leżących tam cegieł i rzucił nią w okno mieszkania S. S. (1), co doprowadziło do zbicia szyby. Widział to stojący przy oknie na klatce schodowej S. S. (1).

Czynem swym D. P. doprowadził do powstania strat w wysokości 400 zł na szkodę S. S. (1).

DOWÓD: zeznania świadka S. S. (1) k. 1, 41.

D. P. nie zdradza objawów choroby psychicznej. Rozpoznaje się u niego zaburzenia osobowości nasilone w stopniu znacznym, a jego poziom intelektualny mieści się na pograniczu upośledzenia umysłowego stopnia lekkiego i umiarkowanego. W czasie popełnienia zarzucanego mu czynu miał ograniczoną, lecz nie w stopniu znacznym, zdolność rozpoznania jego znaczenia, jak i pokierowania swoim postępowaniem.

DOWÓD: opinia sądowo-psychiatryczna k. 20-21.

Obwiniony D. P. wyjaśnił, iż nie dokonał zniszczenia szyby. Oświadczył ponadto, że nigdy nie był w mieszkaniu S. S. (1) ( k. 38).

Sąd odmówił wiary wyjaśnieniom obwinionego. Przede wszystkim należy wskazać, iż Sąd w niniejszej sprawie oparł się na zeznaniach S. S. (1), który w sposób wiarygodny i spójny przedstawił przebieg zdarzeń z dnia 17 grudnia 2021 roku. W ocenie Sądu S. S. (1) nie miał żadnych podstaw, by złożyć zeznania niezgodnie z rzeczywistością, dlatego Sąd pozytywnie zweryfikował ich prawdziwość, jednocześnie uznając, że wyjaśnienia obwinionego stanowią wyłącznie element taktyki procesowej.

Sąd podzielił również wnioski opinii sądowo - psychiatrycznej dotyczących obwinionego D. P.. Opinia ta pozwoliła na ustalenie, iż ww. w czasie popełniania zarzucanego mu czynu miał ograniczoną, lecz nie w stopniu znacznym, zdolność rozpoznania jego znaczenia, jak i pokierowania swoim postępowaniem. Powyższe opinia została przeprowadzona na podstawie jednorazowego badania, sporządzona przez uprawniony podmiot, posiadający wiadomości specjalne o uznanych kwalifikacjach, dlatego też nie ma podstaw do ich kwestionowania.

Nadto Sąd dał wiarę wszelkim innym przeprowadzonym w sprawie dowodom z dokumentów, a także pozostałymi dowodami zawnioskowanymi do ujawnienia we wniosku o ukaranie. Dokumenty te zostały pozyskane, sporządzone i przeprowadzone zgodnie z wymogami procedury karnej, a żadna ze stron nie zakwestionowała ich rzetelności ani prawdziwości. Również Sąd nie miał podstaw, aby podważyć ich wiarygodność.

Zgodnie z treścią art. 124 § 1 kw karze podlega ten, kto cudzą rzecz umyślnie niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku, jeżeli szkoda nie przekracza 500 złotych. Zachowanie obwinionego D. P. polegało na uszkodzeniu szyby w oknie mieszkania poprzez rzucenie w nie cegłą. obwiniony dopuścił się tego czynu umyślnie z zamiarem bezpośrednim. Sąd nie dopatrzył się okoliczności wyłączających winę lub bezprawność.

Sąd za popełnione wykroczenie, na podstawie art. 124 § 1 kw wymierzył obwinionemu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności, zobowiązując go do wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin. Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze wszelkie okoliczności podmiotowe i przedmiotowe, leżące w granicach cech przypisanego obwinionemu wykroczenia, a także dotyczące osoby sprawcy i mające znaczenie dla wymiaru kary. Istotną okolicznością przy wymiarze kary było lekceważące podejście obwinionego do cudzego mienia, jak i bezpieczeństwa osób przebywających w mieszkaniu. W ocenie sądu kara ograniczenia wolności polegająca na wykonywaniu pracy na cele społeczne będzie adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz wystarczającą do wdrożenia obwinionego do poszanowania prawa i zasad współżycia społecznego, a tym samym spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do niego, jak i w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

W pkt II wyroku, Sąd orzekł na podstawie art. 124 § 4 kw obowiązek zapłaty równowartości wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz S. S. (1) kwoty 400 zł. Wysokość wyrządzonej szkody Sąd ustalił na podstawie zeznań pokrzywdzonego złożonych na etapie postępowania jurysdykcyjnego, w których doprecyzował wysokość wyrządzonej szkody.

O wynagrodzeniu dla obrońcy wyznaczonego dla obwinionego z urzędu orzeczono na podstawie § 17 ust. 2 pkt 2 i § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2019r. poz. 18) mając na uwadze treść orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 kwietnia 2020 r. w sprawie SK 66/19 (Dz.U. z 2020 r., poz. 769).

Z uwagi na sytuację majątkową obwinionego, sąd uznał, iż uiszczenie przez niego kosztów postępowania, byłoby zbyt uciążliwe i dlatego na podstawie art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 121 § 1 kpw zwolnił go w całości od ich zapłaty na rzecz Skarbu Państwa.