Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 10 lutego 2021r r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Magdalena Grzesiak

po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2021 r. w Kaliszu

na rozprawie

z powództwa (...) Banku (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko A. K.

o zapłatę

1.  oddala powództwo,

2.  kosztami postępowania obciąża powoda w zakresie poniesionym.

SSR Magdalena Berczyńska-Bruś

Sygn. akt V GC 2951/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W. wniósł w dniu 25 października 2018r. do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie przeciwko pozwanej A. K. o zasądzenie nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym kwoty 5.476,33 zł z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od kwoty 5.087,12 zł od 25 października 2018r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że na podstawie ksiąg rachunkowych powoda stwierdzone zostało, że na dzień 25 października 2018r. figuruje w nich wymagalna i niespłacona wierzytelność Banku przysługująca od pozwanej, wynikająca z czynności bankowej objętej umową nr (...) z dnia 9 listopada 2017r. na co składa się należność główna 5.087,12 zł, wymagalna w dniu 6 marca 2018r., należność z tytułu odsetek naliczonych do dnia 25 października 2018r. w wysokości 389,21 zł. Dalsze należne odsetki od dnia 25 października 2018r. do dnia zapłaty naliczane są od należności głównej w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP. W dniu 23 sierpnia 2018r. powód skierował do pozwanej wezwanie do zapłaty.

Postanowieniem z dnia 9 listopada 2018r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin- Zachód w Lublinie przekazał sprawą do Sądu Rejonowego w Kaliszu, stwierdzając brak podstaw do wydania nakazu zapłaty.

Zarządzeniem z dnia 3 grudnia 2018r. Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym w Kaliszu w trybie art. 505 ³⁷ kodeksu postępowania cywilnego wezwała pełnomocnika powoda do uiszczenia uzupełniającej opłaty sądowej w kwocie 181 zł i złożenia pełnomocnictwa w dwóch egzemplarzach w terminie dwutygodniowym pod rygorem umorzenia postępowania.

Pełnomocnik powoda wykonał zobowiązanie w dniu 16 stycznia 2019r., jednakże do pisma nie załączył dokumentów, na które powoływał się w pozwie.

Zarządzeniem z dnia 30 stycznia 2019r. sporządzono kopię pozwu i wraz z odpisem pełnomocnictwa wysłano do pozwanej z zobowiązaniem wniesienia w terminie dwutygodniowym odpowiedzi na pozew. Przesyłka wysłana na adres korespondencyjny pozwanej wskazany w pozwie wróciła niedoręczona. Z wypisu z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej wynika, że pozwana została wykreślona z ewidencji w dniu 15 maja 2018r. Z zaświadczenia z systemu PESEL wynika natomiast, że pozwana nie posiada miejsca stałego pobytu. Zarządzeniem z dnia 4 marca 2019r. Sąd zobowiązał pełnomocnika powoda do wskazania w terminie dwutygodniowym aktualnego adresu zamieszkania pozwanej pod rygorem zawieszenia postępowania. Pismem z dnia 18 marca 2019r. pełnomocnik powoda wskazał adres zamieszkania pozwanej i adres korespondencyjny. Sąd podjął próby doręczenia pod obydwoma wskazanymi adresami, jednakże korespondencja wracała niedoręczona.

Postanowieniem z dnia 5 sierpnia 2019r. Sąd na podstawie art. 177 § 1 pkt 6 k.p.c. zawiesił postępowanie.

W dniu 22 sierpnia 2019r. powód wniósł o podjęcie zawieszonego postępowania wskazując adres pozwanej do korespondencji pod który już wcześniej była kierowana korespondencja.

Postanowieniem z dnia 9 września 2019r. Sąd oddalił wniosek powoda o podjęcie postępowania.

Wnioskiem z dnia 3 października 2019r. powód wniósł o podjęcie zawieszonego postępowania i ustanowienie kuratora. Powód na wezwanie Sądu uiścił zaliczkę na poczet wynagrodzenia kuratora.

Referendarz sądowy zarządzeniem z dnia 24 czerwca 2020r. na podstawie art. 144 k.p.c. ustanowił dla A. K., której miejsce pobytu nie jest znane kuratora procesowego do doręczeń.

Postanowieniem z dnia 9 września 2020r. Sąd podjął postępowanie, a zarządzeniem z dnia 29 grudnia 2020r. wyznaczył termin rozprawy na dzień 10 lutego 2021r., zawiadamiając o terminie pełnomocnika powoda i kuratora pozwanej.

Na rozprawie w dniu 10 lutego 2021r. nie stawił się nikt. Kurator, któremu doręczono kopię pozwu wniesionego w elektronicznym postępowaniu upominawczym wraz z obowiązkiem wniesienia odpowiedzi na pozew nie wykonał zobowiązania, jednakże powód nie załączył żadnych dowodów wymienionych w pozwie. Postanowieniem ogłoszonym na rozprawie Sąd przyznał wynagrodzenie kuratorowi.

Z uwagi na spełnienie się przesłanek z art. 339 § 1 k.p.c. Sąd wydał wyrok zaoczny.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Postępowanie w niniejszej sprawie zostało wszczęte w dniu 25 października 2018r. przed Sądem Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Z uwagi na brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym sprawę przekazano do tut. sądu według właściwości ogólnej.

Zgodnie z art. 11 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 4 lipca 2019r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych ustaw (Dz. U. z dnia 6 sierpnia 2019r. poz.1469) sprawy wszczęte przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy rozpoznawane w elektronicznym postępowaniu upominawczym do czasu zakończenia postępowania w danej instancji podlegają rozpoznaniu zgodnie z przepisami, w brzmieniu dotychczasowym. Zgodnie z art. 17 pkt 3 w/w ustawy zmiany dotyczące przepisów art. 505 ²⁸ – 505 ³⁸ k.p.c. weszły w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia, tj. od 7 lutego 2020r. W spawie mają zastosowanie przepisy w brzmieniu dotychczasowym.

Zgodnie z art. 505 ³⁷ §1 k.p.c. po przekazaniu sprawy do sądu według właściwości ogólnej przewodniczący wzywa powoda wyłącznie do wykazania umocowania, o ile stwierdzenie umocowania przez sąd nie jest możliwe na podstawie wykazu lub innego rejestru, do którego sąd ma dostęp drogą elektroniczną, lub do przedłożenia pełnomocnictwa, a po przekazaniu sprawy na podstawie art. 505 ³³ § 1 lub art. 505 ³⁴ §1 k.p.c. przewodniczący wzywa powoda również do uiszczenia opłaty uzupełniającej od pozwu – w terminie dwutygodniowym od daty doręczenia wezwania pod rygorem umorzenia postępowania. W razie nieusunięcia powyższych braków pozwu sąd umarza postępowanie.

U podstaw art. 505 ³⁷ k.p.c. leży założenie o kontynuacji postępowania w sprawie po tym, jak stwierdzono brak podstaw do wydania nakazu zapłaty, uchylono nakaz lub stracił on moc na skutek sprzeciwu. Przepis ten nie normuje pierwotnego braku formalnego pozwu wniesionego w elektronicznym postępowaniu upominawczym, gdyż z mocy wyraźnych przepisów (art.89 § 1 i art. 126 §3 ¹ k.p.c.) pozew wniesiony w formie elektronicznej nie jest dotknięty żadnym z powołanych braków. Przepis ten zobowiązuje natomiast sąd do umorzenia postępowania wobec nieusunięcia tych braków w terminie dwutygodniowym od wezwania.

Brak załączenia dokumentów staje się aktualny dopiero w toku postępowania. Brak załączenia dokumentów do pozwu nie jest jednak brakiem formalnym. Warunkiem formalnym pozwu, jak każdego pisma procesowego, jest bowiem jedynie to, aby zawierał dowody (por. art. 126 § 1 pkt 3) w zw. z art. 187 §1, a nie to, aby zostały one do niego załączone. „Konieczność dołączenia dowodów do pozwu lub innego pisma wszczynającego postępowanie istnieje tylko wtedy, gdy wymaga tego przepis szczególny; jedynie wtedy należy mówić, że niezałączenie dowodu stanowi brak formalny pozwu lub innego pisma. W sytuacji, w której sprawa zostaje przekazana po zakończeniu elektronicznego postępowania upominawczego, żaden z takich przepisów nie będzie miał zastosowania. Nie ma więc mowy o tym, aby usuwać braki formalne pozwu zgodnie z art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. poprzez załączenie do niego dowodów” – komentarz do art. 505 ³⁷ K.W., Kodeks postępowania cywilnego Komentarz pod redakcją T. L. N. Wydanie 4.

Powołany przepis nie zawiera odesłania do art. 207 k.p.c., który dotyczy doręczenia odpisu pozwu, możliwości zarządzenia wniesienia odpowiedzi na pozew, obowiązku pouczenia o treści art. 207 § 6 k.p.c.

Zgodnie z art. 217 § 1 k.p.c. strona może aż do zamknięcia rozprawy przytaczać okoliczności faktyczne i dowody na uzasadnienie swoich wniosków lub dla odparcia wniosków i twierdzeń strony przeciwnej. Zgodnie zaś z § 2 tego przepisu sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich we właściwym czasie bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w ich rozpoznaniu albo że występują inne wyjątkowe okoliczności.

Dokumenty powołane w pozwie nie zostały dołączone do zamknięcia rozprawy.

Powód nie załączył ani powoływanej w pozwie umowy (...) z dnia 9.11.2017r. ani wezwania pozwanej do zapłaty. Nie wykazał więc ani podstawy prawnej dochodzonego roszczenia ani jego wysokości.

Ze względu na powyższe, należy stwierdzić, że powód wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 6 kodeksu cywilnego nie udowodnił swojego roszczenia. Powództwo podlegało więc oddaleniu.

Kosztami postępowania, Sąd na podstawie wynikającej z art. 98 k.p.c. zasady odpowiedzialności za wynik sprawy obciążył w całości powoda.

sędzia Magdalena Berczyńska-Bruś