Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 kwietnia 2022 roku

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja ds. rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Małgorzata Żelewska

po rozpoznaniu w dniu 21 kwietnia 2022 roku w Gdyni

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa D. G.

przeciwko TUZ Towarzystwu (...) w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego TUZ Towarzystwa (...) w W. na rzecz powoda D. G. kwotę 97,41 zł (dziewięćdziesiąt siedem złotych czterdzieści jeden groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 3 października 2020 roku do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od powoda D. G. na rzecz pozwanego TUZ Towarzystwa (...) w W. kwotę 287,00 zł (dwieście osiemdziesiąt siedem złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty tytułem zwrotu kosztów procesu,

IV.  nakazuje ściągnąć od powoda D. G. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Gdyni kwotę 307,03 zł (trzysta siedem złotych trzy grosze) tytułem kosztów sądowych wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I 1 C 52/21 upr.

UZASADNIENIE

(wyroku z dnia 22 kwietnia 2022 roku )

Powód D. G. domagał się od pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. zapłaty kwoty 880,45 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie dnia 3 października 2020 roku do dnia zapłaty; a także zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu podał, że dnia 28 sierpnia 2020 roku doszło do kolizji drogowej, w której uszkodzeniu uległ pojazd powoda marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Sprawcą zdarzenia był kierowca pojazdu objętego obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego.

Dnia 2 września 2020 roku powód zgłosił szkodę pozwanemu.

Powód zlecił dokonanie naprawy swojego pojazdu Przedsiębiorstwu Usługowo-Handlowemu (...) A. R.. Powód zaakceptował stawkę za roboczogodzinę w wysokości 150 zł netto. Za naprawę pojazdu wystawiony został paragon fiskalny.

Pozwany uznał swoją odpowiedzialność za szkodę i wypłacił powodowi kwotę 1.384,73 zł. Zdaniem powoda odszkodowanie jest zaniżone o kwotę dochodzoną pozwem.

(pozew – k. 3-8)

Pozwany w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu.

Pozwany zweryfikował przyjętą przez powoda stawkę za prace naprawcze do kwoty 120 zł za godzinę i zakwestionował czynności ujęte w przygotowaniu przy lakierowaniu (...) oraz tzw. koszty obsługi szkody.

Zdaniem pozwanego wypłacone odszkodowanie w pełni rekompensuje powstałą szkodę.

(odpowied ź na pozew – k. 32-34)

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia 28 sierpnia 2020 roku wskutek wypadku komunikacyjnego należący do powoda D. G. pojazd marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) uległ uszkodzeniu z winy kierowcy pojazdu objętego obowiązkowym ubezpieczeniem posiadaczy pojazdów mechanicznych u pozwanego.

Dnia 2 września 2020 roku powód zgłosił szkodę pozwanemu.

(fakty bezsporne nadto potwierdzone: aktami szkody na p łycie – k. 37)

Przed decyzją ubezpieczyciela powód dokonał naprawy pojazdu w firmie pod nazwą: Przedsiębiorstwo Usługowo-Handlowe (...) A. R. w G.. W związku z naprawą wystawiono paragon fiskalny na kwotę 2.665,18 zł, z czego 369,00 zł stanowiła obsługa procesu likwidacji szkody.

(fakty bezsporne nadto potwierdzone: paragonem – k. 21-21v., kalkulacją – k. 22-24)

W toku postępowania likwidacyjnego pozwany uznał swoją odpowiedzialność za szkodę i wypłacił powodowi kwotę 1.384,73 zł.

Powód odmówił dopłaty odszkodowania w wysokości wynikającej z prywatnej kalkulacji.

(fakt bezsporny nadto potwierdzony: aktami szkody na p łycie – k. 37)

Rynkowe koszty naprawy uszkodzeń pojazdu marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...) do stanu sprzed kolizji z dnia 28 sierpnia 2020 roku, przy zastosowaniu stawek za prace naprawcze w wysokości 150 zł/rbh, wyniosły 1.482,14 zł.

(dow ód: pisemna opinia biegłego sądowego P. T. – k. 50-68 wraz z pisemnymi opiniami uzupełniającymi – k. 88-100, k. 135-136)

S ąd zważył, co następuje:

Sprawa rozpoznawana była według przepisów o postępowaniu uproszczonym.

Sąd po rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy uznał za konieczne rozszerzenie uzasadnienia ponad wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa (art. 5058 § 4 k.p.c.).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił po rozważeniu zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego w postaci dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony oraz dowodu z opinii biegłego sądowego z zakresu wyceny pojazdów P. T..

Oceniając zebrany materiał dowodowy Sąd nie znalazł podstaw, aby kwestionować autentyczność przedstawionych przez strony dokumentów prywatnych w postaci akt szkody, czy też korespondencji stron. Żadna bowiem ze stron nie podniosła zarzutów co do autentyczności tych dokumentów, a nadto wymienione powyżej dokumenty zostały podpisane i nie noszą żadnych znamion podrobienia czy przerobienia. Dodatkowo, Sąd miał na uwadze, że żadna ze stron nie zaprzeczyła, iż osoby podpisane pod wyżej wskazanymi dokumentami nie złożyły oświadczeń w nich zawartych. Niemniej, za pozbawione znaczenia dowodowego, w kontekście ustalenia wysokości szkody, należało uznać kalkulacje kosztów naprawy sporządzone przez strony. Kalkulacje te odzwierciedlają stanowiska procesowe stron i nie stanowią wiarygodnego i obiektywnego dowodu na okoliczność ustalenia wysokości kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu. W powyższym zakresie Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłego sądowego z zakresu wyceny pojazdów.

Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania opinii wydanej przez biegłego sądowego z zakresu wyceny pojazdów P. T.. Opinia ta została zdaniem Sądu sporządzona rzetelnie i fachowo, z uwzględnieniem całokształtu materiału dowodowego, a nadto została wyrażona w sposób jasny, zrozumiały i nie zawiera luk czy sprzeczności. Przedstawione przez biegłego wnioski co do wysokości kosztów naprawy pojazdu są kategoryczne, dobrze uzasadnione, a także nie budzą wątpliwości Sądu w świetle zasad logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego.

Biegły w odparciu zarzutów strony powodowej wyjaśnił, co składa się na poszczególne czynności związane lakierowaniem, w tym przygotowaniem do tego. Biegły nie ustalił także stawki za prace biurowe w warsztacie naprawczym i słusznie nie wliczył ich do kalkulacji kosztów naprawy, o czym mowa w dalszej części uzasadnienia. Dodatkowo biegły wskazał, że Komunikat Ogólnopolskiej Motoryzacyjnej Rady (...) nie jest wiążący. Uczestnikami tego podmiotu są przedstawiciele producentów i importerów samochodowych oraz serwisów naprawczych. Towarzystwa ubezpieczeniowe oraz stowarzyszenia rzeczoznawców motoryzacyjnych, samochodowych, ruchu drogowego, itp. nie są jego członkami. Uznając zatem, iż złożona opinia jest jasna, logiczna i wewnętrznie niesprzeczna, Sąd uczynił ją podstawowym materiałem dowodowym, na którym oparł rozstrzygnięcie w sprawie, tym bardziej, że nie była ona kwestionowana przez żadną ze stron.

Normatywną podstawę odpowiedzialności pozwanego ubezpieczyciela stanowiły przepisy art. 822 § 1 i 4 k.c. i art. 8241 § 1 k.c. oraz art. 13 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.). Zgodnie z art. 822 § 1 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Na mocy natomiast art. 8241 § 1 k.c. o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody. Z treści art. 13 ust. 2 ww. ustawy wynika, iż w obowiązkowych ubezpieczeniach odpowiedzialności cywilnej odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem, nie wyżej jednak niż do wysokości sumy gwarancyjnej ustalonej w umowie. Nadto, na względzie należy mieć również treść art. 361 § 1 k.c., który stanowi, iż zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność jedynie za normalne następstwa działania lub zaniechania z którego szkoda wynikła, oraz treść art. 363 § 1 k.c. który stanowi, iż co do zasady naprawienie szkody winno nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie do stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej, przy czym gdyby przywrócenie do stanu poprzedniego pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Jednocześnie z treści art. 361 § 2 k.c. wynika, iż naprawienie szkody obejmuje straty, które poniósł poszkodowany.

Przechodząc do szczegółowych rozważań wskazać należy, iż pomiędzy stronami nie było sporu, co do okoliczności kolizji drogowej z dnia 28 sierpnia 2020 roku i winy kierowcy pojazdu objętego obowiązkowym ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej w pozwanym towarzystwie ubezpieczeń i tego, że odpowiedzialność za szkodę ponosi pozwany w związku z zawartą ze sprawcą umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej.

Pomiędzy stronami sporna była wysokość szkody. Jeśli chodzi o wysokość stawek za prace naprawcze, to Sąd ostatecznie uznał, że w rozpatrywanym przypadku należy zastosować stawkę zastosowaną w naprawie uszkodzonego pojazdu w wysokości 150 zł/rbh, albowiem mieściła się w stawkach rynkowych i tylko nieznacznie odbiegała od średniej stawki ustalonej przez biegłego w oparciu o stawki stosowane przez 40 warsztatów naprawczych różnej kategorii.

Powód wnosił o zasądzenie również kwoty 369,00 zł wskazanej na paragonie powoda jako „obsługa procesu likwidacji szkody”. Miały to być czynności związane z opracowaniem kosztorysu naprawy, czasem pracy pracowników biura warsztatu, które dotycząc szkody, korespondencji z ubezpieczycielem itp. (k. 86). Ponadto powód powoływał się na Komunikat i Rekomendację Ogólnopolskiej Motoryzacyjnej Rady (...), z którego ma wynikać ryczałt na likwidację szkody w razie jej likwidacji przez warsztat naprawy.

Roszczenie w tym zakresie było niezasadne. Sąd miał na uwadze, że nieodzownym elementem szkody są czynności związane z jej likwidacją. Obowiązek zgłoszenia szkody ciąży na poszkodowanym, co wynika wprost z art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (...): „ W przypadku zaistnienia zdarzenia objętego ubezpieczeniem obowiązkowym, o którym mowa w art. 4 pkt 1-3, uczestnicząca w nim osoba objęta tym ubezpieczeniem jest ponadto obowiązana do niezwłocznego powiadomienia o zdarzeniu zakładu ubezpieczeń, udzielając mu niezbędnych wyjaśnień i przekazując posiadane informacje.” Zgłoszenie szkody nie jest czynnością wymagającą wiedzy specjalnej. Powód nie przekazał warsztatowi innych informacji niż przekazałby ubezpieczycielowi zgłaszając szkodę. Przed zgłoszeniem szkody nie jest także wymagane przedłożenie kosztorysu naprawy, ponieważ ten i tak sporządzany jest przez ubezpieczyciela. W niniejszej sprawie szkoda nastąpiła dnia 28 sierpnia 2020 roku. Natomiast zgłoszona została dnia 2 września 2020 roku, a kosztorys naprawy sporządzony został przez ubezpieczyciela po tej dacie. Poza tym sporządzona kalkulacja okazała się zawyżona. Słusznie zauważył biegły, że koszt pracy pracownika biurowego warsztatu jest niższy niż wykonującego naprawę. Co więcej sporządzenie kosztorysu naprawy przez warsztat dokonujący naprawy jest niezależne od zgłoszenia szkody. Każdy warsztat naprawczy ustala ceny usług w oparciu o przedstawiony klientowi kosztorys. Oznacza to, że sporządzenie tej kalkulacji wliczone jest w usługę naprawczą (marżę na prace naprawcze, marżę na części zamienne). Skorzystanie z usługi zewnętrznej firmy obsługującej szkodę stanowi wyłącznie wygodę poszkodowanego (dla konsumenta oznacza to tzw. bezgotówkową naprawę) i nie jest konieczne w sytuacji, kiedy konsument dysponuje kosztorysem ubezpieczyciela oraz kosztorysem, względnie rachunkiem za wykonane prace naprawcze. Nie wymaga fachowej wiedzy obliczenie matematycznej różnicy pomiędzy wartościami wynikającymi z tych dokumentów. Poza tym powód nie wykazał, aby poniósł koszt obsługi likwidacji szkody. Zobowiązanie się warsztatu do likwidacji szkody stanowi dodatkową usługę, mającą na celu skłonienie konsumenta do skorzystania z usług konkretnego warsztatu, albowiem nie jest konieczne, aby zamrażał środki pieniężne do czasu wypłaty odszkodowania przez ubezpieczyciela. Niezależnie od zasadności skorzystania z usługi likwidacji szkody wysokość kosztów związanych z wysyłką kilku e-mail z pewnością została wliczona w usługę. Ostatecznie zresztą warsztat samochodowy nie reprezentował powoda w pełnym procesie likwidacji szkody, pomimo pełnomocnictwa do występowania przed sądami w imieniu powoda. Ostatecznie powód dochodził kwoty żądanej pozwem bez udziału warsztatu naprawczego.

Przesądzając powyższe, ustalając wysokość należnego powodowi odszkodowania z tytułu szkody w pojeździe wyrządzonej wskutek przedmiotowego zdarzenia, Sąd posiłkował się opinią biegłego sądowego z zakresu wyceny pojazdów samochodowych P. T., z której wynikało, że rynkowy koszt naprawy uszkodzeń samochodu powoda, przy zastosowaniu stawki za prace naprawcze mieszczącej się w stawkach obowiązujących na rynku lokalnym w dacie szkody wyniósł 1.482,14 zł.

Biorąc pod uwagę kwotę wypłaconą poszkodowanemu przedprocesowo tytułem kosztów naprawy w wysokości 1.384,73 zł do skompensowania pozostała bezwzględna różnica ww. kwot, tj. 97,41 zł.

Wobec powyższego w punkcie I. wyroku na podstawie art. 822 § 1 i 4 k.c., art. 13 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z 361 § 1 k.c., Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda tytułem odszkodowania za naprawę pojazdu kwotę 97,41 zł.

Na podstawie art. 14 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych w zw. z art. 481 § 1 i 2 k.c. Sąd od kwoty stanowiącej odszkodowanie za naprawę pojazdu zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia 3 października 2020 roku do dnia zapłaty. Zgodnie bowiem z art. 14 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych (…) zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Bez wątpienia bowiem pozwany jako profesjonalista, dysponujący fachowym zespołem specjalistów i rzeczoznawców, był w stanie w terminie wynikającym z wyżej cytowanego przepisu, ustalić prawidłowo rozmiar szkody i wysokość należnego powodowi odszkodowania.

W pozostałym zakresie w punkcie II. na podstawie art. 361 § 1 k.c. powództwo zostało oddalone.

O kosztach procesu Sąd orzekł w punkcie III. wyroku na podstawie art. 100 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U.2015.1804 ze zm.), obciążając powoda całością poniesionych przez pozwanego kosztów procesu, albowiem przegrał proces niemal w całości.

Na poniesione przez pozwanego koszty procesu składały się: opłata od pełnomocnictwa (17,00 zł) oraz wynagrodzenie kwalifikowanego pełnomocnika w stawce minimalnej (270,00 zł).

Na podstawie art. 98 § 11 k.p.c. od zasądzonej kwoty należały się odsetki ustawowe za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

W punkcie III. wyroku omyłko oznaczono strony procesu, albowiem to powód zobowiązany jest do zwrotu kosztów procesu, nie zaś pozwany. Omyłka ta była przedmiotem odrębnego postanowienia w przedmiocie sprostowania.

Ponadto w punkcie IV. wyroku na tej samej zasadzie na mocy art. 100 k.p.c. w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 3, art. 8 ust. 1 i art. 83 i 113 ust. 1 i 2 pkt 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U.2014.1025 z późn. zm.) rozstrzygnięto o nieopłaconych kosztach sądowych (niepokryta zaliczką część wynagrodzenia biegłego w wysokości 307,03 zł) – obciążając nimi powoda, jako przegrywającego proces niemal w całości.