Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Konin, dnia 17 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy w Koninie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia – SO Maria Dorywalska

Protokolant: sekretarz sądowy Marcin Jamrószka

po rozpoznaniu w dniu 09-01-2014 r. w Koninie

sprawy B. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o emeryturę

na skutek odwołania B. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

z dnia 06-09-2013r. znak: (...)

O d d a l a o d w o ł a n i e

Sygnatura akt III U 1125/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 września 2013r. znak (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. odmówił B. G. prawa do emerytury w obniżonym wieku, bowiem wymieniony na dzień 1.01.1999r. nie udowodnił wykonywania pracy w szczególnych warunkach przez co najmniej 15 lat.

Odwołanie od tej decyzji złożył B. G. i podnosząc, że w szczególnych warunkach pracował w okresie zatrudnienia w Gminnej Spółdzielni (...) w S. jako kierowca, domagał się przyznania prawa do emerytury.

Pozwany organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumenty zawarte w zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

B. G. nie pracuje na podstawie umowy o pracę ani nie otrzymuje żadnych świadczeń.

W dniu 2 sierpnia 2013r. B. G. urodzony (...) zwrócił się do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o przyznanie prawa do emerytury w obniżonym wieku 60 lat. Do wniosku załączył swoje oświadczenie, że w szczególnych warunkach wykonywał pracę w okresie zatrudnienia w Gminnej Spółdzielni (...) w S., że nie posiada świadectwa pracy w warunkach szczególnych i dołączył szereg dokumentów na tą okoliczność z akt osobowych z tego zatrudnienia wystawionych przez archiwum. Nadto dołączył szereg świadectw pracy.

Zaskarżoną decyzją z dnia 16.09.2013r. organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do emerytury w obniżonym wieku 60 lat, gdyż z przedłożonych dokumentów nie wynikało, że wykonywał pracę w szczególnych warunkach przez co najmniej 15 lat – na dzień 1.01.1999r.

Powyższych ustaleń Sąd dokonał na podstawie akt emerytalnych ZUS dotyczących zaskarżonej decyzji.

Zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych /tj. Dz. U. Nr 39 z 2004 r. poz. 353 z późn. zm./ ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40 cytowanej ustawy tj. po osiągnięciu 60 lat przez mężczyzn, jeżeli w dniu wejścia w życie w/cytowanej ustawy tj. w dniu 1.01.1999 r. osiągnęli:

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 65 lat dla mężczyzn,

2.  okres składkowy i nieskładkowy , o którym mowa w art. 27 cytowanej ustawy tj. 25 lat dla mężczyzn.

Emerytura, o której mowa wyżej przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Z kolei stosownie do treści § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. /Dz. U. Nr 8 poz. 43/ pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach wymienione w wykazie A co najmniej 15 lat, nabywa prawo do emerytury zgodnie z art. 184 ustawy z dnia 17.12.1998 r.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że wnioskodawca urodzony (...) osiągnął wymagany wiek emerytalny w dniu (...).

Posiada również wymagany okres zatrudnienia, gdyż udowodnił na dzień 1.01.1999r. łącznie 25 lat 7 miesięcy i 5 dni okresów składkowych i nieskładkowych , wobec wymaganych 25 lat (akta emerytalne wnioskodawcy).

Przedmiotem sporu była natomiast okoliczność, czy wnioskodawca na dzień 1.01.1999r. wykonywał pracę w szczególnych warunkach przez co najmniej 15 lat.

Stosownie do § 2 ust. 1 i 2 w/cytowanego rozporządzenia z dnia 7.02.1983r. okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczenia na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca ta była wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy na określonym stanowisku. Stwierdza to zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia lub w świadectwie pracy.

Na podstawie przedłożonych dokumentów organ rentowy uznał, że wnioskodawca wykonywał prace w szczególnych warunkach przez 5 miesięcy i 5 dni tj. od 23.08.1978r. do 26.01.1979r. w Kopalni (...)

W niniejszej sprawie wnioskodawca nie przedłożył świadectwa pracy w szczególnych warunkach wystawionego przez Gminną Spółdzielnię (...) w S. za okres od 10.05.1972r. do 5.06.1972r., od 16.05.1974r. do 29.02.1976r., od 5.03.1980r. do 31.03.1996r. i od 1.04.1996r. do 31.07.1997r., z uwagi na likwidację zakładu pracy.

W tym stanie rzeczy w procesie ustalania, czy wnioskodawca wykonywał pracę w szczególnych warunkach w okresie zatrudnienia w Gminnej Spółdzielni (...) w S., czy była to praca wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku, a także w jakim okresie czasu ta praca była wykonywana, Sąd był zobligowany do posłużenia się innymi środkami dowodowymi - zgodnie z regułami procedury cywilnej.

Ze świadectw pracy dołączonych przez wnioskodawcę do wniosku o rentę w 1999r. wynika, że B. G. był zatrudniony w Gminnej Spółdzielni (...) w S. od 10.05.1972r. do 5.06.1972r. na stanowisku pracownika fizycznego transportu, od 16.05.1974r. do 29.02.1976r. na stanowisku kierowcy, od 5.03.1980r. do 31.03.1996r. na stanowisku kierowcy i od 1.04.1996r. do 31.01.1997r. na stanowisku kierowcy – w pełnych wymiarach czasu pracy.

Z zeznań świadków J. R. i H. J. wynika, że B. G. od lat 1970-tych do 1996r. pracował w Gminnej Spółdzielni (...) w S. jako kierowca samochodów ciężarowych o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony i kierowca ciągnika kołowego. Przewoził różne towary spożywcze jak i materiały budowlane. Z zeznań wnioskodawcy wynika, że taką pracę wykonywał od marca 1980r. do 1997r. – stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Na podstawie akt osobowych wnioskodawcy z okresu zatrudnienia w Gminnej Spółdzielni (...) w S. Sąd ustalił, że B. G. został zatrudniony przez Spółdzielnię z dniem 5.03.1980r. na stanowisku ładowacza – konwojenta w transporcie a z dniem 2.05.1980r. powierzono mu obowiązki kierowcy samochodowego. Z zaświadczenia z dnia 24.08.1993r. wydanego przez ówczesnego wiceprezesa Zarządu wynika, że na samochodzie ciężarowym jeździł w Spółdzielni od 1986r. W aktach osobowych znajduje się podanie wnioskodawcy z dnia 31.04.1985r. skierowane do Zarządu, iż wnosi o przeniesienie go z konwojenta na kierowcę samochodu marki (...)o konkretnym numerze rejestracyjnym.

W związku z powyższym Sąd nie dał wiary zeznaniom wnioskodawcy i w/w świadkom, że B. G. od maja 1980r. do 1996r. lub 1997r. wykonywał pracę tylko kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony i kierowcy ciągnika, bowiem pozostają w sprzeczności z dokumentami znajdującymi się w aktach osobowych wnioskodawcy z tego okresu. Sam wnioskodawca w kwietniu 1984r. pisał pismo do Zarządu o przeniesienie go ze stanowiska konwojenta na stanowisko kierowcy samochodu (...), a w zaświadczeniu wydanym na jego prośbę z dnia 24.08.1993 pracodawca wskazał, że jako kierowca samochodów ciężarowych pracuje od 1986r. W tej sytuacji nie można przyjąć, że wnioskodawca od początku zatrudnienia w 1980r. pracował na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony.

Co najwyżej można przyjąć, że wnioskodawca jako kierowca samochodów ciężarowych o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony pracował od 1986r. do końca zatrudnienia tj. do 31.01.1997r. i taką pracę w tym okresie wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy tj. przez 11 lat i 1 miesiąc.

Mając na uwadze odległy okres czasu od podjęcia zatrudnienia przez wnioskodawcę i jego ustania zdaniem Sądu w/w świadkowie nie mieli dokładnej orientacji i wiedzy co do charakteru pracy B. G. w Spółdzielni. W ocenie Sądu wiarygodne są dokumenty zawarte w aktach osobowych wnioskodawcy z tego okresu aniżeli zeznania przesłuchanych świadków jak i samego wnioskodawcy. W ocenie Sądu same zeznania świadków i do tego nieprecyzyjne, gdy brak jest ich potwierdzenia w dokumentacji pracowniczej nie mogą stanowić podstawy do przyznania emerytury w obniżonym wieku z tytułu pracy w szczególnych warunkach.

Z powyższego wynika, że wnioskodawca nie udowodnił co najmniej 15 lat okresu pracy w szczególnych warunkach na dzień 1.01.1999r.

W związku z tym należy uznać, że organ rentowy zasadnie przyjął, iż wnioskodawca nie legitymuje się wymaganym okresu pracy w szczególnych warunkach.

Konkludując stwierdzić trzeba, że wnioskodawca pracował w szczególnych warunkach przez 11 lat i 6 miesięcy i 5 dni, wobec wymaganych 15 lat.

W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie B. G. jako niezasadne.

SSO Maria Dorywalska