Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV P 142/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2022r.

Sąd Rejonowy w Giżycku IV Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Bożena Makowczenko

Protokolant st. sekr.sąd. Barbara Małecka

po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2022r. w Giżycku

na rozprawie

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko Wojewódzkiemu Inspektoratowi Ochrony (...) i Nasiennictwa w O.

o odszkodowanie

1.  Zasądza od pozwanego Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony (...) i Nasiennictwa w O. na rzecz powódki J. S. kwotę 14630,00 zł (czternaście tysięcy sześćset trzydzieści złotych ) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 27 sierpnia 2021r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania.

2.  Nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 750,00 zł (siedemset pięćdziesiąt złotych) tytułem opłaty sądowej, od uiszczenia której powódka była zwolniona oraz kwotę 418,00 zł (czterysta osiemnaście złotych) tytułem zwrotu wydatkowanych tymczasowo przez Skarb Państwa kosztów procesu.

Bożena Makowczenko

Sygn. akt IV P 142/21

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2021 r. powódka J. S. wniosła o zasądzenie od pozwanego Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony (...) i Nasiennictwa w O. kwoty 14.630 zł tytułem odszkodowania za nieuzasadnione i niezgodne z przepisami wypowiedzenie warunków pracy i płacy.

Powódka wskazała, że jest zatrudniona w Wojewódzkim Inspektoracie Ochrony (...) i Nasiennictwa w O. (dalej: (...) w O.) na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy. Początkowo pracowała na stanowisku inspektora w Oddziale w W., a w 2007 r. w drodze awansu objęła stanowisko kierownika Oddziału w G.. Podała, że jej wynagrodzenie zasadnicze wynosi 4.063,92 zł brutto plus dodatek stażowy w wysokości 20% wynagrodzenia zasadniczego tj. 812,78 zł. Przedstawiła, że w dniu 29 czerwca 2021r. w Oddziale w G. pojawił się B. W. (1), zajmujący stanowisko (...)– (...) Wojewódzkiego Inspektora Ochrony (...) i Nasiennictwa (dalej: (...)– (...) Wojewódzki Inspektor), radca prawny oraz A. W. (1) – kierownik Oddziału w W.. Wskazała, iż B. W. (1) przy udziale ww. osób wręczył jej wypowiedzenie zmieniające warunki pracy i płacy, uprzednio awansując A. W. (1) na stanowisko kierownika Oddziału powiatu (...) i (...) w G.. Powódka zaznaczyła, że zmieniono jej stanowisko pracy na starszego inspektora oraz istotnie zmniejszono wynagrodzenie z 4.063,92 zł pensji zasadniczej na 3.118,62 zł. Podała też powódka, że nie zamierza kontynuować zatrudnienia na zaproponowanych warunkach, ponieważ są one nie do przyjęcia, a wypowiedzenie jest niezasadne, dokonane z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu umów i miało na celu definitywne rozwiązanie stosunku pracy. Przywołała, iż jako przyczynę wypowiedzenia pozwany wskazał „zmiany organizacyjne w (...) w O. wprowadzone zarządzeniem nr (...) (...)– (...) Wojewódzkiego Inspektora z dnia 13 maja w sprawie wprowadzenia zmian do Regulaminu Organizacyjnego (...) w O., skutkujące połączeniem Oddziału w G. z Oddziałem w W. i utworzenie w ich miejsce Oddziału powiatu (...) i (...) w G.”. Zdaniem J. S. wskazana przyczyna wypowiedzenia zmieniającego jest niekonkretna, nieczytelna i niezrozumiała dla pracownika. Podała, iż istotnym jest fakt jakie zmiany organizacyjne wprowadzono i jaki to ma wpływ na wypowiedzenie zmieniające warunku pracy i płacy powódce. Przedstawiła, że faktem jest iż z dniem 01 lipca 2021r. w (...) w O. nastąpiły zmiany organizacyjne, a Oddział w W. został niejako wchłonięty przez Oddział w G., który rozpoczął realizację zadań również na terenie powiatu (...). Wskazała, że na dzień wręczenia powódce wypowiedzenia zmieniającego, w Oddziale w W. zatrudniona była jedna osoba – kierownik Oddziału A. W. (1), a od dnia 01 lipca 202 r. kierownik Oddziału powiatu (...) i (...) w G..

Powódka podała, że do 30 czerwca 2021r. w Oddziale w G. istniały obsadzone stanowiska urzędnicze, w tym stanowisko kierownika zajmowane przez nią. Natomiast obsada pracownicza w Oddziale w W. powinna liczyć 3 osoby, w tym jedna na stanowisku kierownika Oddziału. W związku z rezygnacją z pracy w 2020r. dwóch osób pracujących w Oddziale w W., w tym kierownika Oddziału, A. W. (1) powierzono stanowisko „pełniącej obowiązki kierownika Oddziału, by następnie w marcu lub kwietniu awansować ją na kierownika Oddziału w W.. Powódka przedstawiła, że decyzje w przedmiocie zmian organizacyjnych zapadły już co najmniej w listopadzie 2020r., kiedy nie ogłoszono naboru na wolne stanowiska w służbie cywilnej do Oddziału w W..

J. S. podkreśliła, iż skutkiem połączenia dwóch Oddziałów w jeden była likwidacja jednego ze stanowisk kierowniczych, co jednak nie zostało wyartykułowane w przedstawionym jej wypowiedzeniu. Zdaniem powódki pozwany powinien był zastosować kryteria doboru pracowników, którym zamierzał wręczyć wypowiedzenie zmieniające bądź też wypowiedzenie definitywne.

Wskazała powódka, iż była zaskoczona decyzją pracodawcy, a stres związany z powyższą sytuacją spowodował, że nie była w stanie jasno myśleć. Wskazała, że na pytanie co zdecydowało o jej degradacji pozwany nie wskazał konkretnych powodów, ale powołał się na „rozmowy z pracownikami”, „ilość kontroli”, a w szczególności fakt, że pracodawca może wybrać i wybiera (...). Wskazała, że pozwany nie określił, czy ma zarzuty do liczby kontroli wykonanych przez Oddział w G. zgodnie z planem, który to plan każdorazowo był wykonany, a uprzednio zatwierdzany przez pozwanego, czy też do liczby kontroli prowadzonych osobiście przez powódkę, czy też do średniej liczby kontroli przypadającej na jednego pracownika Oddziału.

J. S. podała nadto, że nigdy nie było zastrzeżeń do jej pracy. Jej wiedza i zaangażowanie było doceniane zarówno przez pracowników, jak i (...)– (...) Wojewódzkiego Inspektora. Podkreśliła, że trzykrotnie reprezentowała (...) w O. na międzynarodowych szkoleniach. Powódka przedstawiła, że posiada specjalistyczne doświadczenie, ukończyła studia na kierunku O., specjalność „ochrona roślin” na (...) w W.. Wskazała, że cały czas podnosiła swoje kwalifikacje zawodowe, biorąc udział w szkoleniach, seminariach, jest wpisana do rejestru inspektorów ekologicznych prowadzonego przez Głównego Inspektora Jakości Handlowej (...). Powódka podkreśliła, że posiada doświadczenie w zarządzaniu pracą zespołu, pracowała w Oddziale w W. i zna teren i specyfikę powiatu (...). Z posiadanej przez powódkę wiedzy wynika, że kwalifikacje A. W. (1), jej merytoryczne przygotowanie oraz sposób realizacji zadań na zajmowanym stanowisku inspektora wzbudzały liczne zastrzeżenia osób sprawujących nadzór nad jej pracą. Powódka podkreśliła, że A. W. (1) jako jedyna z zatrudnionych w (...) w O. osób, nie zdała w pierwszym terminie egzaminu z zakresu znajomości przepisów dot. spraw ochrony roślin i nasiennictwa w celu uzyskania statusu „państwowego inspektora”. Wskazała nadto, że A. W. (1) posiada niespełna czteroletni staż pracy w administracji i trzy czy czteromiesięczny jako kierownik jednoosobowego Oddziału, nadzorującego swoją własną pracę. W ocenie powódki pozwany nie tylko nie wypełnił obowiązku wskazania kryterium doboru pracownika do wypowiedzenia warunków pracy w oświadczeniu o wypowiedzeniu, ale w ogóle nie zastosował jakichkolwiek obiektywnych i sprawiedliwych kryteriów wyboru związanych ze stosunkiem pracy. Nadmieniła, że siedziba przekształconego oddziału w dalszym ciągu mieści się w G..

Następnie powódka rozszerzyła powództwo i wniosła o zasądzenie od pozwanego dodatkowo ustawowych odsetek za opóźnienie od dochodzonej kwoty 14.630 zł tytułem odszkodowania z tytułu niezgodnego z przepisami i nieuzasadnionego wypowiedzenia warunków pracy i płacy liczonych od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu.

W odpowiedzi pozwany (...) w O. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów ewentualnego zastępstwa procesowego.

Pozwany wskazał, że z dniem 01 lutego 2021r. na stanowisko (...)– (...) Wojewódzkiego Inspektora został powołany B. W. (1), a obejmując stanowisko zwrócił uwagę na problem obsady kadrowej w Oddziale w W. oraz problem natury lokalowej związany ze zbliżającym się końcem trwania umowy na najem zajmowanych przez Oddział pomieszczeń, stanowiących własność miasta W.. Umowa najmu była zawarta do dnia 29 lutego 2020 r., jednak wydłużono czas użytkowania lokalu maksymalnie do dnia 30 czerwca 2021r. Wskazał, iż próby znalezienia nowego lokalu zakończyły się niepowodzeniem. W związku z powyższym Wojewódzki Inspektor po konsultacjach z innymi osobami uznał, iż celowym będzie połączenie Oddziału w W. z Oddziałem w G. i utworzenie w ich miejsce nowego Oddziału obsługującego dwa powiaty. Podał, iż kierownicy działów merytorycznych (...) w O. nie zgłosili uwag co do kwestii połączenia Oddziałów. Podkreślił, że oba powiaty liczą razem 79 tys. mieszkańców. Pozwany przedstawił, iż w konsekwencji (...)– (...) Wojewódzki Inspektor zarządzeniem nr (...) z dnia 13 maja 2021 r. dokonał m.in. zmiany polegającej na likwidacji Oddziałów w W. i G. i utworzeniu w ich miejsce Oddziału powiatu (...) i (...) w G.. Wskazał, że Wojewoda (...)– (...) zaakceptował wprowadzone do regulaminu organizacyjnego (...) w O. zmiany w dniu 27 maja 2021r.

Pozwany podał, iż nie ulega wątpliwości, iż z dniem 01 lipca 2021r. doszło do likwidacji Oddziałów w G. i W., w konsekwencji zachodziła konieczność zmiany warunków o pracę osób w nich zatrudnionych, w tym obu kierowników, których dotychczasowe stanowiska zostały zlikwidowane. Pozwany podkreślił, że Wojewódzki Inspektor mógł na stanowisko Kierownika Oddziału powiatu (...) i (...) w G. wybrać jednego z dwóch kierowników likwidowanych Oddziałów, innego pracownika (...) w O., bądź rozpisać nabór na nowoutworzone stanowisko pracy. Pozwany opierając się orzecznictwem podał, iż likwidacja oddziału skutkuje likwidacją stanowiska kierownika.

Pozwany podał, iż A. W. (1) spełnia wszystkie stawiane przez ustawodawcę warunki umożliwiające wykonywanie funkcji kierownika Oddziału. Posiada wieloletnie doświadczenie w pracy w Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa, cieszy się szacunkiem i uznaniem przełożonych oraz współpracowników. Wskazał, iż A. W. (1) jako kierownik Oddziału w W. świetnie wywiązywała się z powierzonych zadań, a w dobie (...)19 sama wykonywała zadania Oddziału we wszystkich zakresach.

Pozwany podał, że z kolei powódka na forum publicznym podważała polecenia osoby kierującej jednostką oraz kwestionowała zasady określające sposób wykonywania pracy w (...) w O., jakie zostały wprowadzone na czas trwania pandemii, gdyż w jej ocenie jakikolwiek kontakt z innymi pracownikami i petentami mógł narażać ją na niebezpieczeństwo. Wskazał, że powódka mimo niezbędnych środków profilaktycznych zapobiegających możliwości zakażenia się koronawirusem od października do grudnia 2020r. praktycznie nie prowadziła czynności kontrolnych (wykonała jedynie dwie kontrole i to we współuczestnictwie). Przedstawił, że w okresie od 01 października 2020r. do 30 czerwca 2021r. A. W. (1) wykonała aż 58 więcej kontroli samodzielnych niż powódka. Wskazał, że w Oddziale w G. prowadzenie czynności kontrolnych ciążyło de facto na pozostałych pracownikach merytorycznych. Pozwany wspomniał także, że powódka była jednym z najczęściej przebywających na pracy zdalnej pracownikiem ze wszystkich Oddziałów w województwie (...)– (...), wykonując pracę w ten sposób nawet 4 razy w tygodniu. Tymczasem pozostali pracownicy Oddziału w G. z tego przywileju mogli korzystać jedynie raz w tygodniu. Pozwany podał, że przed przedstawieniem powódce nowych warunków pracy i płacy przeprowadzono stosowne konsultacje z przedstawicielami działających na terenie (...) w O. obu organizacji związkowych, którzy nie złożyli zastrzeżeń co do podjętej decyzji.

Pozwany zaprzeczył jakoby celem dokonania wypowiedzenia zmieniającego było definitywne rozwiązanie stosunku pracy z powódką. Zdaniem pozwanego zaproponowane powódce warunki pracy odpowiadały jej wykształceniu oraz doświadczeniu, natomiast warunki płacy były porównywalne z warunkami na których zatrudnieni są w Inspektoracie inni pracownicy zajmujący stanowisko starszego inspektora. Nadmienił, że A. W. (1) wykonywała funkcję Kierownika Oddziału w W. przez okres 9 miesięcy. Dodał, że powódka dopuściła się błędów merytorycznych w zakresie prowadzonych przez siebie postępowań.

Sąd ustalił, co następuje:

Powódka J. S. w dniu 14 stycznia 2003r. zawarła z pozwanym Wojewódzkim Inspektoratem Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa w O. umowę o pracę na czas określony od dnia 15 stycznia 2003r. do dnia 14 lipca 2004r. Umowa została zawarta w pełnym wymiarze czasu pracy a powódka została zatrudniona na stanowisku inspektora w Oddziale w W.. Następnie pozwany w dniu 14 lipca 2004r. zawarł z powódką kolejną umowę o pracę, na czas nieokreślony. Z kolei w dniu 25 kwietnia 2007r. strony zawarły porozumienie zmieniające umowę o pracę, na mocy którego J. S. została zatrudniona na stanowisku Kierownika Oddziału w G..

Na podstawie regulaminu organizacyjnego (...) w O. posiadał on do dnia 30 czerwca 2021r. 16 oddziałów, w tym Oddział w G. i Oddział w W..

W skład pozwanego wchodzą nadto trzy oddziały graniczne – w B., B. i w E..

Do zadań każdego oddziału należą w szczególności:

- kontrole urzędowe i inne czynności urzędowe dotyczące weryfikacji zgodności z prawodawstwem Unii Europejskiej dotyczącym środków ochrony przeciwko agrofagom roślin, w tym kontrole roślin produktów roślinnych, podłoży i gleby oraz środków transportu na obecność agrofagów roślin a w przypadku stwierdzenia wystąpienia niezgodności lub podejrzenia o wystąpienie agrofagów roślin pobranie próbek do badan laboratoryjnych, ustalenie źródła pochodzenia agrofaga, ustalenie możliwości rozprzestrzenienia się agrofaga i możliwości jego zwalczania, podjęcie działań w przypadku stwierdzenia innych niezgodności

- przygotowanie dokumentacji i opracowanie projektów decyzji administracyjnych

- wydawanie decyzji administracyjnych

- rejestracja podmiotów profesjonalnych

- kontrole wykonywania obowiązków nałożonych decyzjami administracyjnymi

- wydanie fitosanitarnych świadectw eksportowych i reeksportowych fitosanitarnych świadectw przedeksportowych, paszportów roślin i zaświadczeń

- urzędowe kontrole wyznaczonych stacji kwarantanny

- prowadzenie kontroli produkcji środków ochrony roślin, wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin, reklamy środków ochrony roślin

- prowadzenie kontroli wprowadzania do obrotu nawozów, środków wspomagających uprawę roślin

- prowadzenie urzędowych działań w ramach systemu wczesnego ostrzegania o niebezpiecznych produktach żywnościowych i środkach żywienia zwierząt

- przygotowywanie i sporządzanie meldunków, planów, sprawozdań i informacji z zakresu działania oddziału.

/dowód: regulamin k. 23- 36/

Z kolei, zgodnie z zakresem czynności powódki, jej podstawowym obowiązkiem jako kierownika oddziału było kierowanie oddziałem zapewniające realizację zadań określonych w ustawach o ochronie roślin i o nasiennictwie oraz w przepisach wydanych na jej podstawie w zakresie zdrowia roślin, zapobiegania zagrożeniom związanym z obrotem i stosowaniem środków ochrony roślin, wytwarzania, oceny i obrotem materiałem siewnym.

Do obowiązków powódki należało w szczególności:

- przygotowywanie dokumentacji postępowania administracyjnego w celu wydania decyzji,

- wydawanie świadectw fitosanitarnych,

- wydawanie paszportów roślin o zaświadczeń,

- dokonywanie wpisów lub wykreślenia z rejestru przedsiębiorców,

- nadzór i kontrola prawidłowości prowadzenia szkoleń przez podmioty wpisane do rejestru prowadzących szkolenia,

- prowadzenie kontroli obrotu materiałem siewnym, kontroli wytwarzania, przechowywania i obrotu producentów materiałów siewnych,

- prowadzenie kontroli prawidłowości stosowania środków ochrony roślin,

- prowadzenie kontroli fitosanitarnej, roślin, produktów roślinnych, podłoży i gleby oraz środków transportu na obecność organizmów kwarantannowych i regulowanych a w przypadku podejrzenia ich wystąpienia pobieranie próbek do badań laboratoryjnych,

- prowadzenie postępowania wyjaśniającego w związku z wykryciem organizmów szkodliwych,

- kontrola wykonania obowiązków nałożonych w drodze decyzji administracyjnych,

- prowadzenie obserwacji roślin, produktów roślinnych lub przedmiotów w celu ustalenia występowania organizmów szkodliwych,

- wykonywanie badań laboratoryjnych próbek roślin, produktów roślinnych na obecność organizmów szkodliwych,

- wykonywanie czynności związanych z przygotowaniem, sporządzaniem planów, sprawozdań i informacji z zakresu działalności oddziału.

/dowód: kopia zakresu czynności powódki k. 37 – 39/

Inspektoratem w O. przez okres 19 lat kierowała M. P. (1). Z końcem 2019 roku odeszła na emeryturę. Wówczas to, w okresie od 9 stycznia 2020 roku do 31 stycznia 2021r. obowiązki Wojewódzkiego Inspektora pełniła M. Z. (1), która od 2017 roku była zastępcą Wojewódzkiego Inspektora.

Na początku 2020 roku pojawił się problem z oddziałem w W.. Kończył się bowiem okres umowy najmu lokalu, w którym oddział funkcjonował. Jego właścicielem było miasto W.. Umowa ta była zawarta do dnia 29 lutego 2020r. Wydłużono czas użytkowania tego lokalu do dnia 30 czerwca 2021r. W oddziale tym był tez wówczas problem kadrowy. Z początkowo zatrudnionych w nim 3 osób z dniem 1 października 2020r. w oddziale pozostała 1 osoba – A. W. (1), która po rozwiązaniu z tym dniem umowy o pracę przez dotychczasowego kierownika E. L. (1), pełniła obowiązki kierownika oddziału. Konkursu na nowych pracowników nie rozpisano.

Od dnia 1 lutego 2021r. (...) Wojewódzkim Inspektorem Ochrony (...) i Nasiennictwa został B. W. (1).

Próby znalezienia nowego lokalu zakończyły się w międzyczasie niepowodzeniem.

W związku z powyższym Wojewódzki Inspektor, po konsultacjach między innymi z przedstawicielami samorządów lokalnych uznał, iż celowym będzie połączenie Oddziału w W. z Oddziałem w G. i utworzenie w ich miejsce nowego Oddziału obsługującego dwa powiaty. Kiedy to plan połączenia oddziałów był realny Inspektor pojawił się w oddziale w G.. Potwierdził w rozmowie z powódką, że dojdzie do połączenia oddziałów a ona sama zyska pracownika. Powódka miała pojechać do W. by zdecydować, które meble przewieźć do G.. Razem z powódką pozwany udał się do W. gdzie w rozmowie z A. W. (1) poruszył temat zmian w organizacji (...). Nie padały żadne sformułowania, z których powódka mogłaby wnioskować, że jej sytuacja jako kierownika może ulec zmianie. Twierdzenia pozwanego powódka rozumiała w taki sposób, że to ona miałaby kierować oddziałem a A. W. (1) miałaby być jej pracownikiem.

Następnie, na dzień 18 marca 2021r. powódka oraz wszyscy pracownicy oddziału w G. mieli stawić się u pozwanego w O.. Wtedy miały miejsce rozmowy pozwanego ze wszystkimi pracownikami indywidulanie. Pozwany potwierdził fakt łączenia oddziałów i oznajmił, że od 1 kwietnia 2021r. A. W. (1) będzie kierownikiem oddziału w W., którym zarządzała do tej pory od dnia 1 października 2020r. jako pełniąca obowiązki kierownika. Rozmowa pozwanego z powódką dotyczyła kwestii ogólnych – powódka poruszyła temat wynagrodzeń pracowników z G. a pozwany oznajmił, że oczekuje większego zaangażowania powódki w samodzielne kontrole. Nie było mowy o zmianie sytuacji powódki. Pozwany polecił nadto powódce by przygotowała spis przedmiotów do likwidacji i do przeniesienia z W. do G.. Powódka skupiła się zatem na przygotowaniu oddziału do planowanych zmian, przygotowywała w szczególności oddział do nowych zadań jakie miały wejść wżycie po zmianach w przepisach. Sporządziła też plany kontroli z uwzględnieniem już terenu obu oddziałów. Na naradzie zdalnej jaka odbyła się w dniu 24 marca 2021r. pozwany oznajmił wszystkim pozostałym kierownikom o planowanych zmianach. Mowa była tu o połączeniu oddziału w G. z oddziałem w W..

/dowód: zeznania stron J. S. k. 403v- 409v, B. W. k. 413v- 418v/

Zarządzeniem z dnia 13 maja 2021r. o nr (...) (...)– (...) Wojewódzki Inspektor Ochrony (...) i Nasiennictwa w O. B. W. (1) wprowadził zmiany w obowiązującym regulaminie organizacyjnym poprzez zmniejszenie liczby oddziałów do 15. W konsekwencji Oddział w W. został połączony z oddziałem w G. i w ich miejsce został utworzony oddział powiatu (...) i (...) w G.. Ww. zarządzenie zostało zatwierdzone przez Wojewodę (...)– (...) w dniu 27 maja 2021r.

/dowód: kserokopia zarządzenia nr 12/21 k. 15; załącznik nr 1 do Zarządzenia nr (...) k. 19/

W dniu 29 czerwca 2021r. w oddziale w G. pojawił się pozwany. Zaproponował powódce zawarcie porozumienia, na mocy którego jej stanowisko uległoby zmianie tj. stałaby się starszym inspektorem. Propozycji tej powódka nie przyjęła wobec czego wręczył powódce wypowiedzenie warunków pracy i płacy.

Wskazano w nim, iż wypowiada się powódce warunki pracy i płacy w części dotyczącej stanowiska pracy i wynagrodzenia za pracę. Jako przyczynę podano zmiany organizacyjne w Wojewódzkim Inspektoracie Ochrony (...) i Nasiennictwa w O. wprowadzone Zarządzeniem Nr (...) Wojewódzkiego Inspektorat Ochrony (...) i Nasiennictwa z dnia 13 maja 2021r. w sprawie wprowadzenia zmian do Regulaminu Organizacyjnego Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony (...) i Nasiennictwa w O. skutkujące połączeniem Oddziału w G. z Oddziałem w W. i utworzenie w ich miejsce oddziału powiatu (...) i (...) w G..

Po upływie okresu wypowiedzenia powódka miałaby pracować jako starszy inspektor oddziału powiatu (...) i (...) w G. z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 3118,62 zł .

Jednocześnie, w dniu 29 czerwca 2021r. wręczono powódce pismo, w którym w oparciu o art. 42§4 kp powierzono powódce w okresie od 1 lipca 2021r. do 30 września 2021r. pełnienie obowiązków na stanowisku starszego Inspektora oddziału powiatu (...) i (...) w G.. Wskazano, że powierzenie to jest spowodowane potrzebami pracodawcy, które przejawiają się w konieczności zapewnienia właściwego funkcjonowania komórki organizacyjnej oddziału po zmianach organizacyjnych.

J. S. odmówiła przyjęcia zaproponowanych przez pracodawcę nowych warunków umowy o pracę.

/dowód: akta osobowe J. S./

Sąd zważył, co następuje:

Powyżej ustalony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków, stron i złożone do akt dokumenty.

Pozwolił on Sądowi na ocenę, iż dokonane wobec powódki wypowiedzenie warunków pracy i płacy pozbawione było podstaw.

Uzasadniając tę ocenę wypada zacząć od stwierdzenia, iż Sąd nie neguje tego, że to pracodawca w sposób samodzielny zarządza zakładem pracy, w szczególności podejmuje decyzje w sferze kadrowej. To pracodawca bowiem, a konkretnie uprawniony w jego imieniu do tego podmiot, decyduje kogo zatrudnia i kogo zwalnia. To ten podmiot też może podejmować decyzję co do tego jaki kształt przybierze zakład pracy, jaką przyjmie strukturę i formę.

Mając powyższe na uwadze Sąd zauważa, że pozwany miał pełne prawo do podjęcia decyzji o tym aby struktura organizacyjna Inspektoratu uległa zmianie. Pozwany w trakcie składanych zeznań na rozprawie opisał motywy jakimi się kierował i okoliczności w jakich zapadła decyzja o zmianie struktury organizacyjnej Inspektoratu. Mowa była o nich wyżej. Sąd w pełni pojmuje i przyjmuje jako wiarygodną tę właśnie argumentację co oznacza, że u pozwanego doszło do zmian organizacyjnych.

Sąd pragnie jednak podkreślić, iż słusznym była argumentacja powódki dotycząca kwestionowania samego procedowania pozwanego w zakresie planowanych zmian, podejmowanych czynności formalno – prawnych a co za tym idzie skutków jakie wywołały. Otóż, nie bez racji jest twierdzenie powódki, że o likwidacji oddziału lub jego utworzeniu decyduje Wojewoda o czym wprost mówi art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 13 lutego 2020r. o Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa. To wojewoda bowiem, w myśl tej ustawy, tworzy i znosi oddziały inspektoratu i określa ich zasięg terytorialny.

Tymczasem w 2021r. takiej decyzji Wojewody co do zmian u pozwanego nie było. To pozwany wydał Zarządzenie Nr (...) wprowadzając w nim zmiany do regulaminu Organizacyjnego pozwanego, które to zatwierdzone zostało przez Wojewodę w dniu 27 maja 2021r.(k. 70 ) .

Zarządzenie Wojewody wydane zostało dopiero w dniu 4 kwietnia 2022r.

Wcześniej miały miejsce wyłącznie uzgodnienia pozwanego z Głównym Inspektorem Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Jak wynika z pisma Głównego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa z dnia 21 marca 2022r. kierowanego do pozwanego, sprawa połączenia oddziału w G. z oddziałem w W. zapoczątkowana została pismami Wojewódzkiego Inspektora z dnia 12 lutego 221r. i 15 lutego 2021r.

Podano w nim nadto, że wyrażona została zgoda na utworzenie jednego oddziału w miejsce dwóch przy czym siedziba miała mieścić się w G.. Zgoda ta była wyrażona w trakcie uzgodnień z Wojewódzkim Inspektorem. Zaznaczono też, że zgoda Głównego Inspektora jest tu niezbędna ale niewystarczająca. W myśl bowiem art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 13 lutego 2020r. o Państwowej Inspekcji Ochrony Roślin i Nasiennictwa oddziału tworzy i znosi wojewoda określając ich zasięg terytorialny na wniosek Wojewódzkiego Inspektora złożony po uzyskaniu zgody Głównego Inspektora.

/dowód: pismo k. 357/

O wydanie zarządzenia potwierdzającego zniesienie oddziałów w W. i w G. oraz utworzenie w ich miejsce nowego oddziału obejmującego obszar powiatu (...) i (...) pozwany zwrócił się do Wojewody pismem z dnia 24 marca 2022r.

/dowód: pismo k. 366/

Tym samym, zdaniem Sądu, mimo braku w owym czasie decyzji wojewody w myśl przywołanego art. 13 ustawy, to jednak de facto – poprzez wprowadzenie zmian w Regulaminie - doszło do zniesienia oddziału w G. i w W. i utworzenie w ich miejsce jednego.

Skoro tak, to w istocie przyczyną wręczenia powódce wypowiedzenia zmieniającego były zmiany organizacyjne u pozwanego polegające na zniesieniu oddziału w G. i w W. i utworzenie w ich miejsce jednego.

Tak sytuacja oznacza jednak, w ocenie Sądu, konieczność zastosowania przez pozwanego pracodawcę kryterium doboru pracowników, którym wręczone zostanie takie wypowiedzenie. De facto przecież w strukturze Inspektoratu zlikwidowane zostało jedno stanowisko kierownika.

Zasadnym będzie przywołanie w tym miejscu tezy wyroku Sądu Najwyższego - Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych z dnia 20 października 2021r.wydanego w sprawie I NSNc 3/21, w którym to SN orzekł między innymi:” 1. Podanie w złożonym pracownikowi pisemnym oświadczeniu woli pracodawcy, jako przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę, zmian organizacyjnych skutkujących redukcją etatów i wykazanie w postępowaniu dowodowym przed sądem pracy zaistnienia tego faktu, nie zawsze oznacza dopełnienie przez pracodawcę wymogu formalnego z art. 30 § 4 KP i zasadności samego wypowiedzenia w rozumieniu art. 45 § 1 KP. Przyjmuje się bowiem, że jeśli likwidacja dotyczy tylko części spośród większej liczby takich samych lub podobnych stanowisk pracy, tak określona przyczyna wypowiedzenia tłumaczy wprawdzie przyczynę wdrożenia procedury zwolnień grupowych lub indywidualnych, ale nie wyjaśnia, dlaczego rozwiązano stosunek pracy z konkretnym pracownikiem, zaś pozostawiono w zatrudnieniu inne osoby zajmujące stanowiskach objęte redukcją. Odpowiedź na to ostanie pytanie powinna tkwić w przyjętych przez pracodawcę kryteriach doboru pracowników do zwolnienia. Dopiero wskazanie owych kryteriów, jako uzupełnienie ogólnie określonej przyczyny rozwiązania stosunku pracy w postaci zmian organizacyjnych implikujących zmniejszenie stanu zatrudnienia, uwidacznia cały kontekst sytuacyjny, w jakim doszło do zwolnienia konkretnej osoby i pozwala pracownikowi zorientować się, dlaczego to jemu złożono tej treści oświadczenie woli oraz podjąć próbę podważenia zasadności dokonanego przez pracodawcę wypowiedzenia umowy o pracę” (opubl. OSNKN 2021/4/34).

O kwestii tej mowa była także w postanowieniu Sądu Najwyższego Izby Pracy i (...) z dnia 30 stycznia 2019r. w sprawie II PK 347/17, w którym to stwierdzono: ” Pracodawca, który przeprowadzając redukcje zatrudnienia z przyczyn organizacyjnych stosuje określone zasady (kryteria) doboru pracowników do zwolnienia, powinien nawiązać do tych kryteriów, wskazując przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony (art. 30 § 4 KP), dokonanego na podstawie art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 13 marca 2013 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. Nr 90, poz. 844 ze zm.). W sytuacji gdy rozwiązanie umowy o pracę dotyczy pracownika wybranego przez pracodawcę z większej liczby osób zatrudnionych na takich samych lub podobnych stanowiskach pracy, przyczyną tego wypowiedzenia są bowiem nie tylko zmiany organizacyjne czy redukcja etatów, ale także określona kryteriami doboru do zwolnienia sytuacja danego pracownika. Wynikający z art. 30 § 4 KP wymóg wskazania przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest zaś ściśle związany z możliwością oceny zasadności rozwiązania stosunku pracy w tym trybie w rozumieniu art. 45 § 1 KP, gdyż zakreśla granice kognicji sądu rozstrzygającego powstały na tym tle spór.”

Powyższe oznacza, że – w odniesieniu do powódki i w opisanym stanie faktycznym - niewystarczającym było powołanie się w oświadczeniu wypowiadającym warunki umowy o pracę na sam fakt połączenia oddziałów, ale koniecznym było wykazanie przez pracodawcę powodu lub powodów, dla których to powódka takie wypowiedzenie otrzymała. Temu służą w szczególności kryteria doboru pracowników do zwolnienia jakimi kierował się pracodawca podejmując decyzję o wręczeniu powodowi wypowiedzenia. Te bowiem, przeanalizowane przez Sąd w toku procesu, mogą być podstawą do oceny zasadności dokonanego wypowiedzenia.

Tymczasem w niniejszej sprawie pozwany pracodawca nie sprostał temu zadaniu.

Dopiero w toku postępowania pozwany wskazał czym kierował się decydując, że to powódka otrzyma wypowiedzenie.

Sąd przeanalizował każde z nich i co do każdego z nich prowadził postępowanie dowodowe. Ustalenia w tym zakresie służyły temu by można było odpowiedzieć na pytanie czy owe kryteria były uzasadnione i właściwe.

Pozwany podał mianowicie, że po tym jak zdecydował o połączeniu obu oddziałów jasnym pozostawało dla niego, że nowym oddziałem kierować może tylko jeden kierownik. Rozpoczął zatem proces oceniania obu pracownic – J. S. i A. W. (1).

Oceniał tym samym okres ostatnich 9 miesięcy pracy obu pań sprzed wręczenia wypowiedzenia. Co ważne, przed powołaniem na to stanowisko pozwany nie miał styczności z pracą w Inspektoracie i z jego pracownikami. Sąd przyjął zatem, że nie znał powódki i A. W. (1).

Jako kryteria oceny przyjął pozwany: ilość przeprowadzonych samodzielnie przez obie kierowniczki kontroli, fachowość i merytoryczne wykonywanie obowiązków, opinię zastępcy pozwanego o obu pracownicach i kwestia pracy zdalnej w obu oddziałach w okresie pandemii.

W zakresie pierwszego z kryterium podał pozwany, że porównanie obu kierowniczek wypada tu na niekorzyść powódki.

Wskazywał w tym zakresie, że w okresie od 01 października 2020r. do 30 czerwca 2021r. A. W. (1) wykonała aż 58 razy więcej kontroli samodzielnych niż powódka. Kontroli fitosanitarnych A. W. (1) wykonała 80, z zakresu ochrony roślin – 27, nasiennych – 9. Powódka odpowiednio – 13,10, 1. Samodzielnych kontroli A. W. (1) wykonała 116, powódka – 2 . Wskazał, że w takiej sytuacji w Oddziale w G. prowadzenie czynności kontrolnych ciążyło de facto na pozostałych pracownikach merytorycznych. W ocenie pozwanego owa liczba kontroli oznaczała, że powódka nie angażowała się w pracę. Pozwany przy tym przyznał, że nie analizował wcześniejszego okresu pracy powódki pod tym kątem.

Odnosząc się do tak sformułowanego kryterium i postawionego na jego podstawie pod adresem powódki zarzutu Sąd pragnie wskazać, że nie może być ono uznane jako kryterium obiektywne i uzasadnione.

Otóż, nie może wyjść z pola widzenia kwestia, że – czego nie negował pozwany - nigdy wcześniej żaden kierownik oddziału nie był oceniany i weryfikowany jeśli chodzi o jakość pracy, pod kątem ilości przeprowadzanych samodzielnie kontroli. Powyżej wskazane zostały obowiązki jakie spoczywały na powódce jako kierowniku oddziału. Nie ma w nich mowy by ilość samodzielnych kontroli kierownika była jedną z najważniejszych tu kwestii. Zdaniem Sądu było wręcz przeciwnie – głównym obowiązkiem powódki jako kierownika oddziału było bowiem takie kierowanie oddziałem, które miało zapewnić realizację zadań określonych w ustawach o ochronie roślin i o nasiennictwie oraz w przepisach wydanych na jej podstawie w zakresie zdrowia roślin, zapobiegania zagrożeniom związanym z obrotem i stosowaniem środków ochrony roślin, wytwarzania, oceny i obrotem materiałem siewnym. Sposób organizacji pracy oddziału należał do kierownika. Najważniejszymi były cele jakie miał osiągać oddział. Na przestrzeni lat pracy powódki jako kierownika (czyli począwszy od 2007r.) była ona oceniana pod tym kątem bardzo dobrze.

Wypada przywołać tu chociażby zeznania M. P. (1) – wieloletniego bezpośredniego przełożonego powódki.

Otóż, przez 18 lat do końca 2019r. M. P. (1) pracowała jako Wojewódzki Inspektor. Postrzegała powódkę jako osobę bardzo zaangażowaną, która posiadała umiejętności dobrego planowania zadań, nadzoru nad ich wykonaniem. Wskazywała, że w G. pracowało łącznie z kierownikiem 4 osoby. W ocenie świadka powódka była dobrym kierownikiem a świadek oceniał ją jako jedną z najlepszych. Powódka wyróżniała się wśród innych kierowników, przeprowadzała szkolenia dla innych pracowników, za które otrzymywała podziękowania i wyróżnienia.

Jeśli chodzi o ilość kontroli kierownika to dla świadka nie miało to znaczenia. W ocenie świadka bowiem kierownik powinien tak organizować pracę oddziału aby wszystkie zadania były wykonane, a tak w przypadku oddziału w G. było. Kierownik powinien analizować wyniki kontroli, sposób jej przeprowadzenia, wyciągnięte wnioski. Powinien znać wszystkie wyniki kontroli, weryfikować poprawność ich przeprowadzenia i prawidłowość sporządzanych protokołów. W tym zakresie powódka bardzo dobrze realizowała zadania. Uczestniczyła w kontrolach, uczyła inspektorów. Nie pamiętała świadek aby zdarzały się protokoły z kontroli z błędami jeśli chodzi o G..

Podkreślała świadek, że powódka należała do grupy tych kierowników najlepiej ocenianych. Zdarzało się, że powódka zgłaszała potrzebę wytycznych czy interpretacji przepisów a czasem sama podawała rozwiązania.

/dowód; zeznania św. M. P. k. 342v- 344v/

Bardzo dobrze o pracy powódki i o tym jakim była kierownikiem mówiła też świadek E. M. . Pracowała świadek w oddziale (...) do 2006r. a po tym czasie w dziale Nadzoru Fitosanitarnego w O. do 2019/2020 roku kiedy to przeszła na emeryturę. Pracowała do czasu gdy odchodziła z pracy E. L..

Współpracowała świadek z kierownikami wszystkich oddziałów. Powódkę uważała za jedną z najlepszych kierowników. W jej ocenie powódka zawsze była merytorycznie przygotowana, uczestniczyła w szkoleniach a swoją wiedzę przekazywała innym. Umiała powódka organizować pracę oddziału. W ocenie świadka powódka dobrze wykonywała swoje obowiązki.

W zakresie kontroli podała, że nie było wymogu co do konkretnej ilości takich samodzielnych kontroli kierownika. Jak wskazywała, kontrole są różne, o różnym stopniu trudności a ich ilość nie przesądza o jakości pracy pracownika. Podała też, że w oddziale (...) kontroli było mniej. Oddział w G. należał do średniej jeśli chodzi o ilość kontroli. Liczba kontroli na dany rok zaplanowana jest na cały oddział a nie na poszczególnych pracowników. Jeśli chodzi o oddział w G. to nigdy nie było tu problemów z wykonywaniem zadań oddziału. Wszystko zawsze było na czas, opinie i sprawozdania nadsyłane były w terminie. Świadek zawsze bardzo dobrze oceniał powódkę w tym zakresie.

Podała nadto, że w grudniu każdego roku do oddziału wojewódzkiego wpływa zarządzenie Głównego Inspektora dotyczące ramowego planu kontroli. W Inspektoracie sporządzany jest plan kontroli, który rozsyłany jest następnie po oddziałach gdzie kierownicy sporządzają plany i wysyłają je do zatwierdzenia. Zdarzały się sytuacje, że oddział w G. wykonywał kontrole, których nie zdołano wykonać w innych oddziałach. Kontrole te wykonywała powódka.

/dowód: zeznania św. E. M. k. 341- 342/

O pracy powódki zeznawała także świadek E. L., która pracowała w oddziale w W. jako jego kierownik do końca września 2020r. U pozwanego zatrudniona była od 2004r. Podała, że we wrześniu 2020r. zatrudnionych w W. były tylko 2 osoby – świadek i A. W. (1). Co do zasady oddział ten składał się z 3 osób. Podała też, że A. W. (1) zatrudniona była od 2018r. na stanowisku inspektora. W kontrolach, zdaniem świadka, była raczej osobą uczestniczącą niż prowadzącą. Świadek miał do niej zastrzeżenia bo błędy się powtarzały.

Podała ,że współpraca z powódką układała się dobrze, świadek czerpała od powódki wiedzę i doświadczenie w trudnych kontrolach. Teren oddziału (...) był większy niż (...).

Podała nadto świadek, że do obowiązków kierownika nie należało samodzielne przeprowadzanie kontroli. Kierownik wykonuje wiele czynności, które nie są ewidencjonowane. W dacie rozwiązania umowy o pracę świadka większość kontroli w oddziale była przeprowadzona, pozostało kilka kontroli. Świadek dokonywała oceny okresowej A. W. (1) i wystawiła jej ocenę zgodnie z oczekiwaniami, ale przeprowadziła rozmowę, w której zaznaczyła konieczność skuteczniejszego przygotowywani się do kontroli, zajmowania się wyłącznie pracą w inspekcji. Dawała szanse na poprawę. Mimo niezdanego egzaminu przez A. W. świadek wystąpiła o wydanie jej upoważnienia do przeprowadzania kontroli – w oddziale zbliżał się okres urlopowy, świadkowi zależało na kontrolach.

/dowód: zenanie św. E. L. (1) k. 339-341/

W świetle tych zeznań osoba powódki jako kierownika oddziału jawi się bardzo pozytywnie. Przez lata swojej pracy na tym stanowisku powódka zyskała w oczach przełożonych i współpracowników bardzo dobrą opinię. Sąd nie znalazł podstaw by zakwestionować wiarygodność przywołanych wyżej świadków a ich zeznania ocenił jako rzetelne i pokazujące prawdziwą ocenę pracy powódki.

Negowanie zatem jakości pracy powódki, jej zaangażowania w oparciu o dane dotyczące kontroli samodzielnych jest, w ocenie Sądu, niczym nieuzasadnione a przyjęte w takim kształcie kryterium ocenia Sąd jako nieobiektywne i niesprawiedliwe. Co ważne, porównaniu podlegał okres jedynie ostatnich 9 miesięcy pracy powódki podczas gdy powódka pracowała jako kierownik od 2007r. Tymczasem pozwany na podstawie tego tylko okresu i jednego wątku tj. samodzielnych kontroli kierownika ocenia powódkę jako mało zaangażowaną w pracę i niedającą dobrego wzorca dla innych. W świetle zeznań przywołanych wyżej świadków taka ocena jest co najmniej pochopna a przyjęte kryterium jako kryterium błędne i niedające możliwości obiektywnego porównania i weryfikowania pracy obu pracownic.

Na marginesie niejako wypada tu zaznaczyć, że ilość wykonanych przez obie pracownice kontroli wynikała także z faktu, że w oddziale w W. w owym okresie pracowała tylko A. W., w oddziale w G. była pełna obsada. Oczywistym było zatem, że to A. W. winna wykonać wszystkie zaplanowane na ten czas kontrole. W oddziale w G. wszystkie kontrole jakie były zaplanowane zostały wykonane.

Kolejnymi kryteriami była fachowość i merytoryczność obu pracownic oraz kwestia pracy zdalnej powódki.

I w tym zakresie, zdaniem Sądu, ocena pozwanego dotycząca powódki była chybiona. O ile samo kryterium fachowości i merytoryczności ocenić należy jako właściwe, to już jeśli chodzi o wyciągnięte na jego podstawie wnioski przez pozwanego ocena ich musi być negatywna.

Jak sam pozwany przyznawał, o ocenie fachowości i merytoryczności pracy obu pracownic zdecydowały dwie kwestie: fakt, że w tym okresie doszło do wydania przez powódkę 2 decyzji w tej samej sprawie oraz przedstawiona przez zastępcę Inspektora M. Z. opinia.

W istocie, miała miejsce sytuacja, że w tej samej sprawie powódka wydała dwie decyzje. Okazało się to w lutym 2021r.

Rzeczywiście, błędy w pracy nie powinny się zdarzać. Jednak jeden błąd nie może przesądzać o ogólnej ocenie całokształtu pracy powódki. Pozwany innych błędów powódki nie podnosił. Można zatem przyjąć, że na przestrzeni kilkunastu lat pracy był to błąd jedyny.

Zresztą, powódka podjęła niezwłocznie kroki by błędy te naprawić . Pismem z dnia 3 lutego 2021r. przesłała mailem do A. B. projekty pism w sprawie unieważnienia wadliwych decyzji oraz projekt decyzji uchylającej jedną z nich.

/dowód: pismo z dnia 3 lutego 2021r. k. 327/

W konfrontacji z opisaną wcześniej bardzo dobrą oceną pracy powódki i to pracy wieloletniej przez jej przełożone kwestia zatem tego jednego błędu pozostaje bez znaczenia.

Sąd podkreśla w tym miejscu, że także analiza akt osobowych powódki pozwala na wniosek, że powódka była bardzo dobrym pracownikiem cieszącym się uznaniem przełożonych – pracownikiem o dużej wiedzy merytorycznej i dużym doświadczeniu.

W aktach tych znajdują się chociażby podziękowania za pracę czy za szkolenia składane przez M. P. czy M. Z.. Są tu także kopie zaświadczeń o zdaniu egzaminów z zakresu znajomości przepisów dotyczących spraw ochrony roślin i nasiennictwa, utrzymania zwierząt, innych kursów itp.

Są tu także oceny okresowe powódki, także bardzo dobre.

Ocena pracy powódki z dnia 12 kwietnia 2013r. – ocena pozytywna, w większości pozycji ocieniających określenie „znacznie powyżej oczekiwań”, końcowa „powyżej oczekiwań.

Ocena pracy powódki z dnia 21 kwietnia 2011r. „znacznie powyżej oczekiwań” .

Ocena z dnia 26 sierpnia 2009r. „na poziomie oczekiwań” .

/dowód: oceny k. 212- 213, k. 224- 226, k. 236-238, podziękowanie od M. Z. k. 40, podziękowanie od M. P. k. 41, zaświadczenia k. 42- 55/

Dokumenty te potwierdzają prezentowaną przez M. P. i E. M. dobrą ocenę powódki jako kierownika i jej wysoką fachowość.

Nie może też umykać uwadze, że A. W. zatrudniona jest u pozwanego od 2018 roku. Powódka jest zatem pracownikiem z dużo większym stażem pracy i z większym doświadczeniem.

Powoduje to, że relacje świadka M. Z. dotyczące powódki i wyrażona przez tego świadka ocena powódki musiała być oceniona przez Sąd jako błędna i niczym niepoparta.

Świadek M. Z. (1) zatrudniona jest u pozwanego jako zastępca Inspektora od 2017 roku. Przed tym rokiem świadek pracowała w oddziale w B. i nie znała powódki. Po tej dacie, jak przyznawała, też nie znała dobrze powódki.

W okresie od 9 stycznia 2020 roku do 31 stycznia 2021r. pełniła obowiązki Wojewódzkiego Inspektora po odejściu na emeryturę M. P.. Wskazała, że podczas jednej z narad powódka niewłaściwie zachowała się wobec niej i uważała, że należy o tym powiadomić pozwanego. Twierdziła, że powódka usiłowała wymusić na świadku decyzje na jakie kontrole powódka miałaby chodzić a na jakie nie. Według świadka dwa pisma powódki w tym zakresie były próbą wymuszenia decyzji. Odebrała świadek pytania powódki jako chęć zdyskredytowania świadka.

Kwestie tę wyjaśniała na rozprawie powódka. Otóż, w piśmie pozwanego z dnia 3 listopada 2020r. kierowanego do oddziałów i kierowników podano, że zaleca się od dnia 4 listopada 2020r. do 4 grudnia 2020r. wykonywanie pracy zdalnej. Mowa była w nim także, że zasady wykonywania pracy zdalnej określone zostały w Zarządzeniu Nr (...) w sprawie ustalenia dla pracowników pozwanego zasad pracy w związku z szerzeniem się wirusa (...)2 oraz w piśmie z dnia 16 marca 2020r. i z 27 marca 2020r.. Podano, że to kierownicy odpowiadają za prawidłową organizację pracy zdalnej w tym jej rozplanowaniu tak aby codziennie zapewnić funkcjonowanie komórki i sprawną obsługę klientów oraz nadzorują wykonywaną przez pracownika pracę zdalną i jej efekty w sposób uzgodniony z pracownikiem. Realizacja tych zadań będzie rozliczona po jej zakończeniu przez Inspektora. Miejscem wykonywania pracy zdalnej winno być miejsce zamieszkania pracownika a opuszczenie tego miejsca powinno być ograniczone do minimum. Brak zapewnienia możliwości komunikacji przez pracownika skutkuje niemożliwością powierzenia mu pracy zdalnej.

/dowód: kopia pisma k. 323/

W piśmie z dnia 4 listopada 2020r. skierowanym do M. Z. (1) powódka poprosiła o wyjaśnienie czy zadania wynikające z planu pracy i kontroli należy zaliczyć do zadań niezbędnych ze względu na potrzeby urzędu lub jednostki tj. czy w okresie od 4 listopada 2020r. do 4 grudnia 2020r. kierownicy mają zapewnić realizacje kontroli planowanych w poszczególnych zakresach sprawowanego przez oddział nadzoru.

Wskazała powódka, że w związku z planowanymi kontrolami na dni 5 i 6 listopada 2020r. prosi o pilną odpowiedź.

/dowód: pismo powódki k. 324/

W swoim kolejnym piśmie, z dnia 5 listopada 2020r., powódka ponowiła zapytanie o interpretację przepisów § 24a ust. 2 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 listopada 2020r. w sprawie ustanowienia określonych ograniczeń, nakazów i zakazów w związku z wystąpieniem stanu epidemii. Poprosiła o wytyczne co do rodzaju zadań wynikających z planów pracy, które mają być wykonane przez pracowników oddziałów i ewentualnych sposobów ich realizacji.

Podała też w tym piśmie, że za osoby zatrudnione u pozwanego odpowiada pracodawca a wyjaśnienia i wytyczne o które prosi służą zapewnieniu ciągłości pracy urzędu z jednoczesnym zapewnieniem bezpieczeństwa jego pracowników i obywateli, z którymi oddział ma kontakt.

/dowód; pismo k. 325/

Tego też dnia, na zebraniu kierowników z M. Z. jakie odbyło się w trybie zdalnym, powódka ponowiła swoje zapytanie.

W odpowiedzi na zapytanie powódki w piśmie z dnia 12 listopada 2020r.

M. Z. (1) podała, że wobec treści przywołanego przez powódkę Rozporządzenia oraz polecenia kierowanego do kierowników oddziałów z dnia 3 listopada 2020r. należy stwierdzić, że to powódka będąc kierownikiem decyduje czy zadanie wyczerpuje ww. katalog czy też nie. Wskazano, że do dnia pisania pisma nikt nie zwolnił pozwanego z wykonania planów na rok 2020.

W piśmie zwrócono też uwagę na to, że sytuacja epidemiczna nie zwalnia członków korpusu służby cywilnej z przestrzegania zasad etyki urzędniczej - zarówno w codziennej pracy komórek organizacyjnych jak również w czasie narad, spotkań, szkoleń itp.

/dowód: pismo k. 326/

W ocenie Sądu w zachowaniu powódki nie można dostrzec żadnego uchybienia. To rzeczą pracodawcy jest aby wyjaśniać wszelkie wątpliwości cod wykonywania pracy a treść kierowanego zapytania w żaden sposób nie uchybiała nikomu. Nie można zatem na podstawie samego odbioru intencji (zresztą mylnego) tylko na tej podstawie dokonywać oceny pracy powódki .

Wniosek o tym, że odbiór intencji powódki był błędny Sąd oparł w szczególności o zeznania świadka M. P., która zeznała, że powódka nie była osobą konfliktową, była osobą o wysokiej kulturze osobistej.

Za błędną Sąd uznał też ocenę powódki dokonaną w oparciu o wskazane przez pozwanego kryterium pracy zdalnej.

Już na wstępie rozważań w tym zakresie Sąd pragnie podkreślić, że nie do końca zrozumiałym pozostaje tak sformułowane kryterium.

Oczywistym jest, że w okresie pandemii taka forma świadczenia pracy była powszechna. Mowa jest przy tym o początkowym okresie pandemii, o czasie kiedy to nastąpiła II fala zachorowań. Oczywistym też w tej sytuacji pozostawało, że zrozumiałym była obawa i strach przed zachorowaniem. Przyjęta zatem przez ustawodawcę możliwość wykonywania przez pracowników pracy w trybie zdalnym była jednym ze sposobów w jaki państwo zamierzało chronić swoich obywateli przed zachorowaniami. Taka zatem forma pracy nie była ani nagrodą ani karą. To nie było narzędzie, które miało być „rozdzielane ” po równo, dla każdego. Nie był to, zdaniem Sądu , przywilej, jak traktuje to pozwany.

Jak widać z przywołanego wyżej pisma pozwanego z dnia 3 listopada 2020r. taka właśnie forma pracy była zalecana. Opracował pozwany swoje procedury , w oparciu o które praca ta się odbywała. Każdorazowo wniosek powódki o możliwość pracy zdalnej akceptowany był przez bezpośredniego przełożonego M. Z.. Skoro tak, to postępowanie powódki było tu prawidłowe. Tymczasem to właśnie świadek czyni zarzut powódce, że za dużo korzystała z tego trybu pracy. Twierdzenie przy tym świadka M. Z. o tym, że w natłoku pracy nie sprawdzała ona czy wnioski powódki są zasadne ocenić należy jako co najmniej niezrozumiałe.

Pozwany nadto, mimo stawiania zarzutu, że taka postawa powódki była źle oceniana przez jej pracownice, w żaden sposób tego nie wykazał. Przyznawał jednocześnie, że w tym okresie oddział w G. funkcjonował prawidłowo i wszystkie zadania były realizowane. Tym samym, w ocenie Sądu, kryterium to nie pozwala na właściwą ocenę pracy powódki i pozostaje bez związku z jakością wykonywanej przez nią pracy.

Podsumowując, wypada stwierdzić, iż nie może być zaakceptowana ocena powódki dokonana przez pozwanego oparta na powyższych kryteriach a która to ocena – w odniesieniu do drugiej pracownicy A. W. – sprowadza się do stwierdzenia, że nie stwierdzono tu nic złego. Porównanie to, zdaniem Sądu, nie jest oparte o kryteria, które w sposób obiektywny i sprawiedliwy pozwoliłyby na ocenę czy wybór powódki do wypowiedzenia był właściwy.

Żądanie zatem powódki zasądzenia na jej rzecz odszkodowania ocenić należało jako uzasadnione i stąd orzeczono jak w wyroku.

O kosztach orzeczono po myśli art. 98§1kpc zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu.

Bożena Makowczenko