Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 849/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

M. M.

w dniu 19 grudnia 2021r. w msc. Z. gm. S. woj. (...) dokonał rozboju na osobie W. F. w ten sposób, że zażądał od niego wydania telefonu komórkowego marki X. (...), a gdy pokrzywdzony odmówił, użył wobec niego przemocy, w ten sposób, że kopał go po prawej nodze, dusił i bił po całym ciele i głowie, po czym dokonał zaboru w celu przywłaszczenia wyż. wym. telefonu komórkowego wraz z ładowarką o wartości 200 zł na szkodę pokrzywdzonego, w wyniku czego W. F. doznał obrażeń ciała w postaci podbiegnięć krwawych na wewnętrznej powierzchni przedramienia prawego i podbiegnięć krwawych na zewnętrznej powierzchni ramienia prawego, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na czas poniżej 7 dni

tj. o czyn z art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

w okresie od 19 grudnia 2021r. do dnia 23 grudnia 2021r. w msc. Z. gm. S. woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wielokrotnie groził pokrzywdzonemu W. F. pozbawieniem życia i zdrowia doprowadzając go do rozporządzenia własnym mieniem poprzez zmuszenie do wypłaty pieniędzy na zakup alkoholu, papierosów i żywności na łączną kwotę ok. 1000 zł

tj. o czyn z art. 282 kk w zw. z art. 12§1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

Oskarżony M. M. ma 27 lat. Posiada wykształcenie podstawowe, z zawodu murarz - tynkarz. Utrzymuje się z prac dorywczych z których uzyskuje dochód w wysokości 2.000 zł miesięcznie. Jest kawalerem i nie ma nikogo na utrzymaniu. Oskarżony był karany. Opuścił zakład karny w dniu 12 listopada 2022 r. Oskarżony zamieszkuje razem z pokrzywdzonym i swoją matką B. M..

Oskarżony był zatrzymany w przedmiotowej sprawie od 23.12.2021r godz. 11.20 do 24.12.2021r godz. 11.38.

Wyjaśnienia oskarżonego

Karta karna

Odpis wyroku

Informacja (...)

Protokół zatrzymania

k. 97- 99, 116, 141 - 143

k. 75 - 78

k. 49- 52

k. 53- 58

k. 80

W dniu 19 grudnia 2021r. w miejscowości Z. gm. S. w miejscu zamieszkania M. M. zażądał od W. F. wydania telefonu komórkowego marki X. (...). Gdy pokrzywdzony odmówił oskarżony użył wobec niego przemocy, w ten sposób, że kopał go po prawej nodze, dusił i bił po całym ciele i głowie. Następnie zabrał W. F. telefon komórkowy marki X. (...) wraz z ładowarką o wartości 200 zł.

Wyjaśnienia oskarżonego

Zeznania W. F.

Kopia umowy

k. 97- 99, 116, 141 - 143

k. 67- 68, 103, 164, 242v

k. 71 - 72

W wyniku działania oskarżonego W. F. doznał obrażeń ciała w postaci podbiegnięć krwawych na wewnętrznej powierzchni przedramienia prawego i podbiegnięć krwawych na zewnętrznej powierzchni ramienia prawego, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na czas poniżej 7 dni

Zeznania W. F.

Protokół oględzin

Opinia

Materiał poglądowy

k. 67 – 68, 103, , 164, 242v

k. 73

k. 105

k. 151 - 153

Oskarżony sprzedał w dniu 19 grudnia 2021r. telefon komórkowy marki X. (...) w lombardzie w K. na ul. (...).

Telefon komórkowy marki X. (...) został zwrócony pokrzywdzonemu w dniu 28 grudnia 2021r.

Zeznania W. F.

Kopia umowy

Protokół zatrzymania rzeczy

Protokół oględzin

Pokwitowanie

k. 67 – 68, 103, 164, 242v

k. 69 – 70

k. 90 – 93

k. 100

k. 104

W okresie od 19 grudnia 2021r. do dnia 23 grudnia 2021r. w miejscowości Z. gm. S. oskarżony będąc pod wpływem alkoholu wielokrotnie groził pokrzywdzonemu W. F. pozbawieniem życia i zdrowia zmuszając go do wypłaty pieniędzy na zakup alkoholu, papierosów i żywności na łączną kwotę około 1000 zł. Pokrzywdzony na żądanie M. M. jeździł następnie do sklepu i kupował wskazane przez oskarżonego produkty, które następnie M. M. spożywał sam.

Zeznania W. F.

Dowód wypłaty

Zeznania P. R.

k. 67 – 68, 103, 164, 242v

k. 156

k. 159 – 160, 243

W toku postępowania mediacyjnego pokrzywdzony i oskarżony w dniu 7 grudnia 2022 r. zawarli przed mediatorem Sądu Okręgowego w Kaliszu ugodę w której M. M. oświadczył, iż jego wcześniejsze postępowanie wobec W. F. nie zawsze było właściwe i wynikało z nadmiaru spożywanego alkoholu. Oskarżony oświadczył iż żałuje swojego niepoprawnego zachowania i przeprosił za nie pokrzywdzonego. Zobowiązał się ograniczyć spożywanie alkoholu oraz kształtować poprawne relacje rodzinne z W. F.. Pokrzywdzony przyjął wyjaśnienia i oświadczenia M. M. oraz jego przeprosiny..

Sprawozdanie z wyników mediacji wraz z ugodą

k. 234 – 237

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Wyjaśnienia M. M.

Oskarżony początkowo w toku postępowania przygotowawczego przyznawał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmawiał składania wyjaśnień. W toku przesłuchania w dniu 25 maja 2022 r. wskazał, iż przyznaje się jedynie do tego, że zabrał pokrzywdzonemu telefon ale nie użył wobec niego przemocy ani mu nie groził. Wskazał też, że nie wymuszał od W. F. pieniędzy, a jedynie prosił go o pożyczkę. Swoje stanowisko w tym zakresie podtrzymał na rozprawie w dniu 29 września 2022 r. Wniósł jednocześnie o skierowanie sprawy do postępowania mediacyjnego.

Wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim negują one fakt użycia wobec pokrzywdzonego przemocy fizycznej i psychicznej nie są wiarygodne i stanowią linię obrony M. M.. Pozostają one w sprzeczności z zeznaniami pokrzywdzonego, opinią biegłego lekarza sądowego oraz pozostałym w sprawie materiałem dowodowym. Stanowisko oskarżonego wyrażone w wyjaśnieniach przeczy również jego oświadczeniom złożonym wobec pokrzywdzonego w toku postępowania mediacyjnego.

Zeznania W. F.

Sąd uznał zaznania pokrzywdzonego W. F. za w pełni wiarygodne. Znajdują one potwierdzenie w zgromadzonych w sprawie dokumentach oraz opinii biegłego w zakresie doznanych przez niego obrażeń ciała.

Pokrzywdzony wprawdzie chciał na mocy zawartej ugody odmówić składania zeznań w przedmiotowej sprawie, jednak nie jest on osobą najbliższą wobec M. M. w myśl art. 115 § 11 kk. Podkreślił, iż wybaczył oskarżonemu, który po opuszczeniu zakładu karnego poprawił swoje zachowanie wobec niego i B. M. i nie chce od niego żadnej kwoty tytułem naprawienia szkody.

Zeznania P. R. i A. P.

Sąd uznał za wiarygodne, jednak nie przedstawiające mocy dowodowej zeznania świadków P. R. i A. P.. Nie byli oni świadkami zachowań M. M. wobec pokrzywdzonego. Żadna ze stron nie relacjonowała im również przebiegu zdarzeń objętych zarzutami aktu oskarżenia.

Opinia biegłego

Zeznania pokrzywdzonego w zakresie doznanych przez niego obrażeń ciała znajdują pełne potwierdzenie w przedstawionej do akt opinii biegłego A. T.. W opinii tej potwierdzone zostały obrażenia jakich doznał pokrzywdzony w wyniku zdarzenia. Biegły wskazał, iż obrażenia doznane przez pokrzywdzonego mogły powstać we wskazanych przez niego okolicznościach.

Dokumenty

Za wiarygodne należało uznać także zaliczone w poczet materiału dowodowego dokumenty albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie wzbudziła w ocenie Sądu wątpliwości.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

X

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

M. M.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

M. M. swym zachowaniem polegającym na tym, że w dniu 19 grudnia 2021r. w msc. Z. gm. S. woj. (...) dokonał rozboju na osobie W. F. w ten sposób, że zażądał od niego wydania telefonu komórkowego marki X. (...), a gdy pokrzywdzony odmówił, użył wobec niego przemocy, w ten sposób, że kopał go po prawej nodze, dusił i bił po całym ciele i głowie, po czym dokonał zaboru w celu przywłaszczenia wyż. wym. telefonu komórkowego wraz z ładowarką o wartości 200 zł na szkodę pokrzywdzonego, w wyniku czego W. F. doznał obrażeń ciała w postaci podbiegnięć krwawych na wewnętrznej powierzchni przedramienia prawego i podbiegnięć krwawych na zewnętrznej powierzchni ramienia prawego, które to obrażenia spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na czas poniżej 7 dni wyczerpał ustawowe znamiona art. 280 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Swoim zachowaniem polegającym na tym, że w okresie od 19 grudnia 2021r. do dnia 23 grudnia 2021r. w msc. Z. gm. S. woj. (...), działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wielokrotnie groził pokrzywdzonemu W. F. pozbawieniem życia i zdrowia doprowadzając go do rozporządzenia własnym mieniem poprzez zmuszenie do wypłaty pieniędzy na zakup alkoholu, papierosów i żywności na łączną kwotę ok. 1000 zł wyczerpał znamiona czynu z art. 282 kk w zw. z art. 12§1 kk

Art. 280 § 1 k.k. penalizuje zachowanie polegające na zaborze rzeczy w celu przywłaszczenia, dokonanym przy użyciu taksatywnie wymienionych w tym przepisie szczególnych sposobów zachowania skierowanych na osobę, służących do zawładnięcia rzeczą, i polegających na użyciu przemocy wobec osoby lub groźby natychmiastowego użycia przemocy albo doprowadzeniu człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Posłużenie się przez sprawcę jednym z wymienionych w art. 280 § 1 k.k. sposobów oddziaływania na osobę musi mieć miejsce przed lub co najmniej w chwili dokonywania zaboru rzeczy. Przemoc w rozumieniu art. 280 § 1 k.k. przejawiać się może w postaci vis absoluta, a więc jako przemoc fizyczna wobec ludzkiego ciała lub jako vis compulsiva, polegająca na oddziaływaniu przez siłę fizyczną na procesy decyzyjne określonej osoby i objawiająca się zmuszeniem do podjęcia decyzji o określonej treści, oczekiwanej przez stosującego przemoc. Przemoc wobec osoby w rozumieniu art. 280 § 1 k.k. polega na bezpośrednim fizycznym oddziaływaniu na człowieka i nie obejmuje oddziaływania pośredniego przez postępowanie z rzeczą. Stanowiąca jeden ze sposobów popełnienia przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. przemoc wobec osoby nie musi charakteryzować się użyciem siły fizycznej o natężeniu stwarzającym niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia pokrzywdzonego. Przyciskanie pokrzywdzonego, ściskanie za szyję, kopanie, czy przytrzymywanie jest przemocą wobec osoby w rozumieniu art. 280 § 1 k.k. (por. postanowienie Sądu najwyższego z dnia 17 marca 2009 r. sygn. akt II KK 43/09, LEX nr 507950). (...) praktyka sądowa przyjmuje, że już naruszenie nietykalności cielesnej może być uznane za użycie przemocy wobec osoby, o ile jest odpowiednio ukierunkowane i stanowi sposób objęcia przez sprawcę władztwa nad rzeczą, a ma większy od minimalnego stopień intensywności i dolegliwości wobec osoby (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 27 kwietnia 2009 r. II AKA 38/09, KZS 2009/10/42). Przez zabór rzeczy rozumieć należy, identycznie jak w przypadku kradzieży, pozbawienie osoby posiadającej rzecz władztwa nad tą rzeczą oraz objęcie jej we władanie przez sprawcę.

W art. 157 § 1-3 k.k. określone zostały typy spowodowania naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia, innego niż określony w art. 156 § 1 k.k. Kodeks dzieli te "inne" naruszenia czynności narządu ciała lub rozstroju zdrowia na dwie kategorie, przyjmując za kryterium podziału okres trwania naruszenia narządu ciała lub rozstroju zdrowia "dłużej niż 7 dni" i "nie dłużej niż 7 dni". Czynność sprawcza polega na "powodowaniu" opisanych w art. 157 § 1 lub 2 skutków. Pojęcie to obejmuje wszystkie zachowania, pozostające w związku przyczynowym i normatywnym ze skutkiem (zob. wyrok SA w Warszawie z 19 września 1995 r., II Akr 308/95, Prok. i Pr. 1996, nr 7-8, poz. 14). Zachowanie musi obiektywnie naruszać wynikającą z naszej wiedzy i doświadczenia regułę postępowania z dobrem prawnym, jakim jest zdrowie człowieka. Trafnie zwrócił na to uwagę SN w uzasadnieniu wyroku z 1 grudnia 2000 r. (IV KKN 509/98, OSNKW 2001, nr 5-6, poz. 45), stwierdzając: "Spowodowanie przez sprawcę skutku jako element strony przedmiotowej czynu zabronionego musi być następstwem naruszenia zasad ostrożności. Nie każde jednak naruszenie reguł ostrożności pozwala na przypisanie sprawcy tego naruszenia popełnienia przezeń czynu zabronionego, a zwłaszcza spowodowanie określonego w ustawie skutku. W takich wypadkach pomocne są kryteria koncepcji obiektywnego przypisania, która stanowi ważną kategorię, służącą do ustalenia i uzasadnienia (a jednocześnie racjonalnego ograniczenia) zakresu odpowiedzialności karnej sprawcy. Przestępstwo opisane w treści art. 157 § 2 k.k. jest przestępstwem indywidualnym. Koniecznym warunkiem jego przypisania jest wykazanie, iż to konkretna osoba, swoim działaniem lub zaniechaniem spowodowała wystąpienie opisanego w nim skutku, czyli naruszenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia na czas poniżej 7. Na podstawie ustalonego w toku postępowania materiału dowodowego bezspornym jest to, iż oskarżony M. M. swym działaniem spowodował u pokrzywdzonego opisane wyżej obrażenia ciała trwające poniżej 7 dni.

Ocena i analiza w sprawie materiału dowodowego pozwala w sposób nie budzący wątpliwości przyjąć, iż oskarżony M. M. wypełnił w dniu 19 grudnia 2021r znamiona z art. 280 § 1 kk. i art. 157 § 12 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

Zachowanie M. M. polegające na oddziaływaniu przemocą oraz groźbą zamachu na życie i zdrowie na osobę W. F. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadzając go w ten sposób do rozporządzenia własnym mieniem poprzez zmuszenie do wypłaty pieniędzy na zakup alkoholu, papierosów i żywności na łączną kwotę ok. 1000 zł wyczerpało znamiona art. 282 kk w zw. z art. 12 § 1 kk

Zarzucane oskarżonemu czyny były przez niego zawinione, brak bowiem jakichkolwiek okoliczności wyłączających bezprawność bądź winę oskarżonego Oskarżony w chwili dokonania zarzucanych mu czynów rozumiał ich znaczenie i mógł pokierować swoim postępowaniem. Miał zdolność rozpoznania bezprawności czynu i zachodziła normalna sytuacja motywacyjna.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

X

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. M.

1,2

I,II

Zgodnie z art. 60 § 1 kk sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w wypadkach przewidzianych w ustawie oraz w stosunku do młodocianego, jeżeli przemawiają za tym względy określone w art. 54 § 1 kk

Art. 60 § 2 kk stanowi, iż sąd może również zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary w szczególnie uzasadnionych wypadkach, kiedy nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo byłaby niewspółmiernie surowa, w szczególności jeżeli pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, szkoda została naprawiona albo pokrzywdzony i sprawca uzgodnili sposób naprawienia szkody. W myśl art. 60 § 6 pkt 3 kk nadzwyczajne złagodzenie kary polega na wymierzeniu kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia albo kary łagodniejszego rodzaju jeżeli czyn stanowi występek, przy czym dolną granicą ustawowego zagrożenia jest kara pozbawienia wolności nie niższa od roku, sąd wymierza grzywnę, karę ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności.

W przedmiotowej sprawie wymierzając oskarżonemu kary za obydwa przypisane mu czyny sąd z uwagi na stanowisko pokrzywdzonego wyrażone w ugodzie mediacyjnej jak i na rozprawie przed sądem uznał, iż zasadne jest wymierzenie oskarżonemu kar za poszczególne czyny przy zastosowaniu w/w nadzwyczajnego złagodzenia kary. Wprawdzie oskarżony był już uprzednio karany, a zarzucane mu czyny są czynami o znacznej społecznej szkodliwości sąd uznał jednak , iż w realiach przedmiotowej sprawy należy przede wszystkim wziąć pod uwagę zachowanie oskarżonego po popełnieniu przestępstwa oraz jego starania o poprawę relacji z pokrzywdzonym. Zgodnie bowiem z art. 53 § 3 kk sąd bierze pod uwagę pozytywne wyniki przeprowadzonej mediacji.

Sąd uznał, iż wymierzenie kar 1 roku i 6 miesięcy oraz 8 miesięcy ograniczenia wolności w wymiarze po 40 godzin w stosunku miesięcznym jest adekwatne do stopnia winy i postawy oskarżonego. Uwzględniając wyżej wskazane okoliczności należało przyjąć, iż nawet najniższa kara przewidziana za przypisane M. M. przestępstwa byłaby niewspółmiernie surowa. Oskarżony nadal mieszka z pokrzywdzonym. W toku odbywania kary ograniczenia wolności kurator będzie miał możliwość bieżącej kontroli zachowania M. M. w miejscu zamieszkania. Daje to zatem pokrzywdzonemu gwarancję, iż jakiekolwiek negatywne zachowanie ze strony oskarżonego nie pozostanie bez reakcji ze strony wymiaru sprawiedliwości .

M. M.

3

I, II

Na podstawie art. 85 § 1 k.k i art. 86 § 1 i 3 k.k. w miejsce z osobna orzeczonych oskarżonemu jednostkowych kar sąd wymierzył M. M. karę łączną 2 lat ograniczenia wolności w wymiarze 40 godzin w stosunku miesięcznym

Orzekając karę łączną, Sąd wziął pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Wymierzona kara ma znaczenie zarówno w zakresie indywidualnego oddziaływania kary na sprawcę, jak i także nie pozostaje bez znaczenia z uwagi na względy prewencji ogólnej związanej z wydźwiękiem, jaki zapadły w sprawie wyrok wywołać powinien w środowisku, w którym żyje oskarżony. W zakresie okoliczności obciążających w pierwszej kolejności należy uznać uprzednią karalność oskarżonego. Stopień winy oraz społecznej szkodliwości zarzucanych oskarżonemu czynów należy ocenić jako znaczny. Oskarżony pojednał się z pokrzywdzonym, doszło między nimi do zawarcia ugody. W takiej sytuacji sąd uznał iż sięgnięcie po łagodniejszą karę ograniczenia wolności stanowi wystarczający instrument skłaniający do rzeczywistej zmiany jego postępowania. W ocenie Sądu orzeczona kara łączna 2 lat ograniczenia wolności uświadomi oskarżonemu wagę naruszonych norm prawnych i skłoni do refleksji nad dotychczasowym postępowaniem.

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

M. M.

4

Na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej łącznej kary ograniczenia wolności sąd zaliczył oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od 23.12.2021r godz. 11.20 do 24.12.2021r godz. 11.38.

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5,6

Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. N. M. kwotę 1008 złotych podwyższoną o należny podatek VAT tytułem zwrotu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu określając ich wysokości w oparciu o Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie

Zgodnie z art. 624 § 1 kpk uwzględniając sytuację rodziną i majątkową oskarżonego sąd zasądził od M. M. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 złotych tytułem zwrotu części kosztów sądowych, w pozostałej części zwolnił go od ich ponoszenia. Skazany 12 listopada 2022 r. opuścił zakład karny. Utrzymuję się obecnie z prac dorywczych, których wysokość nie pozwala na pokrycie bieżących kosztów utrzymania.

8. PODPIS

Sędzia Marta Przybylska